In het weekend had ik zo'n mijmermoment...
Met manlief begon ik erover hoe het zou zijn als wij rond ons 20e samen waren begonnen...Wij zijn veel later samen begonnen. Wij zijn nu 5 1/2 jaar getrouwd.
Er kwam niet echt een beeld naar boven hoe het zou kunnen zijn. Is ook beter van niet. Het bleef dan ook bij kort speculeren hoe het zou kunnen zijn. Een heel rooskleurig plaatje in ons beeld gezien vanuit hoe wij nu zijn.
Wel werd het al mijmerend heel snel onze hoop en verwachting naar de toekomst gericht. We zijn samen pas laat begonnen. Onze jongste kinderen zijn nu 17. Manlief is 52 en ik wordt deze zomer 50. Wij gaan nu zo langzamerhand een levensfase in waarbij de eerste (eerste?) rimpels op gaan treden, de eerste lichamelijke klachtjes zich beginnen te melden. Grijs was manlief al toen ik hem leerde kennen. Dat wordt alleen maar meer. Ik vind het juist wel vreemd hem te zien op oude foto's met een donkere bos krullen. Natuurlijk ben ik ook al aan het grijzen, maar ik kleur het nog, dus valt t wat minder op.
Ik werk in de ouderenzorg en zie ook regelmatig oudere echtparen. Ik zie hoe verschillend ze met elkaar omgaan.
Nu zie ik in mijn gedachten een ouder echtpaar, heel lief en zorgzaam voor elkaar. De wederzijdse liefde straalt er nog van af. Dat is zo mooi om te zien. Helaas wonen ze niet zomaar bij ons. De man heeft dagelijks verdriet. Dagelijks moet hij een beetje meer afscheid nemen van zijn vrouw. Soms komt er weer een beetje terug, maar vaker ook niet. Ook zonder woorden, zie je in hun ogen, hun hele zijn, dat ze van elkaar houden. Een klein gebaar, even een handje. Zo mooi.
Dan denk ik aan mijn eigen ouderdom. Hoe worden wij samen oud? Er is een basisgevoel van veiligheid en geborgenheid. Dit heb ik in dit huwelijk mogen leren kennen. Dit is iets wat nu zal blijven. We weten niet hoe we oud zullen worden, niet eens of we oud zullen worden. Dankbaar zijn we dat we door God aan elkaar gegeven zijn, in de hoop en de verwachting dat wij samen, met zijn drietjes, de ouderdom in mogen gaan.
Je lijkt op mij... :) manlief wordt deze week 52, ik wordt deze zomer 50. We zijn straks in mij 5 jaar getrouwd. De 5 kinderen zijn 2x 23, 20, 19 en 15. Soms vind ik het onwerkelijk dat ik voor dit huwelijk een ander leven had...
BeantwoordenVerwijderenWe zijn iedere dag blij en dankbaar dat we elkaar vonden :)
Wat een mooi stukje! Wij zijn begin twintig en hopen over een paar maanden te trouwen. Maar je weet gewoon echt niet wat de toekomst brengt. Dit weekend het boek 'Het Huwelijk' van Tim Keller gelezen. Dat is wel echt heel mooi, om daarnaar te leven!
BeantwoordenVerwijderenWij zijn nu 6 !/2 jaar getrouwd, maar wel ouder dan jullie. Nee, afvragen hoe het zou zijn als we elkaar jaren eerder hadden ontmoet hebben we niet. Voor alles is een tijd staat ook in Prediker. Genieten van onze dagen nu. ( Maar kan mij wel voorstellen dat anderen dat wel doen)
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi stukje! Ik hoop ook in liefde met mijn man oud te mogen worden.
BeantwoordenVerwijderen