02 december 2012

Die demente man.




 (gevonden op internet)


Gisterenmiddag heb ik gewerkt. Op zaterdagmiddag, geheugentraining in de grote zaal. Eigenlijk heeft die grote zaal nu een veel deftiger naam, maar in het spraakgebruik onder bewoners en personeel blijft het nog de grote zaal. Hier blijf ik het ook maar even "de grote zaal" noemen.


We noemen het geheugentraining, maar het is vooral ook het opvullen van die verschrikkelijk stille, saaie, lange zaterdagmiddag. Als anderen bezoek hebben, opgehaald zijn en jij niet. Geheugentraining in de grote zaal, zodat iedereen die wil, ook aan kan schuiven.
Soms wordt er iemand bijgezet die wel even mee wil doen, maar toch niet de hele middag. Ook deze meneer niet. Vaak heeft hij het al snel gezien en wil aan de wandel. Niet ingekapseld zitten, zoals hij dit zelf noemt. Zodra meneer aan de wandel wil moeten wij goed opletten, hij staat zó buiten zonder jas en verdwaalt vervolgens. Vanmiddag had hij het goed naar zijn zin. Het wás ook gezellig. Een grote groep mensen was aangeschoven. Met wat gepraat over de sinterklaas, wat vragen over de kennis over sinterklaas, wat chocoladekruidnoten en veel koffie is een middag zo om.
Bij het praten over sinterklaas hoort ook wat gekkigeid en plagerijtjes. We waren goed op dreef met elkaar en ook ik had m'n woordje klaar. Zo zei meneer hierop dat hij zo met mij niet in het riet terecht zo komen.
En dat zijn de momenten dat je goed moet luisteren en opletten. Als je slecht luistert, verklaar je de man al snel in de war, warrig of dement. Pas als je goed en echt luistert, hoor je hem bedoelen dat ik me niet met een kluitje in het riet laat sturen. Vandaag hóórde ik hem.
Je ziet hem dan zo genieten als hij door krijgt dat ik hem begrijp.

(gevonden op internet)

Ook mijn dag kan dan niet meer stuk.

1 opmerking: