Duurzame bergschoenen met jeugdsentiment.

Wij zijn met vakantie geweest naar Luxemburg.

Een weekje kamperen met de twee jongsten. Dochter is met haar vriend aangehaakt en zo waren we met zijn zessen. We hebben een kant en klaar staande tent gehuurd. Bij aankomst op de camping was het wel schrikken; bleken we 55,- borg te moeten betalen bij aankomst. Was ons niet verteld bij boeking. Met wat grabbelwerk uit 3 portemonees is het bij elkaar geschraapt. We waren van plan om nog te gaan pinnen voor wat meer cash geld. Bij de andere boeking moesten we wel tegelijkertijd 65,- borg betalen. Dat was wel vreemd. Het was twee reizen in één boeking. Dus dacht ik dat dat de borg was. Bleken we dus hier ook 55,- borg te moeten betalen. Cash. Dan kregen we dat eind van de week na controle ook cash weer terug. Daarna werden we begeleid naar onze tent. Weer schrikken; Nu bleken er toch geen dekbedden in de tent te liggen! Ik had de reisorganisatie gemaild met de vraag of er kussens op de bedden zouden liggen. Hun antwoord was dat er standaard kussens én dekbedden zouden liggen. Die hoefden we dus niet allemaal mee te zeulen. Bedlinnen konden we huren of zelf meenemen. Zelf meegenomen dus. Moesten we ter plekke dekbedden en bedlinnen huren. Pfft! Wat een manier om je week te beginnen.

We hebben veel gedaan deze week. Ook veel dingen echt samen. Ik zal er later nog wel meer over schrijven. Nu wil ik het hebben over mijn heel duurzame bergschoenen. Heel duurzaam, omdat ik ze al gekocht heb toen ik zo oud was als mijn dochter nu is. Het kan enkele jaren verschillen, maar niet zo heel veel. Mijn dochter is een heel ander typje als ik zelf ben. Meer het typje van met een trolleykoffer naar een **** hotel. Ik had dan ook helemaal niet verwacht dat zij met haar vriend zich ook zou wagen aan bergwandelen. Ze heeft het toch geprobeerd. Maar ja, voor proberen koop je niet gelijk bergschoenen. Wat is het dan handig als je de schoenen die je moeder als zoveel jaren heeft blijkt te passen.
Het was ook wel jeugdsentiment voor manlief en mij. Manlief is heel wat jaren geleden een keer eerder in Luxemburg geweest. Ik ook. Die reis stamt voor mij ook uit de periode dat ik mijn bergschoenen kocht. Ik ben toen in de herfstvakantie naar Luxemburg geweest. Nu liep mijn dochter dus in datzelfde Luxemburg in mijn bergschoenen rond.

De schoenen hebben jarenlang ongebruikt in de kast gelegen, maar ik heb het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen om ze weg te doen. Wegdoen was dan net zoiets als de hoop opgeven om ze ooit weer eens te kunnen gebruiken. Sinds een paar jaar kan ik ze wel weer gebruiken!
Rugzakkamperen zie ik niet meer zitten. (Dat deed ik in die tijd ook.)  Maar een stvige wandeling? Graag!
Dit jaar zijn we met zijn allen naar Luxemburg gegaan. Manlief en ik willen er zeker eens samen naar terug. Nu zijn wij niet echt gaan bergwandelen omdat de kinderen geen stevige schoenen bij zich hadden en  de jongsten er ook weinig voor voelden.

Geen paadje om lang met goedkope gympen op te lopen.