Consuminderen en afvallen.

Het consuminderen op zich gaat me goed af. Veel dingen zijn zo'n automatisme dat het me soms gewoon vreemd voorkomt als anderen dat niet net zo doen. Enkele dagen geleden was ik in de Blokker en liet ik twee dezelfde cadeautjes inpakken. Wat had die knul een hoop papier nodig zeg! Bij de eerste had hij al veel nodig, bij de tweede had hij nog meer nodig! Ik denk dat ik wel 5 van die cadeautjes in had kunnen pakken van dat papier. Consuminderen is ook weten dat die pot wildgeplukte, zelfgemaakte bramenjam meer levensvreugde biedt dan een dure pot bramenconfiture van een speciaal merk in een deftig jasje. Het is automatisch de kraan uitzetten bij het tandenpoetsen, de kachel een uur eerder uitzetten voor het naar bed gaan, een half vaatwasmiddeltabletje bebruiken en merken dat dit ook schoonmaakt, je koffie niet op het pitje laten staan van het apparaat, maar in de thermoskan doen, genieten van het genoeg.

Maar waarom lukken die principes nou niet als ik bedenk dat ik een paar kilo kwijt wil? Er zijn toch best overeenkomsten tussen consuminderen en afvallen? Teveel gewicht en teveel geld uitgeven is niet gezond. In die jaren heb ik geleerd keuzes te maken en zijn die keuzes me eigen geworden. Dat moet ik nu ook maar eens gaan leren ten aanzien van mijn voedingspatroon. Maar prompt als ik besluit om iets aan mijn gewicht te gaan doen gaat het mis en lijk ik juist veel meer te gaan eten. Welk iets veroorzaakt dat? (Wie het weet mag het me zeggen.)

Ik moet nog maar eens gaan spitten hoe ik de filosofie en psychologie achter het consuminderen kan toepassen in het afvallen. Het kan toch niet zo zijn dat het op het ene terrein wel lukt en op het terrein van blijvend afvallen maar niet lukt?
Zo extreem zwaar ben ik niet, maar het is wel te zwaar. Ik heb het wel eens tegen mijn moeder gezegd dat elke 5 kilo die je te zwaar bent gelijk staat aan een zak aardappels. Die zak aardappels gooi je wel het eerst van je af na het boodschappen doen. Nu blijft het maar aan mijn lijf vast zitten. Nou, vooruit, ik zal met de billen bloot zoals dat heet. Ik ben 1,64 cm en smorgens, nuchter, 73 kilo. Dat is best wel te zwaar. Ik denk dat er wel 8 kilo af zou moeten.

De trouwjurk die ik 3,5 jaar geleden gedragen heb pas ik niet echt meer. Tijdens de bruidsmodeshow op mijn werk had ik het jasje erover, maar de rits kon niet meer helemaal dicht. En dat in 3,5 jaar. Ik wil de jurk trouwens gaan wassen en toch verkopen. Hier ligt het maar. En om een trouwjurk te blijven bewaren voor een periodieke bruidsmodeshow op mijn werk vind ik nou ook weer niet nodig.
Was trouwens een groot succes die modeshow! Bruidjes en bewoners hebben genoten. Een van de bewoners was meerdere malen bruidegom en heeft de avond van zijn leven gehad. Zo mooi om 'm te zien genieten. Echt een idee om ook in andere verzoringshuizen te doen; een bruidsmodeshow. Het idee lijkt wat vreemd, maar zeker als je er ook bruidsjurken bij hebt van 30 jaar oud, je de zaal feestelijk aankleed, is het een feestje.

Bewoner verzorgingshuis met mij als een van zijn bruidjes van die avond.