14 juni 2016

De borstenbus.

Twee jaar geleden was ik voor het eerst opgeroepen voor de borstenbus. De bus voor het onderzoek naar borstkanker. Een van de bijnamen voor die bus is "de tietenpletter".
Bij een eerste bezoek wordt er  extra aandacht besteed aan het geruststellen en het maken van extra uitgebreide foto's. Dit wordt dan als vergelijkingsmateriaal gebruikt voor vervolgfoto's.
Dit jaar zou ik weer aan de beurt zijn voor het maken van foto's.

Op tv heb ik wel eens reportages gezien van een vrouwelijke arts die tegen deze onderzoeksmethode is. Te pijnlijk en vernederend voor vrouwen, maar vooral ook omdat dit onderzoek misschien wel averechts werkt; elke verandering wordt vaak voor de zekerheid behandeld als zijnde kanker. Nee, dat is te kort door de bocht. Wel leidde  volgens die reportage deze onderzoeksmethode vaak tot overbehandeling en onnodig leed bij vrouwen.
Een goed excuus toch om t onderzoek maar een keertje over te slaan toch?
Bovendien moest ik de ochtend waarop ik was ingepland ook werken.
Maar toen...
Tot drie keer toe hoorde ik verhalen van vrouwen  die er toch uitgepikt waren met afwijkingen. Na verder onderzoek bleek 1 van hen weer gewoon naar huis te kunnen. De ander  had ook alles goed, maar moet voortaan elk jaar terugkomen voor onderzoek.
De derde heeft iets in haar borst dat nu 7 mm groot is. Wordt nog verder onderzocht.
Toen heb ik toch ook maar een afspraak gemaakt en kan ik op een andere datum  naar de bus.
Na het maken van de afspraak was er nog een bekende die eruit gepikt was bij de bus. Ook terugkomen voor vervolgonderzoek. Een dag naar de mamapoli.
Daar kreeg ze verschillende onderzoeken en aan het eind van de dag de uitslag. Voor haar was deze negatief. Een gezwel van 3,5 cm met sprietjes. De volgende dag is gelijk een MRI gemaakt. Hiervan heeft ze nog geen uitslag.
Dat is heftig! Dan weet je even niet wat te zeggen.

3 opmerkingen:

  1. Hoewel ik het ook een naar onderzoek vind ga ik toch iedere keer. Bij mij in de straat zijn er al 4 vrouwen behandeld voor borstkanker dat in de bus ontdekt werd. Gelukkig waren ze er alle 4 op tijd bij!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn moeder is eruit gepikt na bezoek aan de "tietenbus" zoals wij hem noemen. Tumor achter de tepel, dus zelf niet te voelen. Erg agressieve vorm, met zeer hoge kans op uitzaaiingen. Borst eraf, chemo en 5 jaar hormoontherapie. Ze twijfelde dat jaar of ze zou gaan en nu blij dat ze is gegaan, want anders was dit zeker te laat ontdekt.
    Ik heb mijn moeder nog, driewerf hoera voor de tietenbus!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ga heel bewust niet. Je borsten laten pletten tot een hoog irritatieniveau en daarna een lading radio actieve straling door kan niet gezond zijn. Er worden vrouwen gered met een borstonderzoek maar een groter aantal vrouwen komt onterecht in het medische circuit met alle nadelige gevolgen van dien op psychisch en fysiek vlak.
    Geen alcohol, zorgen voor eeh gezond gewicht en plantaardig eten (vooral melk wirdt gelinkt aan hormoongerelateerde kanker zoals borstkanker en prostaatkanker) zetten veel meer zoden aan de dijk.
    Als iemand zich veiliger voelt bij een borstonderzoek, dan vooral doen. Maar ik vind het ook belangrijk dat borstkanker ook voor een groot deel te voorkomen valt door gezond gedrag.

    BeantwoordenVerwijderen