05 februari 2015

Knieklachten

Mijn kladje van dinsdagmiddag; (Deze had ik in de avond willen plaatsen, maar is er toen niet meer van gekomen.)

Manlief is nu een paar dagen thuis. Vrijdag is hij in België uit de oplegger van zijn vrachtwagen gevallen. Zaterdag konden we in de binnenstad krukken huren (niet lenen) van Vegro. We zijn lid van Icare en hadden wel gratis krukken kunnen lenen, maar hadden we moeten wachten tot minstens maandagmiddag voor we dan krukken zouden kunnen krijgen. Dan toch maar gehuurd. Zo duur was dat ook niet; € 12,50 voor 13 weken. Of € 4,- per week. De medewerkster stelde nog voor om voor 1 week te huren en eventueel volgende week bij Icare te lenen. Maar voor nu vond ik dat net even teveel gehannes. Dan zou ik deze krukken met een week moeten terugbrengen, en bij Icare weer andere ophalen. Blijf ik heen en weer gaan. Ik heb nu wel iets anders te doen. En dat voor die € 8,- verschil...
Maandag hebben we contakt gehad met onze eigen huisarts-assistente. Dinsdag lag er een verwijsbrief voor ons klaar voor de orthopeed. Morgenmiddag is er knieklachtenspreekuur en kunnen we er terecht. Maar moeten er eerst foto's gemaakt worden! Die zijn in Belgie toch al gemaakt? Heeft die arts er dan minder verstand van? Ik neem aan dat wij Nederlanders wel vaak grappen maken over domme belgen, maar ze het toch echt niet zijn, gezien de vele Nederlanders die er de universiteiten en ziekenhuizen bezoeken.
Moet dus morgen eerst het verband er af wat nu zo mooi stevigheid biedt aan het been. Dan de röntgenfoto maken en dan naar de orthopeed. Ik verwacht dat de orthopeed tot dezelfde conclusie komt en we vervolgens weer naar huis mogen om over 2 weken een MRI scan te maken. Als die wachtlijst niet langer is.

Maandagmorgen heb ik mijn dochter naar het vliegveld in Dusseldorf gebracht in Duitsland. We zouden om 7 uur vertrekken, Dat werd uiteindelijk 10 over 8. Dochter was nogal explosief van de spanning. Vlak voor de reis ging er nog van alles mis en moest er nog aangepast en geregeld worden. Onderweg kwamen we in verschillende files terecht. Op een gegeven moment kwamen we niet eens meer uit de file. We bleven file rijden tot op het vliegveld. Op een gegeven moment zijn dochter en haar vriend uit de auto gegaan en gaan hóllen! Ik heb haar niet eens meer een knuffel kunnen geven voor vertrek. Ik reed immers nog...
Dat voelt wel als een kater... Op zo'n manier je dochter voor een half jaar uitzwaaien. Had ik met toch anders voorgesteld. Later vertelde haar vriend dat er nog mensen bij de incheckbalie bezig waren, waardoor ze geluk hadden; eigenlijk waren ze 5 minuten te laat.

Inmiddels is het donderdagmiddag geworden.

We zijn gisteren bij de orthopeed geweest en er zijn opnieuw röntgenfoto's gemaakt. Het dikke verband is er af. Blijft er ook af. Het been mag niet belast worden, maar mag wel voorzichtig bewegen. Beter zelfs, om trombose te voorkomen.  Sinds vandaag moet hij zichzelf ook dagelijks een buikinjectie geven ter preventie van trombose. Was vanmorgen best even eng. Hij geeft deze wel zelf. Of is het hij neemt deze zelf? wat is beter Nederlands?
Maandagmiddag 9 feb. mogen we terugkomen naar het ziekenhuis om een MRI scan te maken om de binnenkant van zijn knie te laten bekijken. Hiervan krijgen we op 12 feb. smorgens de uitslag. De orthopeed legde goed uit dat het zelfs goed is om even te wachten op de MRI, zodat de onrust van de bloeduitstorting wat meer door het lichaam is opgeruimd.

Intussen komen er regelmatig even mensen langs op ziekenbezoek. Dat is fijn. Het is ook fijn dat het allemaal heel geleidelijk gaat, niet iedereen tegelijk. Soms is hij beneden, soms ook ontvangen we zijn bezoek op de slaapkamer.
Een enkele keer ontvangt manlief ook een leuke attentie, bij wijze van een bos bloemen. Zo wil ik jullie een leuke attentie laten zien. Hij kreeg deze om wel te kunnen blijven rijden. Je moet immers wel blijven oefenen.







3 opmerkingen:

  1. Beterschap voor je man, hij is dus voorlopig nog wel 'onder de pannen'. Leuke attentie! :-)
    He bah, niet leuk om zo afscheid te nemen van je dochter, dat zou ik ook heel vervelend vinden!
    Groetjes, Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad jammer dat je niet rustig afscheid kon nemen van je dochter. Maar ik kan me de stress goed voorstellen in die omstandigheden.

    Beterschap voor je man!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Niet leuk: dat afscheid op deze manier!

    BeantwoordenVerwijderen