13 maart 2016

Dochter is verhuisd.

Amper 2 weken geleden had ik iets geschreven over een mogelijke verhuizing van dochter. Kijk hier om dat stukje te lezen.
Toen leek het er op dat het niet door zou gaan; Zowel bij de studentenflat als bij de flat in de Venserpolder Amsterdam waren ze tweede geworden. Waren beide flats al vergeven aan anderen.

Afgelopen dinsdag kregen ze een berichtje;
Beste ..., Vandaag is duidelijk geworden dat het appartement in Amsterdam wat jullie hebben bezichtigd, beschikbaar is gekomen voor jullie. Tenminste als je nog geïntresserd bent. Wil je me laten weten of je nog interesse hebt? Gr.  ....

Toen ging het wel héél snel. Dinsdag overdag dit berichtje, 's Avonds het contrakt en zaterdagmorgen al de sleutel en gelijk verhuizen. De hele woning was instapklaar! Er hoefde niets geverfd of behangen te worden, Er lag mooi laminaat en er hingen zelfs al overal rolgordijntjes. Even met een natte doek overal langs en ze konden er in.
En dan is t toch wel fijn als je (stief-) pa's werkgever een sprinter verhuurd zodat je gemakkelijk je spullen kunt overhuizen. Met (stief-) pa, broer en pa en ma van vriend is de hele boel in 1 dag overgegaan. Ik heb haar niet kunnen helpen. Op zo'n korte termijn kon ik geen vrij meer krijgen. Uitgerekend deze zaterdag stond ik ingeroosterd.
Wat voelde dat vervelend. Krijgt je dochter haar eerste echte huis en kun je niet helpen verhuizen.
Nou ja, niks meer aan te doen.
Later hoorde ik dat in hun oude studentenflat de lift kapot was en ze alles 4 verdiepingen naar beneden hebben moeten sjouwen!

Vandaag ben ik bij haar en haar vriend wezen kijken. Hij had al afgesproken om zijn verjaardag vanmiddag te houden, dit heeft hij gewoon door laten gaan. Maar dan in zijn nieuwe huis.
Konden we gelijk al een kast uit ons huis meenemen voor bij hen in de keuken.
Een half uurtje voordat we naar hen toe gingen werd er om een andere kast gevraagd, en boden we aan om deze te geven. Al haar kleren die ze nog in die kast had zitten, hebben we op haar bed gedropt. Die vindt ze wel weer een keertje.
Onze trappen zijn erg smal. Gelukkig hoefden we de kast niet helemaal uit elkaar te halen om die beneden te krijgen.
Achterbank plat en op naar Amsterdam!

Wat is t mooi als we terugkijken hoe het gegaan is met hun huis. Ik hoop ook dat zij ook beseffen hoe bijzonder dit gegaan is. En ze ook hun dankbaarheid voor het huis aan God vertellen. Niet alleen vooraf er om bidden, maar ook erna er voor danken. Hoe vaak vergeten we dit zelf niet ook? Of is dat wat we hebben zó gewoon, dat we er niet eens voor danken. Dat we niet eens meer beseffen hoe een rijkdom dit is.
Zometeen voor t slapen gaan heb ik zelf dus ook nog wat te doen.








1 opmerking:

  1. Wat heerlijk dat je dochter een mooie woning heeft gevonden zeg! Dat is zeker iets om dankbaar voor te zijn.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen