Lentekriebels! Vlijtig als de mieren.

Lekker he, die zon! Ik krijg er altijd heel veel energie van. Soms ga ik dan als een razende roeland door mijn huis en tuin heen en wordt er ineens heel veel werk verzet. 

 

Bed verschoond en de was hangt buiten te drogen. Kan vanavond zo weer op bed. Ruikt dan altijd zo lekker.

Daarna de ramen voor en achter aan de binnekant gelapt. Toch 1 nadeeltje van de zon; Als die op je ramen schijnt zie je wel heel erg goed of het nodig of of dat ze er nog even mee door kunnen. Nou met al die kaarsen afgelopen winter was t wel heel erg nodig. Als je ze dan gedaan hebt heb je wel echt eer van je werk. Geeft dan zo'n lekker voldaan gevoel.

Dan even buiten koffiepauze. Dan zie je dat ook de eerste mieren al weer heel druk zijn. (Spreuken 6 schrijft er ook over.)

Vandaag met manlief even naar het nieuwe huis wezen kijken. Helaas liggen er bergen zand voor en kunnen we het niet echt goed zien. In fase 1 Ons Stadsgezicht lijken de allereerste woningen bijna klaar? 

Daarna zijn we de weer thuis voortuin ingegegaan en hebben we er samen een container vol blad uit geharkt. Komen de Crokusjes en opkomende Narcisjes veel beter tot hun recht. 

Donderdag en vrijdag weer naar mijn werk op de dagbegeleiding. Ook fijn.

 

 

pannenonderzetter wordt bloemstukje.

Vanmiddag heb ik een voorbeeldje gemaakt voor komende weken creatief. Creatief bij mij op de dagbegeleiding, of straks als geschenk te maken voor Valentijn, of nog ietsjes later in het jaar als ideetje voor moederdag. 

Wil jij 'm ook maken? Hier leg ik het uit.

Nodig; Kurken pannenonderzetter. (Zijn vaak bij de action , Wibra oid per 3 te koop) 

            Kleine spijkertjes. Je kunt hierbij een klein hamertje gebruiken, maar hoeft niet echt.

            Gekleurd draad. Ik heb heel dun draad genomen, mag eventueel iets dikker voor sneller resultaat.

            Droogbloemen of plastic bloemen.

Werkwijze;

Bepaal de middenlijn van de circel. 

Teken met behulp van een kopje de vaas op een dun papiertje. Je kunt ook een ander model vaas intekenen. Teken niet op het kurk zelf, die lijnen blijf je later zien. Zorg dat de middenlijn van de vaas ook op de middenlijn van de onderzetter zit. 

Druk op gelijke regelmaat de spijkertjes op de lijnen in de kurk. Let erop dat de spijkertjes recht staan. Scheur het papier er voorzichtig tussenuit zonder de spijkertjes scheef of er weer uit te trekken. 

 

 

Knoop een draadje aan 1 spijkertje en span deze van spijker naar spijker. Net te hard aantrekken! Probeer het een beetje gelijkmatig te verdelen. Ideetje; Knip het losse stuk draad niet gelijk kort af, maar laat deze er nog even aan zitten. Als je klaar bent met draad spannen kun je het begin en einde aan elkaar vastknopen. 

Maak voordat je de bloemetjes er in steekt eerst een haakje aan de achterkant. Let erop dat het vaasje rechtop blijft staan.

Knip de bloemetjes op maat en steek ze in het vaasje.

Laat je me weten of t jou ook gelukt is? Lefst met een leuke foto natuurlijk, dan kunnen anderen hier ook weer een nieuw ideetje aan overhouden.

Opruiming!

De bank die al maandenlang op marktplaats te koop stond 

hebben we gisteren verkocht.

 

 

De bank heeft van t begin dat we hier wonen in de gang gestaan. Nu de bank weg is, is de gang ineens groot geworden!

De grote Boerenbonte theepot had ik ook op marktplaats staan omdat ik die nooit gebruikte. Nu stond hij nog wel mooi te zijn in de open kast, maar in het nieuwe huis hebben we geen open kasten meer. Dan neemt de pot alleen maar ruimte in. Dus op marktplaats gezet. Met nog wat andere boerenbont dingetjes. Dat ging wel heel leuk. Ik heb de pot niet verkocht, maar kunnen ruilen. Met 4 mokjes in het model dat ik zocht. Hij blij, ik blij. 

We kregen gelijk een lesje over de hele ontstaansgeschiedenis van het boerenbont servies. Leuk om te horen. Tot voor kort werd het motief er met de hand op geschilderd. Tegenwoordig wordt het in China fabrieksmatig gedaan. Daar noemen ze het scandinavisch design.

Zo zal er stilaan steeds meer uit ons huis verdwijnen wat we niet mee gaan of kunnen nemen.

Vanmorgen hebben we een heerlijke wandeling gemaakt naar de plek waar het nieuwe huis komt. Daar wil je misschien ook wel wat foto's van zien? Ze zijn er nu bezig met de fundering. Nou ja, vandaag dan even niet.

Tussen de rij huizen die je ziet en het water op de voorgrond komt ons huis.

Links zie je de molen, en als je goed kijkt rechts de koepel van het Dolfinarium.

Hier wordt aan de fundering gewerkt van ons project; Ons Stadsgezicht fase 2.

Onze grenen eethoek gaat straks zeker weg. Over enkele kasten twijfelen we nog. Willen we die wel wegdoen? Het is een beetje honingkleur grenen. Een mooie warme kleur. De grenen salontafel zal straks ook te groot zijn. Daarvoor zullen we straks ook iets kleiners voor moeten zoeken. 

Misschien komt grenen wel weer terug in de woonwinkels?

Een muziekje delen via Whatsapp, kan makkelijk en kan iemand veel brengen. Probeer het gewoon.

Een berichtje, smiley  :-), icoontje of gifje delen via Whatsapp kennen we allemaal wel. Een gifje is een bewegend plaatje. Het is voor de meesten wel te doen om te reageren met een duimpje. Zelfs al zou je niks snappen van Whatsapp. 

Een lied delen via Whatsapp kan ook.

Via Whatsapp heb ik eens een lied toegestuurd gekregen in een tijd dat ik het even moeilijk had. Ik kreeg het toegesuurd van iemand in mijn huiskring. Ik had het nog nooit eerder gehoord. Dat was het lied van Lauren Daigle; You say.

Dit lied raakte mij enorm. Hoewel ik nu een heel stuk ontspannender in het leven en in mijn werk sta, raakt en bemoedigd het lied mij nog steeds. Omdat het me herinnert aan hoe het me toen raakte. Gelijk de volgende dag herkende ik het op de radio. Bleek het een hit te zijn en veel gedraaid. Wat heeft dit lied een positieve invloed op me gehad!

Ik heb haar CD gekocht en draai 'm nog regelmatig.

 

Jan Smit had ook zo'n ervaring. Ja, die Jan smit van de tv. Had een hele zware periode en kreeg een lied toegestuurd.

Het lied heeft Jan Smit enorm geraakt en bemoedigd.

Dat was dit lied, De wind draait;

Hij  kende de zanger ervan niet, maar ja Jan zit in de muziekwereld dus dat was maar even zoeken om de zanger in het echt te ontmoeten. Ze hebben elkaar ontmoet en Jan heeft Matthijn Buwalda uitgenodigd om mee te doen aan zijn tv programma; De beste zangers. Dat hebben beide heren geweten! 

Matthijn is nu ook bekend bij het grote publiek. Wat zullen veel mensen geraakt gaan worden door zijn muziek. Of beter gezegd, de teksten in zijn muziek. 

 

Ik wilde je deze liederen ook evenlaten horen en je zeggen dat je het gewoon ook moet doen; Iemand een lied toesturen als je denkt daar iemand mee te bemoedigen of troost te bieden.

Ik hoop dat ik de juiste techniek heb gebruikt om jou ook deze liederen te laten horen. Dat jij ze ook op mijn blog kunt luisteren. 

Toen waren deze liederen natuurlijk wel speciaal voor dat moment gedeeld. Misschien kun jij nu ook wel een bemoediging gebruiken. Bij deze mijn bemoediging voor jou.

Krans van Hortensiabloemen. Eenvoudig zelf te maken!

 

Hij is net af! Mijn nieuwe krans. Ben best wel trots op het resultaat. Vooral omdat het zo gemakkelijk bleek om zelf te maken. Ik ga je vertellen hoe. 

Krans maken van hortensiabloemen.

-Knip bloemenkronen af van de hortensia's. Verzamel een emmertje vol met verschillende kleuren en groottes bloemtrossen. 

-Neem een strokrans en begin maak er met een stuk touw of mooi lint een ophanglus aan. Dan weet je alvast waar de bovenkant van de krans komt. Hier kun je een beetje rekening mee houden in de schikking van de grootte van de bloemen. Ik vind het t mooiste dat het zwaartepunt onderaan komt. Helemaal onderaan of vlak naast de onderkant, net wat je zelf mooi vindt. 

- Neem een lange draad katoengaren en knoop deze om de krans vast. Begin daarna met 1 bloementros te rijgen. Wikkel de katoendraad om de krans heen. Rijg er een nieuwe bloementros aan en wikkel opnieuw de katoendraad om de krans. Dit steeds herhalen. Het is dan een beetje zoeken en schikken van de bloemenkronen. Let hierbij op de verschillende kleuren en groottes. Te versteviging kun je de katoendraad niet te lang maken, en deze tussendoor even vastknopen om de krans. 

- Ik had mijn lijmpistool bij de hand liggen voor het geval het niet wilde blijven zitten op de plek die ik wilde, maar ik heb m niet nodig gehad.

-Knoop het katoendraad goed vast om de krans heen en lijm waar nodig vast. 

Wees erop bedacht dat er nog wel een spinnetje of torretje uit kan kruipen.

Veel plezier met je nieuwe krans!

Ik heb eraan gedacht of dit een activiteit zou zijn voor de bezoekers van de dagbegeleiding. Ik weet het niet. Ik denk dat het wel intensief is qua begeleiding en zelf heb ik hiervoor onvoldoende bloemen in mijn tuin.

Allemaal leuke dingen week.

 Wat een heerlijke week hebben we. Allereerst natuurlijk het prachtige zomerweer! Het lijkt wel of het zomerseizoen gewoon een stukje later is. Later begonnen en later gestopt. Het is nu lekker ervan genieten.

We hebben allerlei leuke dingen gedaan. Zo zijn we afgelopen woensdag wezen varen met de Stedenmaegd. Vanuit Lelystad naar Urk. Die dag hadden we het mooiste weer van de (werk)week. 

Wat is dat een prachtig schip! Bij het aan boord gaan viel het me op dat de romp van het schip het nodige doorstaan moet hebben doorstaan; die had alles behalve een glad velletje. Binnenin en  bovenop het schip was het houtwerk prachtig. Goed in de lak. Later hoorden we dat het schip vroeger een walvisvaarder is geweest. Vandaar al die "littekens"op de romp.Later werd het een vrachtschip en nog later deze prachtige zeilboot. 

We hadden tickets gewonnen via vakantieveilingen. Hierdoor was het ook een heel voordelig tochtje. HIer ga ik toch maar weer eens vaker kijken. Vooral als ik weer eens 'snachts wakker ben. Dan maak je nog de meeste kans op een leuk voordeeltje.

Nu zijn we eindelijk ook eens in Urk geweest. Naar Urk gaan in het hoogseizoen is vragen om drukke straten vol toeristen. Gelijk zijn we het straatje ernaast ingelopen waar we gelunched hebben bij de oude Bakkerij. Wil ik je echt aanraden als je ook op Urk komt. Ja, de Urkers spreken van Op Urk komen, niet van In Urk komen. Urk was vroeger een eilend, vandaar dat de Urkers het nog steeds hebben over Op Urk komen. Echt een leuk stadje. Hoewel het dichtbij ons is was ik er nog nooit geweest.

Urk

 

Bleek mijn zus dezelfde dag ook op Urk te zijn. We ontdekten het wel van elkaar, maar zijn elkaar op dat moment niet tegen gekomen. Wij waren ook niet zo heel lang op Urk.

Op de terugreis met de boot konden we wel zeilen. Zo'n prachtig gezicht als die zeilen uitgerold worden en opbollen door het kleine beetje wind.

De Stedenmaegd

Gisteravond zijn we lekker uit eten geweest met z'n tweetjes en vanmiddag een bbq met vrienden van ons, de mannen van de zaaldienst en hun vrouwen. We kijken er naar uit! 

En het zomerse weer gaat nog even door. Een extra cadeautje, komende week ben ik vrij.

Regenochtend werd romantisch uitje

Manlief had wel een paar keer gekeken op zijn telefoon; Er zouden eerst wel buien komen, maar later toch weer niet. Dus konden we die zondagochtend best gaan fietsen. Lang niet gedaan, dus lekker appeltje en n koek mee in de fietstas en gaan. Voor de zekerheid maar wel de jassen mee, je weet nooit. Toen ik mijn jas in de fietstas deed bleek de regenponcho er al in te zitten. Die reist gratis mee, dus laat maar zitten. Ruimte zat in die tas. 

Het is prachtig fietsen over het Harriejakkes veld. Dit is niet de juiste benaming, maar wordt wel zo genoemd in de volksmond. Ligt vlak bij het Harderwijker en Leuvenumse bos. We waren op zoek naar de eerste bloeiende heideveldjes. We hebben een paar polletjes bloeiende hei gezien! En de kudde schapen. Zó mooi om ze daar in alle rust te zien grazen. En de honden er druk omheen rennen om ze bij elkaar te houden. 

De bewolking trok wel steeds meer dicht en de wolken werden donkerder. Zou het dan toch? De fietsroute toch maar iets inkorten, je weet nooit...

De bui barstte toch los toen we midden in het bos waren. Er was geen houden aan! Met doorfietsen in de gewone jas zouden we drijfnat thuiskomen. 

Van een regenponcho kun je ook een tentje maken waar je allebei onder kunt schuilen. En dat hebben we dan ook gedaan. Lekker romantisch! De poncho hield ons droog en we hielden elkaar lekker warm. Enkele hardlopende vrouwen die voorbijkwamen rennen moesten wel lachen; Lekker knus zo!

Af en toe gluurden we vanuit ons ienieminitentje even naar onze omgeving. Zou toch jammer zijn als we voorbijlopende herten zouden missen. Of de van de wilde zwijnen te laat zouden zien uit welke hoek ze komen. Die hebben we toch niet gezien. Dat gluren onder dat tentje vandaan leverde wel grappige foto's op. Die wil ik met je delen.

We hebben 2x onderweg moeten schuilen onder ons tentje, maar zijn toch vrij droog en met leuke herinneringen thuisgekomen. Daar zullen we later nog wel eens om grinniken. En je ziet op de foto's dat de buien niet mals waren.

Vertrouwen niet beschaamd

Doordat ik wat langere tijd niet geblogd heb, heb ik nu heel veel in mijn hoofd om je te schrijven. Ik wil je vertellen over mijn moestuin, dingen die er afgelopen tijd in de media gespeeld hebben, belevenissen van mijn werk, de rampen in mijn tuin, leuke nieuwtjes, lekkere recepten....

Dat past niet in 1 blogje! Waar zal ik het eerste over beginnen? 

Zal ik maar eerst beginnen met het grote nieuws? 

We gaan toch verhuizen!! 

 

Tijdens het oppassen op de slapende kleinkinderen was ik aan het scrollen op Facebook. Daar zag ik een heel leuk nog te bouwen huisje voorbijkomen. Ziet er heel landelijk uit, rijtjeswoning en toch levensloopbestendig. Dat wil zeggen dat er een slaapkamer en badkamer op de begane grond is, zodat je op hoge leeftijd geen trappen meer hoeft te lopen om naar je bed te gaan. 

Nu voelen we ons nog lang geen senior, en waren we niet eens op zoek. Manlief was onverwacht ook gelijk enthousiast. Verwachtte dat hij de wijk niet zo kon waarderen. Midden in de stad? 

We hebben er n nachtje over geslapen, gebeden en ons de volgende dag gelijk ingeschreven en we zagen ons er al helemaal wonen! Geen twijfel mogelijk! We waren het huis al aan het inrichten, het grote huis al aan het uitruimen en spullen verkopen. Nou ja, niet letterlijk dan, maar in ons hoofd en hart wel. Het was gewoon een zekerheid dat we daar ook zouden gaan wonen. 

Ik heb ook een vriendin van ons hierover getipt; Zou ook helemaal iets voor haar zijn. Vooraf heb ik wel een soort innerlijk beraad gehad met God; wat doet het je als je je vriendin tipt hierover en zij krijgt de woning wel en jij niet? Wat doet het met je vriendschap? Wat doet het met jezelf? Word je dan boos, zelfverwijt van had ik haar maar niet... of jaloers?

Je raadt t al; Zij kreeg wel een woning en wij niet! Wat heerlijk dat ik gewoon oprecht blij kon zijn voor haar. Tuurlijk begreep ik het niet helemaal. Ik had nog steeds t gevoel dat ook wij zo'n woning zouden mogen kopen. Maar wat er ook gebeurde, geen telefoontje van de makelaar dat iemand afgehaakt was.

Bij de volgende ronde werden er geen 20 levensloopbestendige woningen verkocht, maar slechts 4. Door de teleurstelling in de vorige ronde ook naar God uitgesproken dat als het niet voor ons is dan is dat ook goed. Het zij zo, en zal een reden hebben. We hebben weer ingeschreven en wéér zaten we er niet bij. 

 

Twee weken later werden we gebeld door de makelaar; "Ik denk dat ik jullie een heel leuk weekend ga bezorgen. Je hebt het huis! Zelfs het huis dat jullie bovenaan hadden staan van die 4."

 

Wat zijn we er blij mee! 

Voorpret; printje in dienblaadje gemaakt

Kleiner wonen, levensloopbestendig, energieneutraal en nieuw. We gaan downsizen. Straks laten we een huis met 6 slaapkamers achter.

Kleiner wonen, betekent wel veel tuin inleveren, veel opruimen, De spullen die ik thuis bewaar voor creatieve activiteiten op mijn werk, toch maar op mijn werk gaan bewaren. Spullen verkopen, doorgeven aan belangstellende kinderen, familie en vrienden. Veel staat al op marktplaats en op 15 juni is er een rommelroute in de wijk. Gaan we voor de deur staan met de spulletjes uit de opruiming. 

Het duurt allemaal nog wel een poos, denk tot wel zomer 2026 voordat we de sleutel krijgen.

 

Maar wat voelt dat goed. Mijn "weten dat we het krijgen" is uitgekomen. Niet dat t zo is dat als mensen ergens om bidden wij het ook maar zo krijgen, zeker niet! Maar nu het zo gegaan is zoals het ging, ben ik dankbaar dat ik t durfde om te blijven vertrouwen.

 

 

 

Tuinieren, t komt er toch van!

Vanmorgen is het er toch van gekomen om weer eens lekker de tuin in te gaan. Wat kan een mens daar van opknappen. Of afknappen als je zo aan het begin van het nieuwe seizoen ziet wat er allemaal weer gedaan moet worden, maar daar heb ik meestal geen last van. En als ik daar toch een beetje last van had, begon ik gewoon nog niet in de tuin en hield ik 'm lekker in de winterstand; met rust dus. Vandaag genoten van het rommelen in de tuin.

Vorige week heb ik al wel wat kleine klusjes gedaan. Zo waren er een paar knoflooktenen uitgelopen en zijn die in de bak onder de appelboom tussen de aardbeien in geplant. We zien wel of we ze dit jaar nog kunnen oogsten of dat het volgend jaar wordt. 

De rabarber liet vorige week z'n kopje zien. Om deze een beetje te beschermen heb ik er een plexiglas plaatje boven gelegd. Het ziet er goed uit. Ik las ergens dat rabarber eigenlijk vrij donker moet groeien zodat deze wat zoeter wordt. Dat ze 'm vroeger lieten groeien onder een aardewerk klok. Dit ken ik wel van bleekselderij, maar rabarber?

Vandaag heb ik me toch laten verleiden om alvast iets te gaan zaaien; rode biet, zomerwortel en ijsbergsla. 

Deze heb afgedekt met plexiglas platen. Van losse bakstenen maak ik altijd muurtjes en daar leg ik een plaatje op. zo kan ik het zaaioppervlakte altijd aanpassen aan de maat van de glasplaatjes. Die glasplaatjes moest ik eerst opgraven uit de schuur, manlief had ze heel netjes opgeruimd, pal achter het tafelblad van de eettafel voor buiten. Vind ze daar maar eens terug!

De eerste krulpeterselie kwam ook boven en had ik ook beschermd met een plexiglas plaatje. Het was zo wel beschermd tegen eventuele vorst, maar niet tegen naaktslakken. Het meeste was alweer opgegeten. Ik heb er nu een halve fles van de azijn overheen gezet. Gelukkig hebben we toch nog flessen zonder statiegeld.

Net als de Rabarber komt ook de Maggiplant weer bovengronds. Deze heb ik eens gekregen van een bezoeker van de dagbegeleiding. Een plantje met een extra herinnering.

In de voortuin heeft ook de Abrikoos leuk gebloeid. Deze heb ik vorig jaar van de gemeente Harderwijk gekregen. Nog steeds blij mee. Ben benieuwd of ik dit jaar al wat kan oogsten. Is wel erg optimistisch gehoopt misschien, maar toch leuk om af te wachten of er vruchtjes aan gaan komen. Ehm, bedenk ik me ineens; zijn er al wel genoeg Bijen en Hommels, die langs de bloemetjes komen? Als ze te vroeg uitgebloeid zijn komen er zeker geen vruchten.

Ben jij ook al in de tuin aan het rommelen? Werk jij met  een helemaal uitgewerkt plan of ben je net als ik een "rommelaar" en bedenk je ter plekke en op het moment zelf hoe en waar je gaat zaaien? Nou ja helemaal rommelaar ben ik niet. Ik probeer zo wel een beetje rekening te houden met goede buren tussen de plantjes en wisselteelt. Dus niet elk jaar op dezelfde plek rode bietjes zaaien. Nee, dit jaar heb ik ze een meter verder naar links gezaaid. Wel een hele meter!

Net nu ik dit geschreven heb is de wasmachine ook klaar met z'n werk, dus ga ik de was maar eens ophangen. Tot gauw weer!

Warme bladerdeeghapjes met Brie.

Op mijn werk vind ik het leuk om iets te bieden wat super eenvoudig te doen is en toch een goed resultaat geeft. Afgelopen donderdag week is dat weer gelukt! Hierbij kunnen bezoekers op elke niveau zélf aan de slag.

Warme bladerdeeghapjes met Brie.

Nodig; 

Velletjes bladerdeeg, Brie (of geitenkaas),  losgeklopt ei, Italiaanse kruiden, halve walnoten, schenk(Acacia-)honing.

Werkwijze;

Snij de velletjes bladerdeeg in vieren. Bestrijk ze met losgeklopt ei.

Leg op elk plakje een klein stukje Brie. Bestrooi ze met wat Italiaanse kruiden voor een wat pittigere smaak.

Elke bezoeker heeft een eigen stukje bakpapier waar met potlood hun naam geschreven is om na het bakken ook je eigen hapje te krijgen. Maar thuis pak je gewoon een groot vel bakpapier voor de hele bakplaat. Als je gasten eenmaal de smaak te pakken hebben is het zó op!

Dan even de oven in op 220 graden tot ze voldoende op kleur zijn. Dat is na ongeveer een kwartiertje.

Ik had 2 schoteltjes met halve walnoten op tafel gezet om alvast de noten voor te proeven. (voorproeven is  een héél belangrijk onderdeel van het bakken met een groep ;-) 

Dan op elk hapje een walnoot drukken en sprenkel er wat honing over. 

Dit gaat het makkelijkst met een flesje schenkhoning. Ik gebruik bewust Acaciahoning. Deze smaakt niet zo sterk naar honing. Eén bezoekster zei geen honing te lusten, na een drupje honing op haar vinger ging het royaal over het hapje heen.

En dan smullen maar!

Binnenkort ga ik ze ook eens thuis maken, maar dan met stukjes geitenkaas. Kan manlief ook meesmullen. 

Op vrijdag heb ik met een andere groep kruidcake gebakken. Ook erg lekker geworden.

Lekker buitenwerkweer, dus opruimkriebels in de tuin.

Het is heerlijk zacht buitenwerkweer. 

Vanmorgen de tuin ingedoken om wat blad uit de tuin weg te halen. In de winter laat ik het altijd lekker liggen; gemak voor mezelf en dikke beschermlaag en antivries voor de tuin. Maar nu de eerste bloemboletjes bovengekomen zijn moet het meeste blad er toch echt af, ook al kunnen we alsnog een pak sneeuw krijgen. Maar dat risico is tegenwoordig zó klein geworden dat het een afwegen is. Welk risico is het grootste, een pak sneeuw of verstikking en broei door teveel blad?

 

Deze Narcisjes waren helemaal bedolven onder het blad. Het blad uit het naburig bos zat al bijna opgewaaid tot de rand van het stenen muurtje. Nu zijn de Narcisjes weer zichtbaar en kan ik me verheugen op de gele bloemetjes. Zoals een spreekwoord ook zegt; Een genoegen tegemoet zien is een genoegen op zich. 

Zo heb je dan twee genoegens!

De eerste puntjes van de crocusjes komen voorzichtig boven de grond. Mocht het nou toch nog gaan sneeuwen, dan kunnen bloembolletjes er doorgaans wel tegen; de groei gaat dan gewoon stilstaan. 

De verschillende soorten sneeuwklokjes staan al een tijdje mooi te zijn in de tuin. Andere soorten sneeuwklokjes komen nog.

Zo een beetje rommelend in de tuin zag ik dat de eerste krulpeterselie ook alweer bovengronds is gekomen.Maar daar mag ik voorlopig alleen maar naar kijken. 

Echt nog even wachten voordat er weer verse peterselie op tafel komt.

De knoppen van de Camelia staan op knappen! Nog een paar dagen mooi warm weer en dan geven ze weer kleur.

Een uurtje rommelen in de tuin, even een praatje over het muurtje en kennismaken met de nieuwe buren in het blok, maakte m'n hele dag weer mooi. 

Echt lente;

Ga ook het bos in! Juist nu.

Als je binnen zit en door het raam naar buiten kijkt is het helemaal niet uitnodigend om naar buiten te gaan. Grijs, donker, nat, koud....

Vanmorgen hebben we toch de wandelschoenen (zoals ik ze noem mijn smoekslaarzen) aangetrokken en zijn er op uit gegaan, het Leuvenumse bos in. Het was er heerlijk. Heerlijk stil. Mooi moment voor verstilling in jezelf. 

 

We troffen het ook met het weer. Grijs, druilerig, maar wel droog. Grijs en druilerig klinkt niet echt aantrekkelijk, maar was het juist wèl in het winterbos. De stilte, beetje heiig, haast iets mystieks. Je nog bewuster worden van al het moois van de schepping.

Het is ook helemaal niet koud. Handschoenen, muts en sjaal hadden we niet nodig. 

Wat ik wel meegenomen had was mijn camera. Een echte camera, niet die van het mobieltje. Mijn echte camera stelt niet zo heel veel voor, het is een Samsung WB202F. Mocht je dit iets zeggen. Maar je kan er toch leukere dingen mee doen dan met het mobieltje. Vooral het inzoomen gaat beter. 

 

Over foto's moet je niet te lang praten, die moet je gewoon laten zien;

Nog rode bosbessen in december

Wie zou hier wonen?

Wat zou dit zijn?

Als je oog voor details hebt is er heel veel te zien in het bos. 

We hoopten er wel een beetje op om herten, zwijnen of een vosje te zien. Vandaag niet gezien. Wel dankbaar voor al het andere moois dat we gezien hebben, het in de stilte met God zijn, een goede reden om er nog eens heen te gaan.

Van het thuiskomen van zo'n 2 uurtjes wandelen kun je dan opnieuw een feestje maken.