Allemaal leuke dingen week.

 Wat een heerlijke week hebben we. Allereerst natuurlijk het prachtige zomerweer! Het lijkt wel of het zomerseizoen gewoon een stukje later is. Later begonnen en later gestopt. Het is nu lekker ervan genieten.

We hebben allerlei leuke dingen gedaan. Zo zijn we afgelopen woensdag wezen varen met de Stedenmaegd. Vanuit Lelystad naar Urk. Die dag hadden we het mooiste weer van de (werk)week. 

Wat is dat een prachtig schip! Bij het aan boord gaan viel het me op dat de romp van het schip het nodige doorstaan moet hebben doorstaan; die had alles behalve een glad velletje. Binnenin en  bovenop het schip was het houtwerk prachtig. Goed in de lak. Later hoorden we dat het schip vroeger een walvisvaarder is geweest. Vandaar al die "littekens"op de romp.Later werd het een vrachtschip en nog later deze prachtige zeilboot. 

We hadden tickets gewonnen via vakantieveilingen. Hierdoor was het ook een heel voordelig tochtje. HIer ga ik toch maar weer eens vaker kijken. Vooral als ik weer eens 'snachts wakker ben. Dan maak je nog de meeste kans op een leuk voordeeltje.

Nu zijn we eindelijk ook eens in Urk geweest. Naar Urk gaan in het hoogseizoen is vragen om drukke straten vol toeristen. Gelijk zijn we het straatje ernaast ingelopen waar we gelunched hebben bij de oude Bakkerij. Wil ik je echt aanraden als je ook op Urk komt. Ja, de Urkers spreken van Op Urk komen, niet van In Urk komen. Urk was vroeger een eilend, vandaar dat de Urkers het nog steeds hebben over Op Urk komen. Echt een leuk stadje. Hoewel het dichtbij ons is was ik er nog nooit geweest.

Urk

 

Bleek mijn zus dezelfde dag ook op Urk te zijn. We ontdekten het wel van elkaar, maar zijn elkaar op dat moment niet tegen gekomen. Wij waren ook niet zo heel lang op Urk.

Op de terugreis met de boot konden we wel zeilen. Zo'n prachtig gezicht als die zeilen uitgerold worden en opbollen door het kleine beetje wind.

De Stedenmaegd

Gisteravond zijn we lekker uit eten geweest met z'n tweetjes en vanmiddag een bbq met vrienden van ons, de mannen van de zaaldienst en hun vrouwen. We kijken er naar uit! 

En het zomerse weer gaat nog even door. Een extra cadeautje, komende week ben ik vrij.

Regenochtend werd romantisch uitje

Manlief had wel een paar keer gekeken op zijn telefoon; Er zouden eerst wel buien komen, maar later toch weer niet. Dus konden we die zondagochtend best gaan fietsen. Lang niet gedaan, dus lekker appeltje en n koek mee in de fietstas en gaan. Voor de zekerheid maar wel de jassen mee, je weet nooit. Toen ik mijn jas in de fietstas deed bleek de regenponcho er al in te zitten. Die reist gratis mee, dus laat maar zitten. Ruimte zat in die tas. 

Het is prachtig fietsen over het Harriejakkes veld. Dit is niet de juiste benaming, maar wordt wel zo genoemd in de volksmond. Ligt vlak bij het Harderwijker en Leuvenumse bos. We waren op zoek naar de eerste bloeiende heideveldjes. We hebben een paar polletjes bloeiende hei gezien! En de kudde schapen. Zó mooi om ze daar in alle rust te zien grazen. En de honden er druk omheen rennen om ze bij elkaar te houden. 

De bewolking trok wel steeds meer dicht en de wolken werden donkerder. Zou het dan toch? De fietsroute toch maar iets inkorten, je weet nooit...

De bui barstte toch los toen we midden in het bos waren. Er was geen houden aan! Met doorfietsen in de gewone jas zouden we drijfnat thuiskomen. 

Van een regenponcho kun je ook een tentje maken waar je allebei onder kunt schuilen. En dat hebben we dan ook gedaan. Lekker romantisch! De poncho hield ons droog en we hielden elkaar lekker warm. Enkele hardlopende vrouwen die voorbijkwamen rennen moesten wel lachen; Lekker knus zo!

Af en toe gluurden we vanuit ons ienieminitentje even naar onze omgeving. Zou toch jammer zijn als we voorbijlopende herten zouden missen. Of de van de wilde zwijnen te laat zouden zien uit welke hoek ze komen. Die hebben we toch niet gezien. Dat gluren onder dat tentje vandaan leverde wel grappige foto's op. Die wil ik met je delen.

We hebben 2x onderweg moeten schuilen onder ons tentje, maar zijn toch vrij droog en met leuke herinneringen thuisgekomen. Daar zullen we later nog wel eens om grinniken. En je ziet op de foto's dat de buien niet mals waren.

Ga ook het bos in! Juist nu.

Als je binnen zit en door het raam naar buiten kijkt is het helemaal niet uitnodigend om naar buiten te gaan. Grijs, donker, nat, koud....

Vanmorgen hebben we toch de wandelschoenen (zoals ik ze noem mijn smoekslaarzen) aangetrokken en zijn er op uit gegaan, het Leuvenumse bos in. Het was er heerlijk. Heerlijk stil. Mooi moment voor verstilling in jezelf. 

 

We troffen het ook met het weer. Grijs, druilerig, maar wel droog. Grijs en druilerig klinkt niet echt aantrekkelijk, maar was het juist wèl in het winterbos. De stilte, beetje heiig, haast iets mystieks. Je nog bewuster worden van al het moois van de schepping.

Het is ook helemaal niet koud. Handschoenen, muts en sjaal hadden we niet nodig. 

Wat ik wel meegenomen had was mijn camera. Een echte camera, niet die van het mobieltje. Mijn echte camera stelt niet zo heel veel voor, het is een Samsung WB202F. Mocht je dit iets zeggen. Maar je kan er toch leukere dingen mee doen dan met het mobieltje. Vooral het inzoomen gaat beter. 

 

Over foto's moet je niet te lang praten, die moet je gewoon laten zien;

Nog rode bosbessen in december

Wie zou hier wonen?

Wat zou dit zijn?

Als je oog voor details hebt is er heel veel te zien in het bos. 

We hoopten er wel een beetje op om herten, zwijnen of een vosje te zien. Vandaag niet gezien. Wel dankbaar voor al het andere moois dat we gezien hebben, het in de stilte met God zijn, een goede reden om er nog eens heen te gaan.

Van het thuiskomen van zo'n 2 uurtjes wandelen kun je dan opnieuw een feestje maken.

Belevenis ballonvaart!

Manlief bracht vroeger spullen van het bedrijf waar hij werkt naar de andere bedrijven. Helaas is dat werk uitbesteed aan een transportbedrijf, maar enkele van de contacten zijn nog steeds gebleven. Met een van hen heeft manlief wat meer een band. Zoals die persoon zegt; Echte vrienden zijn vrienden die vrienden blijven. 

We kregen een uitnodiging om mee te gaan met zijn luchtballon. Wat waren we daar blij mee! Het was van mij een al heel lang gekoesterde wens. Ik hoopte dit te gaan krijgen voor mijn 60e verjaardag. Nu krijgt manlief deze uitnodiging en mag ik ook mee! Er waren 8 passagiers aan boord, waarvan ook 2 collega's met hun vrouwen via het werk van manlief.

Het was tot op het laatst spannend of het door zou gaan. Na een weekje zomerse hitte in september was dinsdag de dag van het veranderende weer, met misschien zelfs wel onweer. 

Eerst koffie met Friese oranjekoek en de anderen een beetje leren kennen. Daarna een paar heerlijke broodjes, want ja, je kunt toch niet met lege maag de lucht in?

We zijn opgestegen in Grou in Friesland.

Zo aan het einde van de dag, als de zon al een beetje ondergaat, lichte bewolking, dan krijg je deze prachtige vergezichten!

Die serene rust en stilte die je ervaart in de ballon. Bijzonder. 

Je vaart met de wind mee, dus die voel je ook niet. Het lijkt windstil, maar is het niet. Anders kom je ook nergens met de ballon.

Collega's vroegen na afloop of ik het niet eng vond....Geen enkel moment! 

Het uur was veel te snel om en moesten we alweer landen. Ook die ging heel relaxed. Vlak voor de landing vaarden we heel dicht over een maisveld. Geen korrel geraakt. Direct erna geland. 

Na de landing eerst zo snel mogelijk opruimen en inladen; het regende een heel klein beetje en je wil de ballon toch zo droog mogelijk houden. 

 

Daarna Champagne! Dat hoort erbij. De piloot vertelde dat dit een gebruik is bij de landing. Omdat ik amper drink wilde ik eerst slechts een bodempje, maar kreeg later toch nog enkele slokken erbij. Was toch wel lekker. 

We krijgen nog een certificaat toegestuurd over onze luchtdoop en vluchtgegevens. 

Zo hebben we dan ook iets tastbaars als herinnering, naast de prachtige herinneringen in ons hart. Daar zullen we nog lang van nagenieten.

Verborgen kosten bij geld wisselen en niet Euro-PINbetalingen in het buitenland.

 Zoals je weet zijn we in Praag geweest. Daar betalen ze met Tsechische Kronen. Hier in de omgeving zou ik ze niet eens kunnen kopen. Gelukkig hebben we zoon die in Amsterdam studeert, dus hem met een "zak geld" naar Amsterdam gestuurd.  Tot zijn grote frustratie kreeg hij veel minder kronen dan hij op internet voorbij had zien komen. Voor €102,45 kreeg hij maar 1900 Kronen. Had ik wel het rustgevende gevoel dat ik geld uit het land in mijn eigen zak had en daar niet eerst op zoek zou moeten naar een geldautomaat. (We hebben ons ooit heel ongemakkelijk gevoeld toen we in Liberia niet aan lokaal geld konden komen, zelfs niet met behulp van schoonzoon en dochter die er toen woonden.)

In de bus in Tsechië kwam er een man in samenwerking met de chauffeur de bus in om geld te wisselen voor wie dit wilde. Voor €100,- kreeg je dan 2200 kronen. Best wel een verschil! Maar ja, dit is niet standaard in elke bus, dus kun je er niet op vertrouwen dat er een wisselaar komt.

Vlak voor onze reis naar Tsechië lazen we  op verschillende sites dat als je ergens een pin betaling doet, je dit het goedkoopst in de lokale munt betaalt. Dus niet in onze eigen euro's. Lees dus goed in welke munt je afrekent op het pinapparaat. 

Wij hebben enkele kleine aankopen gepind en thuis nagekeken hoe het berekend is. Ik vond het zo gek; bij de ene betaling rekenden ze €0,06 en bij een andere €0,19. Dan ben ik ook weer zo dat ik wil weten hoe dat nou precies zit en ben gaan rondstruinen op de site van onze bank. Ik had het best van tevoren kunnen weten, want het staat gewoon op hun site vermeld. Bij een PIN-betaling in het buitenland rekent de bank 1,2 % provisie. 

Bij andere banken gelden andere percentages;

ASN 1,2 % opslag, Rabobank 1,4 % en ING ook 1,4%. Bij een creditcard lijkt de koersopslag wel 2%.

 

Voor kleine aankopen zoals 4 kopjes koffie sla je niet stijl achterover, maar er waren ook medereizigers die grotere aankopen deden als 6 mondgeblazen wijnglazen, of een echte Swarovski halsketting. Ik denk dat het dan wel meer in de papieren loopt. 

Ik dacht hier maar een blogje over te schrijven. Misschien haal je hier wat tips uit als je zelf nog naar een niet Euro-land op vakantie gaat. 

 

Fijne vakantie gewenst!

Terug van een intensieve.....Vakantie!

Manlief en ik hebben 2 weekjes vakantie. We zijn in de eerste week een midweekje naar Praag geweest. Voor het eerst met een georganiseerde groepsreis met de bus. Mijn zus en mijn vader doen dit al jaren zo en ook van anderen hoor ik er hele enthousiaste verhalen over. 

Dus ook maar eens geprobeerd. Nu zijn we nog redelijk fit en vitaal en zullen we dit prima aankunnen. Komen we aan bij het eerste opstappunt staan er meerdere mensen met een rollator. Huh? Gaan zij ook mee met dit soort reizen? Is dat niet heel intensief lopen? We gaan t wel ervaren.

Ik zal je niet vermoeien met een reisverslag tot in elk detail, maar geef je een uitnodigende impressie.

Wat is Praag mooi!

In dit hotel Opera aten we 's avonds. We sliepen in hotel Ilf.

 In de stad hadden we wandelingen met een Nederlandstalige gids. We hebben héél veel gezien in die paar dagen in Praag. Een dag gingen we de stad uit naar Novy Bor en Melnek, door een prachtig natuurgebied. Ik zou daar denk ik liever doorheen wandelen dan er met een touringkar, maar ja, je hebt niet alles voor t kiezen. Met wandelen zie je een heel klein stukje heel intensief, nu zag je de natuur wat breder. En hele mooie antieke huizen. Vallen onder Tsjechische monumentenzorg.

 

 

In Novy Bor was een glasblazerij. Daar is de arbeidsinspectie vast nog nóóit geweest! Ze werkten op slippers, in korte broek en t shirtje, en dat bij die hoge temperaturen. Bij de andere blazerij werd gewerkt met een diep gat vlak bij een oven, kon je zó invallen. Zeker ook omdat ze met losse stoofjes werkten om erbij te kunnen. Dan moet je wel heel goed op elkaar ingesteld zijn om elkaar niet te bezeren. Wij vonden t gewoon griezelig. 

Nog een paar plaatjes uit Praag en omgeving;

Hier komen de Moldau en de Elbe samen.

Om bovenop bij de Metronoom te komen moest je 260 treden óp, en weer af.

Dan wil je na afloop wel even je schoenen uit!

Als toerist maak je natuurlijk heel andere foto's dan wat voor de meeste Pragenaren dagelijkse werkelijkheid is. Je ziet ook nog wel de overblijfselen uit de communistische tijd en de realiteit van vandaag. De flatgebouwen hebben nu wel een leuk pastelkleurtje gekregen, maar worden nog steeds "de konijnenhokken genoemd". Hier wonen toch echt de meeste mensen.

Ook hebben we er ook wel enige bedelarij gezien, maar in een heel andere houding dan we van zuid Europese landen gewend zijn. Ik was heel verbaasd toen ik de eerste bedelaar in deze houding zag. Echt de houding van devotie en onderdanigheid. Je ziet op de foto agenten aankomen. Met een enkel woord en simpel handgebaar zeiden ze hem op te stappen. 

 

Hoe is t ons  nou bevallen, zo'n groepsreis? Ik moet zeggen dat ik er toch wat gemengde gevoelens over heb. Het is een erg vol programma. Al hoef je natuurlijk niet aan alles mee te doen, maar dan moet je wel zelf voor je avondeten zorgen. Anders zit het bij je programma in. Ook als je ergens een stop hebt of naar toe gaat is het altijd erg vól. Logisch, je komt met 55 man tegelijk aan, dus ook bij de wc's. Je krijgt hele goeie uitleg over de gebouwen en geschiedenis van de stad en informatie over hoe het nou is om in Praag te wonen en werken. Met zoonlief maakte ik een grapje en noemde het schoolreis toen we op de vertrekdag al om kwart voor 6 de koffers moesten inleveren. Maar daar kun je het toch wel mee vergelijken, een schoolreis. Alleen nu voor volwassenen en senioren. Zo moet je door met de groep als je nog ergens wat langer wilt bijven. 

Ook in onze groep waren senioren met een opvouwbare scootmobiel of rollator en zij liepen met alles mee! Knap hoor op die hobbelige keien. Ik dacht dit soort reisjes juist beter te kunnen doen voordat je minder mobiel wordt, maar als ik de gemiddelde leeftijd van de andere reizigers bekijk, denk ik dat ook wij nog heel lang deze manier van reizen gaan kunnen als alles goed met ons blijft gaan. 

Het is  ook wel weer heel gezellig om met een groep te gaan. Je hoort veel levensverhalen van elkaar. Ook het wachten voor de wc's werd gaandeweg steeds gezelliger tijdens de reis. 

Met sommige nieuwe vrienden houden we kontakt en we hopen elkaar later misschien nog weer eens te ontmoeten.. 

 

Macarons en het lekkerste ijs van Praag!

Weer terug van een korte vakantie.

Misschien is t al wel meer dan 15 jaar geleden dat we er al eens eerder waren en besloten dit nog eens rustig te bekijken; In Dokkum!  

Toen waren we er met het hele gezin. Met een stel pubers waarvan er een paar er helemáál geen zin in hadden om hier toen heen te gaan. We gingen toch op stap met een aantal dwarse pubers. We hebben die dag  geleerd dat je dat echt beter niet kunt doen. Gezellig is het niet meer geworden die dag. 

Voor pubers was er ook niet echt veel te beleven overdag buiten het seizoen. En als je al sjacherijnig bent zie je het moois ook niet meer.

Manlief en ik hadden toen al wel dat we zelf Dokkum nog eens weer wilden zien.

Afgelopen week kwam het er dan toch nog van. Ook weer buiten het seizoen, maar nu zonder de pubers. Die inmiddels al lang geen pubers meer zijn, maar gewone jong-volwassenen. 

Gewoon met zijn tweetjes, terug naar Dokkum.

Voor ons is Dokkum een beetje een mengelmoes van Oud-Harderwijkse bouwstijl, Elburgse Oosterwal. wasterwal, noorderwal om het centrum heen, en de puntige vestigingswallen zoals ik ze voor het eerst bij Naarden zag. Dokkummers hebben wel een heel eigen gemoedelijke sfeer. We voelden ons helemaal welkom.

Wat is Dokkum een leuk stadje!

Enkele van deze foto's had ik ook op facebook en instagram geplaatst. Ik moet toch maar eens meer gaan stoeien en uitvogelen met Instagram, want daar gaat nog wel eens iets mis. Gisteren heb ik er een fotoserie geplaatst, zonder enige tekst. Lijkt me niet echt handig.  Je kunt facebook en Instagram zó instellen dat je als vanzelf het op beide plekken plaatst, maar dat werkt niet als je foto's een afwijkende maat hebben.

S morgens stond ik nog vanuit Harderwijk in Margraten iemand wegbrengen. S avonds stonden we rond etenstijd in Dokkum. We konden gelijk lekker aanschuiven in het hotel voor een heerlijk diner.

Uit eten gaan blijft altijd wel zoekwerk als er iemand geen melk mag, maar de kok kwam ons persoonlijk vertellen waar hij het één en ander aan kon passen in het menu.

Twee weken geleden leek het deze week nog mooi zonnig weer te worden, maar gaandeweg is t weer anders geworden; Koud en winderig. Hierdoor hebben we wel veel van die trendy winkeltjes kunnen bekijken. Ik kan dat heel goed, kijken zonder dat ik er hebberig en kooplustig van wordt. Ik vraag mezelf dan de heel praktische vragen als; Heb ik het nodig? Geeft het me straks ook nog vreugde? Waar ga ik het neerzetten? Vaak ben ik dan snel klaar en blijft het in de winkel staan. Ja waarom ga je dan toch die winkel in zou je je af kunnen vragen. t Is gewoon leuk om er rond te te snuffelen, nieuwe dingetjes zien.

Weer thuis bleken de nieuwe tuinkasten al heel snel bezorgd te zijn. Dus we kunnen de resterende vrije dagen goed benutten met het in elkaar zetten van de kasten. Vanacht gaat manlief mensen ophalen van schiphol, dus hebben we vandaag thuis niet veel meer opgepakt. 

Nog wel één belangrijk dingetje gedaan; Genieten van het zonnetje dat zich vandaag wel liet zien. En de ietsiepietsie gegroeide moestuinplantjes bewonderen.