Zo zijn je kinderen klein en lusten ze van alles niks......Zo zetten ze je wat voor dat je niet kent. Dat is wel heel zwart-wit neergezet, maar toch.
Gisteren heeft zoon mij zoete aardappelen uit de oven voorgezet.
In de winkels en hun boekjes zie je zoete aardappelen, pompoen, quinoja, allemaal apart spul. In hun boekjes staan dan de recepten. Maar om nou te zeggen yes, dát ga ik proberen? Pompoensoep misschien?
Vaak zijn die recepten ook weer met allemaal aparte aanvullende ingredienten. Een keukenkast en trapkast vol met van alles en nog wat, maar nèt niet dat sausje of poedertje. Moet je dat eerst weer aanschaffen.
Ik heb ook t idee als mams ze iets onbekends voorzet, de kinderen veel makkelijker hun neus ophalen. Daardoor heb ik ook nog niet zo'n drang om van alles te gaan proberen. Vorige week nog; kreeg ik van een collega heerlijke havermout-taartpunten mee. 't Zag er wel heel alternatief uit, dat moet ik toegeven, maar t was net zo lekker als "gewoon" appeltaart. Omdat t er zo alternatief uit zag wilden ze het niet eens proberen. Vonden manlief en ik niet erg. hadden wij de volgende dag nog een puntje. De kinderen namen wel zo'n verschrikkelijke rose koek.
Als ze zelf gaan koken of bakken dan durven en experimenteren ze veel meer met smaken. Vind ik wel heel leuk!
Wel eens gegeten, zoete aardappel?
Niet?
Kun je dit proberen;
Zoete aardappel uit de oven.
-Neem een kilo of meer zoete aardappelen. was deze en snijd deze in partjes.
-Besprenkel deze met olie. Zoon gebruikte groene extra vierge olijfolie. Ik ben helemaal niet gek op deze olie en vond t dan ook stinken tijdens het bakken. Gelukkig smaakten de aardappelen er later niet meer zo naar.
- Bestrooi dan de aardappelen met wat zout, thijm, rozemarijn en cayennepeper naar smaak.
- 25 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.
Ik vond het lekker! Had de smaak niet zo verwacht. Zeker voor herhaling vatbaar. Al zou ik zelf wel gaan voor zonnebloemolie, of de neutrale olijfolie. Het is makkelijk te maken en zo kun je nog eens iets aparts uitproberen. Wij aten er gewoon n stukje vlees en spercieboontjes bij. Ik was alleen niet zo slim om er een foto van te maken om t te laten zien.
Het is nu op.
25 januari 2017
20 januari 2017
'n Mooie start van de werkdag.
Vanmorgen werkte ik de hele dag op de andere locatie.
Daar kreeg ik een welkomstcadeautje; Prachtige vergezichten!
Prachtig toch!
Even gauw een paar foto's gemaakt en daarna rap aan t werk. Er moesten nog affiches gemaakt worden met de planning activiteiten voor komende week. En dat liefst vóór de geheugentraining die om 10.00 gaat beginnen.
Om half 12 hielp ik in het restaurant en was het nog zo mooi buiten. Vanuit het restaurant heb je dit uitzicht.
Daar kreeg ik een welkomstcadeautje; Prachtige vergezichten!
Even gauw een paar foto's gemaakt en daarna rap aan t werk. Er moesten nog affiches gemaakt worden met de planning activiteiten voor komende week. En dat liefst vóór de geheugentraining die om 10.00 gaat beginnen.
Om half 12 hielp ik in het restaurant en was het nog zo mooi buiten. Vanuit het restaurant heb je dit uitzicht.
19 januari 2017
Weekje in januari
De derde week al weer in dit jaar.
Maandag was het blue monday; volgens de media heeft een deskundige berekend dat dit de meest deprimenderende dag in het jaar zou zijn. De voornemens mislukt, nog een lange winter voor de boeg en noem maar op. Nou overdag had ik daar echt geen last van. Goede voornemens maak ik niet omdat het 1 januari is. Die had ik toen ook niet gemaakt. Die zijn dus ook niet tegengevallen. ;-)
Manlief was thuis wegens griep. Wat doe je weinig als er iemand ziek thuis is. Weinig werk bedoel ik. De kleine klusjes wel, maar grote dingen pak ik nu niet op; gewoon een beetje zorg voor elkaar en samen zijn. Heerlijk. Ondanks de griep, is t toch genieten.
's Avonds moest ik werken. Er kwam een koor optreden in het verzorgingshuis. Toen barstte de beruchte wet van Murphy los.
Alles wat mis kon gaan, ging ook mis.
Bij mijn binnenkomst was het overal wel erg stil..... Bleek ik het koor zelf niet op de weekaffiche gezet te hebben! Na n telefoontje bleek er een goeie tamtam aangezet zodat bewoners en verzorgenden het wel wisten. Kreeg ik een mailtje dat iets anders ook niet op de affiche vermeld was....
Deed géén van de 3 microfoons het, waren de kartonnen bekers op, moest het koffieapparaat op t drukste moment bijgevuld worden, was het printerpapier op waardoor we te weinig programmaboekjes hadden, was de ruimte voor het inzingen van het koor weer afgesloten, waren er minder vrijwilligers omdat die een ander overleg hadden, en zo ging het maar door....
Zenuwslopend....
Dinsdag ging ik naar de supermarkt voor de aanbieding van de koffie. Ik wilde even flink hamsteren. Op. Was ik helemaal voor niets daarheen gefietst.
Woensdag had ik meer geluk.
Vanmorgen ben ik weer naar mijn pa geweest. Ik merk dat hij naar mijn bezoekjes uitkijkt. Vanmorgen zei hij het ook nog; De week duurt erg lang als je niet geweest bent. Vandaag heb ik mijn pa maar eens aan t werk gezet. Gisteren had ik al inkopen gedaan voor een hele grote pan boerenkool. Heb ik pa aan het aardappelen schillen gezet. Hij heeft mij ook aan t werk gezet. Nu we toch aardappelen apart kookten (De pan bleek toch te klein om alles in 1 pan te doen) kon ik mooi wat extra aardappelen koken en kon hij die op die 4 magnetronborden doen. Moest er nog wel even 4 stukjes vlees gebakken worden. Ach ik was toch in de keuken bezig. Ja, hij weet t mooi te versieren.
Pa heeft 4 plastic magnetronborden met vakindeling. 1 bakje voor de aardappelen, eentje voor de groente en eentje voor t vlees. Groente doet hij er tegenwoordig niet meer op. Daarmee wacht hij toch hij het bord warm maakt om te gaan eten. Het is dubbel werk om de doperwtjes nu uit het blikje te halen, op het bord te doen, dat samen in de vriezer en later weer opwarmen. Nu doet hij de groente er pas op bij t opwarmen.
Dit is zijn systeem. En hoop ik dat er nog iets van vitamientjes in de groente zit.
Dus nu heeft hij 4 borden aardappelen met vlees en jus in de vriezer, een portie boerenkool met worst op een bord en een portie in de vriezer. Zaterdag krijgt hij soep van n buurvrouw. Hij vogelt het zo uit dat hij zelf amper hoeft te koken.
Na het koken hebben we afbakbroodjes die we vorige week samen hadden gekocht uitgeprobeerd. Nu weet hij ook hoe dit moet in zijn eigen oventje. Zo leert hij steeds weer iets bij en hoop ik dat hij vroeg of laat toch het zelf koken wat op gaat pakken.
Afgelopen week is ook onze oude tv opgehaald. Ik had m op facebook en marktplaats gezet om op te halen. Via Facebook was er eerst een oudere dame die m wel wilde hebben. Maar toen wij haar die tv brachten, bleek het niet te lukken omdat zij een heel ander systeem van aansluiten had. En ik durfde het risico niet te lopen om haar boel in de war te gooien, en dat voor een tweede toestel. Liever niet.
Zelf hebben wij een broodbakmachine op mogen halen bij iemand. Zijn wij heel blij mee! Kunnen we weer lekkere broodjes maken. Ik heb eerst een gewoon broodje geprobeerd. Zaterdag maak ik er eentje met grut, of gefrommel, zoals de kinderen dat altijd noemen.
Morgen moet ik de hele dag werken. De meeste van mijn diensten zijn korte stukjes van 3 uur. Morgen werk ik op de andere locatie. Ik hoop dat ik dan wat meer tijd en rust heb om de weekaffiches te maken. Nu zonder fouten er in.
Maandag was het blue monday; volgens de media heeft een deskundige berekend dat dit de meest deprimenderende dag in het jaar zou zijn. De voornemens mislukt, nog een lange winter voor de boeg en noem maar op. Nou overdag had ik daar echt geen last van. Goede voornemens maak ik niet omdat het 1 januari is. Die had ik toen ook niet gemaakt. Die zijn dus ook niet tegengevallen. ;-)
Manlief was thuis wegens griep. Wat doe je weinig als er iemand ziek thuis is. Weinig werk bedoel ik. De kleine klusjes wel, maar grote dingen pak ik nu niet op; gewoon een beetje zorg voor elkaar en samen zijn. Heerlijk. Ondanks de griep, is t toch genieten.
's Avonds moest ik werken. Er kwam een koor optreden in het verzorgingshuis. Toen barstte de beruchte wet van Murphy los.
Alles wat mis kon gaan, ging ook mis.
Bij mijn binnenkomst was het overal wel erg stil..... Bleek ik het koor zelf niet op de weekaffiche gezet te hebben! Na n telefoontje bleek er een goeie tamtam aangezet zodat bewoners en verzorgenden het wel wisten. Kreeg ik een mailtje dat iets anders ook niet op de affiche vermeld was....
Deed géén van de 3 microfoons het, waren de kartonnen bekers op, moest het koffieapparaat op t drukste moment bijgevuld worden, was het printerpapier op waardoor we te weinig programmaboekjes hadden, was de ruimte voor het inzingen van het koor weer afgesloten, waren er minder vrijwilligers omdat die een ander overleg hadden, en zo ging het maar door....
Zenuwslopend....
Dinsdag ging ik naar de supermarkt voor de aanbieding van de koffie. Ik wilde even flink hamsteren. Op. Was ik helemaal voor niets daarheen gefietst.
Woensdag had ik meer geluk.
Vanmorgen ben ik weer naar mijn pa geweest. Ik merk dat hij naar mijn bezoekjes uitkijkt. Vanmorgen zei hij het ook nog; De week duurt erg lang als je niet geweest bent. Vandaag heb ik mijn pa maar eens aan t werk gezet. Gisteren had ik al inkopen gedaan voor een hele grote pan boerenkool. Heb ik pa aan het aardappelen schillen gezet. Hij heeft mij ook aan t werk gezet. Nu we toch aardappelen apart kookten (De pan bleek toch te klein om alles in 1 pan te doen) kon ik mooi wat extra aardappelen koken en kon hij die op die 4 magnetronborden doen. Moest er nog wel even 4 stukjes vlees gebakken worden. Ach ik was toch in de keuken bezig. Ja, hij weet t mooi te versieren.
Pa heeft 4 plastic magnetronborden met vakindeling. 1 bakje voor de aardappelen, eentje voor de groente en eentje voor t vlees. Groente doet hij er tegenwoordig niet meer op. Daarmee wacht hij toch hij het bord warm maakt om te gaan eten. Het is dubbel werk om de doperwtjes nu uit het blikje te halen, op het bord te doen, dat samen in de vriezer en later weer opwarmen. Nu doet hij de groente er pas op bij t opwarmen.
Dit is zijn systeem. En hoop ik dat er nog iets van vitamientjes in de groente zit.
Dus nu heeft hij 4 borden aardappelen met vlees en jus in de vriezer, een portie boerenkool met worst op een bord en een portie in de vriezer. Zaterdag krijgt hij soep van n buurvrouw. Hij vogelt het zo uit dat hij zelf amper hoeft te koken.
Na het koken hebben we afbakbroodjes die we vorige week samen hadden gekocht uitgeprobeerd. Nu weet hij ook hoe dit moet in zijn eigen oventje. Zo leert hij steeds weer iets bij en hoop ik dat hij vroeg of laat toch het zelf koken wat op gaat pakken.
Afgelopen week is ook onze oude tv opgehaald. Ik had m op facebook en marktplaats gezet om op te halen. Via Facebook was er eerst een oudere dame die m wel wilde hebben. Maar toen wij haar die tv brachten, bleek het niet te lukken omdat zij een heel ander systeem van aansluiten had. En ik durfde het risico niet te lopen om haar boel in de war te gooien, en dat voor een tweede toestel. Liever niet.
Zelf hebben wij een broodbakmachine op mogen halen bij iemand. Zijn wij heel blij mee! Kunnen we weer lekkere broodjes maken. Ik heb eerst een gewoon broodje geprobeerd. Zaterdag maak ik er eentje met grut, of gefrommel, zoals de kinderen dat altijd noemen.
Morgen moet ik de hele dag werken. De meeste van mijn diensten zijn korte stukjes van 3 uur. Morgen werk ik op de andere locatie. Ik hoop dat ik dan wat meer tijd en rust heb om de weekaffiches te maken. Nu zonder fouten er in.
17 januari 2017
Hooggevoeligheid of HSP.
Soms komen er dingen voorbij, hoor je het, herken je het en vervolgens schuif je het opzij. Dat heb ik een beetje met hooggevoeligheid, of hoog sensitief persoon.
Ik herkende het bij mijzelf, en toch schoof ik het heel lang opzij. Ik begon er meer in de media over te horen, bestempelde het als een nieuwe hype in aantocht, dus schoof het opzij.
Maar toch... Nu ik minder goed in mijn vel zit... vraag ik t me toch af, heb ik sommige signalen dan zo genegeerd dat mijn emmer nu te vol zit?
Er viel een kwartje toen een cursusleidster tijdens een cursus van mijn werk aan een cursist vroeg; HSPertje zeker? Dat bleek zo te zijn. Dat die andere cursist een hsp is werd herkend doordat die cursist zich terugtrok in de pauze. Even een moment stilte, niets hoeven, niet hoeven praten. Dat is iets wat ik ook wel wilde doen bij dit soort dagen, maar dacht/vond dat dit dat a-sociaal, of vreemd gevonden werd, dus negeerde ik die wens. Ik bleef dus in pauzes in gezelschap en kwam bekaf thuis. Niet alleen tijdens dit soort cursussen, dit is iets wat ik van veel langer herken. In de pauzes dacht ik dat je je niet hoorde terug te trekken, dus deed ik dat niet.
Hun onderlinge herkenning zette mij ook aan het denken.
Op facebook heb ik ook wat heen en weer geschreven met iemand die er bekend mee is. zij wees mij op een boek.
Dit boek bleek ik al in huis te hebben.
'n Jaar geleden bij de kringloop gekocht. De test toen gedaan, maar is er van alles tussen gekomen en heb ik er verder niets mee gedaan. De test opnieuw gedaan, zonder eerst naar de test van toen te kijken. De uitslag was precies hetzelfde; Van de 23 vragen had ik er 18 met ja en 5 met nee. Toen had ik zoiets, ach, zo'n test maakt zo'n schrijver wel zo dat iedereen hoog sensitief is. Dat verkoopt lekker.
Maar ja, kijk ik los van de test naar mezelf;
- kon ik niet genieten van het muziekconcert met manlief omdat ik steeds weer zag wat er allemaal omheen gebeurde, de cameraman die zich een breuk sjouwde aan al die kabels, de dame die in haar oor peuterde, de man die het wel erg warm had tijdens het spelen....
- was ik gisteravond op mijn werk ook weer erg gericht op de omgeving. Er trad een koor op, zag dat er net te weinig programmaboekjes waren, zat de voet van een van de bewoners erg oncomfortabel, zag ik dat een meneer niks van zijn boekje snapte, en dat ging het hele optreden zo door.
- Vinden mijn minderen dat de radio of tv wel erg snel zachter of nog liever uit moet.
- vind ik het heerlijk om zo af en toe een dag te hebben met niemand om mij heen, ook geen radio aan.
- zie ik me nog zitten tijdens de typeles. zodra de leraar op mijn vingers keek, stopte ik; t lukte niet meer.
- ik leg de lat ook hoog voor mijzelf; mag geen fouten maken. Zeker geen fouten waar anderen ook last van hebben.
- Op foto's van mijzelf als kind zie ik een verlegen meisje.
Nou ja, zo kan ik wel even doortypen.
Kenmerken van hooggevoeligheid;
1. de rust opzoeken.
2. moe worden van sociale contakten.
3. snel zorgen voor een ander.
4. een antenne hebben voor de echtheid van iemand.
5. hart voor mens, natuur en dieren.
6. een lijf dat snel ergens op reageert.
Ik wil er dus mee aan de gang, dingen leren herkennen en er mee om gaan. De last van t gevoelige tot kracht maken. Maar t ook herkennen zodat ik niet over mijn eigen grenzen heen ga, omdat ik denk dat dit sociaal gewenst is.
Ik laat je zo t boek zien, waar ik zelf ook mee aan de gang ga. Wie heeft dit boek ook gelezen? Wat heb jij er aan gehad?
Of kwam je na t lezen toch tot de conclusie dat het een hype is?
Vandaag was er op de radio ook een reportage over. Ik las pas achteraf dat er een reportage over geweest is. Ik heb m beluisterd en wil m je ook laten horen.
Het boek is van Elaine N. Aron; Hoog sensitieve personen.
Via de link zou je het zelf kunnen bestellen als jij er ook meer over wilt weten. Het boek is mij ook door iemand aangeraden en ben er volop in bezig.
Laat het mij ook weten als jij het boek kent of wilt gaan lezen.
Ik hoor graag je bevindingen over het boek, en over waar ik nu zo over schreef.
Zie jij het bij jezelf, anderen?
Ik herkende het bij mijzelf, en toch schoof ik het heel lang opzij. Ik begon er meer in de media over te horen, bestempelde het als een nieuwe hype in aantocht, dus schoof het opzij.
Maar toch... Nu ik minder goed in mijn vel zit... vraag ik t me toch af, heb ik sommige signalen dan zo genegeerd dat mijn emmer nu te vol zit?
Er viel een kwartje toen een cursusleidster tijdens een cursus van mijn werk aan een cursist vroeg; HSPertje zeker? Dat bleek zo te zijn. Dat die andere cursist een hsp is werd herkend doordat die cursist zich terugtrok in de pauze. Even een moment stilte, niets hoeven, niet hoeven praten. Dat is iets wat ik ook wel wilde doen bij dit soort dagen, maar dacht/vond dat dit dat a-sociaal, of vreemd gevonden werd, dus negeerde ik die wens. Ik bleef dus in pauzes in gezelschap en kwam bekaf thuis. Niet alleen tijdens dit soort cursussen, dit is iets wat ik van veel langer herken. In de pauzes dacht ik dat je je niet hoorde terug te trekken, dus deed ik dat niet.
Hun onderlinge herkenning zette mij ook aan het denken.
Op facebook heb ik ook wat heen en weer geschreven met iemand die er bekend mee is. zij wees mij op een boek.
Dit boek bleek ik al in huis te hebben.
'n Jaar geleden bij de kringloop gekocht. De test toen gedaan, maar is er van alles tussen gekomen en heb ik er verder niets mee gedaan. De test opnieuw gedaan, zonder eerst naar de test van toen te kijken. De uitslag was precies hetzelfde; Van de 23 vragen had ik er 18 met ja en 5 met nee. Toen had ik zoiets, ach, zo'n test maakt zo'n schrijver wel zo dat iedereen hoog sensitief is. Dat verkoopt lekker.
Maar ja, kijk ik los van de test naar mezelf;
- kon ik niet genieten van het muziekconcert met manlief omdat ik steeds weer zag wat er allemaal omheen gebeurde, de cameraman die zich een breuk sjouwde aan al die kabels, de dame die in haar oor peuterde, de man die het wel erg warm had tijdens het spelen....
- was ik gisteravond op mijn werk ook weer erg gericht op de omgeving. Er trad een koor op, zag dat er net te weinig programmaboekjes waren, zat de voet van een van de bewoners erg oncomfortabel, zag ik dat een meneer niks van zijn boekje snapte, en dat ging het hele optreden zo door.
- Vinden mijn minderen dat de radio of tv wel erg snel zachter of nog liever uit moet.
- vind ik het heerlijk om zo af en toe een dag te hebben met niemand om mij heen, ook geen radio aan.
- zie ik me nog zitten tijdens de typeles. zodra de leraar op mijn vingers keek, stopte ik; t lukte niet meer.
- ik leg de lat ook hoog voor mijzelf; mag geen fouten maken. Zeker geen fouten waar anderen ook last van hebben.
- Op foto's van mijzelf als kind zie ik een verlegen meisje.
Nou ja, zo kan ik wel even doortypen.
Kenmerken van hooggevoeligheid;
1. de rust opzoeken.
2. moe worden van sociale contakten.
3. snel zorgen voor een ander.
4. een antenne hebben voor de echtheid van iemand.
5. hart voor mens, natuur en dieren.
6. een lijf dat snel ergens op reageert.
Ik wil er dus mee aan de gang, dingen leren herkennen en er mee om gaan. De last van t gevoelige tot kracht maken. Maar t ook herkennen zodat ik niet over mijn eigen grenzen heen ga, omdat ik denk dat dit sociaal gewenst is.
Ik laat je zo t boek zien, waar ik zelf ook mee aan de gang ga. Wie heeft dit boek ook gelezen? Wat heb jij er aan gehad?
Of kwam je na t lezen toch tot de conclusie dat het een hype is?
Vandaag was er op de radio ook een reportage over. Ik las pas achteraf dat er een reportage over geweest is. Ik heb m beluisterd en wil m je ook laten horen.
Het boek is van Elaine N. Aron; Hoog sensitieve personen.
Via de link zou je het zelf kunnen bestellen als jij er ook meer over wilt weten. Het boek is mij ook door iemand aangeraden en ben er volop in bezig.
Laat het mij ook weten als jij het boek kent of wilt gaan lezen.
Ik hoor graag je bevindingen over het boek, en over waar ik nu zo over schreef.
Zie jij het bij jezelf, anderen?
13 januari 2017
De weersverwachting klopte!
Gisteravond was er om tien uur, half elf, nog niets te zien van sneeuw. Het bleef gewoon regenen.
's nachts om vier uur waren we weer eens wakker, nu allebei. We hoorden en zagen we de sneeuwschuivers bij ons door de straat komen. Er is dus echt wel sneeuw gevallen!
Vanmorgen om half 5 moest manlief zijn bed uit om naar zijn werk te gaan.
Hij heeft deze foto's voor me gemaakt;
Bij daglicht zag het er zó uit;
De weerman had t er over dat er in t midden van het land ook papsneeuw kon vallen. En dat was t; Eén blubberige bende. Echt veel tijd om er van te genieten had ik niet. Niemand van ons, Alle vier waren we de hele dag aan t werk of school. Ik heb daardoor geen kans gehad om wat mooie sneeuwfoto's te maken. Is het jou gelukt?
Manlief zit als vrachtwagenchauffeur de hele dag op de weg, maar had niet echt veel last van de sneeuw gehad. Gunstige regio vandaag.
Volgende week schijnt het weer kouder te worden. Voor mij hoeft t niet.
Maar ja, als het dan eenmaal koud is, dan zijn die witte plaatjes vaak ook wel weer zo mooi dat t veel goed maakt.
's nachts om vier uur waren we weer eens wakker, nu allebei. We hoorden en zagen we de sneeuwschuivers bij ons door de straat komen. Er is dus echt wel sneeuw gevallen!
Vanmorgen om half 5 moest manlief zijn bed uit om naar zijn werk te gaan.
Hij heeft deze foto's voor me gemaakt;
Bij daglicht zag het er zó uit;
De weerman had t er over dat er in t midden van het land ook papsneeuw kon vallen. En dat was t; Eén blubberige bende. Echt veel tijd om er van te genieten had ik niet. Niemand van ons, Alle vier waren we de hele dag aan t werk of school. Ik heb daardoor geen kans gehad om wat mooie sneeuwfoto's te maken. Is het jou gelukt?
Manlief zit als vrachtwagenchauffeur de hele dag op de weg, maar had niet echt veel last van de sneeuw gehad. Gunstige regio vandaag.
Volgende week schijnt het weer kouder te worden. Voor mij hoeft t niet.
Maar ja, als het dan eenmaal koud is, dan zijn die witte plaatjes vaak ook wel weer zo mooi dat t veel goed maakt.
12 januari 2017
Morgen sneeuw?
Ik kan t me echt nog niet voorstellen; Dat hier morgenvroeg een pak sneeuw op ligt. Het begint hier nu net wat meer te regenen.
Zou hier echt een pak sneeuw vallen?
Ik kan me zelfs nog geen laagje "poedersuiker" voorstellen, laat staan een pak sneeuw.
Morgen weten we t.
Morgen een nieuwe foto.
09 januari 2017
Opnieuw de broodbakmachine overleden.
Twee jaar geleden schreef ik ook al een blog over een overleden broodbakmachine.
Vandaag moet ik dat al weer schrijven. Nadat mijn vorige machine was gesneuveld kreeg ik later die van mijn moeder. Daar heb ik dus nog een poos van kunnen genieten. Gisteren hield na wat herrie ineens een van beide kneedhaken er mee op.
Het kneden was al een heel eind gevorderd. Ik heb het kneedprogramma opnieuw aangezet om wat langer te laten kneden met die ene kneedhaak. Ik heb de rozijnen, abrikozen en ander grut er maar niet meer ingedaan. Maar het is goed gegaan met dit broodje.
Vanmorgen heb ik de machine maar eens losgeschroefd. Eens kijken of ik de oorzaak kon vinden en verhelpen. De linker kneedhaak doet niets meer en kun je vrij ronddraaien.
Riempje losgeschoten misschien?
Heel optimistisch dacht ik dat ik er bij zou kunnen met t loshalen van 4 schroefjes.
Niet dus.
Ben daarna voorzichtig verder gegaan met het loshalen van allerlei schroefjes. Dat ging allemaal prima. Bakwand er uit gehaald om nog verder in de machine te kijken.
Ik heb de oorzaak gevonden!
De aandrijfriem is finaal verpulverd en versleten. Maar ik weet niet hoe ik dit kan maken. Ik weet dus de oorzaak en daar houdt het mee op.
Van dit merk AFK-BM3 heb ik geen aandrijfriemen kunnen vinden om te bestellen. Ook heb ik geen flauw idee hoe ik nog verder in de machine kan komen om de aandrijfriem te plaatsen. Natuurlijk heb ik gegoogeld, maar ben alleen maar anderen tegengekomen met t zelfde euvel die de vraag stelden. Er is ook bij hen geen antwoord op gekomen.
Ik zou op een vrijdag naar het repaircafe kunnen gaan, Maar zonder riem kunnen zij er ook niets mee.
Nu is de vraag wat ga ik doen: Kijken voor weer een broodbakmachine, of het er maar bij laten? Ik vond t altijd wel leuk, een gemakkelijk, toch zelfgemaakt broodje. Liefst met veel "grut" er in als abrikozen, rozijnen en hazelnoten. Het zelf kneden met de hand gaat m voor mij niet worden. Dus dat is geen optie.
Nódig heb ik die machine niet.
En als ik ga zoeken; Ga ik op marktplaats zoeken, of ga ik toch voor een nieuwe?
Nou ja, eerst maar even op zijn beloop laten. ik heb m niet gelijk morgen nodig.
Vandaag moet ik dat al weer schrijven. Nadat mijn vorige machine was gesneuveld kreeg ik later die van mijn moeder. Daar heb ik dus nog een poos van kunnen genieten. Gisteren hield na wat herrie ineens een van beide kneedhaken er mee op.
Het kneden was al een heel eind gevorderd. Ik heb het kneedprogramma opnieuw aangezet om wat langer te laten kneden met die ene kneedhaak. Ik heb de rozijnen, abrikozen en ander grut er maar niet meer ingedaan. Maar het is goed gegaan met dit broodje.
Vanmorgen heb ik de machine maar eens losgeschroefd. Eens kijken of ik de oorzaak kon vinden en verhelpen. De linker kneedhaak doet niets meer en kun je vrij ronddraaien.
Riempje losgeschoten misschien?
Heel optimistisch dacht ik dat ik er bij zou kunnen met t loshalen van 4 schroefjes.
Niet dus.
Ben daarna voorzichtig verder gegaan met het loshalen van allerlei schroefjes. Dat ging allemaal prima. Bakwand er uit gehaald om nog verder in de machine te kijken.
Ik heb de oorzaak gevonden!
De aandrijfriem is finaal verpulverd en versleten. Maar ik weet niet hoe ik dit kan maken. Ik weet dus de oorzaak en daar houdt het mee op.
Van dit merk AFK-BM3 heb ik geen aandrijfriemen kunnen vinden om te bestellen. Ook heb ik geen flauw idee hoe ik nog verder in de machine kan komen om de aandrijfriem te plaatsen. Natuurlijk heb ik gegoogeld, maar ben alleen maar anderen tegengekomen met t zelfde euvel die de vraag stelden. Er is ook bij hen geen antwoord op gekomen.
Ik zou op een vrijdag naar het repaircafe kunnen gaan, Maar zonder riem kunnen zij er ook niets mee.
Nu is de vraag wat ga ik doen: Kijken voor weer een broodbakmachine, of het er maar bij laten? Ik vond t altijd wel leuk, een gemakkelijk, toch zelfgemaakt broodje. Liefst met veel "grut" er in als abrikozen, rozijnen en hazelnoten. Het zelf kneden met de hand gaat m voor mij niet worden. Dus dat is geen optie.
Nódig heb ik die machine niet.
En als ik ga zoeken; Ga ik op marktplaats zoeken, of ga ik toch voor een nieuwe?
Nou ja, eerst maar even op zijn beloop laten. ik heb m niet gelijk morgen nodig.
08 januari 2017
Christen zijn en mindfullness?
Sinds kort heb ik gesprekken met de praktijkondersteuner van de huisarts. Vaste meelezers hebben al een beetje begrepen dat ik in t afgelopen jaar net iets te veel voor mijn kiezen heb gehad.
Twee gesprekken gehad, met twee verschillende personen. Eerst met een man, toen met een vrouw, de man verving haar wegens ziekte.
De vrouw waar ik het gesprek mee had wil mij maar aan de mindfullness hebben. Om te helpen of leren ontspannen.
Ik weet dat niet zo. Heb er mijn vraagtekens bij.
Als Christen zou ik toch genoeg moeten hebben aan mijn gebedsleven en vertrouwen in God? Maar soms was ik gewoonweg te gespannen en onrustig om te bidden. Soms ook gewoon te boos. Op collega's, op de gebeurtenissen, noem maar op.
Of vond ik dat mijn relatie met God op zo'n laag pitje stond dat ik dat eerst op orde moest maken voordat ik weer vragend kon bidden. Je gaat toch ook niet alleen maar naar je pa als je om geld verlegen zit?
Tijdens het gesprek met de vrouw heb ik een mindfullness oefening gedaan van 3 minuten. Ik weet t niet. Na afloop vroeg ze me hoe ik t ervaren had. Ik kreeg bij mijzelf t gevoel dat ik een beetje de gewenste antwoorden gaf, wetende dat ik niet zomaar thuis zou gaan "mindfullnessen". Of de gedane oefening thuis herhalen. Dit heb ik haar niet aangegeven.
Ik ben nu een paar weken verder. Heb wel momenten gehad waarop ik heel gespannen was. Heb wel geprobeerd om de oefening uit t gesprek te herhalen.
Maar ik werd er alleen maar heel katterig van.
Weet intusssen ook niet precies meer hoe dat zat met die 3 x 1 minuut.
Juist die oefening stond niet op het pakje oefeningen die ik meekreeg.
De feestperiode is voorbij. Het normale leven wordt door iedereen weer opgepakt. Man weer naar t werk, kinderen naar werk en school. Mijn januari rooster heeft iets minder uren dan het decemberrooster. Wel minder uren, maar nog steeds als vliegende kiep overal ingezet waar nodig. Ik heb nog eens op mijn werk aangegeven dat ik dit niet wil en op t moment niet kan. Het ook niet fair vind dat anderen wel hun vaste activiteiten verzorgen en ik zo'n beetje overal ingezet wordt. In januari heb ik al wel minder uren, ik hoop in februari nu ook een rustiger rooster te krijgen.
Maar nu er minder werkuren zijn, wil ik wel het wandelen weer eens op gaan pakken. Dan maar zonder de hond, die wordt er te oud voor. De stevige wandelschoenen aan en gaan. Ik vraag me nog wel even af of ik met of juist zonder wandelmaatje zal gaan. Ik denk dat het misschien wijzer is om zonder wandelmaatje te beginnen. Anders praat je misschien veel met elkaar, over t werk, de kinderen en komt mijn hoofd nog niet tot rust. Als ik alleen op stap ga, kan ik tijdens het wandelen wel praten met God.
Bij het nakijken van de zorgverzekering zag ik dat ik zelfs vanuit de zorgverzekering een vergoeding kan krijgen voor een training mindfullness ter voorkoming van burnout klachten. Die mindfulness wordt dus wel hoog aangeschreven in de medische wereld. Denk ik?
Heeft een van jullie er ervaring mee? Is het echt goed voor je? Is het niet een gezondheids hype, zoals er nu zoveel zijn? Een modecursus?
Deel me je visie over mindfullness of je ervaringen hiermee alsjeblieft. Ik ben er heel benieuwd naar. Hierover googlen gaf me niet echt veel inzicht. Jullie reacties zijn heel welkom!
Twee gesprekken gehad, met twee verschillende personen. Eerst met een man, toen met een vrouw, de man verving haar wegens ziekte.
De vrouw waar ik het gesprek mee had wil mij maar aan de mindfullness hebben. Om te helpen of leren ontspannen.
Ik weet dat niet zo. Heb er mijn vraagtekens bij.
Als Christen zou ik toch genoeg moeten hebben aan mijn gebedsleven en vertrouwen in God? Maar soms was ik gewoonweg te gespannen en onrustig om te bidden. Soms ook gewoon te boos. Op collega's, op de gebeurtenissen, noem maar op.
Of vond ik dat mijn relatie met God op zo'n laag pitje stond dat ik dat eerst op orde moest maken voordat ik weer vragend kon bidden. Je gaat toch ook niet alleen maar naar je pa als je om geld verlegen zit?
Tijdens het gesprek met de vrouw heb ik een mindfullness oefening gedaan van 3 minuten. Ik weet t niet. Na afloop vroeg ze me hoe ik t ervaren had. Ik kreeg bij mijzelf t gevoel dat ik een beetje de gewenste antwoorden gaf, wetende dat ik niet zomaar thuis zou gaan "mindfullnessen". Of de gedane oefening thuis herhalen. Dit heb ik haar niet aangegeven.
Ik ben nu een paar weken verder. Heb wel momenten gehad waarop ik heel gespannen was. Heb wel geprobeerd om de oefening uit t gesprek te herhalen.
Maar ik werd er alleen maar heel katterig van.
Weet intusssen ook niet precies meer hoe dat zat met die 3 x 1 minuut.
Juist die oefening stond niet op het pakje oefeningen die ik meekreeg.
De feestperiode is voorbij. Het normale leven wordt door iedereen weer opgepakt. Man weer naar t werk, kinderen naar werk en school. Mijn januari rooster heeft iets minder uren dan het decemberrooster. Wel minder uren, maar nog steeds als vliegende kiep overal ingezet waar nodig. Ik heb nog eens op mijn werk aangegeven dat ik dit niet wil en op t moment niet kan. Het ook niet fair vind dat anderen wel hun vaste activiteiten verzorgen en ik zo'n beetje overal ingezet wordt. In januari heb ik al wel minder uren, ik hoop in februari nu ook een rustiger rooster te krijgen.
Maar nu er minder werkuren zijn, wil ik wel het wandelen weer eens op gaan pakken. Dan maar zonder de hond, die wordt er te oud voor. De stevige wandelschoenen aan en gaan. Ik vraag me nog wel even af of ik met of juist zonder wandelmaatje zal gaan. Ik denk dat het misschien wijzer is om zonder wandelmaatje te beginnen. Anders praat je misschien veel met elkaar, over t werk, de kinderen en komt mijn hoofd nog niet tot rust. Als ik alleen op stap ga, kan ik tijdens het wandelen wel praten met God.
Bij het nakijken van de zorgverzekering zag ik dat ik zelfs vanuit de zorgverzekering een vergoeding kan krijgen voor een training mindfullness ter voorkoming van burnout klachten. Die mindfulness wordt dus wel hoog aangeschreven in de medische wereld. Denk ik?
Heeft een van jullie er ervaring mee? Is het echt goed voor je? Is het niet een gezondheids hype, zoals er nu zoveel zijn? Een modecursus?
Deel me je visie over mindfullness of je ervaringen hiermee alsjeblieft. Ik ben er heel benieuwd naar. Hierover googlen gaf me niet echt veel inzicht. Jullie reacties zijn heel welkom!
05 januari 2017
Vlees voordelig ingeslagen.
Vanmorgen moest ik vroeg mijn bed uit. Op donderdag is het altijd pa-dag. Ik ga dan naar mijn pa toe. Meestal heb ik die dag de auto omdat mijn man dan met zijn collega mee rijdt. Die collega is deze week nog vrij. Dus moest ik hem eerst naar zijn werk brengen. Stond ik daar al om half 7!
Meestal ga ik dan rechtsomkeert naar huis. Vandaag maar niet.
Vorige week hoorde ik van mijn collega dat de slachterij bij hem, en bij mijn pa, in de buurt elke donderdagmorgen vlees verkoopt. Dit is altijd s'morgens heel vroeg. Ik had er wel eerder van gehoord, jaren geleden. Ik wist niet dat dit nog steeds bestond.
Ik ben dus vanuit 's mans werk rechtstreeks doorgereden naar het dorp van mijn pa. De slachterij wist ik wel te vinden vanuit mijn geheugen. Ik reed er zo naar toe. Had ik niet verwacht. Ik heb niet zo veel vertrouwen in mijn routekennis.
Maar daarna begon het grote gezoek; Waar zit de ingang van de winkel? Ik heb al bij de vroegere LTS gestaan, bij de andere buren van de slachterij, maar zonder succes.
Op internet had ik al wel gelezen dat de ingang slecht te vinden was en het er heel erg druk zou zijn. Nou dat van die ingang klopt dus! Wat bezielde me ook om juist nu het zo donker en glad is daar te gaan lopen zoeken? Collega had t er ook over dat die slecht te vinden zou zijn, zeker als je er nooit geweest bent.
Verschillende keren mensen heb ik aangesproken om t te vragen. Toen ik t al min of meer opgegeven had sprak iemand mij aan; Bent u op zoek naar de winkel? Loopt u maar mee.
Eenmaal binnen begon mijn grote verbazing. Leek wel op een slagerij, maar dan alles gewoner en groter. Met gewoner bedoel ik dat het vlees in kratten ligt en niet op een presenteerblaadje. Wel schoon hoor. Ik zag ook vlees wat ik niet kende. Stomphaas, varkenships, stukken poot, maar ook de bloemstuk waar pa om gevraagd had. Ik had nog nooit over bloemstukvlees gehoord. Het ziet er ook mooi uit en heb t gekocht. Nu nog opzoeken wat er mee kan.
Heb jij een idee of recept? Mail het maar!
Ik heb veel vlees gekocht.
Vooral het gewone onbewerkte vlees was voordelig. Riblappen voor €6,50 per kilo is maar een voorbeeld. Kogelbiefstuk 9,75 per kilo.
Ik heb flink ingeslagen en kan weer een hele poos vooruit!
Ik weet nu waar het is, hoe ik mijn bestelling kan mailen dus ik bewaar deze info goed. Nu eerst proberen hoe het vlees op langere termijn zich houdt.
Hoe is het na een of twee weken of iets langer in de vriezer?
Ik vind dit soort dingen leuk; Voordelig een flinke voorraad inslaan en gelijk verwerken. Of het nu zoals vandaag vlees is, of in de zomer een lading fruit.
Heb jij ook dit soort adresjes?
Zullen we die info uitwisselen? Mail me maar.
Meestal ga ik dan rechtsomkeert naar huis. Vandaag maar niet.
Vorige week hoorde ik van mijn collega dat de slachterij bij hem, en bij mijn pa, in de buurt elke donderdagmorgen vlees verkoopt. Dit is altijd s'morgens heel vroeg. Ik had er wel eerder van gehoord, jaren geleden. Ik wist niet dat dit nog steeds bestond.
Ik ben dus vanuit 's mans werk rechtstreeks doorgereden naar het dorp van mijn pa. De slachterij wist ik wel te vinden vanuit mijn geheugen. Ik reed er zo naar toe. Had ik niet verwacht. Ik heb niet zo veel vertrouwen in mijn routekennis.
Maar daarna begon het grote gezoek; Waar zit de ingang van de winkel? Ik heb al bij de vroegere LTS gestaan, bij de andere buren van de slachterij, maar zonder succes.
Op internet had ik al wel gelezen dat de ingang slecht te vinden was en het er heel erg druk zou zijn. Nou dat van die ingang klopt dus! Wat bezielde me ook om juist nu het zo donker en glad is daar te gaan lopen zoeken? Collega had t er ook over dat die slecht te vinden zou zijn, zeker als je er nooit geweest bent.
Verschillende keren mensen heb ik aangesproken om t te vragen. Toen ik t al min of meer opgegeven had sprak iemand mij aan; Bent u op zoek naar de winkel? Loopt u maar mee.
Eenmaal binnen begon mijn grote verbazing. Leek wel op een slagerij, maar dan alles gewoner en groter. Met gewoner bedoel ik dat het vlees in kratten ligt en niet op een presenteerblaadje. Wel schoon hoor. Ik zag ook vlees wat ik niet kende. Stomphaas, varkenships, stukken poot, maar ook de bloemstuk waar pa om gevraagd had. Ik had nog nooit over bloemstukvlees gehoord. Het ziet er ook mooi uit en heb t gekocht. Nu nog opzoeken wat er mee kan.
Heb jij een idee of recept? Mail het maar!
Ik heb veel vlees gekocht.
 | |
| Allemaal pakjes vlees, klaar voor de vriezer. |
Ik heb flink ingeslagen en kan weer een hele poos vooruit!
Ik weet nu waar het is, hoe ik mijn bestelling kan mailen dus ik bewaar deze info goed. Nu eerst proberen hoe het vlees op langere termijn zich houdt.
Hoe is het na een of twee weken of iets langer in de vriezer?
Ik vind dit soort dingen leuk; Voordelig een flinke voorraad inslaan en gelijk verwerken. Of het nu zoals vandaag vlees is, of in de zomer een lading fruit.
Heb jij ook dit soort adresjes?
Zullen we die info uitwisselen? Mail me maar.
03 januari 2017
Spaarlampen, Ledlampen
Onlangs heb ik enkele spaarlampen vervangen. Niet omdat ze kapot waren, maar ik wilde er een sterkere lamp in hebben. Op sommige plaatsen merkte ik dat ik meer licht nodig had. Of het komt doordat ik meer licht nodig heb, er ooit te zwakke lampen in heb gezet of doordat de lampen op termijn zwakker worden, dat weet ik zo niet.
Toch denk ik ook dat spaarlampen op den duur minder licht afgeven. Heeft iemand ook die ervaring? Is dit dan zo bij goedkopere lampen, of bij alle spaarlampen?
Nu heb ik enkele spaarlampen van 14 en 11 Watt vervangen voor Led lampen.
Ik heb nu een lager verbruik en toch meer licht. Gelukkig stond er op het doosje een omrekening naar de ouderwetse lampen. Ik kan er nog niet erg aan wennen, licht aangeven in Lumen = lichtopbrengst, in plaats van electra = verbruik. Vroeg of laat zal t wel gewend zijn. Ik heb het immers al niet meer over een lamp van 40 of 60 Watt, maar over een (spaar-) lamp van 11 of 14 watt. Die 2 zijn dus nu vervangen door Led lampen van 9 of 5,8 watt. Nu nog leren dat t dan gaat om 806 of 470 Lumen.
Dat omrekentabelletje staat niet altijd op de doos.
Een omrekentabelletje kun je hier vinden.
Ik heb dit tabelletje achter in mijn agenda geplakt. Voor als het niet op de lamp staat.
Maar ja, wat ga ik nu doen met mijn oude verzwakte spaarlampen? Ze doen het nog. En wat het nog doet, gooi ik niet zomaar weg. Maar het is wel een hoger verbruik met minder lichtopbrengst. Nou ja, ik doe ze toch maar even terug in de lampenbak, als reserve. ;-)
Toch denk ik ook dat spaarlampen op den duur minder licht afgeven. Heeft iemand ook die ervaring? Is dit dan zo bij goedkopere lampen, of bij alle spaarlampen?
Nu heb ik enkele spaarlampen van 14 en 11 Watt vervangen voor Led lampen.
Ik heb nu een lager verbruik en toch meer licht. Gelukkig stond er op het doosje een omrekening naar de ouderwetse lampen. Ik kan er nog niet erg aan wennen, licht aangeven in Lumen = lichtopbrengst, in plaats van electra = verbruik. Vroeg of laat zal t wel gewend zijn. Ik heb het immers al niet meer over een lamp van 40 of 60 Watt, maar over een (spaar-) lamp van 11 of 14 watt. Die 2 zijn dus nu vervangen door Led lampen van 9 of 5,8 watt. Nu nog leren dat t dan gaat om 806 of 470 Lumen.
Dat omrekentabelletje staat niet altijd op de doos.
Een omrekentabelletje kun je hier vinden.
Ik heb dit tabelletje achter in mijn agenda geplakt. Voor als het niet op de lamp staat.
Maar ja, wat ga ik nu doen met mijn oude verzwakte spaarlampen? Ze doen het nog. En wat het nog doet, gooi ik niet zomaar weg. Maar het is wel een hoger verbruik met minder lichtopbrengst. Nou ja, ik doe ze toch maar even terug in de lampenbak, als reserve. ;-)
02 januari 2017
2017 is begonnen!
Zo liggen de nieuwe kalenders wekenlang te wachten op het nieuwe jaar, en zo ineens heb je het eerste blaadje er al af gescheurd.
Wat is alles snel gegaan.
Oudjaarsavond is ook heel snel gegaan. Wij gaan meestal met de kippen op stok, omdat manlief er al om 5 uur uit moet. Dan is doorgaan tot bijna half 2 s'nachts wel een hele tijd later dan normaal.
Maar wat ging het snel.
Overdag is manlief druk geweest met oliebollen bakken in de schuur. Dit doet hij al zo lang ik hem ken. Vroeger met de kinderen samen. Nu was het wat rustiger in de schuur.
Mijn vader was wel de hele dag bij ons, maar hij vond het veel te koud in de schuur. Hij kwam wel even kijken en zag dat man t weer goed voor elkaar had; Top 2000 aan, jas aan, biertje er bij en bakken maar. Omdat er nu thuis ook niet meer zo'n kinderschare om ons heen loopt hoefden we er ook minder te bakken.
s'Middags heeft pa met kleinzoon de serie over Harley Davidson zitten kijken. Kleinzoon is eind van de middag naar Rotterdam gegaan om de jaarwisseling daar met vrienden te vieren. Dochter was weer een weekje in Assen en zou nieuwjaarsavond pas weer thuiskomen.
Dus waren we oudjaarsavond met zijn drietjes; pa, man en ik. Wat gaat zo'n avond snel als je gaat sjoelen. We hadden alle drie heel lang niet gesjoeld.
En zo ineens was het nieuwjaar!
Hoe zal dit jaar zich ontvouwen?
Wat komt er op ons pad?
Zien we de toekomst met angst en beven of met vertrouwen tegemoet?
Ik denk dat het soms ook een keuze is; vertrouwen.
Er is een lied waarin je zingt;
'k stel mijn vertrouwen, op de Heer mijn God...
want in Zijn hand, ligt heel mijn levenslot.
Hem heb ik lief, Zijn vrede woont in mij.
'k zie naar Hem op en weet Hij is mij steeds nabij.
Ken je dit liedje niet dan kun je het hier via Youtube beluisteren.
Toch vind ik dat in de praktijk wel eens lastig. Ben ik al heel lang druk met zorgen maken, onrustig zijn over dingen, dingen willen regelen, veranderen die helemaal niet in mijn vermogen liggen....
Dan is het goed om af en toe toch die stem te horen die mij vraagt om mijn vertrouwen toch op God te stellen. Ik hoop in het komende jaar meer vanuit Zijn vertrouwen te wandelen en handelen.
Dat is soms een wandelen met God vanuit een volste vertrouwen en in volle vrede, maar soms is het ook een keuze. Ik hoop dit nieuwe jaar veel met God te wandelen.
Ik hoop dit ook voor jou.
Wat is alles snel gegaan.
Oudjaarsavond is ook heel snel gegaan. Wij gaan meestal met de kippen op stok, omdat manlief er al om 5 uur uit moet. Dan is doorgaan tot bijna half 2 s'nachts wel een hele tijd later dan normaal.
Maar wat ging het snel.
Overdag is manlief druk geweest met oliebollen bakken in de schuur. Dit doet hij al zo lang ik hem ken. Vroeger met de kinderen samen. Nu was het wat rustiger in de schuur.
Mijn vader was wel de hele dag bij ons, maar hij vond het veel te koud in de schuur. Hij kwam wel even kijken en zag dat man t weer goed voor elkaar had; Top 2000 aan, jas aan, biertje er bij en bakken maar. Omdat er nu thuis ook niet meer zo'n kinderschare om ons heen loopt hoefden we er ook minder te bakken.
 | ||
| De eerste lichting oliebollen. Nog warm van het bakken. Heerlijk! |
Dus waren we oudjaarsavond met zijn drietjes; pa, man en ik. Wat gaat zo'n avond snel als je gaat sjoelen. We hadden alle drie heel lang niet gesjoeld.
En zo ineens was het nieuwjaar!
Hoe zal dit jaar zich ontvouwen?
Wat komt er op ons pad?
Zien we de toekomst met angst en beven of met vertrouwen tegemoet?
Ik denk dat het soms ook een keuze is; vertrouwen.
Er is een lied waarin je zingt;
'k stel mijn vertrouwen, op de Heer mijn God...
want in Zijn hand, ligt heel mijn levenslot.
Hem heb ik lief, Zijn vrede woont in mij.
'k zie naar Hem op en weet Hij is mij steeds nabij.
Ken je dit liedje niet dan kun je het hier via Youtube beluisteren.
Toch vind ik dat in de praktijk wel eens lastig. Ben ik al heel lang druk met zorgen maken, onrustig zijn over dingen, dingen willen regelen, veranderen die helemaal niet in mijn vermogen liggen....
Dan is het goed om af en toe toch die stem te horen die mij vraagt om mijn vertrouwen toch op God te stellen. Ik hoop in het komende jaar meer vanuit Zijn vertrouwen te wandelen en handelen.
Dat is soms een wandelen met God vanuit een volste vertrouwen en in volle vrede, maar soms is het ook een keuze. Ik hoop dit nieuwe jaar veel met God te wandelen.
Ik hoop dit ook voor jou.
28 december 2016
Geld, rente en de cijfers voor volgend jaar.
De inflatie is volgens de decemberraming 2016 van het Centraal Plan bureau laag. Voor Nederland in 2016 is deze 0,1 %, voor 2017 wordt 0,9 % verwacht.
0,9 % inflatie lijkt niet veel. Ik heb er geen verstand van.
Ik weet wel dat mijn rente op mijn spaarrekening nu maar 0,5 % is. Ik heb er geen bergen geld liggen, maar mijn spaargeld wordt volgend jaar dus minder waard. Langzaam maar zeker zijn we aan het interen op ons spaargeld.
Ik ben groot geworden met het idee dat je spaargeld altijd meer oplevert, alleen al door het op de bank te laten staan. Per bank kon de rente dan nog wel verschillen. Ik ben wel eens van bank verwisseld om elders meer rente te krijgen. Het is nu niet meer zo dat het spaargeld meer oplevert dan de inflatie.
Heb je 1000,- op je spaarrekening staan, dan levert dat bij een rente van wel 0.5 %, je na een jaar 5,- op. Dus als je niet verder kijkt, lijkt je geld toch nog te groeien. Maar omdat de kosten hoger worden, heb je aan die 5,- niet genoeg. Volgend jaar zou je 9,- moeten krijgen om hetzelfde te kunnen kopen. Omdat de inflatie 0.9 % is.
Heel zwart-wit gesteld zal dit ook niet helemaal opgaan. Het één wordt duurder, het ander goedkoper. Alles is gebaseerd op gemiddelde plaatjes. Hoe dat precies zit weet ik ook niet helemaal. Heb er alleen in grote lijnen wel eens iets over gehoord.
Wat gaat er allemaal in prijs veranderen? De plussen en de minnen;
+Vanaf 1 januari 2017 gaat de motorrijtuigenbelasting (mrb) voor reguliere personenvoertuigen omlaag met gemiddeld 2,7%.Voor leaseauto's gelden weer andere regelingen. Wij hebben geen leaseauto.
- Het tarief in de 2e en 3e schijf van de loon- en inkomstenbelasting is vanaf 1 januari 2017 40,8% (dit was 40,4% in 2016). Het tweede tarief is t inkomen boven de 19.982.- Je betaalt dus meer loonbelasting over het inkomen boven de pakweg 20.000,-
+ De inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet daalt voor werknemers (van 6,75% naar 6,65%)
- De belasting voor gas en electra gaan omhoog.
- De postzegel wordt in 2017 €0.05 duurder. Je kunt nog een voorraad inslaan; ze blijven geldig, zonder bijplakken.
+ Mijn loon ging in oktober omhoog met 0,65 %. Dit is een CAO afspraak.Van de CAO- VVT. In juli 2017 wordt deze nog eens 1% verhoogd.
Dat is leuk, want in maart 2017 krijg ik mijn laatste periodiek er bij. Daarna zal mijn salaris niet meer jaarlijks groeien, tenzij er weer CAO afspraken komen die groei beloven. Nu heb ik dus 3 verhogingen in korte tijd; oktober, januari en juli. Mijn man werkt in de CAO kleinmetaal. Hij krijgt in januari een verhoging van 0,55 %.
Maar laten we ons nog niet rijk rekenen. Er zullen nog verschillende kosten stijgen, die we nu nog niet zo kunnen inschatten. Daarentegen moeten we ook niet gaan somberen.
Hoe zijn jouw verwachtingen over inkomen en kosten?
0,9 % inflatie lijkt niet veel. Ik heb er geen verstand van.
Ik weet wel dat mijn rente op mijn spaarrekening nu maar 0,5 % is. Ik heb er geen bergen geld liggen, maar mijn spaargeld wordt volgend jaar dus minder waard. Langzaam maar zeker zijn we aan het interen op ons spaargeld.
Ik ben groot geworden met het idee dat je spaargeld altijd meer oplevert, alleen al door het op de bank te laten staan. Per bank kon de rente dan nog wel verschillen. Ik ben wel eens van bank verwisseld om elders meer rente te krijgen. Het is nu niet meer zo dat het spaargeld meer oplevert dan de inflatie.
Heb je 1000,- op je spaarrekening staan, dan levert dat bij een rente van wel 0.5 %, je na een jaar 5,- op. Dus als je niet verder kijkt, lijkt je geld toch nog te groeien. Maar omdat de kosten hoger worden, heb je aan die 5,- niet genoeg. Volgend jaar zou je 9,- moeten krijgen om hetzelfde te kunnen kopen. Omdat de inflatie 0.9 % is.
Heel zwart-wit gesteld zal dit ook niet helemaal opgaan. Het één wordt duurder, het ander goedkoper. Alles is gebaseerd op gemiddelde plaatjes. Hoe dat precies zit weet ik ook niet helemaal. Heb er alleen in grote lijnen wel eens iets over gehoord.
Wat gaat er allemaal in prijs veranderen? De plussen en de minnen;
+Vanaf 1 januari 2017 gaat de motorrijtuigenbelasting (mrb) voor reguliere personenvoertuigen omlaag met gemiddeld 2,7%.Voor leaseauto's gelden weer andere regelingen. Wij hebben geen leaseauto.
- Het tarief in de 2e en 3e schijf van de loon- en inkomstenbelasting is vanaf 1 januari 2017 40,8% (dit was 40,4% in 2016). Het tweede tarief is t inkomen boven de 19.982.- Je betaalt dus meer loonbelasting over het inkomen boven de pakweg 20.000,-
+ De inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet daalt voor werknemers (van 6,75% naar 6,65%)
- De belasting voor gas en electra gaan omhoog.
- De postzegel wordt in 2017 €0.05 duurder. Je kunt nog een voorraad inslaan; ze blijven geldig, zonder bijplakken.
+ Mijn loon ging in oktober omhoog met 0,65 %. Dit is een CAO afspraak.Van de CAO- VVT. In juli 2017 wordt deze nog eens 1% verhoogd.
Dat is leuk, want in maart 2017 krijg ik mijn laatste periodiek er bij. Daarna zal mijn salaris niet meer jaarlijks groeien, tenzij er weer CAO afspraken komen die groei beloven. Nu heb ik dus 3 verhogingen in korte tijd; oktober, januari en juli. Mijn man werkt in de CAO kleinmetaal. Hij krijgt in januari een verhoging van 0,55 %.
Maar laten we ons nog niet rijk rekenen. Er zullen nog verschillende kosten stijgen, die we nu nog niet zo kunnen inschatten. Daarentegen moeten we ook niet gaan somberen.
Hoe zijn jouw verwachtingen over inkomen en kosten?
27 december 2016
Even bijpraten over de Kerst.
Eerst maar eens eventjes bijpraten over de Kerstdagen. De Kerstdagen zijn net voorbij en als je even naar buiten gaat lijkt het wel lente. Zon schijnt volop en t is (nog) niet koud.
Vóór de Kerst vond ik het een beetje gek gevoel; Ik had niet echt de beleving van bijna kerst. Eerder van gewoon bijna weekend. Alle voorbereidingen waren gedaan, het huis was in Kerstsfeer, Maar kerst zelf leek nog ver weg.
En nu is kerst al weer voorbij.
We kunnen terugkijken op een paar heerlijke en gezellige dagen.
Op Kerstavond had manlief zaaldienst, of kosterdienst, net hoe je t noemt. Dat vond ik wel jammer. Vorig jaar was dit ook al zo. Ik hoop dat we volgende kerstnachtviering wel met zijn allen bij elkaar kunnen zitten en t samen vieren. Nu moest hij eerder die avond van huis af en kon hij niet bij ons zitten. Wel had hij plaatsjes voor ons gereserveerd. We waren bijna te laat en door zijn reservering konden we toch lekker met zijn vieren bij elkaar zitten. Een dochter bleef thuis en bleef in bed om te slapen.
Er was een groot koor dat optrad tijdens de dienst. Ik vond de solisten van dit koor erg mooi zingen.
Na de dienst heb ik nog uitgebreid staan praten met een oude vriendin van vroeger. Het was wel fijn om te ontdekken dat we, na jaren, zo weer verder gingen waar we we gebleven waren. Ook niet eerst de koetjes en kalfjes bespreken, maar gelijk de diepte in gingen.
Eenmaal weer thuis hebben manlief en ik samen nog even wat gedronken. De kinderen waren er nog even op uit om vrienden te ontmoeten.
Op eerste kerstdag gingen man en ik alsnog bij zijn ouders langs. Dit zat niet in de planning. Had ik dat maar eerder geweten, dan had ik nog een kerstattentie voor ze gehaald. Nu kwam ik met lege handen aan. Dat vond ik maar niks. Maar eenmaal daar, zag ik ook niets staan in de sfeer van kerst. Er stond een kerststuk op de eettafel en dat was het.
Binnenkort wil ik ze dan maar een lentebakje brengen. Meestal beginnen de winkels al met nieuwjaar met de lentebakjes.
Misschien is dat ook wel leuker; Een lentebakje brengt iets van verwachting, voorjaar, lente, warmte.
Op een van de kerstdagen een kerstbakje krijgen, is misschien wel wat laat; De volgende dag is kerst voorbij.
Is dat trouwens nog gebruikelijk? Een attentie meenemen als je naar je ouders gaat op hoogtijdagen als kerst, pasen? Doen jullie dat ook? Doet de nieuwe generatie dit ook?
's Middags hadden we het kerstdiner. Dit jaar hadden we een iets andere aanpak; Dochter en haar vriend verzorgden het voorgerecht. Man en zoon het hoofdgerecht en samen met andere dochter hadden wij het toetje.
Deze opzet was wel geslaagd. Man en zoon mogen graag samen kokkerellen.
Man en zoon zijn echte vleesliefhebbers. Zijn er ook echte fijnproevers in.
Dan is het juist wel leuk als dochter en haar vriend iets aparts maakten. Man en zoon riepen geen hoera toen ze hoorden wat zij zouden maken, maar vonden het tijdens het eten toch wel lekker; rode bietjes met geitenkaas, pijnboompitjes, thijm en honing.
Het was gezellig met elkaar! (Met zijn zessen.)
Op tweede kerstdag zijn we met zijn vieren uit brunchen gegaan bij zoon en schoondochter en kleinzoon. Wat wordt die al groot! Zat al bij ons aan tafel in een speciaal kuipstoeltje voor baby's, op de TripTrapp stoel.
Ze hadden goed hun best gedaan en een uitgebreide maaltijd verzorgd. Je kon t zo gek niet bedenken of het stond op tafel. Verwennerij.
We konden na de brunch niet zo heel lang meer blijven, want daarna moest ik snel aan t werk. 's Middags moest ik naar mijn werk.
's Avonds zijn we met zijn viertjes gaan gourmetten. Was heel gezellig. We hebben een hele poos samen aan tafel gezeten. Daarna de onvermijdelijke afwas.
Nu zijn de kerstdagen voorbij. De tafelkleden zitten al voor de tweede keer in de wasmachine. De eerste keer zijn ze niet schoon geworden. Zelfs niet bij de was van 90 graden.
Buiten is het lekker weer en heb ik de sneeuwklokjes al weer gesignaleerd! Nee ze bloeien nog niet, maar al wel boven de grond!
Vóór de Kerst vond ik het een beetje gek gevoel; Ik had niet echt de beleving van bijna kerst. Eerder van gewoon bijna weekend. Alle voorbereidingen waren gedaan, het huis was in Kerstsfeer, Maar kerst zelf leek nog ver weg.
En nu is kerst al weer voorbij.
We kunnen terugkijken op een paar heerlijke en gezellige dagen.
Op Kerstavond had manlief zaaldienst, of kosterdienst, net hoe je t noemt. Dat vond ik wel jammer. Vorig jaar was dit ook al zo. Ik hoop dat we volgende kerstnachtviering wel met zijn allen bij elkaar kunnen zitten en t samen vieren. Nu moest hij eerder die avond van huis af en kon hij niet bij ons zitten. Wel had hij plaatsjes voor ons gereserveerd. We waren bijna te laat en door zijn reservering konden we toch lekker met zijn vieren bij elkaar zitten. Een dochter bleef thuis en bleef in bed om te slapen.
Er was een groot koor dat optrad tijdens de dienst. Ik vond de solisten van dit koor erg mooi zingen.
Na de dienst heb ik nog uitgebreid staan praten met een oude vriendin van vroeger. Het was wel fijn om te ontdekken dat we, na jaren, zo weer verder gingen waar we we gebleven waren. Ook niet eerst de koetjes en kalfjes bespreken, maar gelijk de diepte in gingen.
Eenmaal weer thuis hebben manlief en ik samen nog even wat gedronken. De kinderen waren er nog even op uit om vrienden te ontmoeten.
Op eerste kerstdag gingen man en ik alsnog bij zijn ouders langs. Dit zat niet in de planning. Had ik dat maar eerder geweten, dan had ik nog een kerstattentie voor ze gehaald. Nu kwam ik met lege handen aan. Dat vond ik maar niks. Maar eenmaal daar, zag ik ook niets staan in de sfeer van kerst. Er stond een kerststuk op de eettafel en dat was het.
Binnenkort wil ik ze dan maar een lentebakje brengen. Meestal beginnen de winkels al met nieuwjaar met de lentebakjes.
Misschien is dat ook wel leuker; Een lentebakje brengt iets van verwachting, voorjaar, lente, warmte.
Op een van de kerstdagen een kerstbakje krijgen, is misschien wel wat laat; De volgende dag is kerst voorbij.
Is dat trouwens nog gebruikelijk? Een attentie meenemen als je naar je ouders gaat op hoogtijdagen als kerst, pasen? Doen jullie dat ook? Doet de nieuwe generatie dit ook?
's Middags hadden we het kerstdiner. Dit jaar hadden we een iets andere aanpak; Dochter en haar vriend verzorgden het voorgerecht. Man en zoon het hoofdgerecht en samen met andere dochter hadden wij het toetje.
Deze opzet was wel geslaagd. Man en zoon mogen graag samen kokkerellen.
Man en zoon zijn echte vleesliefhebbers. Zijn er ook echte fijnproevers in.
Dan is het juist wel leuk als dochter en haar vriend iets aparts maakten. Man en zoon riepen geen hoera toen ze hoorden wat zij zouden maken, maar vonden het tijdens het eten toch wel lekker; rode bietjes met geitenkaas, pijnboompitjes, thijm en honing.
Het was gezellig met elkaar! (Met zijn zessen.)
Op tweede kerstdag zijn we met zijn vieren uit brunchen gegaan bij zoon en schoondochter en kleinzoon. Wat wordt die al groot! Zat al bij ons aan tafel in een speciaal kuipstoeltje voor baby's, op de TripTrapp stoel.
Ze hadden goed hun best gedaan en een uitgebreide maaltijd verzorgd. Je kon t zo gek niet bedenken of het stond op tafel. Verwennerij.
 |
| Verwennerijtje van schoondochter gekregen. |
We konden na de brunch niet zo heel lang meer blijven, want daarna moest ik snel aan t werk. 's Middags moest ik naar mijn werk.
's Avonds zijn we met zijn viertjes gaan gourmetten. Was heel gezellig. We hebben een hele poos samen aan tafel gezeten. Daarna de onvermijdelijke afwas.
Nu zijn de kerstdagen voorbij. De tafelkleden zitten al voor de tweede keer in de wasmachine. De eerste keer zijn ze niet schoon geworden. Zelfs niet bij de was van 90 graden.
Buiten is het lekker weer en heb ik de sneeuwklokjes al weer gesignaleerd! Nee ze bloeien nog niet, maar al wel boven de grond!
 |
| Sneeuwklokjes in aantocht! |
21 december 2016
Hypotheek aflossing.
We hadden al enkele keren contact gezocht met onze financieel adviseur voor wat vragen. Veel verder dan een excuus wegens nu te druk is het niet gekomen. Hij zou later als het wat rustiger werd wel weer contact met ons opnemen. Dit is niet gebeurd. We hadden wat vragen voor hem over een woekerpolis die we nog steeds hebben. We wilden hem dan gelijk vragen of het verstandig is om stapje voor stapje de hypotheeklasten omlaag te brengen. En hoe we dit t beste konden doen. Dan maar zelf uitgevogeld en uitgevoerd.
Op internet zijn veel verschillende rekentools waarmee je eenvoudig kunt berekenen of het voordeel oplevert om af te lossen, in vergelijking met de lage spaarrentes van nu.
Met een hypotheekrente van 4,9 % is dit vrijwel altijd voordeliger als je het op korte termijn bekijkt. Ook wel op de langere termijn, want over dat wat we nu aflossen hoeven we vanaf volgende maand geen rente te betalen. Alleen is het mij nu nog niet duidelijk of het gevolgen gaat hebben als we over 10 jaar of zo een ander huis willen kopen. Heeft dit invloed op dat wat we dan mogen lenen? Geen idee. Wie het weet mag het me uitleggen.
Nu is het voor ons gewoon zaak om de maandlasten omlaag te brengen. Punt. Lagere maandlasten zijn voor nu al fijn, maar worden nog belangrijker als je een lagere aftrek krijgt door pensioenleeftijd. Met de AOW leeftijd wordt je belasting anders. Hierdoor krijg je ook minder terug van je betaalde hypotheekrente. Dus is minder betalen wel zo prettig.
Twee jaar terug hebben we een extra storting gedaan in de bankspaarhypotheek. Hierdoor verlaagde het bedrag van de benodigde maandelijkse storting. Maar ja, dit staat nog wel even vast. Zeker tot na onze pensioendatum. Belastingvrij banksparen duurt minimaal 15 jaar.
Op 1 december dit jaar hebben wij een bedrag naar de bank gedaan voor de hypotheek aflossing. (Van het andere deel van de hypotheek) We hebben nog geen bericht van de bank gehad welk effect dit gaat hebben. Natuurlijk laten al die verschillende rekentools je wel iets van dat effect zien. Maar de post van de bank zelf is dan toch het meest concreet. Daarna is het zaak om te kijken wat dit gaat doen voor de aanvraag van de jaarlijks voorlopige teruggave van de belasting. Het kan zijn dat deze dan aangepast moet worden. Als ik de belasting eerst laat weten dat we zo en zoveel aan rente betalen en bij de aangifte over 2017 blijkt dat dit minder is, moet er weer zo veel verrekend worden. Een naheffing zit ik niet op te wachten.
Het zijn geen schokkend grote bedragen waar ik nu over praat, maar toch.
Als we elk jaar zo'n stapje kunnen zetten, komen we straks misschien financieel in een wat ruimer jasje. Ook wel prettig.
Op internet zijn veel verschillende rekentools waarmee je eenvoudig kunt berekenen of het voordeel oplevert om af te lossen, in vergelijking met de lage spaarrentes van nu.
Met een hypotheekrente van 4,9 % is dit vrijwel altijd voordeliger als je het op korte termijn bekijkt. Ook wel op de langere termijn, want over dat wat we nu aflossen hoeven we vanaf volgende maand geen rente te betalen. Alleen is het mij nu nog niet duidelijk of het gevolgen gaat hebben als we over 10 jaar of zo een ander huis willen kopen. Heeft dit invloed op dat wat we dan mogen lenen? Geen idee. Wie het weet mag het me uitleggen.
Nu is het voor ons gewoon zaak om de maandlasten omlaag te brengen. Punt. Lagere maandlasten zijn voor nu al fijn, maar worden nog belangrijker als je een lagere aftrek krijgt door pensioenleeftijd. Met de AOW leeftijd wordt je belasting anders. Hierdoor krijg je ook minder terug van je betaalde hypotheekrente. Dus is minder betalen wel zo prettig.
Twee jaar terug hebben we een extra storting gedaan in de bankspaarhypotheek. Hierdoor verlaagde het bedrag van de benodigde maandelijkse storting. Maar ja, dit staat nog wel even vast. Zeker tot na onze pensioendatum. Belastingvrij banksparen duurt minimaal 15 jaar.
Op 1 december dit jaar hebben wij een bedrag naar de bank gedaan voor de hypotheek aflossing. (Van het andere deel van de hypotheek) We hebben nog geen bericht van de bank gehad welk effect dit gaat hebben. Natuurlijk laten al die verschillende rekentools je wel iets van dat effect zien. Maar de post van de bank zelf is dan toch het meest concreet. Daarna is het zaak om te kijken wat dit gaat doen voor de aanvraag van de jaarlijks voorlopige teruggave van de belasting. Het kan zijn dat deze dan aangepast moet worden. Als ik de belasting eerst laat weten dat we zo en zoveel aan rente betalen en bij de aangifte over 2017 blijkt dat dit minder is, moet er weer zo veel verrekend worden. Een naheffing zit ik niet op te wachten.
Het zijn geen schokkend grote bedragen waar ik nu over praat, maar toch.
Als we elk jaar zo'n stapje kunnen zetten, komen we straks misschien financieel in een wat ruimer jasje. Ook wel prettig.
17 december 2016
Angst voor virussen en bacteriën.
In deze tijd van het jaar ken je t wel, je stapt van je fiets af en hebt een flinke loopneus. Een reactie van je neus op de kou. Uit mijn jaszak diep ik dan een (katoenen) zakdoek op en snuit mijn neus.
Onlangs had ik daar met iemand een hele discussie over. Een katoenen zakdoek gebruiken zou onhygiënisch en ziekmakend zijn. Zij was daar heel stellig in. Ik had op dat moment geen zin in die discussie, maar was eigenlijk even stellig; Ik vind dat de reinste onzin. Een zakdoek in mijn jaszak gebruik ik om mijn neus te snuiten omdat deze reageert op de kou, en niet omdat ik verkouden ben of de griep heb. Als ik de griep heb of verkouden ben, dan spelen virussen of bacteriën wel een rol. Maar toch niet als mijn gezonde neus reageert op kou? Moet je eens kijken als ik voor elke keer een nieuw papieren zakdoekje ergens vandaan moet opduiken. En waar moet ik die dan weer zo gauw laten na gebruik?
Wat kost dat wel niet voor het millieu? Per keer snuiten een nieuwe zakdoek maken, verpakken, vervoeren en het afval verwerken?
Een paar dagen later las ik een artikel over het hergebruiken van theezakjes. Er werd antwoord gegeven op de vraag of dit kon en veilig was. Het antwoord was dat dit wel kon, maar je dit wel binnen enkele uren moest doen en je het theezakje in een afgesloten trommeltje bewaarde. Want anders zouden er bacteriën op kunnen komen.
Hierbij fronsde ik ook even mijn wenkbrauwen. Anders zouden er bacteriën op kunnen komen....Tjonge jonge! Die zitten toch overal op? Het theezakje komt zo uit het kokende water, heeft daar enkele minuten in rondgedobberd en dan zou....
Als ik dat zakje 's avonds weer pak, gaat die zo weer het kokende water in voor een nieuw kopje thee. Dat overleven eventuele bacteriën echt niet!
Gebruik jij je theezakje ook wel eens een tweede keer?
Creëren we met al dit soort adviezen geen massavrees voor de gewone bacteriën? Natuurlijk is het een heel ander verhaal als je te maken hebt met mensen met een sterk verminderde weerstand. maar bij gewoon gezonde mensen? We kunnen wel wat hebben hoor.
Er zijn wel dingen waar we wel goed mee moeten opletten, zelfs voor gezonde sterke volwassenen;
- Na het snijden van rauwe kip of ander vlees, maar vooral kip, de plank en het mes lang en met goed heet water afwassen. Nog beter is om een ander mes en plank te pakken als je nog groente wilt snijden.
- Bij verkoudheid of hoesten, niet je hand voor je mond houden! Maar hoest of nies in je trui. (bij je schouder of elleboog) Daarmee raak je doorgaans niets aan. Met je handen pak je direct erna weer alles en iedereen aan. Hoe vaak hoor je niet, ik geef je geen zoen maar een hand, want ik ben verkouden. Volgens mij is de wang, vlak bij het oor, daar waar de meeste mensen "zoenen" schoner als een hand waarin....
- Ben je een cake aan het bakken, geef je kleine kind geen likje van het deeg. In het deeg zit rauw ei verwerkt. In rauwe eieren zit wel eens salmonella. Kun je heel ziek van worden.
- Gooi je vaatdoekje snel in de was. Een (duur) reinigingsmiddel met desinfecterend middel helpt niets als het vaatdoekje niet schoon is. Als het doekje gaat ruiken ben je eigenlijk al te laat met in de was doen.
Update;
4 dagen na mijn bericht hierboven staat er overal in de kranten dat de veelgebruikte desinfecterende zepen en wasmiddelen verboden zouden moeten worden. Ze doden niet alleen foute bacteriën, maar ook de goede. Dat die zepen dus helemaal niet zo goed zijn. Dat we terug moeten naar het gewone zeepje. Niks geen moeilijk gedoe met speciale desinfecterende spullen.
Een bevestiging van mijn pleidooi voor minder steriel vanuit onverwachte hoek. Wil je er meer over lezen? Dan kan dat hier;
Gezondheidsraad over desinfecterende zeep;
Onlangs had ik daar met iemand een hele discussie over. Een katoenen zakdoek gebruiken zou onhygiënisch en ziekmakend zijn. Zij was daar heel stellig in. Ik had op dat moment geen zin in die discussie, maar was eigenlijk even stellig; Ik vind dat de reinste onzin. Een zakdoek in mijn jaszak gebruik ik om mijn neus te snuiten omdat deze reageert op de kou, en niet omdat ik verkouden ben of de griep heb. Als ik de griep heb of verkouden ben, dan spelen virussen of bacteriën wel een rol. Maar toch niet als mijn gezonde neus reageert op kou? Moet je eens kijken als ik voor elke keer een nieuw papieren zakdoekje ergens vandaan moet opduiken. En waar moet ik die dan weer zo gauw laten na gebruik?
Wat kost dat wel niet voor het millieu? Per keer snuiten een nieuwe zakdoek maken, verpakken, vervoeren en het afval verwerken?
Een paar dagen later las ik een artikel over het hergebruiken van theezakjes. Er werd antwoord gegeven op de vraag of dit kon en veilig was. Het antwoord was dat dit wel kon, maar je dit wel binnen enkele uren moest doen en je het theezakje in een afgesloten trommeltje bewaarde. Want anders zouden er bacteriën op kunnen komen.
Hierbij fronsde ik ook even mijn wenkbrauwen. Anders zouden er bacteriën op kunnen komen....Tjonge jonge! Die zitten toch overal op? Het theezakje komt zo uit het kokende water, heeft daar enkele minuten in rondgedobberd en dan zou....
Als ik dat zakje 's avonds weer pak, gaat die zo weer het kokende water in voor een nieuw kopje thee. Dat overleven eventuele bacteriën echt niet!
Gebruik jij je theezakje ook wel eens een tweede keer?
Creëren we met al dit soort adviezen geen massavrees voor de gewone bacteriën? Natuurlijk is het een heel ander verhaal als je te maken hebt met mensen met een sterk verminderde weerstand. maar bij gewoon gezonde mensen? We kunnen wel wat hebben hoor.
Er zijn wel dingen waar we wel goed mee moeten opletten, zelfs voor gezonde sterke volwassenen;
- Na het snijden van rauwe kip of ander vlees, maar vooral kip, de plank en het mes lang en met goed heet water afwassen. Nog beter is om een ander mes en plank te pakken als je nog groente wilt snijden.
- Bij verkoudheid of hoesten, niet je hand voor je mond houden! Maar hoest of nies in je trui. (bij je schouder of elleboog) Daarmee raak je doorgaans niets aan. Met je handen pak je direct erna weer alles en iedereen aan. Hoe vaak hoor je niet, ik geef je geen zoen maar een hand, want ik ben verkouden. Volgens mij is de wang, vlak bij het oor, daar waar de meeste mensen "zoenen" schoner als een hand waarin....
- Ben je een cake aan het bakken, geef je kleine kind geen likje van het deeg. In het deeg zit rauw ei verwerkt. In rauwe eieren zit wel eens salmonella. Kun je heel ziek van worden.
- Gooi je vaatdoekje snel in de was. Een (duur) reinigingsmiddel met desinfecterend middel helpt niets als het vaatdoekje niet schoon is. Als het doekje gaat ruiken ben je eigenlijk al te laat met in de was doen.
Update;
4 dagen na mijn bericht hierboven staat er overal in de kranten dat de veelgebruikte desinfecterende zepen en wasmiddelen verboden zouden moeten worden. Ze doden niet alleen foute bacteriën, maar ook de goede. Dat die zepen dus helemaal niet zo goed zijn. Dat we terug moeten naar het gewone zeepje. Niks geen moeilijk gedoe met speciale desinfecterende spullen.
Een bevestiging van mijn pleidooi voor minder steriel vanuit onverwachte hoek. Wil je er meer over lezen? Dan kan dat hier;
Gezondheidsraad over desinfecterende zeep;
04 december 2016
Wat te doen met foto's?
Vanmorgen tijdens het wandelen met de hond weer een paar leuke foto's gemaakt. Het was er ook prachtig weer voor; nog een beetje rijp op de bladeren en het gras, een licht zonnetje er bij. Kan haast niet mooier.
Ik maak foto's met een camera en met mijn mobieltje. En soms maak ik foto's met de camera van het werk.
En dan begint het gegoochel. 3 verschillende camera's, verschillende manieren van opslaan en ze komen ook spontaan op andere plekken terecht op mijn laptop. Vooral sinds Windows 10.
In het begin had ik altijd een heel overzichtelijk systeem van afbeeldingsmappen per maand. Later ontdekte ik dan ik dan ook moet onthouden wannéér ik die foto's gemaakt had. Dan zocht ik de foto's van de crocussen in maart. Nu geef ik sommige foto's al wel een naam, dat maakt het zoeken door de laptop wel makkelijker.
Mede door toevoeging van One Note komen de foto's van mijn mobieltje wel makkelijker ook op mijn laptop, maar weer op andere plekken. Ik moet zelf alles verschuiven om het op mijn vertrouwde manier te bundelen.
Ik ben er nog niet uit hoe ik dit het makkelijkst bij elkaar kan houden. Misschien moet ik een nieuwe manier ontdekken hoe ik mijn foto's ga opslaan.
De gewone camera had altijd dat ik via een wifiknop de foto's ook draadloos naar de laptop kon sturen, maar ook dat lukt om de een of andere vage reden ineens niet meer. Dus dat moet weer met een kabeltje.
Gepruts!
Vorige week ben ik weer eens sinds lange tijd een dagje met manlief meegeweest met de vrachtwagen. Daar heb ik onderweg ook mooie foto's gemaakt. Toen was het 's morgens mistig. Die ochtendmist bleef toen lang op de veldenhangen. Op sommige plaatsen hadden we echt van die mistbanken. Zó rij je in de zon en zo in de mist. Of reden we zelf in de zon en hing de mist boven de velden. Prachtig om te zien!
Leuk om te proberen dat vast te leggen.
De meeste foto's zijn gemaakt vanuit een rijdende vrachtwagen. Of ze zijn gemaakt toen manlief aan het lossen was van zijn vracht. Dit zijn bundels van gemiddeld 4 tot 10 meter breed. Daar kan ik hem toch niet bij helpen. Alleen zorgen dat ik niet op onveilige plekken ga staan. Bij zulke grote en zware pakken moet je er altijd rekening mee houden dat dit kan vallen. Dus uit de buurt blijven! Als ik dan foto's kan maken van de omgeving lukt dat best.
De omgeving is niet altijd fotogeniek, en soms maar bar koud op de volle wind. Dan blijf ik in de auto en zit ik wat met mijn mobieltje te prutsen of te breien.
Soms zou ik best wat meer met mijn foto's willen doen. Lid worden van een fotoclub? Daar vind ik nog geen tijd voor. Insturen voor fotowedstrijden? Ach, dat is vaak al zo professioneel, dan zijn de mijne maar kiekjes.
Instagram?
Blog?
Wat doe jij met je foto's? Of staan ze bij jou ook op op je computer "opgeslagen te zijn?"
Ik maak foto's met een camera en met mijn mobieltje. En soms maak ik foto's met de camera van het werk.
En dan begint het gegoochel. 3 verschillende camera's, verschillende manieren van opslaan en ze komen ook spontaan op andere plekken terecht op mijn laptop. Vooral sinds Windows 10.
In het begin had ik altijd een heel overzichtelijk systeem van afbeeldingsmappen per maand. Later ontdekte ik dan ik dan ook moet onthouden wannéér ik die foto's gemaakt had. Dan zocht ik de foto's van de crocussen in maart. Nu geef ik sommige foto's al wel een naam, dat maakt het zoeken door de laptop wel makkelijker.
Mede door toevoeging van One Note komen de foto's van mijn mobieltje wel makkelijker ook op mijn laptop, maar weer op andere plekken. Ik moet zelf alles verschuiven om het op mijn vertrouwde manier te bundelen.
Ik ben er nog niet uit hoe ik dit het makkelijkst bij elkaar kan houden. Misschien moet ik een nieuwe manier ontdekken hoe ik mijn foto's ga opslaan.
De gewone camera had altijd dat ik via een wifiknop de foto's ook draadloos naar de laptop kon sturen, maar ook dat lukt om de een of andere vage reden ineens niet meer. Dus dat moet weer met een kabeltje.
Gepruts!
Vorige week ben ik weer eens sinds lange tijd een dagje met manlief meegeweest met de vrachtwagen. Daar heb ik onderweg ook mooie foto's gemaakt. Toen was het 's morgens mistig. Die ochtendmist bleef toen lang op de veldenhangen. Op sommige plaatsen hadden we echt van die mistbanken. Zó rij je in de zon en zo in de mist. Of reden we zelf in de zon en hing de mist boven de velden. Prachtig om te zien!
Leuk om te proberen dat vast te leggen.
De meeste foto's zijn gemaakt vanuit een rijdende vrachtwagen. Of ze zijn gemaakt toen manlief aan het lossen was van zijn vracht. Dit zijn bundels van gemiddeld 4 tot 10 meter breed. Daar kan ik hem toch niet bij helpen. Alleen zorgen dat ik niet op onveilige plekken ga staan. Bij zulke grote en zware pakken moet je er altijd rekening mee houden dat dit kan vallen. Dus uit de buurt blijven! Als ik dan foto's kan maken van de omgeving lukt dat best.
De omgeving is niet altijd fotogeniek, en soms maar bar koud op de volle wind. Dan blijf ik in de auto en zit ik wat met mijn mobieltje te prutsen of te breien.
Soms zou ik best wat meer met mijn foto's willen doen. Lid worden van een fotoclub? Daar vind ik nog geen tijd voor. Insturen voor fotowedstrijden? Ach, dat is vaak al zo professioneel, dan zijn de mijne maar kiekjes.
Instagram?
Blog?
Wat doe jij met je foto's? Of staan ze bij jou ook op op je computer "opgeslagen te zijn?"
16 november 2016
Roofbouw op werkers in zorg en welzijn.
Ha, toch erkenning!
Al is het maar in de media. Met "maar in de media" bedoel ik dat ik het zelf nog zo weinig merk in mijn werk. Maar goed, de media kan een mooi medium zijn om vroeg of laat alsnog de erkenning te krijgen...
Erkenning voor het zware werk dat de zorg en welzijn is.
Zelf zit ik niet lekker in mijn vel. Dat heb je vast al gemerkt in mijn eerdere stukjes. Ik schrijf nu ook minder vaak. Ik wil ook niet te veel somberen op internet, en ik wil me er voor waken om af te geven op mijn werkgever. Het internet is en wordt geen privè dagboek. Maar de veranderingen in de zorg, in ons team, gaan moeizaam. Het kost heel erg veel energie. Ook in mijn priveleven zijn er afgelopen jaar veel dingen gebeurd die veel van me vroegen. Nu is de batterij al een hele tijd leeg en ik krijg m niet weer opgeladen.
Nu heet mijn functie medewerker welzijn en activering. Vroeger, vorig jaar, was ik activiteitenbegeleidster. Het daadwerkelijke begeleiden van de activiteiten wordt meer en meer door de vrijwilligers gedaan. De dagbestedingscoaches inventariseren wat de client of bewoner wil als dagbesteding. Wij als medewerkers hebben hierdoor steeds minder direct contakt met de clienten en bewoners. Wij organiseren de gevraagde activiteiten en zorgen ervoor dat er vrijwilligers komen die deze uit kunnen voeren. Dat is tenminste de bedoeling, daar gaan we naar toe. Zou het helemaal en bureaufunctie gaan worden op termijn?
Maar nu die erkenning in de media. Ik ben er blij mee. Geluiden die ik bij mijzelf en bij mijn teamgenoten herken, zie ik nu terug in de mediaberichten;
- Werkdruk in de zorg het hoogst.
- Werkdruk in de zorg bovengemiddeld hoog
Dit zijn maar 2 artikelen over de werkdruk.
Er is ook recent het een en ander verschenen over overspannen medewerkers en de cijfers over burnout. En berichten over de druk op mantelzorgers. Dit zijn ook berichten waar je van zou kunnen schrikken. Voor mij is dit meer een; Ik ben het niet alleen. Al voelt het soms wel zo. En in dit gevoel zal ik ook vast niet alleen staan.
Deze week is het trouwens de week van de werkstress.
Daarom wil ik je even wijzen op de facebooksite; www.facebook.com/checkjewerkstress Daar staan ook heel veel tips in!
Ik ben al stappen aan het zetten om te gaan omschakelen, en het kalmer aan te gaan doen. dingen anders aan te pakken. Of er afstand van te nemen.
Daar wil ik binnenkort meer over schrijven. Deel jij je tips ook? Dan bundel ik ze voor een volgende keer.
Al is het maar in de media. Met "maar in de media" bedoel ik dat ik het zelf nog zo weinig merk in mijn werk. Maar goed, de media kan een mooi medium zijn om vroeg of laat alsnog de erkenning te krijgen...
Erkenning voor het zware werk dat de zorg en welzijn is.
Zelf zit ik niet lekker in mijn vel. Dat heb je vast al gemerkt in mijn eerdere stukjes. Ik schrijf nu ook minder vaak. Ik wil ook niet te veel somberen op internet, en ik wil me er voor waken om af te geven op mijn werkgever. Het internet is en wordt geen privè dagboek. Maar de veranderingen in de zorg, in ons team, gaan moeizaam. Het kost heel erg veel energie. Ook in mijn priveleven zijn er afgelopen jaar veel dingen gebeurd die veel van me vroegen. Nu is de batterij al een hele tijd leeg en ik krijg m niet weer opgeladen.
Nu heet mijn functie medewerker welzijn en activering. Vroeger, vorig jaar, was ik activiteitenbegeleidster. Het daadwerkelijke begeleiden van de activiteiten wordt meer en meer door de vrijwilligers gedaan. De dagbestedingscoaches inventariseren wat de client of bewoner wil als dagbesteding. Wij als medewerkers hebben hierdoor steeds minder direct contakt met de clienten en bewoners. Wij organiseren de gevraagde activiteiten en zorgen ervoor dat er vrijwilligers komen die deze uit kunnen voeren. Dat is tenminste de bedoeling, daar gaan we naar toe. Zou het helemaal en bureaufunctie gaan worden op termijn?
Maar nu die erkenning in de media. Ik ben er blij mee. Geluiden die ik bij mijzelf en bij mijn teamgenoten herken, zie ik nu terug in de mediaberichten;
- Werkdruk in de zorg het hoogst.
- Werkdruk in de zorg bovengemiddeld hoog
Dit zijn maar 2 artikelen over de werkdruk.
Er is ook recent het een en ander verschenen over overspannen medewerkers en de cijfers over burnout. En berichten over de druk op mantelzorgers. Dit zijn ook berichten waar je van zou kunnen schrikken. Voor mij is dit meer een; Ik ben het niet alleen. Al voelt het soms wel zo. En in dit gevoel zal ik ook vast niet alleen staan.
Deze week is het trouwens de week van de werkstress.
Daarom wil ik je even wijzen op de facebooksite; www.facebook.com/checkjewerkstress Daar staan ook heel veel tips in!
Ik ben al stappen aan het zetten om te gaan omschakelen, en het kalmer aan te gaan doen. dingen anders aan te pakken. Of er afstand van te nemen.
Daar wil ik binnenkort meer over schrijven. Deel jij je tips ook? Dan bundel ik ze voor een volgende keer.
31 oktober 2016
Het bos in.
Gistermorgen heb ik uitgebreid de tijd genomen om het bos bij mij om de hoek, in te gaan. Onze hond is bijna 14 dus die loopt niet zo heel snel meer. En als ik wat langer stil sta om foto's te maken van paddenstoelen drentelt ze er gewoon wat omheen. Zij kan zich wel vermaken met t snuffelen aan de blaadjes. Dus ik kon het verplichte hond uitlaten mooi combineren met wat ontspanning voor mijzelf: Foto's maken.
Nu staat er een grote pan stoofpeertjes te pruttelen op t petroleumstel. De strijk en de was zijn weggewerkt.
Vanmorgen zijn vrienden langs geweest om ons te helpen met t vervangen van de buitenlamp. De lamp met bewegings- en lichtsensor ging niet meer uit. Hiermee is gelijk de spaarlamp van 10 watt vervangen voor een ledlamp van 4,5 watt. Het is nog even wachten op het donker worden hoeveel licht deze geeft. Ik kan het opzoeken in het tabelletje over lichtsterkte en Lumen wat ik ooit zelf heb geplaatst. Daar zie ik dat deze nu wat minder is, maar dat zijn cijfers. Hoe het er uit ziet weet ik vanavond.
Nu staat er een grote pan stoofpeertjes te pruttelen op t petroleumstel. De strijk en de was zijn weggewerkt.
Vanmorgen zijn vrienden langs geweest om ons te helpen met t vervangen van de buitenlamp. De lamp met bewegings- en lichtsensor ging niet meer uit. Hiermee is gelijk de spaarlamp van 10 watt vervangen voor een ledlamp van 4,5 watt. Het is nog even wachten op het donker worden hoeveel licht deze geeft. Ik kan het opzoeken in het tabelletje over lichtsterkte en Lumen wat ik ooit zelf heb geplaatst. Daar zie ik dat deze nu wat minder is, maar dat zijn cijfers. Hoe het er uit ziet weet ik vanavond.
29 oktober 2016
Mien Sombermans legt uit.
Ik heb een tijdje wat minder geschreven. Ik durfde niet zo goed.
Was bang dat mijn gevoelens of mijn woorden te scherp zouden worden. Of dat ze verkeerd uitgelegd zouden worden.
Dat was één van de redenen waarom ik niet schreef.
Mondeling schijnt het soms al verkeerd uitgelegd te worden. Laat staan schriftelijk.
Een andere reden is dat ik denk dat anderen helemaal niet zitten te wachten op stukjes van Mien Sombermans. Het is toch veel leuker om een opgewekt stukje te lezen waar ook nog handige tips in staan waar je iets aan hebt. Toch?
Mijn spanningsboog staat te lang gespannen. Ik denk dat ik het komende tijd een heel stuk kalmer aan moet gaan doen. Voor zover dat kan. Afgelopen tijd heb ik een veeleisende tijd achter de rug. Zwaar ook.
Moeder overleden, mantelzorger voor vader geworden.
De stabiliteit behouden in een samengesteld gezin kost ook veel energie, tijd en aandacht. In het afgelopen half jaar heel wat meer door een hoop tumult.
Ik heb veel uren gewerkt. Over een half jaar berekend bijna 19,5 uur per week. Vaak verdeeld over 4 of 5 dagen.
We werken in t welzijn in de zorg.
Wij hebben vaak voor elkaar in moeten vallen wegens omstandigheden.
Er is veel gedoe en onderlinge strijd op het werk.
We moeten ombuigen naar zelforganiserende teams.
De teamcoach was maanden weg wegens een burnout. Nu hebben we een ander, die ik nog niet gezien heb omdat ik net die keer vakantie had.
De manager Welzijn is 3 maand geleden elders gaan werken. De nieuwe komt pas in januari.
De formatie-uren moesten herverdeeld worden over verschillende locaties. Dit moesten we onderling maar "uitvechten". Niemand van ons wilde naar de andere locatie.
In mijn vakantie, dus ook tijdens mijn afwezigheid, zijn er verschillende besluiten genomen over mij waar ik me niet in kan vinden.
Nu merk ik dat het vele werken en de gebeurtenissen afgelopen tijd een aanslag op me hebben gedaan. Die laatste druppel is ook voorbij gekomen. Ik ben nu moe, huilerig, slaap slecht en ben de passie in mijn werk kwijt geraakt. Vroeger was mijn werk mijn passie. Die passie ben ik kwijtgeraakt. Nu heb ik alleen nog maar t werk over.
Laatst ben ik bij een cursus, training huilend naar huis gegaan. De docent gaf mij het advies om via de bedrijfsarts om een coach te vragen. Voor mijzelf moest gaan zorgen. Oppassen op mijzelf.
Thuis heb ik een flinke huilbui gehad op mijn zoon's schouder en heb daarna de bedrijfsarts gebeld. Die middag zou zij in ons filiaal zijn en was er nog plek vrij. Tijdens dat gesprek kwam zij al snel tot de botte conclusie dat ik niet ziek was, maar gewoon boos en teleurgesteld op mijn collega's. Baf!
Dat kwam hard aan.
Ik geloof niet dat zij het bij het rechte eind heeft. Dan zou ik anders reageren. Maar nu is het wel zo dat ik me niet ziek durf te melden. Dan toch maar door ploeter.
Een manier om het ploeteren draaglijker te maken is minder werken. Volgens de waarnemend manager is het volgens de formatie ook de bedoeling dat ik maar 13 uur werk, met af en toe een uitschieter naar 18 uur. Ik denk dat het niet onverstandig is om hieraan gehoor te gaan geven. Even een pas op de plaats. Rust.
Al weet ik ook dat ik volgens de cao vvt nu recht heb op een contract van ongeveer 18 - 19 uur. Omdat ik het laatste jaar structureel deze uren gewerkt heb. Omdat rust nu belangrijker is heb ik besloten dit recht niet op te vragen. Ik hoop dat dit ook gaat lukken; November en december zijn voor welzijn altijd drukke maanden.
God sluit nooit een deur of Hij zet een venster open. Iedereen kent deze spreuk of een variant hiervan wel.
Natuurlijk kijk ik ook wel in de spiegel en vraag ik me af waarom ik dat venster dan niet zie. Is het omdat ik naar die dichte deur blijf kijken en ga zitten jammeren? Nee.
Maar ik zie het venster nog niet. Wat zal het venster zijn? Wanneer ga ik deze zien?
Eerst maar eens tot rust komen en nieuwe kracht vinden. Nu ik dit opschrijf komt er een bijbeltekst naar boven die mij vroeger wel meer is aangereikt; Wie de Here verwachten zullen hun kracht vernieuwen. Die staat in Jesaja 40;31. Maar ook dat valt me nu moeilijk.
Het lukt niet zo goed.
Ik heb nu een beetje uitgelegd waarom ik minder vaak heb geschreven. Ik hoop dat je begrijpt dat dit stukje ook een van me af schrijven is. Ik hoop dat ik het zo gedaan heb dat ik er niemand mee heb gekwetst of belast.
En ik hoop dat ik gauw weer een heel ander soort stukjes kan schrijven. Maar ik heb zo het gevoel dat dit nog wel even kan duren.
Dit is geen griepje. Is het een burn-out? Hoe kom ik daar achter?
Toch maar langs de huisarts? Bedrijfsarts werkte ook niet.
Plaats ik dit stukje wel? Slaap ik er eerst nog een nachtje over?
Ik plaats het.
Het is nu zaterdagavond, bij tienen.
Bedtijd.
Was bang dat mijn gevoelens of mijn woorden te scherp zouden worden. Of dat ze verkeerd uitgelegd zouden worden.
Dat was één van de redenen waarom ik niet schreef.
Mondeling schijnt het soms al verkeerd uitgelegd te worden. Laat staan schriftelijk.
Een andere reden is dat ik denk dat anderen helemaal niet zitten te wachten op stukjes van Mien Sombermans. Het is toch veel leuker om een opgewekt stukje te lezen waar ook nog handige tips in staan waar je iets aan hebt. Toch?
Mijn spanningsboog staat te lang gespannen. Ik denk dat ik het komende tijd een heel stuk kalmer aan moet gaan doen. Voor zover dat kan. Afgelopen tijd heb ik een veeleisende tijd achter de rug. Zwaar ook.
Moeder overleden, mantelzorger voor vader geworden.
De stabiliteit behouden in een samengesteld gezin kost ook veel energie, tijd en aandacht. In het afgelopen half jaar heel wat meer door een hoop tumult.
Ik heb veel uren gewerkt. Over een half jaar berekend bijna 19,5 uur per week. Vaak verdeeld over 4 of 5 dagen.
We werken in t welzijn in de zorg.
Wij hebben vaak voor elkaar in moeten vallen wegens omstandigheden.
Er is veel gedoe en onderlinge strijd op het werk.
We moeten ombuigen naar zelforganiserende teams.
De teamcoach was maanden weg wegens een burnout. Nu hebben we een ander, die ik nog niet gezien heb omdat ik net die keer vakantie had.
De manager Welzijn is 3 maand geleden elders gaan werken. De nieuwe komt pas in januari.
De formatie-uren moesten herverdeeld worden over verschillende locaties. Dit moesten we onderling maar "uitvechten". Niemand van ons wilde naar de andere locatie.
In mijn vakantie, dus ook tijdens mijn afwezigheid, zijn er verschillende besluiten genomen over mij waar ik me niet in kan vinden.
Nu merk ik dat het vele werken en de gebeurtenissen afgelopen tijd een aanslag op me hebben gedaan. Die laatste druppel is ook voorbij gekomen. Ik ben nu moe, huilerig, slaap slecht en ben de passie in mijn werk kwijt geraakt. Vroeger was mijn werk mijn passie. Die passie ben ik kwijtgeraakt. Nu heb ik alleen nog maar t werk over.
Laatst ben ik bij een cursus, training huilend naar huis gegaan. De docent gaf mij het advies om via de bedrijfsarts om een coach te vragen. Voor mijzelf moest gaan zorgen. Oppassen op mijzelf.
Thuis heb ik een flinke huilbui gehad op mijn zoon's schouder en heb daarna de bedrijfsarts gebeld. Die middag zou zij in ons filiaal zijn en was er nog plek vrij. Tijdens dat gesprek kwam zij al snel tot de botte conclusie dat ik niet ziek was, maar gewoon boos en teleurgesteld op mijn collega's. Baf!
Dat kwam hard aan.
Ik geloof niet dat zij het bij het rechte eind heeft. Dan zou ik anders reageren. Maar nu is het wel zo dat ik me niet ziek durf te melden. Dan toch maar door ploeter.
Een manier om het ploeteren draaglijker te maken is minder werken. Volgens de waarnemend manager is het volgens de formatie ook de bedoeling dat ik maar 13 uur werk, met af en toe een uitschieter naar 18 uur. Ik denk dat het niet onverstandig is om hieraan gehoor te gaan geven. Even een pas op de plaats. Rust.
Al weet ik ook dat ik volgens de cao vvt nu recht heb op een contract van ongeveer 18 - 19 uur. Omdat ik het laatste jaar structureel deze uren gewerkt heb. Omdat rust nu belangrijker is heb ik besloten dit recht niet op te vragen. Ik hoop dat dit ook gaat lukken; November en december zijn voor welzijn altijd drukke maanden.
God sluit nooit een deur of Hij zet een venster open. Iedereen kent deze spreuk of een variant hiervan wel.
Natuurlijk kijk ik ook wel in de spiegel en vraag ik me af waarom ik dat venster dan niet zie. Is het omdat ik naar die dichte deur blijf kijken en ga zitten jammeren? Nee.
Maar ik zie het venster nog niet. Wat zal het venster zijn? Wanneer ga ik deze zien?
Eerst maar eens tot rust komen en nieuwe kracht vinden. Nu ik dit opschrijf komt er een bijbeltekst naar boven die mij vroeger wel meer is aangereikt; Wie de Here verwachten zullen hun kracht vernieuwen. Die staat in Jesaja 40;31. Maar ook dat valt me nu moeilijk.
Het lukt niet zo goed.
Ik heb nu een beetje uitgelegd waarom ik minder vaak heb geschreven. Ik hoop dat je begrijpt dat dit stukje ook een van me af schrijven is. Ik hoop dat ik het zo gedaan heb dat ik er niemand mee heb gekwetst of belast.
En ik hoop dat ik gauw weer een heel ander soort stukjes kan schrijven. Maar ik heb zo het gevoel dat dit nog wel even kan duren.
Dit is geen griepje. Is het een burn-out? Hoe kom ik daar achter?
Toch maar langs de huisarts? Bedrijfsarts werkte ook niet.
Plaats ik dit stukje wel? Slaap ik er eerst nog een nachtje over?
Ik plaats het.
Het is nu zaterdagavond, bij tienen.
Bedtijd.
22 oktober 2016
Nog geen uitbetaling extra gewerkte uren.
Bij ons op het werk verandert er erg veel. Veranderingen vanuit een andere wetgeving, vanuit de directie om het maar even zo te noemen, maar ook omdat onze eigen manager een andere functie heeft aangenomen. Al die veranderingen zijn eigenlijk al heel lang bezig. Soms komen ze even harder aan dan anders. andere keren valt het mee.
Ik heb een arbeidscontract van 13 - 18 uur. Wegens ziekte en vakantie heb ik in het afgelopen half jaar omgerekend ruim 19 uur per week gewerkt. Gewoon alle uren per maand optellen van 6 maanden en dit delen door 26 weken. Zoveel zitten er in een half jaar.
Met de vakanties en managementwijzigingen van afgelopen periode is er de klad in gekomen van het uitbetalen van de meer dan 13 gewerkte uren. Scheelt dus 6 uur per week!
Even een sommetje. De extra uren worden altijd een maand later uitbetaald, maar de som blijft hetzelfde;
Gewerkt Uren voor PFZW, vorige maand
juni 77.5 84.41
juli 76 54.60
aug 83.5 59.8
sept 89 57.2
okt 74.5 54.5
De laatstste 4 maanden zijn dus alleen de 13 basisuren per week uitbetaald.
Scheelt in die laatste 4 maanden dus al flink wat uren.
Ik ben al bezig geweest om dit uitbetaald te krijgen:
Eerst naar de salarisadministratie. Die verwijst me door
naar de roostermaker. Die kan niks zonder de
manager. En daar ligt het nu.
Maar ja, ook die is nieuw en krijgt gelijk (te) veel op haar bord. Ik ga dus niet uit van kwade opzet! Ik ga er van uit dat het vroeg of laat wel goed komt.
Ben benieuwd wanneer en of er uitbetaling volgt. Misschien is er ineens ook nieuw beleid. Moet het tijd voor tijd worden. Kan ik deze winter thuis blijven.
Maar ik baal wel dat ik er zo achteraan moet en het nu met het oktoberloon nog niet geregeld is.
Ik heb hierover heb gesproken met enkele collega's. Ik hoor meerdere collega's mopperen over de vele extra uren. Ik heb met een enkeling gesproken over het niet uitbetaald krijgen van mijn extra uren. Die trouwens meest nog binnen het contract vallen.
En wat blijkt?
Mopperen ze wel over de extra uren, maar hebben geen flauw idee of deze uren ook zijn uitbetaald! Kijken ze nooit naar. T is altijd hetzelfde wat er binnenkomt. Hebben ook geen min-max contract. Maar wel extra gewerkt. Dan zou ik al op mijn klompen kunnen aanvoelen dat die uren ook niet zijn uitbetaald. Maar goed, misschien is die enkeling nu ook wakker geworden?
We zitten in hetzelfde team, bij dezelfde werkgever en manager. Dan zou het daar toch net zo zijn? Verbaast me toch hoor, hoe weinig vrouwen hier met dit soort dingen bezig zijn. Je werkt er toch voor?
Zou het in "mijn"generatie zitten? De meeste collega's zijn wel 40, 50 of 60+. Hoe zit dat met de jongere vrouwen? Kijken jullie wel trouw je loonstrook na?
Hoe zit het eigenlijk met lid zijn van een vakbond? Ben jij lid? Zijn er vrouwen in de zorg lid van een vakbond? Of doen "we" dit pas als er problemen dreigen?
Ik heb een arbeidscontract van 13 - 18 uur. Wegens ziekte en vakantie heb ik in het afgelopen half jaar omgerekend ruim 19 uur per week gewerkt. Gewoon alle uren per maand optellen van 6 maanden en dit delen door 26 weken. Zoveel zitten er in een half jaar.
Met de vakanties en managementwijzigingen van afgelopen periode is er de klad in gekomen van het uitbetalen van de meer dan 13 gewerkte uren. Scheelt dus 6 uur per week!
Even een sommetje. De extra uren worden altijd een maand later uitbetaald, maar de som blijft hetzelfde;
Gewerkt Uren voor PFZW, vorige maand
juni 77.5 84.41
juli 76 54.60
aug 83.5 59.8
sept 89 57.2
okt 74.5 54.5
De laatstste 4 maanden zijn dus alleen de 13 basisuren per week uitbetaald.
Scheelt in die laatste 4 maanden dus al flink wat uren.
Ik ben al bezig geweest om dit uitbetaald te krijgen:
Eerst naar de salarisadministratie. Die verwijst me door
naar de roostermaker. Die kan niks zonder de
manager. En daar ligt het nu.
Maar ja, ook die is nieuw en krijgt gelijk (te) veel op haar bord. Ik ga dus niet uit van kwade opzet! Ik ga er van uit dat het vroeg of laat wel goed komt.
Ben benieuwd wanneer en of er uitbetaling volgt. Misschien is er ineens ook nieuw beleid. Moet het tijd voor tijd worden. Kan ik deze winter thuis blijven.
Maar ik baal wel dat ik er zo achteraan moet en het nu met het oktoberloon nog niet geregeld is.
Ik heb hierover heb gesproken met enkele collega's. Ik hoor meerdere collega's mopperen over de vele extra uren. Ik heb met een enkeling gesproken over het niet uitbetaald krijgen van mijn extra uren. Die trouwens meest nog binnen het contract vallen.
En wat blijkt?
Mopperen ze wel over de extra uren, maar hebben geen flauw idee of deze uren ook zijn uitbetaald! Kijken ze nooit naar. T is altijd hetzelfde wat er binnenkomt. Hebben ook geen min-max contract. Maar wel extra gewerkt. Dan zou ik al op mijn klompen kunnen aanvoelen dat die uren ook niet zijn uitbetaald. Maar goed, misschien is die enkeling nu ook wakker geworden?
We zitten in hetzelfde team, bij dezelfde werkgever en manager. Dan zou het daar toch net zo zijn? Verbaast me toch hoor, hoe weinig vrouwen hier met dit soort dingen bezig zijn. Je werkt er toch voor?
Zou het in "mijn"generatie zitten? De meeste collega's zijn wel 40, 50 of 60+. Hoe zit dat met de jongere vrouwen? Kijken jullie wel trouw je loonstrook na?
Hoe zit het eigenlijk met lid zijn van een vakbond? Ben jij lid? Zijn er vrouwen in de zorg lid van een vakbond? Of doen "we" dit pas als er problemen dreigen?
Abonneren op:
Posts (Atom)