16 november 2016

Roofbouw op werkers in zorg en welzijn.

Ha, toch erkenning!
Al is het maar in de media. Met "maar in de media" bedoel ik dat ik het zelf nog zo weinig merk in mijn werk. Maar goed, de media kan een mooi medium zijn om vroeg of laat alsnog de erkenning te krijgen...
Erkenning voor het zware werk dat de zorg en welzijn is.

Zelf zit ik niet lekker in mijn vel. Dat heb je vast al gemerkt in mijn eerdere stukjes. Ik schrijf nu ook minder vaak. Ik wil ook niet te veel somberen op internet, en ik wil me er voor waken om af te geven op mijn werkgever. Het internet is en wordt geen privè dagboek. Maar de veranderingen in de zorg, in ons team, gaan moeizaam. Het kost heel erg veel energie. Ook in mijn priveleven zijn er afgelopen jaar veel dingen gebeurd die veel van me vroegen. Nu is de batterij al een hele tijd leeg en ik krijg m niet weer opgeladen.

Nu heet mijn functie medewerker welzijn en activering. Vroeger, vorig jaar, was ik activiteitenbegeleidster. Het daadwerkelijke begeleiden van de activiteiten wordt meer en meer door de vrijwilligers gedaan. De dagbestedingscoaches inventariseren wat de client of bewoner wil als dagbesteding. Wij als medewerkers hebben hierdoor steeds minder direct contakt met de clienten en bewoners. Wij organiseren de gevraagde activiteiten en zorgen ervoor dat er vrijwilligers komen die deze uit kunnen voeren. Dat is tenminste de bedoeling, daar gaan we naar toe. Zou het helemaal en bureaufunctie gaan worden op termijn?

Maar nu die erkenning in de media. Ik ben er blij mee. Geluiden die ik bij mijzelf en bij mijn teamgenoten herken, zie ik nu terug in de mediaberichten;
- Werkdruk in de zorg het hoogst.
Werkdruk in de zorg bovengemiddeld hoog
Dit zijn maar 2 artikelen over de werkdruk.
Er is ook recent het een en ander verschenen over overspannen medewerkers en de cijfers over burnout. En berichten over de druk op mantelzorgers. Dit zijn ook berichten waar je van zou kunnen schrikken.  Voor mij is dit meer een; Ik ben het niet alleen. Al voelt het soms wel zo. En in dit gevoel zal ik ook vast niet alleen staan.

Deze week is het trouwens de week van de werkstress.
Daarom wil ik je even wijzen op de facebooksite; www.facebook.com/checkjewerkstress Daar staan ook heel veel tips in!
Ik ben al stappen aan het zetten om te gaan omschakelen, en het kalmer aan te gaan doen. dingen anders aan te pakken. Of er afstand van te nemen.
Daar wil ik binnenkort meer over schrijven. Deel jij je tips ook? Dan bundel ik ze voor een volgende keer.





7 opmerkingen:

  1. Ik heb helaas geen tip. Ik ben verpleegkundige in een zelf sturend team. Ik vind het superveel stress. Helaas kan ik niet minder gaan werken, dat zou ik graag doen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helaas heel herkenbaar. Heb een contract van 18 uur per week. Werk ook als vpk in een zelfsturend team. Deze week meer dan 36 uur gewerkt. Doordat je 'versnipperd' werkt, voelt het meer dan 4 of 5 dagen werken. En dan heb ik nog meer dan 4 weken vakantie staan voor 2016 en 3 weken compensatie uren. Alleen... wanneer kan ik ze opnemen???

      Verwijderen
  2. Door automatisering in de zorg komen er steeds meer mogelijkheden om thuis te werken: o.a. je werkmail te lezen,om cliënten dossiers thuis in te zien en te bewerken. Laat je hiertoe niet verleiden, voor je het weet zit je gratis thuis te werken omdat je er op de werkvloer niet aan toe gekomen bent.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dit is een heel herkenbare valkuil. Eentje waar we allemaal in trappen. In ons team is het vrij gebruikelijk dat we veel in onze vrije tijd doen; mailen, bloemen halen of een creatief voorbeeld maken. Dit zijn maar enkele dingen uit ons team.

      Verwijderen
  3. Ik geloof het meteen! En het lijkt me best balen om als activiteitenbegeleider een bureaufunctie te krijgen. Dat is toch niet waarvoor je dat beroep koos denk ik.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goed dat je dit onder de aandacht brengt, kan niet vaak genoeg!!
    De realiteit is dat de zorg steeds meer als een autoverzekering behandeld gaat worden. Goedkoper en uitknijpen waar het kan. Dat dit ten koste van doden gaat wordt op de koop toe meegenomen. De zorgmedewerkers zijn van oudsher te sociaal om in opstand te komen, dus het aantal zieken en uitvallers zal alleen maar toenemen.
    Als je alleen operationeel bezig bent in de zorg is mijn voorstel, maak dat je weg komt voordat je het loodje legt. Maar ik vind het werk zo leuk, tja en daar wordt misbruik van gemaakt, tot op het bot reken daar maar op.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heftig deze veranderingen in de zorg. Met als stipt natuurlijk voor de mensen die zorg nodig hebben maar degene die zorg geven staan daar direct achter. Het gevoel van tekort schieten door de mogelijkheden die niet geboden worden is pijnlijk en voer voor een burnout. Zowel voor verplegend/verzorgenpersoneel als mantelzorgers.Een kleine geruststelling dit gaat al decennia lang op en neer. Dan is er weer geld voor individualisering van de zorg en dan moet er weer bezuinigd worden en 24uurs luiers worden in het leven geroepen. Wanneer vormt zich nu eens een stabiele basis in de zorg?

    BeantwoordenVerwijderen