Weekend, container aan de weg.

In het afgelopen weekend heb ik mijn verjaardag gevierd. De 14e was ik jarig. Ik heb n heerlijke, gezellige dag gehad. Het was geen weer om lekker buiten te zitten, maar de huiskamer was na een kleine verbouwing toch groot genoeg. De avond ervoor hebben man en ik samen nog een lekkere appeltaart gebakken. Op het laatste moment bedacht ik dat t misschien wel lekker zou kunnen zijn om er kleine stukjes abrikoos tussen te doen. Dat was ook lekker.
Ik had nog meer lekkers zelf willen maken, maar had er de energie even niet voor. Een drukke week gehad.
Op de verjaardag zelf kwamen er een heleboel verjaardagskaarten voor me. Dat vind ik altijd zo'n feestje op zich. Ik vind de traditionele kaartjes per post toch mooier, fijner  als de kaarjtes per mail, facebook, hyves of zoiets. Deze kaartjes kun je nog eens in je handen pakken en bewaren om ze later nog eens te lezen of bekijken.Helemaal leuk was het dat de kaartjes vanuit Italie ook precies op de dag zelf aalkwamen. En dat is toch een stuk moeilijker om uit te kienen.
Ook de kinderen waar dochter op past hebben een hele mooie kaart voor me gemaakt; zij krijgen post vanuit Nederland terug! (Moet ik nog wel vanmiddag op de post doen.)

Gisterenmiddag zijn we nog even op de fiets gestapt naar het verzorgingshuis waar ik werk. Daar was op zondagmiddag het condoleren wegens het overlijden van de tante uit onze kerk. Ze was voor iedereen tante. Medesenioren noemden haar wel bij de voornaam en voor alle anderen was ze tante. Ze is 92 geworden. Ze zal gemist worden, door ons, kringleden, gemeenteleden, en bewoners en medewerkers uit het verzorgingshuis. Komende dinsdag is de afscheidsdienst waarvoor ik nog moet proberen vrij te krijgen.

Al enkele dagen loop ik met de hond langs een container in de straat voor ons. Er zijn een aantal mensen aan het verhuizen, dus een bouwcontainer in de wijk valt niet echt op. Maar deze wel. Deze is wat kleiner dan de gemiddelde container, maar er staan nog heel veel goed bruikbare spullen op! Het doet bijna denken aan een huisuitzetting. Maar ik vermoed dat een echte huisuitzetting toch anders gaat? Nieuwe posters, nog in de verpakkeng, kastjes, manden, kookboeken, alles ligt er zo maar in. Ik kan me daar toch boos om maken. Ik weet niet welk verhaal hier achter zit. Ik denk ook niet dat ik het wil weten. Want ook al zou ik het verhaal horen, dan blijft in mij de verontwaardiging over het feit dat ze nieuwe spullen op deze manier wegdoen. De kringloopwinkels in de stad zijn zo gebeld en komen het halen. Sterker nog; het Leger des Heils zit er tegenover, compleet met kledingwinkel en spullenverkoop. Op de foto zie je het gebouw.

Zelf zit ik gelukkig ondertussen zo goed in mijn spullen dat de spullen die ik er uit zou kunnen halen voor mij geen meerwaarde hebben. Bij mij is de noodzaak dus minder om er iets uit te nemen, en nu merk ik dat doordat de noodzaak minder is, mijn durf om er iets uit te halen ook minder is geworden. En de boeken die er bovenop liggen zijn vanmorgen natgeregend. anders had ik die misschien wel meegenomen. Ik ken iemand die op rommelmarkten boeken verkoopt. Dan had ik die er een plezier mee kunnen doen. (Had ik die boeken dan wel durven pakken? Ik weet t niet.)
Maar zo je spullen aan de straat zetten, dat doe je toch niet?