Wat was ik blij toen manlief belde en vertelde dat het op zich nu meeviel op de grote wegen.
Vanmorgen vroeg, zo rond 6 uur, is hij samen met een collega in een personeneauto vertrokken naar hun werk, zo'n 18 km verderop. Toen waren de wegen nog één grote ijsbaan. Zeker de binnenwegen en bochten. Op de bedrijfsterreinen waar ze moeten laden en lossen kan het nog wel verraderlijk glad zijn. Een zoon zit nog niet op de weg, hij slaapt nu nog. Hij mag komende nacht rijden. Dan kan het vandaag gedooide weer gaan opvriezen. Ik hoop het niet. Donker en glad, geen goeie combinatie.
Hier in de tuin en de straten is het ook nog glad. Zeker in de bochten. Vanmorgen tijdens het uitlaten van de hond heb ik tot 3x toe een fietser onderuit zien of horen gaan. En ik ben echt maar even buiten geweest. Vallen met je fiets is nooit leuk, maar gelukkig zijn t vanmorgen allemaal scholieren; die staan weer op en stappen zo weer op de fiets. Al dan niet geschrokken en giebelend. Een zoon is ook op de fiets naar school. Zijn belevenissen hoor ik vanmiddag.
En ikzelf? Ik vind het heerlijk dat t weer dooit. al die kou, niks voor mij. Vanmorgen weer lekker zonder muts op de hond uitlaten, merken dat het veel minder koud is, fijn. Morgen kan ik weer op zoek naar de sneeuwklokjes. Laat de lente maar komen.
Ik vond het vanochtend heel spannend. Manlief en zoon moesten vanochtend een eind reizen. Waar normaal gesproken 1,5 uur de reistijd is was het nu drie uur.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig zijn ze veilig aangekomen.
Groetjes, VeggieMo