12 november 2014

Begrafenis van een mooi mens.

Vanmiddag hebben we een mooi mens moeten begraven. Vorige week zaterdag was ze nog op de Open Doors dag. Twee dagen later werd ze ziek opgenomen in het ziekenhuis en donderdag is ze overleden. Niet voor te stellen. 70 is ze geworden.
Een mooi mens. Voor velen was ze iemand met een warm hart en altijd straalde ze. Als zij binnenkwam ging de zon schijnen. Voor haar zal de zon nu altijd schijnen. Ze is bij Jezus, waarin ze haar vreugde vond. Vreugde die ze maar wat graag deelde. Dat konden we nu, bij haar begrafenis ook merken. Elke stoel was bezet. En dat terwijl we onlangs pas uitgebreid hebben. Zelfs mensen van haar kaartenmaakclubje waren er, anderen die haar van lang geleden kenden.

Haar dochter plaatste deze afbeelding op facebook;

Wat zullen we haar missen. Ik zal haar missen. Zo op haar vaste plekje in de kerk, breed lachend en stralend.

Onderweg naar huis vind ik het boodschappenbriefje in mijn jaszak. Wilde ik nog voor morgen in huis hebben.

Morgen begint er weer een heel andere dag; Mag ik met de trein naar Groningen om daar s'avonds bij de uitreiking van haar bachelor te zijn. Ik ga al op tijd met de trein, nog even neuzen in Groningen. Om half 6 gaan we met 7 personen uit eten bij de Italiaan waar zij gewerkt heeft; Capriccio.
Om 7 uur begint de uitreiking.
Daarna krijgen we een lift met de auto terug. Hoeven we zo laat niet meer met de trein. Hiervoor heb ik net een Hema dagkaart gekocht van 17,50. Dit is zelfs al goedkoper dan een enkeltje (vol tarief) welke 20,- en nog wat  zou gaan kosten.
Mijn man kan niet mee. Een collega zit in Frankrijk of is er onderweg naar toe waar door manlief geen vrij kon krijgen. Jammer.

Overmorgen is manlief jarig. Is hij dus ook niet vrij. Ben benieuwd hoe laat hij dan thuis kan zijn. Met het beroep vrachtwagenchauffeur weet je het maar nooit.

3 opmerkingen:

  1. Verdrietig voor iedereen die haar kende maar wat een troost dat ze gelovig was. Paulus zegt ons ook, het gaat er niet om waar we zijn na de dood naar bij wie we zijn. ( Philippenzen 1 :23 )
    Mijn man is ongeneeslijk ziek en we denken wel eens,dat als we niet zouden geloofden en daardoor uitzicht op toekomst zouden missen, hoe je er dan mee om moest gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben niet gelovig (meer), had wel veel familieleden die nogal 'zwaar' gelovig waren en nergens heb ik zo'n doodsstrijd gezien als daar. Dat is me altijd bijgebleven. Het geloof is dus niet altijd een troost voor mensen.

      Mijn oprecht Vrijzinnig Hervormde ouders die resp. 4 en 2 jaar geleden overleden, zijn heel vredig heengegaan, na een ziekbed van een week, allebei.
      Ik weet niet of zij ervan uitgingen dat er een Hiernamaals is. Is dit wel het geval, dan zijn ze nu vast en zeker bij mijn heel jong gestorven zusje. Mijn huidige zusje en ik hebben hun as ook uitgestrooid (of beter gezegd: begraven) rondom het graf van dit zusje. Mag officieel wel niet, maar gelukkig regende het die dag, zodat de as gelijk in de aarde trok.

      Ik wens jullie allebei heel veel sterkte, ook Theda's man. Fijn, dat jullie zoveel steun uit het geloof halen.

      Hartelijke groet,
      Gerda

      Verwijderen
  2. Ja, wat je zegt Gerda komt hier in mijn woonplaats ook voor, deze mensen hebben geen geloofszekerheid, dat mag niet of dat durven ze niet. Wij snappen dat niet, want de Bijbel is er juist zo duidelijk over dat je zekerheid mag hebben en dat maakt geloven zo vreugdevol voor ons!

    BeantwoordenVerwijderen