Twee korte, maar bijzondere ontmoetingen.

Vanmorgen had ik twee bijzondere ontmoetingen. Ik wil ze vertellen omdat ze mij aan het denken zetten.


De eerste ontmoeting was met een oude man, tijdens mijn werk. Ik bied hem een kopje koffie aan, ook al zit hij niet bij ons aan tafel. Ik zou beginnen met een groepsacitiviteit, de tafel naast hem. Op het moment dat ik het kopje bij hem neer zet  zegt hij me: Jij bent zeker gelovig? Ja zeg ik. Maar dat kunt u toch niet aan mijn neus zien? Toch wel zegt hij. Je straalt. Ik zie het. Van lijden tot heerlijkheid. Even wist ik niet wat te zeggen. Ook omdat die uitdrukking op mij anders overkomt dat hij waarschijnlijk bedoelt en ik er op dat moment niet verer op in kan gaan. Ik knik hem vriendelijk gedag, groet hem en ik ga weer verder met mijn werk.
Het zet mij aan het denken. Hoe vaak vraag ik mezelf niet af hoe ik kan laten zien wat het geloof voor mij betekent. Hoe kan ik dit uitdelen aan anderen? Hoe kan ik getuige zijn? Hoe kan ik het verschil zijn of laten zien? Ik denk dat meer christenen zichzelf dit soort vragen stellen. Vandaag heb ik (opnieuw) gemerkt dat je gewoon jezelf moet blijven, dat het niet zit in een aangenomen houding om zo christelijk te zijn.

De tweede ontmoeting was met een meisje, jonge vrouw. Ze is van buitenlandse afkomst. Vraag me niet welk land, heb ik niet gevraagd. Uit haar manier van nederlands spreken merk ik dat ze nog niet zo heel lang hier is. Ze was druk aan de gang om in een boek teksten met een markeerstift rose te maken. Ik vraag haar of ze druk was voor een schoolopdracht. Nee, met bijbelstudie. Baf! Goed. Mijn verwachtingen ter plekke bij moeten stellen, want gezien haar uiterlijk had ik geen christen van haar gemaakt. Blijkt ze druk te strepen in het boek "de strijd om uw denken."
Ja, vertelt ze, het is zo bijzonder; Enkele dagen geleden vertelde iemand mij dat ik minder of niet in de vrede leef omdat ik me zo bezorgd maak over verschillende dingen. En nu streep ik dat hier ook aan. Wie zich zorgen maakt, leeft niet in de vrede. Zij vertelt dit zo aan mij en denk bij mezelf, ja meis, dat is helemaal waar. Dit wat jij nu vertelt, daar ga ik bij mezelf ook mee aan de gang.