In mijn werk kan ik al heel lang minder uren maken dan ik zou willen en eerder gedaan heb. Zo heb ik in 2017 zo'n 4000,- bruto minder verdiend dan in 2016. En dat met een hoger uurloon omdat de CAO lonen omhoog zijn gegaan. 4000,- op een heel jaar lijkt misschien niet zo veel, maar omgerekend per maand is dit toch 333,- En voor komend jaar lijkt mijn leidinggevende nog steeds niet gul met uren voor mij.
Nu lijkt het er op dat nu ook manlief minder uren mag gaan maken. Hierdoor gaat hij ook ongeveer zo'n 350,- per maand minder verdienen. Een deel van het transport, het leukere klantenwerk, is uitbesteed aan een transportbedrijf en nu mogen de interne chauffeurs alleen nog maar rijden voor de aanvoer naar de fabriek. Dus in een klap alle overuren kwijt. Jarenlang 10 - 15 overuren per week gehad...Weg.
Zoals het er nu naar uit ziet.
We hebben een tip gekregen dat dit niet zo maar mag, dus alle collega's houden nu voor 2 maanden hun uren in de gaten. Blijft dit zo, dan wordt de vakbond om hulp gevraagd.
Dachten we nu zo langzamerhand financieel in rustiger vaarwater te komen doordat de kinderen zijn uitgevlogen en wij daar geen kosten meer aan hebben.....Boeren we nu alleen maar achteruit op deze manier.
Zoon is wegens stoppen met de studie ook weer thuis komen wonen en eet weer met de pot mee.
Omdat het dus toch allemaal weer wat krapper geworden is gaan we toch weer eens kijken naar de luxere kostenposten. De abonnementen, de boodschappen.....
Met de boodschappen was ik afgelopen maand al voordelig uit; ben de voorraadkast maar eens aan het leegeten. Dus zo min mogelijk boodschappen doen, maar eerst zoveel mogelijk de dingen eten die ik nog in huis heb staan. En dan moet het oudste het eerst op. Dus weer wat vaker zelf brood gebakken van het meel dat er nog stond. De pakjes en zakjes mixen worden opgemaakt.
Restjes worden verwerkt in hartige taart of macaroni. Dan zitten er ineens doperwten in de macaroni, tot stomme verbazing van zoon.
Deze actie zou je ook eens moeten doen. Er blijkt vaak nog zo véél in je voorraadkast en vriezer te staan, hou je niet voor mogelijk! En t zou toch jammer zijn als je bij een opruiming van de voorraadkast en vriezer straks van alles weg gooit omdat het al te lang over datum is. Eigenlijk geldt dit ook voor de badkamer; Hoe veel flesjes en potjes staan daar oud te worden zonder ze te gebruiken? Dus eerst die opmaken voor je nieuwe aanbreekt.
En?
Heb je gekeken hoeveel jij nog in je voorraadkast had staan?
Doe je mee met die uitdunnen?
28 april 2018
Digitaal kasboekje?
Vanmiddag ben ik aan het puzzelen geweest om een digitaal kasboekje voor elkaar te krijgen. Ik heb er eentje in mijn app van de bank op mijn mobieltje. Hier kan ik goed zien hoeveel ik bijvoorbeeld afgelopen maand heb uitgegeven aan boodschappen. Maar eigenlijk wilde ik het ook gewoon op mijn laptop kunnen inzien en bewerken. Daarvan is het scherm groter en dat kijkt toch wat makkelijker. Het werkt ook wat makkelijker omdat je je toetsenbord kunt gebruiken. Ik kan mijn gevonden gegevens dan ook makkelijker verwerken met andere programma's. Vanuit de bank lukt het niet op mijn laptop. Ligt niet aan mijn laptop maar aan de bank.
Tot nu toe is het me niet echt gelukt om een digitaal kasboekje in gebruik te nemen.
Eerst heb ik Cashflow geprobeerd. Had ik het helemaal geinstalleerd en in gebruik genomen, werkt het amper. Ik kon wel de af- en bijboekingen zien, maar geen rubrieksindelingen. Ik kon niet achterhalen of invullen hoeveel ik aan boodschappen kwijt was. Hiervoor moest ik een betaalde variant aanschaffen. Steeds als ik iets wilde proberen in te voeren werd ik gevraagd over te stappen naar de betaalde variant. Niet dus. Dit programma heb ik maar weer overboord gegooid.
Ik ben nu Afaspersonal aan het uitproberen. Mijn eerste indruk is dat ik het hier wel zelf kan indelen. Daar ben ik ook al een poosje mee bezig geweest. Heb nog niet alles af. Ik weet ook nog niet of en in hoeverre ik het kan vergelijken met vergelijkbare huishoudens. En of er maandoverzichten zijn, zodat ik kan terugkijken of mijn uitgaven zijn gestegen of gedaald. En of ik misschien wel veel uitgeef aan bijvoorbeeld de boodschappen. Of juist heel weinig....;-)
Ik ben er nog niet helemaal uit of ik het op termijn een prettig programma vindt. Want ik heb er nu wat werk aan om de uitgaven in te delen, maar als dit blijvend is, dan hou ik het toch maar bij de app.
Heb jij ervaring met dit soort programma's? Welke heb jij en hoe bevalt t je? Of toch liever via de app van je bank?
Tot nu toe is het me niet echt gelukt om een digitaal kasboekje in gebruik te nemen.
Eerst heb ik Cashflow geprobeerd. Had ik het helemaal geinstalleerd en in gebruik genomen, werkt het amper. Ik kon wel de af- en bijboekingen zien, maar geen rubrieksindelingen. Ik kon niet achterhalen of invullen hoeveel ik aan boodschappen kwijt was. Hiervoor moest ik een betaalde variant aanschaffen. Steeds als ik iets wilde proberen in te voeren werd ik gevraagd over te stappen naar de betaalde variant. Niet dus. Dit programma heb ik maar weer overboord gegooid.
Ik ben nu Afaspersonal aan het uitproberen. Mijn eerste indruk is dat ik het hier wel zelf kan indelen. Daar ben ik ook al een poosje mee bezig geweest. Heb nog niet alles af. Ik weet ook nog niet of en in hoeverre ik het kan vergelijken met vergelijkbare huishoudens. En of er maandoverzichten zijn, zodat ik kan terugkijken of mijn uitgaven zijn gestegen of gedaald. En of ik misschien wel veel uitgeef aan bijvoorbeeld de boodschappen. Of juist heel weinig....;-)
Ik ben er nog niet helemaal uit of ik het op termijn een prettig programma vindt. Want ik heb er nu wat werk aan om de uitgaven in te delen, maar als dit blijvend is, dan hou ik het toch maar bij de app.
Heb jij ervaring met dit soort programma's? Welke heb jij en hoe bevalt t je? Of toch liever via de app van je bank?
22 april 2018
De Leeuwenhoek gezien? Hoe vond ik het en hoe is t bij ons?
Afgelopen donderdag was de eerste uitzending van de serie van Hugo Borst en Adelheid Roosen. Heb jij die uitzending ook gezien? Van mijn collega kreeg ik een appje om te laten weten dat dit op tv zou komen. Er werd van tevoren zo veel media aandacht aan gegeven dat je dit haast niet kon missen.
Als medewerker in de zorg is het haast een soort huiswerk om ernaar te kijken. Als een onderdeel van je vakkennis.
Het is nu een paar dagen geleden dat ik het gezien heb. Daarna heb ik niet veel meer mee gekregen van wat "men" er allemaal van vindt.
Ik ben een van die "men" want ik vind er ook van alles van.
Het eerste wat mij opviel waren de schortjes. Dat die er NIET waren. Geen uniformschortjes! Gewone kleren. Toen ik 7 jaar geleden in mijn werkgever begon werd er door de medewerkers juist om schortjes gevraagd en nu loopt iedere verzorgende bij ons er in. Een schortje of een jasje. Ik snap dat niet. Wat ik niet snap vraag ik dan ook wel aan hen, maar veel verder als hygiene en praktisch als antwoord kom ik niet. Ik blijf het dus niet snappen.
Want in een gewoon huis, en dat willen we tegenwoordig toch benadrukken; Dat het hun thuis is. Zoveel mogelijk het gewone wonen benadrukken. Het eigene bewaren.
Waarom willen of moeten we dan allemaal in hetzelfde uniforme witte jasje lopen? (De verzorgenden in t wit, medewerkers restaurant in t zwart, medewerkers welzijn lopen nog wel in burgerkleding.)
Ik weet nog toen ik zelf als jong meisje in een witte jurk leerling was, merkte ik al de anonimiteit die er ontstond door de witte jurken. Van Hannie werd ik Zuster, één van de vele..
En in een verzorgingshuis zijn mensen toch, in principe niet ziek? Ja, oud, en misschien hebben ze een ziekte als dementie. Maar ziek, zoals in een ziekenhuis? In een ziekenhuis woon je toch niet? Zoals ik al zei, ik snap dit niet helemaal.
In deze aflevering kwam vooral de strijd tegen de verveling aan de orde. Strijd tegen de verveling vind ik nog weer anders dan n zinvolle dagbesteding.
Moet alles dan zinvol zijn?
Nee, dat niet.
Toch probeer ik ook te zoeken bij mijn deelnemers naar beleving van zingeving; dat wat ik doe of zeg, doet er toe. Deelnemers het gevoel geven dat ze mij ècht ergens mee geholpen hebben.
Dat het ècht een goed idee van haar is om het zus of zo te doen.
Dat dank zij háár de plant nog leeft.
Bewoners en deelnemers het gevoel geven dat zij er nog toe doen. Dat ze méételt.
Dat vereist wel het kennen van de mensen. En het kènnen van mensen wordt minder als wij als proffessionals de activiteitenbegeleiding aan vrijwilligers moeten overlaten omdat zij goedkoper zijn.
In de strijd tegen de verveling keek ik nogal verbaasd toen de lachspiegel voorbij kwam. Als mensen verder zijn in hun dementie wordt ook hun eigen herkenning vager en verdwijnt op den duur. Het wordt allemaal al zo vreemd en jezelf dan terug zien als heel dik klein poppetje, of met een hoofd van een meter hoog? Ik heb er mijn vraagtekens bij.
Een leuk idee in de strijd tegen de verveling vond ik de koffer met hoeden en petten. Ik denk dat ik dat idee maar eens kopieer, in samenspraak met mijn collega's. Dus als je binnenkort ergens een oproepje leest voor een koffer en hoeden, dan weet je waardoor ik er om vraag.
Op tv kon ik niet echt goed zien of de dame in het bad nu ook echt genoot van het bad. Dat bedoel ik nu ook met het kennen van de mensen. Ik denk dat je haar dan echt moet kennen en aan haar spierspanning voelt of ze daadwerkelijk ontspant.
Dat is dan op tv niet goed waarneembaar. Dit is denk ik ook de beperking van de tv.
Bij ons in huis worden soms ook mensen in alle rust en sfeer gebadderd. In een gewoon ligbad, dat wel. Maar echt als een middel om die persoon eens lekker te laten ontspannen. Daar wordt dan ook echt tijd voor uitgetrokken.
Hoe heb jij deze aflevering ervaren?
Wat viel jou op?
Of heb je juist weer een reactie op wat ik net heb geschreven?
Reageer gerust.
Als medewerker in de zorg is het haast een soort huiswerk om ernaar te kijken. Als een onderdeel van je vakkennis.
Het is nu een paar dagen geleden dat ik het gezien heb. Daarna heb ik niet veel meer mee gekregen van wat "men" er allemaal van vindt.
Ik ben een van die "men" want ik vind er ook van alles van.
Het eerste wat mij opviel waren de schortjes. Dat die er NIET waren. Geen uniformschortjes! Gewone kleren. Toen ik 7 jaar geleden in mijn werkgever begon werd er door de medewerkers juist om schortjes gevraagd en nu loopt iedere verzorgende bij ons er in. Een schortje of een jasje. Ik snap dat niet. Wat ik niet snap vraag ik dan ook wel aan hen, maar veel verder als hygiene en praktisch als antwoord kom ik niet. Ik blijf het dus niet snappen.
Want in een gewoon huis, en dat willen we tegenwoordig toch benadrukken; Dat het hun thuis is. Zoveel mogelijk het gewone wonen benadrukken. Het eigene bewaren.
Waarom willen of moeten we dan allemaal in hetzelfde uniforme witte jasje lopen? (De verzorgenden in t wit, medewerkers restaurant in t zwart, medewerkers welzijn lopen nog wel in burgerkleding.)
Ik weet nog toen ik zelf als jong meisje in een witte jurk leerling was, merkte ik al de anonimiteit die er ontstond door de witte jurken. Van Hannie werd ik Zuster, één van de vele..
En in een verzorgingshuis zijn mensen toch, in principe niet ziek? Ja, oud, en misschien hebben ze een ziekte als dementie. Maar ziek, zoals in een ziekenhuis? In een ziekenhuis woon je toch niet? Zoals ik al zei, ik snap dit niet helemaal.
In deze aflevering kwam vooral de strijd tegen de verveling aan de orde. Strijd tegen de verveling vind ik nog weer anders dan n zinvolle dagbesteding.
Moet alles dan zinvol zijn?
Nee, dat niet.
Toch probeer ik ook te zoeken bij mijn deelnemers naar beleving van zingeving; dat wat ik doe of zeg, doet er toe. Deelnemers het gevoel geven dat ze mij ècht ergens mee geholpen hebben.
Dat het ècht een goed idee van haar is om het zus of zo te doen.
Dat dank zij háár de plant nog leeft.
Bewoners en deelnemers het gevoel geven dat zij er nog toe doen. Dat ze méételt.
Dat vereist wel het kennen van de mensen. En het kènnen van mensen wordt minder als wij als proffessionals de activiteitenbegeleiding aan vrijwilligers moeten overlaten omdat zij goedkoper zijn.
In de strijd tegen de verveling keek ik nogal verbaasd toen de lachspiegel voorbij kwam. Als mensen verder zijn in hun dementie wordt ook hun eigen herkenning vager en verdwijnt op den duur. Het wordt allemaal al zo vreemd en jezelf dan terug zien als heel dik klein poppetje, of met een hoofd van een meter hoog? Ik heb er mijn vraagtekens bij.
Een leuk idee in de strijd tegen de verveling vond ik de koffer met hoeden en petten. Ik denk dat ik dat idee maar eens kopieer, in samenspraak met mijn collega's. Dus als je binnenkort ergens een oproepje leest voor een koffer en hoeden, dan weet je waardoor ik er om vraag.
Op tv kon ik niet echt goed zien of de dame in het bad nu ook echt genoot van het bad. Dat bedoel ik nu ook met het kennen van de mensen. Ik denk dat je haar dan echt moet kennen en aan haar spierspanning voelt of ze daadwerkelijk ontspant.
Dat is dan op tv niet goed waarneembaar. Dit is denk ik ook de beperking van de tv.
Bij ons in huis worden soms ook mensen in alle rust en sfeer gebadderd. In een gewoon ligbad, dat wel. Maar echt als een middel om die persoon eens lekker te laten ontspannen. Daar wordt dan ook echt tijd voor uitgetrokken.
Hoe heb jij deze aflevering ervaren?
Wat viel jou op?
Of heb je juist weer een reactie op wat ik net heb geschreven?
Reageer gerust.
04 april 2018
De eerste zaailingen!
De eerste zaailingen komen op! Ook buiten! Ik had al wel wat binnen voorgezaaid en dit in het kasje gepoot. Het ziet er naar uit dat dit allemaal goed gaat.
Tegen de achterwand aan staan de peultjes. Die moeten straks tegen het riet opklimmen.
Links staat de Rucola. Deze komt al mooi op. Van deze sla hou ik niet eens. Dus man en zoon moeten er straks maar flink veel van eten.
Daarnaast de Radijsjes. Door ervaring een beetje wijzer geworden heb ik deze nu net als de hele linker helft ter plekke gezaaid. Eerder zaaide ik de radijsjes voor en verspeende ik deze later. Wist ik veel! Nu weet ik dat door je radijsjes te verspenen, geen radijsjes meer krijgt, maar hele hoge planten.
Daarnaast staat een rijtje spinazie. Dit zaai ik nu voor het eerst. En nog net in de linkerhelft van de bak liggen enkele boontjes, klaar om te ontkiemen. Of hebben ze dat al gedaan en zijn ze nog niet boven? In een bloembak naast de kas heb ik ook wat boontjes gestopt. Vorig jaar ging dit goed. Nu hoop ik op herhaling!
Dan meest links van de rechter helft; Rode bietjes. Moet je ook ter plekke zaaien. Heb ik niet gedaan, ik heb ze in de moestuinpotjes van de AH voorgezaaid, maar ze met potje en al in de volle grond gezet. De worteltjes zijn dus niet beschadigd of aangeraakt. En o ja, ik kreeg de tip om enkele overtollige plantjes weg te knippen, niet eruit te trekken, want dan raken de worteltjes ook beschadigd. Die tip kreeg ik van iemand anders. Zelf heb ik er ook een voor je moestuintjes; Knip je papiertjes door en verdeel deze over twee potjes. Er zitten vaak te veel zaadjes in 1 papiertje voor in 1 potje. Zij doen ditvoor een mooier kiemresultaat, maar als de plantjes ook maar ietsjes groter worden zitten de plantjes al snel elkaar in de weg. En raken ze beschadigd bij het splitsen.
Naast de bietjes staat wat broccoli.
Daarnaast paksoi. Als dit het net als vorig jaar gaat doen, moet ik toch maar eens op zoek naar lekkere recepten met deze groente. Vorig jaar is dit verpieterd doordat ik niet goed wist wat ik hiermee kon.
Helemaal rechts staan de worteltjes. Zowel in de kas als ervoor. Die voor de kas heb ik vandaag pas verpoot. Alle wortelpotjes heb ik net zo behandeld als de bietjes. Het teveel er uit geknipt, niet getrokken.
De worteltjes die voor de kas staan, heb ik afgedekt met de bakjes van de druiven en kersen. Achteraf gezien had ik er veel meer van moeten bewaren. Is een redelijke bescherming tegen de kou en n goede bescherming tegen de vogels. Vooral ook leuk is dat die niets kosten. Morgen ga ik naar de Welkoop en neus ik tegelijk even door alle kweekspullen die daar aangeboden worden. Kijken welk idee zij hiervoor hebben.
Ik had nog ergens restjes plexiglas liggen, maar ik heb de schuur al meerdere keren doorzocht zonder succes. Man en ik hebben ieder een heel eigen systeem van opruimen...Als hij 's avonds thuis komt denk ik er vaak niet aan m te vragen waar hij ze heeft opgeborgen. Met wat restjes plexiglas of gewoon glas en n muurtje van wat losse bakstenen kun je vaak ook een leuke bescherming opzetten voor je jonge plantjes.
Heb jij al wel eens een beetje geprutst om een moestuintje te beginnen? Hoe pak jij dit aan?
Links staat de Rucola. Deze komt al mooi op. Van deze sla hou ik niet eens. Dus man en zoon moeten er straks maar flink veel van eten.
Daarnaast de Radijsjes. Door ervaring een beetje wijzer geworden heb ik deze nu net als de hele linker helft ter plekke gezaaid. Eerder zaaide ik de radijsjes voor en verspeende ik deze later. Wist ik veel! Nu weet ik dat door je radijsjes te verspenen, geen radijsjes meer krijgt, maar hele hoge planten.
Daarnaast staat een rijtje spinazie. Dit zaai ik nu voor het eerst. En nog net in de linkerhelft van de bak liggen enkele boontjes, klaar om te ontkiemen. Of hebben ze dat al gedaan en zijn ze nog niet boven? In een bloembak naast de kas heb ik ook wat boontjes gestopt. Vorig jaar ging dit goed. Nu hoop ik op herhaling!
Dan meest links van de rechter helft; Rode bietjes. Moet je ook ter plekke zaaien. Heb ik niet gedaan, ik heb ze in de moestuinpotjes van de AH voorgezaaid, maar ze met potje en al in de volle grond gezet. De worteltjes zijn dus niet beschadigd of aangeraakt. En o ja, ik kreeg de tip om enkele overtollige plantjes weg te knippen, niet eruit te trekken, want dan raken de worteltjes ook beschadigd. Die tip kreeg ik van iemand anders. Zelf heb ik er ook een voor je moestuintjes; Knip je papiertjes door en verdeel deze over twee potjes. Er zitten vaak te veel zaadjes in 1 papiertje voor in 1 potje. Zij doen ditvoor een mooier kiemresultaat, maar als de plantjes ook maar ietsjes groter worden zitten de plantjes al snel elkaar in de weg. En raken ze beschadigd bij het splitsen.
Naast de bietjes staat wat broccoli.
Daarnaast paksoi. Als dit het net als vorig jaar gaat doen, moet ik toch maar eens op zoek naar lekkere recepten met deze groente. Vorig jaar is dit verpieterd doordat ik niet goed wist wat ik hiermee kon.
Helemaal rechts staan de worteltjes. Zowel in de kas als ervoor. Die voor de kas heb ik vandaag pas verpoot. Alle wortelpotjes heb ik net zo behandeld als de bietjes. Het teveel er uit geknipt, niet getrokken.
Ik had nog ergens restjes plexiglas liggen, maar ik heb de schuur al meerdere keren doorzocht zonder succes. Man en ik hebben ieder een heel eigen systeem van opruimen...Als hij 's avonds thuis komt denk ik er vaak niet aan m te vragen waar hij ze heeft opgeborgen. Met wat restjes plexiglas of gewoon glas en n muurtje van wat losse bakstenen kun je vaak ook een leuke bescherming opzetten voor je jonge plantjes.
Heb jij al wel eens een beetje geprutst om een moestuintje te beginnen? Hoe pak jij dit aan?
25 maart 2018
Snelle kokosrotsjes maken.
 | |
| 15.10 uur |
 | ||
| 15.20 uur |
 | |||||||||
| 15.40 uur |
 |
| 15.45 uur.... Koffietijd! |
Ps. Mocht het recept nu toch niet heel erg duidelijk overgekomen zijn op de foto;
-Oven voorverwarmen op 175 graden.
- 2 eiwitten
100 gr suiker
100 gr. kokos
- Suiker en kokos mengen door de eiwitten in n steelpan. Verhit dit 3 minuten op middelhoog vuur. Het mag niet verkleuren. Schep met 2 lepels 8 - 10 bergjes op bakpapier of - folie.
Houdt 3 cm afstand van elkaar. 20 minuten in oven.
Het eigeel kun je gebruiken om mayonaise te maken. Hoe dat moet? kijk hier;
23 maart 2018
Liftopsluiting, wat te doen? (En wat hebben we gedaan?)
Op het werk stonden we om kwart voor 12 smorgens al met zijn vijven in de lift; Een bewoonster, haar dochter, schoondochter en kleindochter, en ik .
Vanaf de derde etage wilden wij naar de begane grond. Op de 2e etage was er een tussenstop. Twee stagiaires wilden ook mee, met hun karretje. Heel bescheiden wilden zij wel wachten op de volgende lift, maar op mijn "past best" schikten wij allemaal wat in en konden zij ook gelijk mee.
En t paste ook best.....tot.....baf! Een schok en doffe klap en de lift stond stil. Muurvast!
Zeven vrouwen in een geblokkeerde lift!
Dat werd een gekakel! Bijna iedereen tetterde door elkaar heen. De schoondochter, bewoonster en ik bleven er wel aardig rustig onder. Nou ja, de bewoonster maakte zich wel een beetje ongerust of er straks nog wel warm eten voor haar zou zijn, want ze was op weg naar het restaurant.
Er werd lang op de alarmbel gedrukt, met alle telefoons gebeld die er in de lift waren en ondertussen probeerden ze van buiten de lift tot ons door te dringen. Met grote moeite, want we maakten een boel herrie.
Technische dienst werd gebeld en er werd geroepen dat technische dienst zó zou tergubellen om te laten weten hoe lang het nog zou duren. De kleindochter had wat last van claustrofobie, dus zij hàd het niet meer. Even leek zij echt in paniek te raken, maar ze hield zich flink. Heeft wel in haar spanning 112 gebeld om de brandweer. De technische dienst kan nog wel een uur duren voor die er is! En de temperatuur liep al behoorlijk op in de lift. Gelukkig stonden we er maar met 7 in, volgens het bordje op de lift kan deze 16 personen dragen.
Na een half uur werden we bevrijd. Gewoon door de technische dienst die er als eerste was.
De brandweer is gelijk afgebeld door de verzorgsters die de technische dienst aan zagen komen.
Pfft wat een ontlading toen de lift openging!
Terugkijkend enkele tips voor als het jou overkomt vanuit de ervaring van vandaag;
- Blijf zelf kalm! Je komt er echt wel uit.
- Maak geen grapjes of opmerkingen over neerstortende liften, zelfs niet als je op de 1e etage staat. Als iemand al wat paniekgevoelig is, dan raakt die geheid nu wel in paniek.
- Ga niet allemaal tegelijk als een stelletje kippen door elkaar lopen kakelen. De anderen die buiten de lift staan, kunnen je dan niets duidelijk maken want dan hoor je het gewoonweg niet.
- Als je met z'n allen zo druk door elkaar loopt te kakelen en druk te doen, wordt het ook heel snel heel warm in de lift.
- Er is een alarmsysteem in de lift, maar dat hebben wij verkeerd gebruikt. Druk kort op de gele knop om het alarmsysteem in te schakelen. Druk 3 seconden op de gele knop om deze melding weer ongedaan te maken. Wij hebben dus steeds die 3 seconden wel gehaald met het indrukken. Minimaal! Dus niks melding aan de centrale, alleen een hoop herrie op de gang.
- Lees dus de bordjes in de lift voor je iets doet.
Nu ik dit opschrijf vraag ik me af of het systeem wel werkt bij paniek. Ik merkte dat mensen bij liftstoring die knop flink lang indrukken. Het zou dus andersom moeten; Indrukken bij lifstopsluiting (kort of lang maakt niet uit.) 2x kort om een loze alarmmelding ongedaan te maken.
- Ga niet springen om de lift in beweging te krijgen. Iemand wilde dat serieus proberen. Gelukkig ging daar niemand op in!
- Praat niet over naar de wc moeten.....prompt moet dan iedereen.
Vanaf de derde etage wilden wij naar de begane grond. Op de 2e etage was er een tussenstop. Twee stagiaires wilden ook mee, met hun karretje. Heel bescheiden wilden zij wel wachten op de volgende lift, maar op mijn "past best" schikten wij allemaal wat in en konden zij ook gelijk mee.
En t paste ook best.....tot.....baf! Een schok en doffe klap en de lift stond stil. Muurvast!
Zeven vrouwen in een geblokkeerde lift!
Dat werd een gekakel! Bijna iedereen tetterde door elkaar heen. De schoondochter, bewoonster en ik bleven er wel aardig rustig onder. Nou ja, de bewoonster maakte zich wel een beetje ongerust of er straks nog wel warm eten voor haar zou zijn, want ze was op weg naar het restaurant.
Er werd lang op de alarmbel gedrukt, met alle telefoons gebeld die er in de lift waren en ondertussen probeerden ze van buiten de lift tot ons door te dringen. Met grote moeite, want we maakten een boel herrie.
Technische dienst werd gebeld en er werd geroepen dat technische dienst zó zou tergubellen om te laten weten hoe lang het nog zou duren. De kleindochter had wat last van claustrofobie, dus zij hàd het niet meer. Even leek zij echt in paniek te raken, maar ze hield zich flink. Heeft wel in haar spanning 112 gebeld om de brandweer. De technische dienst kan nog wel een uur duren voor die er is! En de temperatuur liep al behoorlijk op in de lift. Gelukkig stonden we er maar met 7 in, volgens het bordje op de lift kan deze 16 personen dragen.
Na een half uur werden we bevrijd. Gewoon door de technische dienst die er als eerste was.
De brandweer is gelijk afgebeld door de verzorgsters die de technische dienst aan zagen komen.
Pfft wat een ontlading toen de lift openging!
Terugkijkend enkele tips voor als het jou overkomt vanuit de ervaring van vandaag;
- Blijf zelf kalm! Je komt er echt wel uit.
- Maak geen grapjes of opmerkingen over neerstortende liften, zelfs niet als je op de 1e etage staat. Als iemand al wat paniekgevoelig is, dan raakt die geheid nu wel in paniek.
- Ga niet allemaal tegelijk als een stelletje kippen door elkaar lopen kakelen. De anderen die buiten de lift staan, kunnen je dan niets duidelijk maken want dan hoor je het gewoonweg niet.
- Als je met z'n allen zo druk door elkaar loopt te kakelen en druk te doen, wordt het ook heel snel heel warm in de lift.
- Er is een alarmsysteem in de lift, maar dat hebben wij verkeerd gebruikt. Druk kort op de gele knop om het alarmsysteem in te schakelen. Druk 3 seconden op de gele knop om deze melding weer ongedaan te maken. Wij hebben dus steeds die 3 seconden wel gehaald met het indrukken. Minimaal! Dus niks melding aan de centrale, alleen een hoop herrie op de gang.
- Lees dus de bordjes in de lift voor je iets doet.
Nu ik dit opschrijf vraag ik me af of het systeem wel werkt bij paniek. Ik merkte dat mensen bij liftstoring die knop flink lang indrukken. Het zou dus andersom moeten; Indrukken bij lifstopsluiting (kort of lang maakt niet uit.) 2x kort om een loze alarmmelding ongedaan te maken.
- Ga niet springen om de lift in beweging te krijgen. Iemand wilde dat serieus proberen. Gelukkig ging daar niemand op in!
- Praat niet over naar de wc moeten.....prompt moet dan iedereen.
11 maart 2018
Nieuwe mogelijkheden om je TV te moderniseren.
Ik heb nieuwe mogelijkheden voor op mijn tv ontdekt! En misschien lukt dit ook wel bij jouw tv. Ik ben er zo blij mee dat ik het jou ook wil vertellen. Het is geen promotiepraatje waar ik voor betaald wordt. Dat schijnt ook wel eens te gebeuren onder bloggers, maar dat is dit dus niet.
Wij hebben deze tv gekregen omdat de vorige eigenaar het miste om Netflix te kunnen kijken of het internet op tv. Hij heeft daarom een tv gekocht waarbij dit wel in de tv was ingebouwd. Wij kregen zijn oude tv.
Een tijdje terug zag ik een apparaat voorbij komen waarbij dit allemaal wel op je tv zou kunnen. Ik kon me er toen niet echt in verdiepen. Ik heb geen flauw idee waar ik 'm toen ben tegengekomen. Op tv? In een blad? In een folder?
Vorige week zag ik 'm bij iemand in gebruik. En heb ik dit een beetje uit kunnen proberen.
Kort daarna heb ik 'm zelf ook besteld en in gebruik genomen. Ik had nog een waardebon liggen van het kerstpakket, dus die kon ik er mooi voor gebruiken.
Het is een schijfje wat je zó bij de tv aansluit bij een HDMI ingang. Die vind je vaak achterop de tv. Voor je besteld moet je dus even kijken of je dit op je tv hebt. Daarna download je een app op je mobieltje, waardoor je mobieltje een soort afstandbediening wordt voor je tv. WErkt allemaal heel makkelijk!
We hebben nu al een paar dagen via Youtube geluisterd naar Brian Doerksen en Michael W Smith. Via zoon kunnen we ook films van Netflix kijken. Gisteravond heerlijk naar een mooie film gekeken zónder al die vreselijke reclame's. Ik denk dat ik nog lang niet alle functies heb ontdekt van dit ding, maar ben er nu al wel blij mee!
Dit apparaatje kostte me maar 39,- dus dat is goed te doen.Voor Netflix of Videoland heb je wel een abonnement nodig.
Heb ik je interesse gewekt, dan kun je mij er naar vragen. Wil je 'm zelf gelijk bestellen, dan kan dit via onderstaande link.
(En dan krijg ik wel een bonus, omdat je dit dan via mij bestelt.)
Wij hebben deze tv gekregen omdat de vorige eigenaar het miste om Netflix te kunnen kijken of het internet op tv. Hij heeft daarom een tv gekocht waarbij dit wel in de tv was ingebouwd. Wij kregen zijn oude tv.
Een tijdje terug zag ik een apparaat voorbij komen waarbij dit allemaal wel op je tv zou kunnen. Ik kon me er toen niet echt in verdiepen. Ik heb geen flauw idee waar ik 'm toen ben tegengekomen. Op tv? In een blad? In een folder?
Vorige week zag ik 'm bij iemand in gebruik. En heb ik dit een beetje uit kunnen proberen.
Kort daarna heb ik 'm zelf ook besteld en in gebruik genomen. Ik had nog een waardebon liggen van het kerstpakket, dus die kon ik er mooi voor gebruiken.
 | |
| Chromecast. plaatje van internet |
Het is een schijfje wat je zó bij de tv aansluit bij een HDMI ingang. Die vind je vaak achterop de tv. Voor je besteld moet je dus even kijken of je dit op je tv hebt. Daarna download je een app op je mobieltje, waardoor je mobieltje een soort afstandbediening wordt voor je tv. WErkt allemaal heel makkelijk!
We hebben nu al een paar dagen via Youtube geluisterd naar Brian Doerksen en Michael W Smith. Via zoon kunnen we ook films van Netflix kijken. Gisteravond heerlijk naar een mooie film gekeken zónder al die vreselijke reclame's. Ik denk dat ik nog lang niet alle functies heb ontdekt van dit ding, maar ben er nu al wel blij mee!
Dit apparaatje kostte me maar 39,- dus dat is goed te doen.Voor Netflix of Videoland heb je wel een abonnement nodig.
Heb ik je interesse gewekt, dan kun je mij er naar vragen. Wil je 'm zelf gelijk bestellen, dan kan dit via onderstaande link.
(En dan krijg ik wel een bonus, omdat je dit dan via mij bestelt.)
08 maart 2018
Vrouwen en lef. Met lef naar je dromen.
Vanmiddag ben ik naar een bijeenkomst geweest in het kader van vrouwendag. Vaak associeer ik vrouwendag toch wel met feminisme in de fanatieke variant. Dan bekruipt mij toch een gevoel dat dit niet voor mij is.
Fanatiek feminisme is ook niet iets voor mij. Mezelf ontplooien, blijven leren, mijn passie ontdekken en verder uitwerken wèl. En dat ik die mogelijkheden heb, heb ik wel aan de fanatieke feministes te danken.
Vanmiddag was er een lezing over LEF. Pauline Schipper gaf deze lezing in Wijkontmoetingscentrum Stad. Het was boeiend. Uitnodigend om straks mee aan de slag te gaan. Aan de slag met mijn dromen. Moet ik ze wel eerst (her-) ontdekken.
Enkele krabbels uit mijn aantekeningen van vanmiddag; Nu dit typend komt er steeds meer in mij op. Komen er ook dingen bij me op die vanmiddag niet eens gezegd zijn.
- Waar ben je trots op? Wat wil je er mee doen? Wat is je intrinsieke factor?
- Je hebt altijd keuze hoe ermee (omstandigheden, dat wat je overkomt) om te gaan . Gaat t je wat opleveren of kost t je alleen maar? Is je glas halfvol of half leeg of ga je op zoek naar de kraan om t glas bij te vullen?
- De sleutel tot verandering is het zelf bepalen van het moment waarop je verandert.
- 25 % van de vrouwen laat zich door anderen leiden tot t stellen van een doel.
- 33 % zou andere keuzes maken als ze meer lef zouden hebben.
- 66 % zet niet haar netwerk ik om te helpen bij het bereiken van doelen.
Bij welke ervaring had je lef nodig en wat gebeurde er toen? Denk je eens in hoe het zou zijn als je oneindig lef zou hebben: dan ligt de wereld aan je voeten, toch?
Terugkijkend op mijn leven kan ik sommige vragen duidelijk beantwoorden. Kan ik in enkele woorden aangeven wanneer ik de sleutels tot verandering gebruikte. Dat waren belangrijke momenten in mijn leven. Weet ik op welke keuzes van toen ik nu trots ben.
Maar de vraag wat ik nu zou doen als ik alle lef van de wereld heb wordt een stuk lastiger. Eén stap weet ik direct te vertellen. En die zou ik best morgen willen nemen. Maar het vervolg van die stap? En wat zijn mijn dromen? Waar wordt ik gelukkig van? Wat wil ik daarmee gaan doen? Dat vind ik lastig. Het lijkt of ik juist blokkeer door mezelf die vragen te stellen. Waar word ik gelukkig van? Vaak zijn dit zulke kleine dingen, en zo vaak zó wisselend. Daar waar ik gelukkig van wordt fladdert alle kanten op.
Dit gaat vast nog wel even in mijn gedachten verder. Ik wil dit ook verder uitwerken. Daarbij wil ik niet zweverig worden. Aan de ene kant gewoon doen wat mijn handen tegenkomen. Maar daarmee loop ik ook weer het risico dat ik me dan weer laat leiden door de omstandigheden, door de keuzes die niet ik maak, maar wat me overkomt. Maar ja dat risico loop je als je niet goed weet waar je wel naar toe wilt. En dat weet ik nou net niet.
Snap je het nog?
Fanatiek feminisme is ook niet iets voor mij. Mezelf ontplooien, blijven leren, mijn passie ontdekken en verder uitwerken wèl. En dat ik die mogelijkheden heb, heb ik wel aan de fanatieke feministes te danken.
Vanmiddag was er een lezing over LEF. Pauline Schipper gaf deze lezing in Wijkontmoetingscentrum Stad. Het was boeiend. Uitnodigend om straks mee aan de slag te gaan. Aan de slag met mijn dromen. Moet ik ze wel eerst (her-) ontdekken.
Enkele krabbels uit mijn aantekeningen van vanmiddag; Nu dit typend komt er steeds meer in mij op. Komen er ook dingen bij me op die vanmiddag niet eens gezegd zijn.
- Waar ben je trots op? Wat wil je er mee doen? Wat is je intrinsieke factor?
- Je hebt altijd keuze hoe ermee (omstandigheden, dat wat je overkomt) om te gaan . Gaat t je wat opleveren of kost t je alleen maar? Is je glas halfvol of half leeg of ga je op zoek naar de kraan om t glas bij te vullen?
- De sleutel tot verandering is het zelf bepalen van het moment waarop je verandert.
- 25 % van de vrouwen laat zich door anderen leiden tot t stellen van een doel.
- 33 % zou andere keuzes maken als ze meer lef zouden hebben.
- 66 % zet niet haar netwerk ik om te helpen bij het bereiken van doelen.
Bij welke ervaring had je lef nodig en wat gebeurde er toen? Denk je eens in hoe het zou zijn als je oneindig lef zou hebben: dan ligt de wereld aan je voeten, toch?
Terugkijkend op mijn leven kan ik sommige vragen duidelijk beantwoorden. Kan ik in enkele woorden aangeven wanneer ik de sleutels tot verandering gebruikte. Dat waren belangrijke momenten in mijn leven. Weet ik op welke keuzes van toen ik nu trots ben.
Maar de vraag wat ik nu zou doen als ik alle lef van de wereld heb wordt een stuk lastiger. Eén stap weet ik direct te vertellen. En die zou ik best morgen willen nemen. Maar het vervolg van die stap? En wat zijn mijn dromen? Waar wordt ik gelukkig van? Wat wil ik daarmee gaan doen? Dat vind ik lastig. Het lijkt of ik juist blokkeer door mezelf die vragen te stellen. Waar word ik gelukkig van? Vaak zijn dit zulke kleine dingen, en zo vaak zó wisselend. Daar waar ik gelukkig van wordt fladdert alle kanten op.
Dit gaat vast nog wel even in mijn gedachten verder. Ik wil dit ook verder uitwerken. Daarbij wil ik niet zweverig worden. Aan de ene kant gewoon doen wat mijn handen tegenkomen. Maar daarmee loop ik ook weer het risico dat ik me dan weer laat leiden door de omstandigheden, door de keuzes die niet ik maak, maar wat me overkomt. Maar ja dat risico loop je als je niet goed weet waar je wel naar toe wilt. En dat weet ik nou net niet.
Snap je het nog?
27 februari 2018
Mijn boekenkast.
Die zit vol.
En met het vele verplaatsen van de boeken toen we de kamers opnieuw aan het inrichten waren is het ook een rommeltje geworden in die kasten. Echt alles staat door elkaar. Bij het terugzetten in de kast keken we toen alleen naar de hoogte van het boek. Ik vind het prettig om de boeken een beetje op onderwerp bij elkaar te hebben. Kookboeken bij elkaar, tuinboeken, romans....
Van sommige schrijvers heb ik meerdere boeken. Die heb ik vanmorgen ook maar eens bij elkaar gezet. Wat kun je daar een poos zoet mee zijn.
Ik was van plan om de kasten gewoon eens door te struinen en te kijken wat er nou echt weg kan. Door de komst van internet hebben we een heleboel opzoekboeken niet meer nodig. Romans eigenlijk ook niet. Die kan ik lezen uit de bieb. Maar ja, nu ze er toch staan....
Slechts een enkel boek gaat dus weg. Ik heb er wel 3! gevonden die weg kunnen. Een boek heet; En als we nou eens gewoon gingen opvoeden. De jongste is ondertussen 21, dus opvoeden is er niet meer bij, voeden nog wel zo in de weekenden..;-)
Dat opvoedboek gaat ook naar marktplaats.
Ik had nog een boek in mijn handen om weg te doen, maar tijdens het doorbladeren toch besloten 'm maar niet weg te doen;
Blijken toch misschien wel handige tips in te staan voor reparatieklusjes in huis. Die zijn op internet niet altijd even duidelijk te vinden. Niet door mij in ieder geval. Die staat dus weer in de kast.
Ik heb nog een boek teruggevonden die ik lang geleden eens geleend heb. Die geef ik woensdagavond terug aan de eigenaar.
Ik hou in de planning dat ik meer boeken weg wil gaan doen.
De klok begon steeds harder te tikken dus ik moest stoppen met het uitzoeken. Eén roman heb ik gevonden die nu ook maar eens weg gaat. Er zullen er wel meer zijn waarvan ik denk dat die niet meer (opnieuw) gelezen gaan worden.
Die moet ik nog verder uitzoeken. Deze gaat alvast op de stapel;
Was het tijdverspilling? Uit oogpunt van efficiëntie misschien wel. Maar het is ook wel prettig om alles weer een beetje bij elkaar te hebben.
En ach, Keulen en Aken zijn ook niet op 1 dag gebouwd. Het zou toch jammer zijn als ik straks nèt dat boek heb weggedaan wat ik straks nodig blijk te hebben. Nu weet ik wel weer beter waar alles staat. En dat ik voorlopig eigenlijk niet naar de bieb hoef voor een goeie roman.
Ben jij ook zo "goed" in opruimen en het wegdoen van spullen?
Ik herken mijn vader hierin. Hij heeft ook een schuur vol met schroefjes, moertjes en boutjes en heel veel anders spullen staan. We zeggen allebei hetzelfde; Je weet nooit. Soms bewaren we gewoon om t bewaren en geven wij het straks aan een ander, die er dan voordeel mee heeft. Maar dat geeft wel makkelijker weg moet ik zeggen. Zo nam ik onlangs een handvol pennen en schilmesjes mee naar mijn werk. De schilmesjes worden nu gebruikt in de kookvereniging en de pennen...Die zijn er al weer verdwenen.
Die zit vol.
Van sommige schrijvers heb ik meerdere boeken. Die heb ik vanmorgen ook maar eens bij elkaar gezet. Wat kun je daar een poos zoet mee zijn.
Ik was van plan om de kasten gewoon eens door te struinen en te kijken wat er nou echt weg kan. Door de komst van internet hebben we een heleboel opzoekboeken niet meer nodig. Romans eigenlijk ook niet. Die kan ik lezen uit de bieb. Maar ja, nu ze er toch staan....
Slechts een enkel boek gaat dus weg. Ik heb er wel 3! gevonden die weg kunnen. Een boek heet; En als we nou eens gewoon gingen opvoeden. De jongste is ondertussen 21, dus opvoeden is er niet meer bij, voeden nog wel zo in de weekenden..;-)
Dat opvoedboek gaat ook naar marktplaats.
Ik heb nog een boek teruggevonden die ik lang geleden eens geleend heb. Die geef ik woensdagavond terug aan de eigenaar.
Ik hou in de planning dat ik meer boeken weg wil gaan doen.
De klok begon steeds harder te tikken dus ik moest stoppen met het uitzoeken. Eén roman heb ik gevonden die nu ook maar eens weg gaat. Er zullen er wel meer zijn waarvan ik denk dat die niet meer (opnieuw) gelezen gaan worden.
Die moet ik nog verder uitzoeken. Deze gaat alvast op de stapel;
En ach, Keulen en Aken zijn ook niet op 1 dag gebouwd. Het zou toch jammer zijn als ik straks nèt dat boek heb weggedaan wat ik straks nodig blijk te hebben. Nu weet ik wel weer beter waar alles staat. En dat ik voorlopig eigenlijk niet naar de bieb hoef voor een goeie roman.
Ben jij ook zo "goed" in opruimen en het wegdoen van spullen?
Ik herken mijn vader hierin. Hij heeft ook een schuur vol met schroefjes, moertjes en boutjes en heel veel anders spullen staan. We zeggen allebei hetzelfde; Je weet nooit. Soms bewaren we gewoon om t bewaren en geven wij het straks aan een ander, die er dan voordeel mee heeft. Maar dat geeft wel makkelijker weg moet ik zeggen. Zo nam ik onlangs een handvol pennen en schilmesjes mee naar mijn werk. De schilmesjes worden nu gebruikt in de kookvereniging en de pennen...Die zijn er al weer verdwenen.
26 februari 2018
De glazenwasser krijgt minder werk.
Op het moment dat ik achter mijn laptop zit om de begroting van dit jaar op te maken en te vergelijken met die van vorig jaar komt de glazenwasser langs.
Ik ben de begroting een beetje aan het bekijken omdat we allebei niet lekker in ons werk zitten.
Stel dat manlief inderdaad gelijk krijgt en het transportonderdeel van het bedrijf verdwijnt. Het bedrijf is onlangs overgenomen door een investeerder. Manlief vermoed dat er over een jaar of 3 weer veranderingen zullen komen. Hij vreest dat kort daarna het transport overgaat naar een transportbedrijf. En voor een transportbedrijf werken wil hij niet meer. Dagen van 15 uur of langer? Liever niet. En dat is nog de gunstigste situatie; ontslag kan dan ook volgen.
Hoe ik in mijn werk sta, daar heb ik al vaker over geschreven. Hoef ik voor nu niet uit te leggen.
Veranderingen in het werk van manlief of mijzelf kunnen dus veroorzaken dat we t minder breed gaan krijgen. Wie dan leeft wie dan zorgt kunnen we denken. Of erop vertrouwen dat God voor ons zorgt en weet wat we nodig hebben. We kunnen ook kijken hoe we er zelf op kunnen voorsorteren. Tenslotte is het wel zo dat wat je aan kunt aan eigen verantwoordelijkheid, God dit ook van je verwacht. Dus niks achterover blijven leunen.
De glazenwasser dus. Ik was al minder tevreden over zijn resultaten. Vooral de kozijnen vond ik vaak nog niet echt schoon. Soms ging ik deze nog met een doekje na. Meestal ben ik niet thuis als ze langskomen, dus erop aanspreken lukte niet. Bellen vind ik dan ook niet echt prettig; ik kan t dan niet laten zien. Voor de beneden en boven etage betaal ik 15,-. Voor alleen boven ga ik 9,- betalen. In t kader van alle beetjes helpen, heb ik zonet de glazenwasser gevraagd om voortaan alleen de bovenboel te doen. Dan doe ik de volgende keer de benedenboel zelf. Met minder kosten en schoner kozijnen!
Ik ben de begroting een beetje aan het bekijken omdat we allebei niet lekker in ons werk zitten.
Stel dat manlief inderdaad gelijk krijgt en het transportonderdeel van het bedrijf verdwijnt. Het bedrijf is onlangs overgenomen door een investeerder. Manlief vermoed dat er over een jaar of 3 weer veranderingen zullen komen. Hij vreest dat kort daarna het transport overgaat naar een transportbedrijf. En voor een transportbedrijf werken wil hij niet meer. Dagen van 15 uur of langer? Liever niet. En dat is nog de gunstigste situatie; ontslag kan dan ook volgen.
Hoe ik in mijn werk sta, daar heb ik al vaker over geschreven. Hoef ik voor nu niet uit te leggen.
Veranderingen in het werk van manlief of mijzelf kunnen dus veroorzaken dat we t minder breed gaan krijgen. Wie dan leeft wie dan zorgt kunnen we denken. Of erop vertrouwen dat God voor ons zorgt en weet wat we nodig hebben. We kunnen ook kijken hoe we er zelf op kunnen voorsorteren. Tenslotte is het wel zo dat wat je aan kunt aan eigen verantwoordelijkheid, God dit ook van je verwacht. Dus niks achterover blijven leunen.
De glazenwasser dus. Ik was al minder tevreden over zijn resultaten. Vooral de kozijnen vond ik vaak nog niet echt schoon. Soms ging ik deze nog met een doekje na. Meestal ben ik niet thuis als ze langskomen, dus erop aanspreken lukte niet. Bellen vind ik dan ook niet echt prettig; ik kan t dan niet laten zien. Voor de beneden en boven etage betaal ik 15,-. Voor alleen boven ga ik 9,- betalen. In t kader van alle beetjes helpen, heb ik zonet de glazenwasser gevraagd om voortaan alleen de bovenboel te doen. Dan doe ik de volgende keer de benedenboel zelf. Met minder kosten en schoner kozijnen!
24 februari 2018
Tegengas op somberheid.
Twee dagen geleden schreef ik een somber stuk over het werken in de zorg.
Het valt niet altijd mee. Zeker de laatste jaren hebben wij het zwaar gehad. En alle veranderingen zijn nog niet eens echt lopend.
Om niet te veel in somberte te blijven steken heb ik mijn "medicijn" weer opgezocht.
Ik laad mijn energie graag op in de natuur. Daar is zoveel moois te zien. En wat is er mooier dan natuur waar ik niet eens ver voor weg hoef; gewoon wat voorjaarsbloeiers in de tuin.
Sneeuwklokjes en Irisjes in volle bloei.
Da's genieten!
Ik heb een vreselijke hekel aan kou, maar de heldere zon maakt veel goed. Misschien morgenmiddag met manlief de Toekantoren maar eens beklimmen. Ik denk dat we nu heel ver kunnen kijken. Over de bomen en huizen heen, misschien zien we het Veluwemeer wel.
Wat is voor jou je remedie om weer op te laden?
Het valt niet altijd mee. Zeker de laatste jaren hebben wij het zwaar gehad. En alle veranderingen zijn nog niet eens echt lopend.
Om niet te veel in somberte te blijven steken heb ik mijn "medicijn" weer opgezocht.
Ik laad mijn energie graag op in de natuur. Daar is zoveel moois te zien. En wat is er mooier dan natuur waar ik niet eens ver voor weg hoef; gewoon wat voorjaarsbloeiers in de tuin.
Sneeuwklokjes en Irisjes in volle bloei.
Da's genieten!
Ik heb een vreselijke hekel aan kou, maar de heldere zon maakt veel goed. Misschien morgenmiddag met manlief de Toekantoren maar eens beklimmen. Ik denk dat we nu heel ver kunnen kijken. Over de bomen en huizen heen, misschien zien we het Veluwemeer wel.
Wat is voor jou je remedie om weer op te laden?
22 februari 2018
Zieke zorg. Zorg is ziek.
De zorg is ziek.
Medewerkers op de vloer ervaren dit al jaren. Zij zien dit elke dag. In hun eigen hoofd en lijf, maar ook bij de mensen die zij verzorgen of begeleiden. Vaak is schraalhans er de keukenmeester.
1 nachtdienst verzorgende op zo'n 70 ouderen. Bij calamiteiten moet de thuiszorgorganisatie gebeld worden en dan maar hopen dat die niet net in het andere dorp werkt.
Het activiteitenaanbod vanuit welzijn moet volledig gaan draaien op vrijwilligers. Wij mogen onze vakkennis dan gaan inzetten om de vrijwilligers te begeleiden. Hier hebben wij niet voor gekozen.
Vrijwilligers overigens ook niet. Vraag het hen; Zij willen ons ondersteunen, niet ons werk overnemen. Zij missen ook de kennis die het beroep van activiteitenbegeleider met zich mee bracht. Ik gebruik het woord bracht; activiteitenbegeleiders die het beroep in de werkelijke bedoeling uitvoeren zijn er bijna niet meer. Wegbezuinigd of verplicht tot andere taken.
Het ligt in de planning dat ik straks de gym over ga nemen. Dit betekent dat ik 3,5 uur krijg voor 4 groepen op 3 plekken in het huis. Daarin is ook het leeghalen van de ruimtes, halen en brengen van de bewoners of deelnemers, bij sommige groepen wel ontvangst of afsluiting met koffie, weer terugzetten van de zware tafels en stoelen. Een vrijwilliger mag de gym overnemen, mits deze een diploma of akte MBVO heeft. Een vrijwilliger die minstens 8 jaar gym aan ouderen heeft gegeven, maar niet dit papier heeft, mag het nu niet doen.
De kranten schrijven er steeds meer over. Deze week nog schreef de Trouw er meerdere artikelen over. En ach, niet alleen de Trouw. Sla je eigen krant er maar op na.
Familieleden staan op en schrijven manifesten en stukken in de media. De politiek biedt nieuwe bedragen aan om in de zorg te steken. Maar wanneer komt dit en waar komt het terecht?
Helpenden en assistenten zijn 2 jaar geleden ontslagen of overgeplaatst naar de huishouding (schoonmaak). Nu weten werkgevers niet hoe ze die mensen weer terug kunnen krijgen. Ja, ze zijn lager geschoold, maar nu missen we hun ondersteuning. Het is toch een mens extra op de groep.
Maar ja, zo als de sfeer op dit moment in veel teams en afdelingen is, peins je er niet over om je bekende te vragen ook in de zorg te komen werken. Veel teams en individuele medewerkers staan in de "overlevingsstand". Of al op het punt van omvallen.....of ander werk zoeken....wat weer een lege plek in het team veroorzaakt en de vraag hoe die opgevuld gaat worden....wordt die welopgevuld.....?
Ja het is een somber stukje geworden.
Ook ik.....ons team....we weten het even niet meer.
We hebben langdurig zieken in ons team. Een invalkracht hebben we niet meer, die is elders gaan werken. Als wij invallen voor een ander dan moeten wij een groot deel van deze tijd weer compenseren met onze eigen tijd. Met als gevolg dat wij hiermee niet meer toekomen aan onze eigen taken. Binnenkort spreken wij niet meer van diensten en dienstroosters, maar van taken.
Van elkaar weten we dat de meesten toch ook over de schutting kijken of het gras bij de buren groener is.
We zijn ooit aangenomen om welzijn te bieden... waar is het welzijn en welbevinden van de medewerkers gebleven?
Wie weet het medicijn?
Medewerkers op de vloer ervaren dit al jaren. Zij zien dit elke dag. In hun eigen hoofd en lijf, maar ook bij de mensen die zij verzorgen of begeleiden. Vaak is schraalhans er de keukenmeester.
1 nachtdienst verzorgende op zo'n 70 ouderen. Bij calamiteiten moet de thuiszorgorganisatie gebeld worden en dan maar hopen dat die niet net in het andere dorp werkt.
Het activiteitenaanbod vanuit welzijn moet volledig gaan draaien op vrijwilligers. Wij mogen onze vakkennis dan gaan inzetten om de vrijwilligers te begeleiden. Hier hebben wij niet voor gekozen.
Vrijwilligers overigens ook niet. Vraag het hen; Zij willen ons ondersteunen, niet ons werk overnemen. Zij missen ook de kennis die het beroep van activiteitenbegeleider met zich mee bracht. Ik gebruik het woord bracht; activiteitenbegeleiders die het beroep in de werkelijke bedoeling uitvoeren zijn er bijna niet meer. Wegbezuinigd of verplicht tot andere taken.
Het ligt in de planning dat ik straks de gym over ga nemen. Dit betekent dat ik 3,5 uur krijg voor 4 groepen op 3 plekken in het huis. Daarin is ook het leeghalen van de ruimtes, halen en brengen van de bewoners of deelnemers, bij sommige groepen wel ontvangst of afsluiting met koffie, weer terugzetten van de zware tafels en stoelen. Een vrijwilliger mag de gym overnemen, mits deze een diploma of akte MBVO heeft. Een vrijwilliger die minstens 8 jaar gym aan ouderen heeft gegeven, maar niet dit papier heeft, mag het nu niet doen.
De kranten schrijven er steeds meer over. Deze week nog schreef de Trouw er meerdere artikelen over. En ach, niet alleen de Trouw. Sla je eigen krant er maar op na.
Familieleden staan op en schrijven manifesten en stukken in de media. De politiek biedt nieuwe bedragen aan om in de zorg te steken. Maar wanneer komt dit en waar komt het terecht?
Helpenden en assistenten zijn 2 jaar geleden ontslagen of overgeplaatst naar de huishouding (schoonmaak). Nu weten werkgevers niet hoe ze die mensen weer terug kunnen krijgen. Ja, ze zijn lager geschoold, maar nu missen we hun ondersteuning. Het is toch een mens extra op de groep.
Maar ja, zo als de sfeer op dit moment in veel teams en afdelingen is, peins je er niet over om je bekende te vragen ook in de zorg te komen werken. Veel teams en individuele medewerkers staan in de "overlevingsstand". Of al op het punt van omvallen.....of ander werk zoeken....wat weer een lege plek in het team veroorzaakt en de vraag hoe die opgevuld gaat worden....wordt die welopgevuld.....?
Ja het is een somber stukje geworden.
Ook ik.....ons team....we weten het even niet meer.
We hebben langdurig zieken in ons team. Een invalkracht hebben we niet meer, die is elders gaan werken. Als wij invallen voor een ander dan moeten wij een groot deel van deze tijd weer compenseren met onze eigen tijd. Met als gevolg dat wij hiermee niet meer toekomen aan onze eigen taken. Binnenkort spreken wij niet meer van diensten en dienstroosters, maar van taken.
Van elkaar weten we dat de meesten toch ook over de schutting kijken of het gras bij de buren groener is.
We zijn ooit aangenomen om welzijn te bieden... waar is het welzijn en welbevinden van de medewerkers gebleven?
Wie weet het medicijn?
08 februari 2018
Boekbespreking; Irma Joubert
Ik ben nu toch een boek aan het lezen! Heel bijzonder.
Het is een boek van Irma Joubert; Het meisje uit het verscholen dorp.
Het gaat over de 11 jarige Mentje de Vries, tijdens de oorlog.
Heel bijzonder om in een roman plaatsnamen tegen te komen uit je eigen omgeving. Vaak gaat het om plaatsen als Arkansas, Michigan, Londen,....
Nu begint het verhaal van Mentje in Vierhouten. Vierhouten! Dat ligt op fietsafstand hiervandaan.
Vierhouten, Gortel, Epe. Allemaal bekend terrein. Heb er gewoond. (In Epe)
Mentje woont op een boerderij in Vierhouten. Als haar vader worden opgepakt omdat zij Joden in huis verborgen hielden blijft Mentje alleen achter. Via via komt zij ook in het verscholen dorp terecht. Nu kennen wij dit inmiddels als de hutten in de bossen van Vierhouten waar Joden verborgen werden. Mentje wordt er ook een jaar verborgen gehouden. Daarna wordt het voor haar te gevaarlijk en wordt Mentje naar haar tante gebracht in Arnhem. Daar is zij niet welkom maar moet er toch blijven.
Ze maakt er de slag om Arnhem mee in September 1943. Ze neemt twee gewonde soldaten mee naar het huis van haar tante en verzorgd hen. Wetend dat haar tante dit niet wil. Zo jong als ze is! Mentaal is ze sterker als haar tante. De laatste winter van de oorlog was erg zwaar voor de stedelingen. De inwoners van Arnhem moeten verplicht evacueren.
Ook hier is weer een stukje uit het boek wat dichterbij komt. Ook mijn vader was toen een Arnhems kind en moest evacueren. Ik heb hem er wel eens over gehoord, maar weet het niet zo heel precies meer hoe hij het verteld heeft. Ik ga hem er binnenkort toch weer eens naar vragen.
Mentje stelt voor naar de boerderij te gaan van haar vader. Meer strompelend dan lopend gaan ze daar naar toe. De boerderij is voor haar bekend en vertrouwd. Haar tante, een echte stadse, weet niet goed om te gaan met het boerenleven.
Na de oorlog gaat haar tante weer terug naar Arnhem en Mentje moet mee. Later stuurt haar tante haar naar Zuid Afrika. Hier kwam een van de twee gewonde soldaten vandaan en hij wil voor haar zorgen omdat het in Zuid Afrika op zijn boerderij beter voor Mentje zal zijn als nóg een barre winter in Arnhem. In Zuid Afrika overvalt haar een groot gevoel van eenzaamheid en verdriet. (Toen heb ik maar even gewacht met verder lezen tot ik helemaal alleen was.... werd janken...;-)
Toch raakt ze er gewend en gaat ze zich hechten.
Echt een aanrader dit boek!
Om zelf te lezen of cadeau te geven.
Hier kun je er meer over lezen of eenvoudig te bestellen;
Het is een boek van Irma Joubert; Het meisje uit het verscholen dorp.
Heel bijzonder om in een roman plaatsnamen tegen te komen uit je eigen omgeving. Vaak gaat het om plaatsen als Arkansas, Michigan, Londen,....
Nu begint het verhaal van Mentje in Vierhouten. Vierhouten! Dat ligt op fietsafstand hiervandaan.
Vierhouten, Gortel, Epe. Allemaal bekend terrein. Heb er gewoond. (In Epe)
Mentje woont op een boerderij in Vierhouten. Als haar vader worden opgepakt omdat zij Joden in huis verborgen hielden blijft Mentje alleen achter. Via via komt zij ook in het verscholen dorp terecht. Nu kennen wij dit inmiddels als de hutten in de bossen van Vierhouten waar Joden verborgen werden. Mentje wordt er ook een jaar verborgen gehouden. Daarna wordt het voor haar te gevaarlijk en wordt Mentje naar haar tante gebracht in Arnhem. Daar is zij niet welkom maar moet er toch blijven.
Ze maakt er de slag om Arnhem mee in September 1943. Ze neemt twee gewonde soldaten mee naar het huis van haar tante en verzorgd hen. Wetend dat haar tante dit niet wil. Zo jong als ze is! Mentaal is ze sterker als haar tante. De laatste winter van de oorlog was erg zwaar voor de stedelingen. De inwoners van Arnhem moeten verplicht evacueren.
Ook hier is weer een stukje uit het boek wat dichterbij komt. Ook mijn vader was toen een Arnhems kind en moest evacueren. Ik heb hem er wel eens over gehoord, maar weet het niet zo heel precies meer hoe hij het verteld heeft. Ik ga hem er binnenkort toch weer eens naar vragen.
Mentje stelt voor naar de boerderij te gaan van haar vader. Meer strompelend dan lopend gaan ze daar naar toe. De boerderij is voor haar bekend en vertrouwd. Haar tante, een echte stadse, weet niet goed om te gaan met het boerenleven.
Na de oorlog gaat haar tante weer terug naar Arnhem en Mentje moet mee. Later stuurt haar tante haar naar Zuid Afrika. Hier kwam een van de twee gewonde soldaten vandaan en hij wil voor haar zorgen omdat het in Zuid Afrika op zijn boerderij beter voor Mentje zal zijn als nóg een barre winter in Arnhem. In Zuid Afrika overvalt haar een groot gevoel van eenzaamheid en verdriet. (Toen heb ik maar even gewacht met verder lezen tot ik helemaal alleen was.... werd janken...;-)
Toch raakt ze er gewend en gaat ze zich hechten.
Echt een aanrader dit boek!
Om zelf te lezen of cadeau te geven.
Hier kun je er meer over lezen of eenvoudig te bestellen;
06 februari 2018
Weer aan het haken en handwerken.
Ben weer aan het haken geslagen.
Ik weet nog niet precies hoe het gaat worden. Een shirtje of een topje, dat hangt er van af hoeveel katoen ik uiteindelijk zal blijken te hebben. Hoe het uit gaat pakken.
Dit is wat ik heb;
Dit is de steek waar ik mee begonnen ben;
Deze haaksteek heb ik uit een oude Sandra. Een breiblad van mei 1986! Ik gebruik alleen het patroon van de steek, niet van het truitje. Want ik weet niet of ik katoen genoeg heb. Het is een restje die er nog lag. Heb ik genoeg dan wordt het een shirtje met korte mouwtjes, heb ik te kort dan kijk ik of ik er een kleur bij kan krijgen, of wordt het een hemdje.
Ik heb wel meer zulke oude tijdschriften. Het leuke is dat er zo verschrikkelijk veel van vroeger terug komt dat je veel dingen zo opnieuw kunt maken. Veel dingen zijn nu zooo jaren 70! En nu zooo in de mode; macramé, plantenhangers aan het plafond, geknoopte armbandjes. Het haken en breien is ook weer helemaal terug. Het zou mij niet verbazen als straks de Hema breiboeken weer in de winkel liggen!
Ik ben eigenlijk al van kinds af aan bezig met deze dingen. Zelfs toen ze volgens de mode nog oubollig waren. Hierdoor is het voor mij een makkie om dit op te pakken. Een plantenhanger knoop ik zo in elkaar. De technieken zijn niet anders, de materialen wel. De plantenhanger van toen waren van dat stugge harde sisaltouw. Nu gebruik je Zpaggettilint of ander, maar zachter touw dan die harde sisal.
In februari mag ik ook even de creavereniging overnemen van een collega die vertrokken is. Dan ga ik placemats borduren. Dit heb ik jaren geleden eens gedaan op een andere locatie, dus volgende maand daar. Ik heb er geen patroon van, dit gaat gewoon uit de vrije hand. Hoe ik dat ga doen? Net zoals ik dat toen al beschreven heb. Dat lees je als je op deze link klikt.
Zoals bijna alle activiteiten gaan ook deze verenigingen straks over naar vrijwilligers. Dus als jij creatief bent en het leuk vind om dit over te dragen aan ouderen, laat het me dan weten. Misschien kun je met een team creatievelingen de verenigingen laten voortbestaan.
Ik weet nog niet precies hoe het gaat worden. Een shirtje of een topje, dat hangt er van af hoeveel katoen ik uiteindelijk zal blijken te hebben. Hoe het uit gaat pakken.
Dit is wat ik heb;
Dit is de steek waar ik mee begonnen ben;
Deze haaksteek heb ik uit een oude Sandra. Een breiblad van mei 1986! Ik gebruik alleen het patroon van de steek, niet van het truitje. Want ik weet niet of ik katoen genoeg heb. Het is een restje die er nog lag. Heb ik genoeg dan wordt het een shirtje met korte mouwtjes, heb ik te kort dan kijk ik of ik er een kleur bij kan krijgen, of wordt het een hemdje.
Ik heb wel meer zulke oude tijdschriften. Het leuke is dat er zo verschrikkelijk veel van vroeger terug komt dat je veel dingen zo opnieuw kunt maken. Veel dingen zijn nu zooo jaren 70! En nu zooo in de mode; macramé, plantenhangers aan het plafond, geknoopte armbandjes. Het haken en breien is ook weer helemaal terug. Het zou mij niet verbazen als straks de Hema breiboeken weer in de winkel liggen!
Ik ben eigenlijk al van kinds af aan bezig met deze dingen. Zelfs toen ze volgens de mode nog oubollig waren. Hierdoor is het voor mij een makkie om dit op te pakken. Een plantenhanger knoop ik zo in elkaar. De technieken zijn niet anders, de materialen wel. De plantenhanger van toen waren van dat stugge harde sisaltouw. Nu gebruik je Zpaggettilint of ander, maar zachter touw dan die harde sisal.
In februari mag ik ook even de creavereniging overnemen van een collega die vertrokken is. Dan ga ik placemats borduren. Dit heb ik jaren geleden eens gedaan op een andere locatie, dus volgende maand daar. Ik heb er geen patroon van, dit gaat gewoon uit de vrije hand. Hoe ik dat ga doen? Net zoals ik dat toen al beschreven heb. Dat lees je als je op deze link klikt.
Zoals bijna alle activiteiten gaan ook deze verenigingen straks over naar vrijwilligers. Dus als jij creatief bent en het leuk vind om dit over te dragen aan ouderen, laat het me dan weten. Misschien kun je met een team creatievelingen de verenigingen laten voortbestaan.
28 januari 2018
Facebook, een fake wereld en social media, soms genadeloos hard.
Op Facebook doen we er allemaal aan mee; De werkelijkheid een beetje mooier laten lijken dan deze is.
Ik doe er ook aan mee, eerlijk toegegeven. Want onlangs zette ik deze foto op facebook;
Een foto van de koeken die ik voor de huisgroepavond bij ons thuis had gebakken. Een leuk gezicht en uitnodigend.
Maar foto's van de andere voorbereidingen, zoals het moment dat je de wc aan het soppen bent, of dat de stofzuiger midden in de kamer staat, Daar maken we meestal geen foto's van voor op facebook. Die willen we met elkaar ook niet zien. We maken foto's van de gezellige momenten voor op facebook, samen op de foto tijdens een etentje...
Als je je moederziel alleen voelt, zetten we dit vaak niet op facebook.
Doordat we vaak alleen de mooie dingen op facebook zetten creëren we hierdoor een soort schijnwereld waarin alles mooier is.
Via facebook krijgt iemand soms veel felicitaties, maar hebben we elkaar ook opgezocht om in real life te feliciteren? Of een papieren kaartje gestuurd? Een papieren kaartje die je na jaren nog kunt vastpakken en koesteren.
O ja, als we stormschade hebben zetten we dat er ook op, of als de straat blank staat. Dat zijn dan vaak toch weer de dingen die dan meerdere mensen overkomen. Dan lezen we dat bij elkaar en krijgen we een "jij ook?" Of soms een "ik niet gelukkig!" Maar dan gaat het nog om je spullen.
Je gevoelens, die delen we vaak niet op facebook als die niet zo fijn zijn.
Dat "hoort" niet. Als iemand dit wel doet wordt dit vaak genadeloos afgestraft.
En zo rol ik al schrijvend van de "mooie" gecreeerde wereld in facebook naar de harde wereld die we soms tegenkomen in social media. Wat zijn we daarin vaak genadeloos hard voor elkaar. Lekker anoniem wordt er heel fel gereageerd om een vraag of stelling. En heel vaak wordt er dan in de reactie van alles bij gehaald wat niet eens ter zake doet. Bij bloggers onder elkaar gaat het er vrij goed en harmonieus aan toe. Is mijn ervaring. Komt natuurlijk omdat we bijna allemaal bloggen en vanuit ervaring weten dat het heel fijn is om leuke reacties te krijgen. Er is soms wel verschil in opvatting, maar we slaan elkaar er niet mee om de oren. Bij veel forums zie ik wel eens heel andere dingen! Of bij reacties op nieuwsberichten. Brr!
Door social media worden dingen in de gewone media soms zo groot gemaakt, dat het helemaal een eigen leven gaat leiden. Wordt er van de spreekwoordelijke mug een olifant gemaakt. Men wordt dan bang van die olifant, die eigenlijk maar een mug blijkt te zijn.
Door de social media komen ook mensen dichter bij elkaar, je vindt gelijk gestemden, kunt gemakkelijker patronen en tips uitwisselen. En wat een plezier levert het dan op! Recepten uitwisselen, bloggen, vloggen, foto's delen op facebook, instagram, videogesprek, watt's app en er is nog veel meer.
Een foto van je kleinkind in Canada krijgen die per post zou komen? Dan ben je zo een maand verder. Je vrouw laten weten dat de rit wat langer duurt dan gepland, even een appje..
Veel had ik ook niet gekund zonder al deze social media! Ik ben er blij mee. Jij ook? Welke voordelen en welke nadelen zie jij?
Ik doe er ook aan mee, eerlijk toegegeven. Want onlangs zette ik deze foto op facebook;
Een foto van de koeken die ik voor de huisgroepavond bij ons thuis had gebakken. Een leuk gezicht en uitnodigend.
Maar foto's van de andere voorbereidingen, zoals het moment dat je de wc aan het soppen bent, of dat de stofzuiger midden in de kamer staat, Daar maken we meestal geen foto's van voor op facebook. Die willen we met elkaar ook niet zien. We maken foto's van de gezellige momenten voor op facebook, samen op de foto tijdens een etentje...
Als je je moederziel alleen voelt, zetten we dit vaak niet op facebook.
Doordat we vaak alleen de mooie dingen op facebook zetten creëren we hierdoor een soort schijnwereld waarin alles mooier is.
Via facebook krijgt iemand soms veel felicitaties, maar hebben we elkaar ook opgezocht om in real life te feliciteren? Of een papieren kaartje gestuurd? Een papieren kaartje die je na jaren nog kunt vastpakken en koesteren.
O ja, als we stormschade hebben zetten we dat er ook op, of als de straat blank staat. Dat zijn dan vaak toch weer de dingen die dan meerdere mensen overkomen. Dan lezen we dat bij elkaar en krijgen we een "jij ook?" Of soms een "ik niet gelukkig!" Maar dan gaat het nog om je spullen.
Je gevoelens, die delen we vaak niet op facebook als die niet zo fijn zijn.
Dat "hoort" niet. Als iemand dit wel doet wordt dit vaak genadeloos afgestraft.
En zo rol ik al schrijvend van de "mooie" gecreeerde wereld in facebook naar de harde wereld die we soms tegenkomen in social media. Wat zijn we daarin vaak genadeloos hard voor elkaar. Lekker anoniem wordt er heel fel gereageerd om een vraag of stelling. En heel vaak wordt er dan in de reactie van alles bij gehaald wat niet eens ter zake doet. Bij bloggers onder elkaar gaat het er vrij goed en harmonieus aan toe. Is mijn ervaring. Komt natuurlijk omdat we bijna allemaal bloggen en vanuit ervaring weten dat het heel fijn is om leuke reacties te krijgen. Er is soms wel verschil in opvatting, maar we slaan elkaar er niet mee om de oren. Bij veel forums zie ik wel eens heel andere dingen! Of bij reacties op nieuwsberichten. Brr!
Door social media worden dingen in de gewone media soms zo groot gemaakt, dat het helemaal een eigen leven gaat leiden. Wordt er van de spreekwoordelijke mug een olifant gemaakt. Men wordt dan bang van die olifant, die eigenlijk maar een mug blijkt te zijn.
Door de social media komen ook mensen dichter bij elkaar, je vindt gelijk gestemden, kunt gemakkelijker patronen en tips uitwisselen. En wat een plezier levert het dan op! Recepten uitwisselen, bloggen, vloggen, foto's delen op facebook, instagram, videogesprek, watt's app en er is nog veel meer.
Een foto van je kleinkind in Canada krijgen die per post zou komen? Dan ben je zo een maand verder. Je vrouw laten weten dat de rit wat langer duurt dan gepland, even een appje..
Veel had ik ook niet gekund zonder al deze social media! Ik ben er blij mee. Jij ook? Welke voordelen en welke nadelen zie jij?
22 januari 2018
Aan de studie, en uitstelgedrag...
Vandaag heb ik me voorgenomen om de studie weer goed op te gaan pakken. Straks is de studietermijn voorbij en heb ik niet geleerd wat ik wilde.
Ik ben via E-learning aan het leren; Word en Excel basis en gevorderden, Acces, Outlook en Powerpoint basis.
Vooral van Excel verwacht ik nog veel van te leren.
Maar het gevaar van E-learning is dat je er niet op een vaste avond of dag eropuit moet om erheen te gaan. Er is niemand die tegen je zegt dat je moet beginnen. Vandaag had ik t me voorgenomen.
Maar eerst even dit, dan nog even dat, dan krijg ik telefoon, moet ik even naar de wc,........
En dan heb ik mezelf bij de lurven gepakt en ben ik eindelijk begonnen en zie ik dit voorbij komen;
Tja, dan Moet je toch even de camera erbij pakken....Toch?
Daarna ben ik echt aan de gang gegaan en heb nog wel weer heel wat opgestoken. Ja, zelfs uit de beginnerscursus Word. Ik had verwacht dat ik t meeste wel kende. Ken ik ook, maar werken met tabellen deed ik dus heel onhandig. Nu weet ik hoe dat minder omslachtig kan. Morgen weer verder leren!
Ik ben via E-learning aan het leren; Word en Excel basis en gevorderden, Acces, Outlook en Powerpoint basis.
Vooral van Excel verwacht ik nog veel van te leren.
Maar het gevaar van E-learning is dat je er niet op een vaste avond of dag eropuit moet om erheen te gaan. Er is niemand die tegen je zegt dat je moet beginnen. Vandaag had ik t me voorgenomen.
Maar eerst even dit, dan nog even dat, dan krijg ik telefoon, moet ik even naar de wc,........
En dan heb ik mezelf bij de lurven gepakt en ben ik eindelijk begonnen en zie ik dit voorbij komen;
 |
| Twee pimpelmezen! 1 bij de pimpelmezenkast, de ander bij de koolmezenkast. |
Tja, dan Moet je toch even de camera erbij pakken....Toch?
Daarna ben ik echt aan de gang gegaan en heb nog wel weer heel wat opgestoken. Ja, zelfs uit de beginnerscursus Word. Ik had verwacht dat ik t meeste wel kende. Ken ik ook, maar werken met tabellen deed ik dus heel onhandig. Nu weet ik hoe dat minder omslachtig kan. Morgen weer verder leren!
18 januari 2018
Na de storm, haalde ik de ark van Noach op.
Wat heeft het gestormd vandaag!
Wat was ik blij toen manlief liet weten dat hij ook opeen parkeerplaats was gaan staan met zijn vrachtwagen. Zijn lading was op dat moment niet zo heel zwaar en hij zou de Stichtse Brug over moeten. Ik had op dat moment al de tv aan en had al van alles zien gebeuren. Nu begint het buiten donker te worden en is hij nog onderweg.
Een andere vrachtwagenchauffeur is vandaag omgekomen tijdens de storm. Wat een leed voor zijn familie! Wij gaan er allemaal gewoon vanuit dat je na je werk gewoon thuis komt. Ja, twee keer gewoon in een zin is taalkundig niet helemaal correct, maar benadrukt wel hoe vanzelfsprekend wij dit vaak vinden. De chauffeurs beleven dit zelf niet zo, die zien onderweg genoeg (bijna) misgaan. Geregeld dankt manlief 's avonds voor zijn veilige thuiskomst.
Ook al was je lekker thuis vandaag, ik hoop dat je niet al te veel schade hebt! Liever nog helemaal geen schade.
Wij hebben wel wat schade.
Het begon met golfplaten die begonnen te rammelen. Die hebben al eens bij een eerdere storm staan klapperen. Nu zijn ze er echt afgewaaid.
Veel heftiger vind ik het dat de zinken omlijsting om het schuurdak omhoog kwam. Die is later ook voor een deel losgeraakt en verbogen.
Op de foto zie je 'm liggen op het dak.
Gelukkig hebben we een topper van een buurman die een noodreparatie heeft verricht, zodat eventuele waterschade beperkt blijft.
Een paar uurtjes later was de storm weer gaan liggen. Werd het hier zelfs weer even zonnig. Toen ben ik gauw op de fiets gestapt om de ark van Noach op te halen. In onze stad hebben we een weggeefhoek en daar stond dit peuterspeelgoed op. Zó leuk!
Gauw alles een sopje geven en dan kan kleinzoon er mee komen spelen. Hij is gek op dit soort speelbeestjes. Ik heb nu al voorpret bij het idee. Het verhaal van de ark komt later wel. Noach had ook met een storm te maken, eentje die wel heel lang duurde.
Die weggeefhoek regio van facebook is echt een topper. Ik heb er al twee keer iets heel leuks vandaan gehaald. Blij mee.
Nu vind ik wel dat dit ook "verplichtingen" schept... Als ik dingen weg doe staan ze eerst in de gezinsapp van "ik ruim op" Als geen van de kinderen het wil hebben en ik niet verwacht dat verkoop gaat lukken via Marktplaats, gaat het meestal naar de kringloopwinkel. Soms zet ik het op mijn eigen facebook onder vrienden. Zo zijn er ook wel spullen de deur uit gegaan. Ruimt lekker op! Zomaar de kliko in zal ik niet snel doen. Via de kringloop weggeven of weggeven aan de voordeur blijft gewoon weggeven. Ik zal het ook eens via de weggeefhoek gaan doen. Is misschien wel veel leuker; degene die het op komt halen komt er speciaal voor.
Gelukkig word het allemaal veel gewoner om tweedehands te gebruiken. Lang geleden werd ik er nog gek om aangekeken. Nu vinden de meesten het top om op zo'n manier iets te bemachtigen.
Wat was ik blij toen manlief liet weten dat hij ook opeen parkeerplaats was gaan staan met zijn vrachtwagen. Zijn lading was op dat moment niet zo heel zwaar en hij zou de Stichtse Brug over moeten. Ik had op dat moment al de tv aan en had al van alles zien gebeuren. Nu begint het buiten donker te worden en is hij nog onderweg.
Een andere vrachtwagenchauffeur is vandaag omgekomen tijdens de storm. Wat een leed voor zijn familie! Wij gaan er allemaal gewoon vanuit dat je na je werk gewoon thuis komt. Ja, twee keer gewoon in een zin is taalkundig niet helemaal correct, maar benadrukt wel hoe vanzelfsprekend wij dit vaak vinden. De chauffeurs beleven dit zelf niet zo, die zien onderweg genoeg (bijna) misgaan. Geregeld dankt manlief 's avonds voor zijn veilige thuiskomst.
Ook al was je lekker thuis vandaag, ik hoop dat je niet al te veel schade hebt! Liever nog helemaal geen schade.
Wij hebben wel wat schade.
Het begon met golfplaten die begonnen te rammelen. Die hebben al eens bij een eerdere storm staan klapperen. Nu zijn ze er echt afgewaaid.
Veel heftiger vind ik het dat de zinken omlijsting om het schuurdak omhoog kwam. Die is later ook voor een deel losgeraakt en verbogen.
Op de foto zie je 'm liggen op het dak.
Gelukkig hebben we een topper van een buurman die een noodreparatie heeft verricht, zodat eventuele waterschade beperkt blijft.
Een paar uurtjes later was de storm weer gaan liggen. Werd het hier zelfs weer even zonnig. Toen ben ik gauw op de fiets gestapt om de ark van Noach op te halen. In onze stad hebben we een weggeefhoek en daar stond dit peuterspeelgoed op. Zó leuk!
Die weggeefhoek regio van facebook is echt een topper. Ik heb er al twee keer iets heel leuks vandaan gehaald. Blij mee.
Nu vind ik wel dat dit ook "verplichtingen" schept... Als ik dingen weg doe staan ze eerst in de gezinsapp van "ik ruim op" Als geen van de kinderen het wil hebben en ik niet verwacht dat verkoop gaat lukken via Marktplaats, gaat het meestal naar de kringloopwinkel. Soms zet ik het op mijn eigen facebook onder vrienden. Zo zijn er ook wel spullen de deur uit gegaan. Ruimt lekker op! Zomaar de kliko in zal ik niet snel doen. Via de kringloop weggeven of weggeven aan de voordeur blijft gewoon weggeven. Ik zal het ook eens via de weggeefhoek gaan doen. Is misschien wel veel leuker; degene die het op komt halen komt er speciaal voor.
Gelukkig word het allemaal veel gewoner om tweedehands te gebruiken. Lang geleden werd ik er nog gek om aangekeken. Nu vinden de meesten het top om op zo'n manier iets te bemachtigen.
11 januari 2018
Activiteitenbegeleider ouderenzorg, wat doe je nu?
Het beroep activiteitenbegeleider ouderenzorg. Bestaat dat nog?
In het verzorgingshuis waar ik werk is het beroep activiteitenbegeleider heel erg aan het veranderen. Misschien wel zichzelf aan het opheffen.
Op de functieomschrijvingen hebben we zelfs al geen activiteitenbegeleiders meer. We hebben enkele dagbestedingscoaches. Zij inventariseren de wensen en mogelijkheden van de cliënt. De verschillende medewerkers welzijn en activering proberen deze wensen mogelijk te maken.
Zelf ben ik een van de medewerkers welzijn en activering. Geen dagbestedingscoach geworden. Geen activiteitenbegeleider meer.
Dit houdt in dat wij niet meer zelf de verschillende activiteitengroepen begeleiden, maar we begeleiden de vrijwilligers die dit vroeg of laat van ons gaan overnemen.
De rekenmethode is veranderd, waardoor de deelnemers ook onze lonen in de activiteiten moeten gaan betalen. Hierdoor worden de activiteiten voor de deelnemers veel te duur. Vanuit de zorgvergoeding/overheid krijgen deelnemers die in het verzorgingshuis wonen wel een vorm van subsidie. Hierdoor lijkt het voor hen of een eerste deel van het aanbod gratis is. Voor verpleeghuisbewoners is weer een andere rekenmethode.
Dus met een team goede vrijwilligers die het aankunnen en -durven om een groepsactiviteit uit te voeren wordt het voor de deelnemers goedkoper.
We zitten nu in de overgangstijd. Van zelf met een groep deelnemers koken, creatief bezig zijn, bloemschikken en al nog meer, begeleiden wij nu vrijwilligers naar zoveel zelfstandigheid dat wij verder achteruit kunnen stappen.
Wat ik er allemaal van vind wil ik nu even in het midden laten. Vandaar dat ik het hier wat zakelijk en feitelijk heb opgeschreven.
Wat ik nu vooral graag van (oud-) collega's wil horen; Hoe gaat het allemaal bij jullie? Hebben jullie nog iets van activiteitenbegeleiding in het huis? Hoe is dit nu geregeld? Wat zouden wij van jullie kunnen leren?
Of is het gewoonweg opgedoekt? Is het huis een soort appartementengebouw geworden met zorg aan huis, waar men nog wel in de "grote zaal" of foyer samen al dan niet betaalde koffie kan drinken?
Ben je of was je activiteitenbegeleider, dan hoor ik graag van je!
Ken je iemand die dit is of was, wil je haar dan dit berichtje sturen zodat ik reacties krijg uit het hele land? Alle reacties bij elkaar kunnen misschien een duidelijker beeld schetsen.
In het verzorgingshuis waar ik werk is het beroep activiteitenbegeleider heel erg aan het veranderen. Misschien wel zichzelf aan het opheffen.
Op de functieomschrijvingen hebben we zelfs al geen activiteitenbegeleiders meer. We hebben enkele dagbestedingscoaches. Zij inventariseren de wensen en mogelijkheden van de cliënt. De verschillende medewerkers welzijn en activering proberen deze wensen mogelijk te maken.
Zelf ben ik een van de medewerkers welzijn en activering. Geen dagbestedingscoach geworden. Geen activiteitenbegeleider meer.
Dit houdt in dat wij niet meer zelf de verschillende activiteitengroepen begeleiden, maar we begeleiden de vrijwilligers die dit vroeg of laat van ons gaan overnemen.
De rekenmethode is veranderd, waardoor de deelnemers ook onze lonen in de activiteiten moeten gaan betalen. Hierdoor worden de activiteiten voor de deelnemers veel te duur. Vanuit de zorgvergoeding/overheid krijgen deelnemers die in het verzorgingshuis wonen wel een vorm van subsidie. Hierdoor lijkt het voor hen of een eerste deel van het aanbod gratis is. Voor verpleeghuisbewoners is weer een andere rekenmethode.
Dus met een team goede vrijwilligers die het aankunnen en -durven om een groepsactiviteit uit te voeren wordt het voor de deelnemers goedkoper.
We zitten nu in de overgangstijd. Van zelf met een groep deelnemers koken, creatief bezig zijn, bloemschikken en al nog meer, begeleiden wij nu vrijwilligers naar zoveel zelfstandigheid dat wij verder achteruit kunnen stappen.
Wat ik er allemaal van vind wil ik nu even in het midden laten. Vandaar dat ik het hier wat zakelijk en feitelijk heb opgeschreven.
Wat ik nu vooral graag van (oud-) collega's wil horen; Hoe gaat het allemaal bij jullie? Hebben jullie nog iets van activiteitenbegeleiding in het huis? Hoe is dit nu geregeld? Wat zouden wij van jullie kunnen leren?
Of is het gewoonweg opgedoekt? Is het huis een soort appartementengebouw geworden met zorg aan huis, waar men nog wel in de "grote zaal" of foyer samen al dan niet betaalde koffie kan drinken?
Ben je of was je activiteitenbegeleider, dan hoor ik graag van je!
Ken je iemand die dit is of was, wil je haar dan dit berichtje sturen zodat ik reacties krijg uit het hele land? Alle reacties bij elkaar kunnen misschien een duidelijker beeld schetsen.
06 januari 2018
Belastingtip; je giften periodiek maken haalt de drempel weg.
Onlangs had ik een heel gesprek met een bekend van me. We hadden het over giften geven. Giften die je aan een ANBI instelling, bijvoorbeeld je kerk, geeft zijn aftrekbaar van de belasting.
Veel mensen weten dit al wel. Vaak doen mensen doen er weinig mee, omdat ze denken dat je het pas mag aftrekken als je boven een drempel uitkomt. Dat je eerst een bepaalde hoge drempel moet halen, en wat er bovenuit komt mag je aftrekken. Dan moet je soms wel erg veel geven voor je in aanmerking komt voor aftrek.
Maar veel mensen weten niet dat als je belooft om diezelfde gift 5 jaar lang te doen, er geen minimum drempel is. Dan mag je het héle bedrag wat je geeft van de belasting aftrekken.
Ik zal het verder uitleggen.
Een gewone gift;
Er is onderscheid tussen een ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling) en een vereniging. Kijk op de lijst van de belastingdienst of jouw instelling op de ANBI lijst staat. Voor deze uitleg ga ik er even van uit dat je instelling er op staat. Geef je af en toe, dan geldt er een minimum drempel en maximum drempel. Het moet wel een vrijwillige gift zijn, zonder dat je er iets voor terug krijgt. Minimaal moet deze 60,- zijn (Alle giften en instellingen bij elkaar opgeteld.). Daarnaast is die drempel verder afhankelijk van je inkomen. Er is ook een maximum bedrag dat je mag aftrekken. Voor verenigingen mag je geen gewone giften aftrekken, alleen periodiek.
Meer info vind je hier; gewone gift
Periodieke gift;
Stel nou dat je eigenlijk al jarenlang giften aan je kerk geeft. Dan kun je afspreken en beloven dat je een vast bedrag minimaal 5 jaar gaat geven. Dit kan via de notaris, of een formulier via de belastingdienst. Giften die je al hebt gegeven voordat je het vastlegde, tellen niet mee. Dus is het slim om in het begin van het jaar te kijken wat je gaat doen.
Als je dit vastlegt, mag je het volledige bedrag aftrekken. Heb je niet te maken met een minimum drempel of maximum. Stel dus dat je bijna elke week een 2,- muntstuk in de collectezak doet, dan kun je er een periodieke gift van maken. Dit moet dan wel via de bank overgemaakt worden. Achteraf eventueel te controleren door de belasting. Dan kan je 100,- gewoon aan de belasting teruggevraagd worden. De overheid ziet dit dan als een soort subsidie, dus benadeel je er niemand mee. Het mag gewoon van de overheid.
Ook nu moet het weer een ANBI instelling zijn. Of een vereniging. Kijk zelf ook even op de site van de belastingdienst, daar staat het vrij duidelijk uitgelegd.
Ik hoop dat ik jou van dienst ben geweest met deze tip. Geven wordt zo misschien wel een stukje aantrekkelijker.
In deze blog heb ik een paar linkjes geplaatst naar de belastingsite. Ik hoop dat het mag. Ik heb op hun site niet kunnen vinden dat dit niet mag.
Het zou wel wat zuur zijn als ik je iets minder bekends laat zien wat van de belasting mag, en ik zelf hierdoor in overtreding ben. Wil je me dit dan laten weten als dit zo is?
Heb je nog vragen, stel ze gerust. Ik ben geen belastingconsulent, dus neem t me niet kwalijk als ik het ook niet weet. Als het niet al te ingewikkeld is kom ik een heel eind denk ik.
Veel mensen weten dit al wel. Vaak doen mensen doen er weinig mee, omdat ze denken dat je het pas mag aftrekken als je boven een drempel uitkomt. Dat je eerst een bepaalde hoge drempel moet halen, en wat er bovenuit komt mag je aftrekken. Dan moet je soms wel erg veel geven voor je in aanmerking komt voor aftrek.
Maar veel mensen weten niet dat als je belooft om diezelfde gift 5 jaar lang te doen, er geen minimum drempel is. Dan mag je het héle bedrag wat je geeft van de belasting aftrekken.
Ik zal het verder uitleggen.
Een gewone gift;
Er is onderscheid tussen een ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling) en een vereniging. Kijk op de lijst van de belastingdienst of jouw instelling op de ANBI lijst staat. Voor deze uitleg ga ik er even van uit dat je instelling er op staat. Geef je af en toe, dan geldt er een minimum drempel en maximum drempel. Het moet wel een vrijwillige gift zijn, zonder dat je er iets voor terug krijgt. Minimaal moet deze 60,- zijn (Alle giften en instellingen bij elkaar opgeteld.). Daarnaast is die drempel verder afhankelijk van je inkomen. Er is ook een maximum bedrag dat je mag aftrekken. Voor verenigingen mag je geen gewone giften aftrekken, alleen periodiek.
Meer info vind je hier; gewone gift
Periodieke gift;
Stel nou dat je eigenlijk al jarenlang giften aan je kerk geeft. Dan kun je afspreken en beloven dat je een vast bedrag minimaal 5 jaar gaat geven. Dit kan via de notaris, of een formulier via de belastingdienst. Giften die je al hebt gegeven voordat je het vastlegde, tellen niet mee. Dus is het slim om in het begin van het jaar te kijken wat je gaat doen.
Als je dit vastlegt, mag je het volledige bedrag aftrekken. Heb je niet te maken met een minimum drempel of maximum. Stel dus dat je bijna elke week een 2,- muntstuk in de collectezak doet, dan kun je er een periodieke gift van maken. Dit moet dan wel via de bank overgemaakt worden. Achteraf eventueel te controleren door de belasting. Dan kan je 100,- gewoon aan de belasting teruggevraagd worden. De overheid ziet dit dan als een soort subsidie, dus benadeel je er niemand mee. Het mag gewoon van de overheid.
Ook nu moet het weer een ANBI instelling zijn. Of een vereniging. Kijk zelf ook even op de site van de belastingdienst, daar staat het vrij duidelijk uitgelegd.
Ik hoop dat ik jou van dienst ben geweest met deze tip. Geven wordt zo misschien wel een stukje aantrekkelijker.
In deze blog heb ik een paar linkjes geplaatst naar de belastingsite. Ik hoop dat het mag. Ik heb op hun site niet kunnen vinden dat dit niet mag.
Het zou wel wat zuur zijn als ik je iets minder bekends laat zien wat van de belasting mag, en ik zelf hierdoor in overtreding ben. Wil je me dit dan laten weten als dit zo is?
Heb je nog vragen, stel ze gerust. Ik ben geen belastingconsulent, dus neem t me niet kwalijk als ik het ook niet weet. Als het niet al te ingewikkeld is kom ik een heel eind denk ik.
05 januari 2018
Het nieuwe jaar, voorjaarskriebels.
Het nieuwe jaar is al weer 5 dagen oud! Manlief en ik zijn allebei sinds iets voor Kerst al vrij. Heel fijn! Soms gebruik je een paar vrije dagen om lekker te luieren, soms om even door te pakken. De laatste dagen hebben wij flink doorgepakt. Wat hebben we al weer veel gedaan. Het lijkt wel of bij ons de voorjaarsschoonmaak al begonnen is! De voorjaarskriebels zijn begonnen.
Kerstgoed opgeruimd. Als je dat gedaan hebt zie je ineens op de lege plekken het stof liggen, dus alles weer helemaal afgenomen, ramen gelapt. Wat planten weggedaan die echt niet mooi meer waren, maar ik al jaren in toch leven had gehouden. Ook heb ik wat van die neerzetdingetjes in een doos gedaan voor de kringloopwinkel. Is er ook weer eens ruimte voor iets "nieuws".
De volgende dag hebben we bedden omgeruild; dochter had een tweepersoonsbed achtergelaten om hier nog te bewaren. Maar het is niet goed voor het matras om deze minstens een jaar lang schuin tegen een muur te zetten. Zeker dit matras niet. Dan is het beter om het plat op het bed te leggen en er dan maar in de weekends er iemand op te laten slapen. Maar ja, dat betekende eerst een 1 persoonsbed afbreken, het 2 persoons weer opzetten. En die moest van de zolder komen. Voor het 2 persoonsbed had ik nog geen hoeslakens en matrasbeschermer, dus die moesten wel gekocht worden.
Dat gedaan hebbende was er weer een hoek vrijgekomen om de spelletjeskast te verplaatsen en alle puzzels. Manlief heeft een leuke verzameling Jan van Haasteren puzzels. Er is geen spelletje of puzzel weggedaan, maar nu het anders staat oogt het veel ruimer.
Gisteren kreeg ik een prachtige Tiffany hanglamp van mijn vader!
Al eerder had ik twee wandlampjes van mijn moeder gekregen in dezelfde stijl. Nu de hanglamp er bij. Ik ben er zo blij mee!
Op de foto lijkt het of er een te felle lamp in de wandlampjes zit, maar met het blote oog lijkt het anders. In het raam hangt een mozaiek met tiffany. Ook weer in dezelfde stijl.
Ik heb geen idee of het een kostbaar iets is als je het zou moeten kopen. Voor mij is het kostbaar omdat het iets moois is uit het ouderlijk huis. (Oke, de raamhanger kocht ik op de rommelmarkt voor 15,-)
En mijn pa is op zijn beurt weer blij met de hanglamp die hij weer van zijn andere dochter kreeg. Want de lamp die daar nu hangt past daar echt goed. Sluit mooi aan bij zijn andere inrichting. Mooier nog als de tiffany lamp, als ik dat zo mag zeggen. Dat is nog eens consuminderen, ik blij met een gekregen lamp, pa blij met een gekregen lamp en mijn zus blij met een weggeven lamp.
Vandaag zijn we bij de opticien geweest voor nieuwe brillen. Zelfs met wat vergoeding vanuit de zorgverzekering blijft t een duur grapje. (of onze eisen zijn zo hoog, dat zou ook maar zo kunnen)
Na het weekend gaan we allebei weer aan het werk. Manlief maandag al. Ik begin dinsdag weer, met maar liefst 3 overleggen op 1 dag! Misschien ga ik maandag met manlief mee met zijn nieuwe vrachtwagen. Er zal vast veel te zien zijn onderweg. Zeker nu er veel hoog water is overal. Toen er zo veel sneeuw lag kon ik niet mee, had ik de griep. Dus heb ik zijn nieuwe vrachtwagen nog steeds niet van dichtbij kunnen bekijken. Het is fijn dat zijn werkgever toestaat dat partner mee mag rijden. Er is vaak zo veel te zien onderweg.
Kerstgoed opgeruimd. Als je dat gedaan hebt zie je ineens op de lege plekken het stof liggen, dus alles weer helemaal afgenomen, ramen gelapt. Wat planten weggedaan die echt niet mooi meer waren, maar ik al jaren in toch leven had gehouden. Ook heb ik wat van die neerzetdingetjes in een doos gedaan voor de kringloopwinkel. Is er ook weer eens ruimte voor iets "nieuws".
De volgende dag hebben we bedden omgeruild; dochter had een tweepersoonsbed achtergelaten om hier nog te bewaren. Maar het is niet goed voor het matras om deze minstens een jaar lang schuin tegen een muur te zetten. Zeker dit matras niet. Dan is het beter om het plat op het bed te leggen en er dan maar in de weekends er iemand op te laten slapen. Maar ja, dat betekende eerst een 1 persoonsbed afbreken, het 2 persoons weer opzetten. En die moest van de zolder komen. Voor het 2 persoonsbed had ik nog geen hoeslakens en matrasbeschermer, dus die moesten wel gekocht worden.
Dat gedaan hebbende was er weer een hoek vrijgekomen om de spelletjeskast te verplaatsen en alle puzzels. Manlief heeft een leuke verzameling Jan van Haasteren puzzels. Er is geen spelletje of puzzel weggedaan, maar nu het anders staat oogt het veel ruimer.
Gisteren kreeg ik een prachtige Tiffany hanglamp van mijn vader!
Al eerder had ik twee wandlampjes van mijn moeder gekregen in dezelfde stijl. Nu de hanglamp er bij. Ik ben er zo blij mee!
Ik heb geen idee of het een kostbaar iets is als je het zou moeten kopen. Voor mij is het kostbaar omdat het iets moois is uit het ouderlijk huis. (Oke, de raamhanger kocht ik op de rommelmarkt voor 15,-)
En mijn pa is op zijn beurt weer blij met de hanglamp die hij weer van zijn andere dochter kreeg. Want de lamp die daar nu hangt past daar echt goed. Sluit mooi aan bij zijn andere inrichting. Mooier nog als de tiffany lamp, als ik dat zo mag zeggen. Dat is nog eens consuminderen, ik blij met een gekregen lamp, pa blij met een gekregen lamp en mijn zus blij met een weggeven lamp.
Vandaag zijn we bij de opticien geweest voor nieuwe brillen. Zelfs met wat vergoeding vanuit de zorgverzekering blijft t een duur grapje. (of onze eisen zijn zo hoog, dat zou ook maar zo kunnen)
Na het weekend gaan we allebei weer aan het werk. Manlief maandag al. Ik begin dinsdag weer, met maar liefst 3 overleggen op 1 dag! Misschien ga ik maandag met manlief mee met zijn nieuwe vrachtwagen. Er zal vast veel te zien zijn onderweg. Zeker nu er veel hoog water is overal. Toen er zo veel sneeuw lag kon ik niet mee, had ik de griep. Dus heb ik zijn nieuwe vrachtwagen nog steeds niet van dichtbij kunnen bekijken. Het is fijn dat zijn werkgever toestaat dat partner mee mag rijden. Er is vaak zo veel te zien onderweg.
Abonneren op:
Posts (Atom)