10 april 2013

Mannenontbijt

In het verzorgingshuis waar ik werk worden veel activiteiten georganiseerd. Optredens van koren, groepen, bingo, spelmiddagen, verschillende verenigingen en veel, laat ik het noemen losse activiteiten. Vlak voor Pasen hebben 2 collega's bloemstukjes gemaakt met de bewoners. Vaak zijn het activiteiten die vrouwen aanspreken.

Het is moeilijk om de mannen in actie te krijgen. Nee, dat moet ik anders zeggen; vaak is het moeilijk een passend aanbod voor de mannen te vinden. Mannen hebben doorgaans ook wat meer moeite om hun vraag op dit gebied te stellen. Wat wil ik? Wat vind ik leuk? Als ze dat al weten dan is het vaak toch ook nog weer moeilijk om dat aan de activiteitenbegeleiding (AB) te vragen.

En wij ABers zijn nog helemaal aan het leren om niet meer aanbodgericht te werken, maar vraaggericht. Dit heeft een tegenstrijdigheid in zich waar ik nog niet echt mee uit de voeten kan. Voor veel bewoners is het gewoon; biedt maar iets aan, dan kijk ik wel of ik dat leuk vindt en daar op in ga. Voor veel aktiviteitenbegeleidsters is het ook gewoon zo te werken. We bedenken iets waarvan we denken en hopen dat bewoners het leuk vinden.

En dan moet er nog die keuzevrijheid zijn om wel of niet te gaan. Natuurlijk is deze er op papier, maar is deze er ook overal in de dagelijkse werkelijkheid? Ik veralgemeniseer nu. Ik denk dat in "ons" huis die vrijheid er doorgaans wel is.

Wij moeten leren vraaggericht te werken, maar de verenigingen die er zijn willen we toch wel promoten, want als die wegvallen, valt een deel van ons werk weg. Natuurlijk staan we wel open voor eventuele nieuwe mogelijkheden in verenigingen. Zeker met het oog op de regeringsplannen zoals die er nu zijn moeten we veel meer leren om op zijn minst kostendekkend te werken, liever nog met wat winst, zodat we daar andere activiteiten van kunnen betalen. Bewoners merken die veranderingen ook. Wat vroeger een "gratis"en vrijblijvende wekelijkse activiteit was, moet nu voor betaald worden, in een verenigingsvorm.

Maar terug naar het mannenontbijt. Ik heb al schrijvend heel wat gedachtensprongen gemaakt en jullie als lezer al springend meegenomen. Misschien snap je er wel helemaal niks van wat ik geschreven heb. Heb ik teveel vakjargon gevbruikt? Laat het me weten.

Afgelopen zayerdagmorgen had ik een mannenontbijt georganiseerd voor alle mannen die nu in het verzorgingshuis wonen. Het idee heb ik gecopieerd van een mannenontbijt uit onze kerk.

Ik heb hen persoonlijk uitgenodigd en zou ook bij het ontbijt zijn. Ik ben stad en land afgesjouwd naar passende tafelkleden. Op dit moment is er alleen van dat zoetige bloemetjesspul te koop. Gelukkig wel iets kunnen vinden wat er wel mee door kon; effen fris appeltjesgroen. Er zaten 10 mannen aan tafel. De meeste mannen komen weinig beneden voor activiteiten. Nu waren ze er bijna allemaal. 2 mannen hadden afgezegd omdat ze hun vrouw niet alleen wilden laten bij het ontbijt. Het  is zo mooi te merken dat er nu mannen bij zitten die je anders zo slecht bereikt en je ze nu ziet genieten van het samen zijn. Het samen eten leidde toch tot samen praten. Over het werk wat men vroeger deed. Over het nu. Het is mooi te zien dat een van de mannen die aanvankelijk wat stilletjes was toch aan de praat raakte. Het is in ons huis gebruikelijk even een moment stilte te vragen voor degene die wil bidden. Na het bidden kwam er in mij op dat het misschien goed was geweest om te vragen of iemand het misschien wel aangedurfd had om voor te gaan in gebed. Meestal was / is dat toch wel gebruikelijk dat mannen dat doen / deden. Ik sprak dat dus ook uit. Na de maaltijd had ik enige schroom om dat opnieuw voor te stellen omdat er een collega bij was gekomen die dat maar niks zou vinden. Ik heb dat toch gedaan. Die collega ging er gauw vandoor en juist die aanvankelijk stillere man bood aan om voor te gaan in het danken. Zo mooi. Er was nog een gegadigde om te danken, dus dat wil ik onthouden om te blijven doen tijdens de volgende mannenontbijten. Want er komt een vervolg! We hebben al een nieuwe datum afgesproken. De mannen hebben het heel erg gewaardeerd.

En ik heb de mensen uit de keuken en de zorg bedankt voor hun hulp en medewerking. Want er was echt sámenwerking tussen de verzorging, keuken en activiteitenbegeleiding. Want om die mannen op tijd aangekleed beneden te krijgen moest wel het werkschema omgegooid worden. De keuken heeft ons verwend met lekkere dingen voor bij het ontbijt.

9 opmerkingen:

  1. Wat fijn voor jou en de mannen dat jullie zo'n heerlijk ontbijt hadden! Mooi gedaan hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een geweldig idee en mooi om te lezen. Als verzorgende in de thuiszorg (vooral aanleunwoningen) begrijp ik helemaal wat je bedoelt. Ook in ons huis zijn de dames actiever en zie ik een paar mannen nog wel eens biljarten of darten, maar verder?? Ik heb geen idee of en wat de AB-ers daar mee doen. Maar ik zal dit idee eens onthouden en als ze om ideëen vragen het eens opperen.

    Groet, WG

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijn om te horen dat er zulke toegewijde verzorgenden zijn! Leuk idee, hoor! En erg goed om te vragen of één van de bewoners voor wou gaan in gebed en dank.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtig stuk om te lezen voor mij heel duidelijk geschreven, ik werk al jaren in de zorg. Fijn als bewoners zo genieten, daar doe je het voor. Groetjes Corrie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ontroerend om te lezen, fijn dat er nog zulke gemotiveerde werkers zijn. keep up the good work!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Goed bezig! En gezellig, zo'n mannenontbijt. Ik kan me het wel voorstellen van die twee die niet kwamen omdat anders hun vrouw alleen zou zijn! Dan zou je haast tegelijkertijd een vrouwenontbijt organiseren in een andere zaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi! Er wordt vaak zoveel geklaagd over de kwaliteit in de huizen en nu geeft dit weer een mooi kijkje over de aanpak en inzet. Goed van je.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Leuk idee!
    Het valt me op dat er veel meer activiteiten zijn voor vrouwen dan voor mannen, maar het kan ook zijn dat er meer vrouwen zijn?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een prachtig initiatief! Ik word hier helemaal vrolijk van.

    BeantwoordenVerwijderen