Ga ook het bos in! Juist nu.

Als je binnen zit en door het raam naar buiten kijkt is het helemaal niet uitnodigend om naar buiten te gaan. Grijs, donker, nat, koud....

Vanmorgen hebben we toch de wandelschoenen (zoals ik ze noem mijn smoekslaarzen) aangetrokken en zijn er op uit gegaan, het Leuvenumse bos in. Het was er heerlijk. Heerlijk stil. Mooi moment voor verstilling in jezelf. 

 

We troffen het ook met het weer. Grijs, druilerig, maar wel droog. Grijs en druilerig klinkt niet echt aantrekkelijk, maar was het juist wèl in het winterbos. De stilte, beetje heiig, haast iets mystieks. Je nog bewuster worden van al het moois van de schepping.

Het is ook helemaal niet koud. Handschoenen, muts en sjaal hadden we niet nodig. 

Wat ik wel meegenomen had was mijn camera. Een echte camera, niet die van het mobieltje. Mijn echte camera stelt niet zo heel veel voor, het is een Samsung WB202F. Mocht je dit iets zeggen. Maar je kan er toch leukere dingen mee doen dan met het mobieltje. Vooral het inzoomen gaat beter. 

 

Over foto's moet je niet te lang praten, die moet je gewoon laten zien;

Nog rode bosbessen in december

Wie zou hier wonen?

Wat zou dit zijn?

Als je oog voor details hebt is er heel veel te zien in het bos. 

We hoopten er wel een beetje op om herten, zwijnen of een vosje te zien. Vandaag niet gezien. Wel dankbaar voor al het andere moois dat we gezien hebben, het in de stilte met God zijn, een goede reden om er nog eens heen te gaan.

Van het thuiskomen van zo'n 2 uurtjes wandelen kun je dan opnieuw een feestje maken.

Belevenis ballonvaart!

Manlief bracht vroeger spullen van het bedrijf waar hij werkt naar de andere bedrijven. Helaas is dat werk uitbesteed aan een transportbedrijf, maar enkele van de contacten zijn nog steeds gebleven. Met een van hen heeft manlief wat meer een band. Zoals die persoon zegt; Echte vrienden zijn vrienden die vrienden blijven. 

We kregen een uitnodiging om mee te gaan met zijn luchtballon. Wat waren we daar blij mee! Het was van mij een al heel lang gekoesterde wens. Ik hoopte dit te gaan krijgen voor mijn 60e verjaardag. Nu krijgt manlief deze uitnodiging en mag ik ook mee! Er waren 8 passagiers aan boord, waarvan ook 2 collega's met hun vrouwen via het werk van manlief.

Het was tot op het laatst spannend of het door zou gaan. Na een weekje zomerse hitte in september was dinsdag de dag van het veranderende weer, met misschien zelfs wel onweer. 

Eerst koffie met Friese oranjekoek en de anderen een beetje leren kennen. Daarna een paar heerlijke broodjes, want ja, je kunt toch niet met lege maag de lucht in?

We zijn opgestegen in Grou in Friesland.

Zo aan het einde van de dag, als de zon al een beetje ondergaat, lichte bewolking, dan krijg je deze prachtige vergezichten!

Die serene rust en stilte die je ervaart in de ballon. Bijzonder. 

Je vaart met de wind mee, dus die voel je ook niet. Het lijkt windstil, maar is het niet. Anders kom je ook nergens met de ballon.

Collega's vroegen na afloop of ik het niet eng vond....Geen enkel moment! 

Het uur was veel te snel om en moesten we alweer landen. Ook die ging heel relaxed. Vlak voor de landing vaarden we heel dicht over een maisveld. Geen korrel geraakt. Direct erna geland. 

Na de landing eerst zo snel mogelijk opruimen en inladen; het regende een heel klein beetje en je wil de ballon toch zo droog mogelijk houden. 

 

Daarna Champagne! Dat hoort erbij. De piloot vertelde dat dit een gebruik is bij de landing. Omdat ik amper drink wilde ik eerst slechts een bodempje, maar kreeg later toch nog enkele slokken erbij. Was toch wel lekker. 

We krijgen nog een certificaat toegestuurd over onze luchtdoop en vluchtgegevens. 

Zo hebben we dan ook iets tastbaars als herinnering, naast de prachtige herinneringen in ons hart. Daar zullen we nog lang van nagenieten.

Verborgen kosten bij geld wisselen en niet Euro-PINbetalingen in het buitenland.

 Zoals je weet zijn we in Praag geweest. Daar betalen ze met Tsechische Kronen. Hier in de omgeving zou ik ze niet eens kunnen kopen. Gelukkig hebben we zoon die in Amsterdam studeert, dus hem met een "zak geld" naar Amsterdam gestuurd.  Tot zijn grote frustratie kreeg hij veel minder kronen dan hij op internet voorbij had zien komen. Voor €102,45 kreeg hij maar 1900 Kronen. Had ik wel het rustgevende gevoel dat ik geld uit het land in mijn eigen zak had en daar niet eerst op zoek zou moeten naar een geldautomaat. (We hebben ons ooit heel ongemakkelijk gevoeld toen we in Liberia niet aan lokaal geld konden komen, zelfs niet met behulp van schoonzoon en dochter die er toen woonden.)

In de bus in Tsechië kwam er een man in samenwerking met de chauffeur de bus in om geld te wisselen voor wie dit wilde. Voor €100,- kreeg je dan 2200 kronen. Best wel een verschil! Maar ja, dit is niet standaard in elke bus, dus kun je er niet op vertrouwen dat er een wisselaar komt.

Vlak voor onze reis naar Tsechië lazen we  op verschillende sites dat als je ergens een pin betaling doet, je dit het goedkoopst in de lokale munt betaalt. Dus niet in onze eigen euro's. Lees dus goed in welke munt je afrekent op het pinapparaat. 

Wij hebben enkele kleine aankopen gepind en thuis nagekeken hoe het berekend is. Ik vond het zo gek; bij de ene betaling rekenden ze €0,06 en bij een andere €0,19. Dan ben ik ook weer zo dat ik wil weten hoe dat nou precies zit en ben gaan rondstruinen op de site van onze bank. Ik had het best van tevoren kunnen weten, want het staat gewoon op hun site vermeld. Bij een PIN-betaling in het buitenland rekent de bank 1,2 % provisie. 

Bij andere banken gelden andere percentages;

ASN 1,2 % opslag, Rabobank 1,4 % en ING ook 1,4%. Bij een creditcard lijkt de koersopslag wel 2%.

 

Voor kleine aankopen zoals 4 kopjes koffie sla je niet stijl achterover, maar er waren ook medereizigers die grotere aankopen deden als 6 mondgeblazen wijnglazen, of een echte Swarovski halsketting. Ik denk dat het dan wel meer in de papieren loopt. 

Ik dacht hier maar een blogje over te schrijven. Misschien haal je hier wat tips uit als je zelf nog naar een niet Euro-land op vakantie gaat. 

 

Fijne vakantie gewenst!

Terug van een intensieve.....Vakantie!

Manlief en ik hebben 2 weekjes vakantie. We zijn in de eerste week een midweekje naar Praag geweest. Voor het eerst met een georganiseerde groepsreis met de bus. Mijn zus en mijn vader doen dit al jaren zo en ook van anderen hoor ik er hele enthousiaste verhalen over. 

Dus ook maar eens geprobeerd. Nu zijn we nog redelijk fit en vitaal en zullen we dit prima aankunnen. Komen we aan bij het eerste opstappunt staan er meerdere mensen met een rollator. Huh? Gaan zij ook mee met dit soort reizen? Is dat niet heel intensief lopen? We gaan t wel ervaren.

Ik zal je niet vermoeien met een reisverslag tot in elk detail, maar geef je een uitnodigende impressie.

Wat is Praag mooi!

In dit hotel Opera aten we 's avonds. We sliepen in hotel Ilf.

 In de stad hadden we wandelingen met een Nederlandstalige gids. We hebben héél veel gezien in die paar dagen in Praag. Een dag gingen we de stad uit naar Novy Bor en Melnek, door een prachtig natuurgebied. Ik zou daar denk ik liever doorheen wandelen dan er met een touringkar, maar ja, je hebt niet alles voor t kiezen. Met wandelen zie je een heel klein stukje heel intensief, nu zag je de natuur wat breder. En hele mooie antieke huizen. Vallen onder Tsjechische monumentenzorg.

 

 

In Novy Bor was een glasblazerij. Daar is de arbeidsinspectie vast nog nóóit geweest! Ze werkten op slippers, in korte broek en t shirtje, en dat bij die hoge temperaturen. Bij de andere blazerij werd gewerkt met een diep gat vlak bij een oven, kon je zó invallen. Zeker ook omdat ze met losse stoofjes werkten om erbij te kunnen. Dan moet je wel heel goed op elkaar ingesteld zijn om elkaar niet te bezeren. Wij vonden t gewoon griezelig. 

Nog een paar plaatjes uit Praag en omgeving;

Hier komen de Moldau en de Elbe samen.

Om bovenop bij de Metronoom te komen moest je 260 treden óp, en weer af.

Dan wil je na afloop wel even je schoenen uit!

Als toerist maak je natuurlijk heel andere foto's dan wat voor de meeste Pragenaren dagelijkse werkelijkheid is. Je ziet ook nog wel de overblijfselen uit de communistische tijd en de realiteit van vandaag. De flatgebouwen hebben nu wel een leuk pastelkleurtje gekregen, maar worden nog steeds "de konijnenhokken genoemd". Hier wonen toch echt de meeste mensen.

Ook hebben we er ook wel enige bedelarij gezien, maar in een heel andere houding dan we van zuid Europese landen gewend zijn. Ik was heel verbaasd toen ik de eerste bedelaar in deze houding zag. Echt de houding van devotie en onderdanigheid. Je ziet op de foto agenten aankomen. Met een enkel woord en simpel handgebaar zeiden ze hem op te stappen. 

 

Hoe is t ons  nou bevallen, zo'n groepsreis? Ik moet zeggen dat ik er toch wat gemengde gevoelens over heb. Het is een erg vol programma. Al hoef je natuurlijk niet aan alles mee te doen, maar dan moet je wel zelf voor je avondeten zorgen. Anders zit het bij je programma in. Ook als je ergens een stop hebt of naar toe gaat is het altijd erg vól. Logisch, je komt met 55 man tegelijk aan, dus ook bij de wc's. Je krijgt hele goeie uitleg over de gebouwen en geschiedenis van de stad en informatie over hoe het nou is om in Praag te wonen en werken. Met zoonlief maakte ik een grapje en noemde het schoolreis toen we op de vertrekdag al om kwart voor 6 de koffers moesten inleveren. Maar daar kun je het toch wel mee vergelijken, een schoolreis. Alleen nu voor volwassenen en senioren. Zo moet je door met de groep als je nog ergens wat langer wilt bijven. 

Ook in onze groep waren senioren met een opvouwbare scootmobiel of rollator en zij liepen met alles mee! Knap hoor op die hobbelige keien. Ik dacht dit soort reisjes juist beter te kunnen doen voordat je minder mobiel wordt, maar als ik de gemiddelde leeftijd van de andere reizigers bekijk, denk ik dat ook wij nog heel lang deze manier van reizen gaan kunnen als alles goed met ons blijft gaan. 

Het is  ook wel weer heel gezellig om met een groep te gaan. Je hoort veel levensverhalen van elkaar. Ook het wachten voor de wc's werd gaandeweg steeds gezelliger tijdens de reis. 

Met sommige nieuwe vrienden houden we kontakt en we hopen elkaar later misschien nog weer eens te ontmoeten.. 

 

Macarons en het lekkerste ijs van Praag!

Weer terug van een korte vakantie.

Misschien is t al wel meer dan 15 jaar geleden dat we er al eens eerder waren en besloten dit nog eens rustig te bekijken; In Dokkum!  

Toen waren we er met het hele gezin. Met een stel pubers waarvan er een paar er helemáál geen zin in hadden om hier toen heen te gaan. We gingen toch op stap met een aantal dwarse pubers. We hebben die dag  geleerd dat je dat echt beter niet kunt doen. Gezellig is het niet meer geworden die dag. 

Voor pubers was er ook niet echt veel te beleven overdag buiten het seizoen. En als je al sjacherijnig bent zie je het moois ook niet meer.

Manlief en ik hadden toen al wel dat we zelf Dokkum nog eens weer wilden zien.

Afgelopen week kwam het er dan toch nog van. Ook weer buiten het seizoen, maar nu zonder de pubers. Die inmiddels al lang geen pubers meer zijn, maar gewone jong-volwassenen. 

Gewoon met zijn tweetjes, terug naar Dokkum.

Voor ons is Dokkum een beetje een mengelmoes van Oud-Harderwijkse bouwstijl, Elburgse Oosterwal. wasterwal, noorderwal om het centrum heen, en de puntige vestigingswallen zoals ik ze voor het eerst bij Naarden zag. Dokkummers hebben wel een heel eigen gemoedelijke sfeer. We voelden ons helemaal welkom.

Wat is Dokkum een leuk stadje!

Enkele van deze foto's had ik ook op facebook en instagram geplaatst. Ik moet toch maar eens meer gaan stoeien en uitvogelen met Instagram, want daar gaat nog wel eens iets mis. Gisteren heb ik er een fotoserie geplaatst, zonder enige tekst. Lijkt me niet echt handig.  Je kunt facebook en Instagram zó instellen dat je als vanzelf het op beide plekken plaatst, maar dat werkt niet als je foto's een afwijkende maat hebben.

S morgens stond ik nog vanuit Harderwijk in Margraten iemand wegbrengen. S avonds stonden we rond etenstijd in Dokkum. We konden gelijk lekker aanschuiven in het hotel voor een heerlijk diner.

Uit eten gaan blijft altijd wel zoekwerk als er iemand geen melk mag, maar de kok kwam ons persoonlijk vertellen waar hij het één en ander aan kon passen in het menu.

Twee weken geleden leek het deze week nog mooi zonnig weer te worden, maar gaandeweg is t weer anders geworden; Koud en winderig. Hierdoor hebben we wel veel van die trendy winkeltjes kunnen bekijken. Ik kan dat heel goed, kijken zonder dat ik er hebberig en kooplustig van wordt. Ik vraag mezelf dan de heel praktische vragen als; Heb ik het nodig? Geeft het me straks ook nog vreugde? Waar ga ik het neerzetten? Vaak ben ik dan snel klaar en blijft het in de winkel staan. Ja waarom ga je dan toch die winkel in zou je je af kunnen vragen. t Is gewoon leuk om er rond te te snuffelen, nieuwe dingetjes zien.

Weer thuis bleken de nieuwe tuinkasten al heel snel bezorgd te zijn. Dus we kunnen de resterende vrije dagen goed benutten met het in elkaar zetten van de kasten. Vanacht gaat manlief mensen ophalen van schiphol, dus hebben we vandaag thuis niet veel meer opgepakt. 

Nog wel één belangrijk dingetje gedaan; Genieten van het zonnetje dat zich vandaag wel liet zien. En de ietsiepietsie gegroeide moestuinplantjes bewonderen.

Zal het nog doorgaan?

 

Deze kaartjes hangen al een tijdje op onze koelkast. We hebben er lang naar uitgekeken. Naar Carmina Burana. Voor het eerst naar een klassiek concert. Hoe zou dat zijn? Hoe gaat zoiets? Gaat het er wat formeler aan toe? Wat moeten we aantrekken? 

Al deze vragen zijn misschien niet eens meer nodig door die ene alomvattende vraag; Gaat het nog wel door?

Vanmiddag appte ik mijn dochter in het buitenland dat we in ons land donderdag 16.364 besmettingen met Covid hebben geregistreerd. 

Sinds de start van de pandemie is het in Nederland nog niet zo hoog geweest. Er is een record verbroken. Nu zijn er ook wel weer berichten die uitleggen dat er vorig jaar veel minder werd getest en de cijfers van toen en nu dus een vertekend beeld geeft. 

 

Het is nog even de vraag of het hoge besmettingscijfer ook leidt tot nieuwe records in het aantal patiënten. 

Kort door de bocht gedacht is het misschien wel zo als je gevaccineerd bent er niet heel erg ziek van wordt en het dan niet veel erger meer is als een griep. Ben je een weekje thuis en gaat het weer voorbij. Dan veroorzaakt de kop in de krant van 16000 besmettingen misschien wel veel meer onrust dan nu nodig. 

Zoals ik al zei is dat wel kort door de bocht geredeneerd, want al die 16000 mensen hebben weer gezinsleden, familieleden, buren, collega's, misschien niet ingeënt die ook ziek kunnen worden. Ik merk nu hoe gevoelig het onderwerp in de loop der tijd geworden is. 

 

In mijn hoofd spelen zich nu heel veel discussies af die ik her en der heb opgepikt. Zal ik er iets over opschrijven? Doe ik dan niet mee met het vele schrijven over......

 

Kan ik wel schrijven over mijn hoop dat we gewoon naar Carmina Burana kunnen, terwijl er zoveel mensen ziek zijn en nog veel meer mensen ploeteren omdat er zoveel zieken zijn.

Vanavond horen we wat de nieuwe gedragsregels zijn voor de komende periode. 

Hopen dat het voldoende zal helpen zodat straks iedereen de kerstdagen en jaarwisseling met geliefden kan vieren.

Alle ruimte, maar soms zijn we net als kippen.

Gisteren hebben we langs het Wolderwijd gewandeld. De laatste schaats- en winterdag.

Een heerlijke wandeling van ruim 1,5 uur. Nog even genieten van het ijs en de sneeuw. Nee, zelf heb ik niet geschaatst. Als kind heb ik het nooit goed geleerd, en later durfde ik het niet echt meer. Nee, ik pas wel op de tassen. Naar de natuur en de schaatsers kijken vind ik al leuk genoeg.

Aan het Wolderwijd heb je voor de bewoners verschillende kleine strandjes. Afwisselend een stukje strand, dan een stukje riet en dan weer strand. Na een jaar met Corona zou je denken dat afstand houden wel zo'n beetje ingeburgerd was en nu wel op de automatische piloot gebeurt. Nou echt niet! Door het ijs is de (schaats-)koorts uitgebroken en staat het denken over Corona-preventie op een laag pitje.

Bij het eerste strandje zag het er zó uit;

Geen schaatser te bekennen. Ook niemand die er op de tassen past. Heerlijk rustig!

Daarna kwamen we bij het volgende strandje;

En weer 100 meter verderop was het derde strandje;

Snap je wat ik bedoel? Toch niet voor te stellen; Bij de één veel te druk en verderop uitgestorven. En de Harderwijkers weten echt wel van het bestaan van de meerdere strandjes. Er is dus wel ruimte.

Ik heb eens kippenschuren gezien waarin kippen echt wel voldoende ruimte hebben om rond te scharrelen. En wat denk je, alle kippen kruipen bij elkaar. 2/3 van het terrein werd niet gebruikt. Daar gaan ze dan 'n andere keer weer naar toe. Daar lijken wij mensen soms wel wat op.

Ik denk dat wij toch gewoon een volgzaam kuddevolkje zijn. Wij sluiten gewoon aan waar er al zijn. Net als bij de kassa in de supermarkt. Sluiten we soms aan bij een langere rij. Of schuiven aan bij een vol terras, terwijl het ernaast gelegen terras alle ruimte heeft. 

Met die Corona nog steeds dichtbij moet dat soms toch net een beetje anders. 

Er zijn al heel wat Harderwijkers die op hun Facebook zelfgemaakte foto's hebben geplaatst van de IJsvogeltjes die hier wonen. Dat is mij nog niet gelukt. Ben er ook nog niet aan toe gekomen. 

Zondag heb ik het vogeltje wel op afstand gezien. Maar dit vogeltje moet je niet willen spotten op een drukke zondagmiddag, want dan krijg je dit effect;

Het vogeltje is vandaag gespot in het riet. Dat groepje mensen dicht bij het riet hebben allemaal de camera in de aanslag om het vogeltje op de gevoelige plaat vast te leggen. Als IJsvogeltje maak je dan wel dat je wegkomt! Vanuit het riet, onder de brug door vliegen en wegwezen!

Met deze plotseling ongewone kou zijn er veel bijzondere vogeltjes te zien; Putters, Koperwieken, en mijn collega had enkele exemplaren van de Keep in haar achtertuin. Prachtig toch! In deze Coronatijd hebben veel meer mensen de pracht van de natuur dichtbij ontdekt. Genieten!

Putters gesignaleerd!

Vanmorgen hebben we de dikke jas aangetrokken en lekker gewandeld. Heerlijk in het zonnetje. Uit de zon was t gelijk een stuk kouder. Het heeft amper echt gevroren en toch had het NOS journaal op de radio het erover dat 't de koudste nacht was sinds 2 jaar! Niks van gemerkt.

Het was maar een wandelingetje van zo'n 5 km, maar mens wat voelt dat lekker! Zeker ook omdat ik weer mooie foto's heb kunnen maken. Manlief moet wel vaak geduld met me hebben tijdens het wandelen. Wandelen en foto's maken gaat niet samen, dus staan we ook wel eens stil.... lees geregeld stil. 

Of ik krijg er steeds meer oog voor, of er zijn steeds meer bijzonder vogeltjes. Wie het weet mag t me zeggen. 

Vorige week liepen we in het bos en zag ik ook kleurige vogeltjes die ik niet kende. En nu nog niet weet welke 't waren. Vanmorgen zagen we groepen puttertjes. Als ik iets niet weet pak ik nog wel eens de ANWB natuurgids erbij. Hierin staat dat ze vaak in troepverband leven maar bij ons niet algemeen voorkomen. Wat mooi om ze dan toch te zien en 'm zo mooi op de foto krijg. Ik vertel er niet bij dat ik er wel 15 foto's van had, en er maar 1 echt goed gelukt is. 

Verderop zat een, denk ik, torenvalkje  op een lantaarnpaal.  Ik twijfelde of t een duif was, maar tegelijk ook weer niet. Toen hij wegvloog wist zeker ik dat t geen duif was. Vanaf die plek zou die niet mooi op de foto komen, dus dat heb ik maar niet eens geprobeerd.

Dat Puttertje is wel gelukt. Zó blij mee!

 

Hieronder het boek waar ik veel informatie uit haal. Nu denk je misschien; Jij bent toch handig op internet, dan heb je een boek toch niet nodig? Toch wel. Als ik niet weet hoe iets heet is het toch wat lastig zoeken op internet. 

Daarom geef ik je graag de link; ANWB Natuurgids