Nooit gedacht..... Dat ik sporten nog eens leuk zou gaan vinden!

 

Begin ik dit stukje over hoe ik als kind de gymles ervaarde? Of lees; onderging? 

Dan haak je al snel af met lezen. Een verschrikking vond ik het!! Een angstig kind was ik met gym, langzaam en steevast als laatste gekozen.

Nu ben ik inmiddels 59 geworden en er zat al een tijdje een stukje in mijn hoofd om aan jullie te vertellen hoe ik sporten leuk ben gaan vinden! Ik had dit echt niet zien aankomen!

Als ik niet begin over mijn kindertijd, dan wil je misschien wel weten hoe ik dan toch nog begonnen ben met sporten? Wat bracht mij ertoe? 

Artrose. 

Ik kreeg heel veel last van mijn rechter knie. Echt zoveel dat ik er niet van kon slapen, 's morgens me echt moest vasthouden aan de trapeleuning omdat ik het gevoel had door mijn knieën te knikken. Ik begon elke beweging te vermijden, lopen al helemaal.

Dan kom je bij de huisarts terecht, die stuurt je door voor steunzolen en fysiotherapie. Matige Artrose. Ik was toen 57, volgens de fysio wel vrij jong voor deze klachten. Met de steunzolen en een tijd fysiotherapie knapte het wel op en werd de pijn minder. De fysio houd een keertje op, en wat doe je daarna?

Bij de fysio kon ik ook terecht voor een sportgroepje. Gelijk aangemeld, want naar een sportschool gaan, waar allemaal jonge meiden in zo'n strak pakje rondhuppelen, dáár zag ik mij toch echt niet tussen lopen. Dat sporten ging me in het begin echt niet goed af. 

Eén van de oefeningen is de lungewalk. Dit is een stap voorwaarts doen en dan met je knie van je andere been naar beneden gaan. Ik kukelde steeds om. Geen greintje balans. 

Ik kreeg op n gegeven moment zelfs 2 stokken aangeboden voor het evenwicht. Maar goed, in het groepje voelde ik me veilig genoeg om er mijn beginners gestuntel rustig te verbeteren. En dat lukte! 

 

Ken je de uitdrukking "voortschrijdend inzicht" ? Ik bleef wekelijks sporten en deed soms regelmatig, soms slechts af en toe, ook thuis oefeningen om mijn spieren rondom mijn knie te versterken. 

 

Het eerste nieuwe inzicht kwam al snel; Ik stopte met het gebruiken van de electrische fiets in de stad. Het is natuurlijk een beetje vreemd als je al fietsend op een gewone fiets ook je beenspieren kunt versterken en je dan op een electrische fiets stapt waar je beenspieren het veel gemakkelijker hebben. De electrische fiets is nu voor de langere afstands-fietstochten met manlief. 

Het volgende inzicht had ik al wel heel wat jaren; Ik ben te zwaar.... Elke kilo overgewicht rust natuurlijk ook op mijn knieën. Bij elke stap opnieuw.

Nu kan ik schrijven; Ik was te zwaar. Inmiddels ben ik bijna 9 kilo afgevallen.

Het sporten vind ik inmiddels leuk om te doen! Telkens ontdek ik tijdens het sporten nieuwe dingen en ik merkte dat er dingen bij zijn die ik leuk vind om te doen. Zo gaat het hoepelen met zo'n verzwaarde hoepel me verrassend goed af. Nooit verwacht. 

Vorige maand waren we met de sportgroep in het bos en stond daar zo'n buikspierbankje. Zo eentje waarbij je je voeten ergens onder klemt en je dan achterover gaat, nog verder achterover dan horizontaal. In de sportgroep ben ik die uitdaging wèl een keertje aangegaan en merkte dat ik t kon! Anders zou ik hier echt met een hele grote boog omheen zijn gelopen.

In de laatste les heb ik het toch weer eens geprobeerd om te hardlopen op zo'n band. Na een eerste mislukte poging lang geleden ging het nu vrij goed. Voor herhaling vatbaar.

 

Manlief en zoonlief probeer ik nu ook aan het sporten te krijgen. Ik ben het voorzichtig een beetje aan het promoten, tot nu toe met weinig succes. Maar ja, bij mij werkte het ook niet als een ander mij zou aanraden om meer te gaan sporten. 

Bij mij moest mijn eigen lijf het mij vertellen. En dat heeft het gedaan. Net zoals mijn lijf mij nu verteld dat ik veel meer kan en leuk vind dan ik ooit had verwacht.