Dagje kokkerellen

 Gisteren had ik mijn vrije dag van mijn werk. Van mijn zus had ik een beste stapel kookboeken en -boekjes gekregen. Geïnspireerd door al die boekjes ben ik lekker aan het kokkerellen geslagen.

Eerst ben ik 2x naar de supermarkt gegaan voor de boodschappen. Na de 1e keer moest ik terug omdat ik de karbonades voor in de erwtensoep was vergeten. Die zou ik eerst ergens anders halen waar ze in de aanbieding waren, maar dat is er niet meer van gekomen. En toen zat ik zonder. Tja.

In de Crockpot of slowkooker heb ik zelf erwtensoep gemaakt. Dat gaat fantastisch! Geen angst voor aanbranden! Ik deel je straks de recepten van wat ik gemaakt heb. 

Ook heb ik een ovenschotel met spitskool gemaakt. Voor eenvolgende keer wil ik dat recept toch iets aanpassen. In het oorspronkelijke recept hadden ze alles rauw gebruikt, maar het wilde in de oven maar niet gaar worden. Dat ga ik de volgende keer anders doen. Wel meer werk, maar zo vond ik het toch minder geslaagd. 

In dit boek vond ik een lekker recept met appel en blauwe bessen. Slow Cooked

In het boek staat het als toetje. Heb ik gisteren ook gedaan, en was ook lekker. 

Maar gebak als toetje vinden wij Nederlandse zuiveleters toch een beetje vreemd. Vanavond eten we een stukje bij de koffie. Lekker vooruitzicht.

Erwtensoep uit de Slowkooker.

Goed te doen voor beginners. Ik heb zelf ook nog maar zelden erwtensoep gekookt. Op deze manier gaat het gewoon goed. In de slowcooker bespaar je ook op gas.

500 gr spliterwten wassen en op de bodem leggen. Daarop 2 schouderkarbonades zonder bot en in stukken gesneden leggen. 2 preien, 1/2 knolselderij, 1 ui en 1 winderpeen kleindsnijden en hierbovenop leggen. 2 laurierblaadjes toevoegen. Dan 1,5 l. hete bouillon van 2 blokjes erop gieten. Slowkooker op laag zetten en 6 - 8 uur geduldig wachten. In het laatste uurtje de gesneden rookworst  toevoegen. Je moet echt geduldig wachten, want je moet niet te vaak in je pan kijken. Elke keer kijken verlengt je kooktijd. Het brandt echt niet aan! 

Ik heb het gisteren gemaakt en vandaag pas opgegeten. Erwtensoep is zo'n gerecht dat de volgende dag het lekkerst is. Wel heb ik  gisteren na afloop van het koken de soep overgegoten in een gewone pan. Ik had net gisteren een verhaal gehoord van een proffessionele kok wiens erwtensoepbedorven was door te langzaam afkoelen. En in zo'n aardewerk schaal van de slowkooker blijft het ook heel lang warm. Te lang misschien wel. Dus heb ik het even overgegoten in een gewone koude pan en vandaag op het fornuis warm gemaakt.

  

Ovenschotel spitskool 

 

Ik ga niet het recept opschrijven zoals ik het gisteren gemaakt heb, maar zoals ik het de volgende keer ga doen. Het is echt heel erg lekker. 

1 spitskool fijngesneden, beetgaar gekookt, of enkele minuten in de magnetron.                 

4 grote gekookte aardappelen in plakjes snijden.

1 grote ui in dunne ringen.

1 rookworst in plakjes.

2 eetlepels grove mosterd

2 eetlepels creme fraiche of een klein bakje haverfraiche (=Vegan) 

2 eetlepels olie 

1,5 dl bouillon.

De bodem van de schaal bedekken met plakjes aardappel. Bestrooien met peper. Hierop wat uienringen.

Bedekken met een laagje spitskool. Hierop leg je plakjes rookworst. 

Hierop weer een laagje aardappelschijven en eindigen met spitskool.

Maak dan een sausje van de mosterd, creme fraiche of een klein bakje haverfraiche (=Vegan), olie en bouillon. Giet dit over de ovenschotel. 

Ongeveer 30 - 45 minuten garen in de oven.

 

Eet Smakelijk!

 

 

 

Emigreren om je geloof. Ook in mijn familie. Lang geleden.

Al enkele jaren geleden kocht ik voor mijn vader het boek "Landverhuizers" van J. P. Risseeuw. Mijn vader had toen contact met iemand uit Heerde met dezelfde achternaam. Die was al een hele tijd bezig met de familiestamboom. Wij blijken van dezelfde stamboom af te stammen, wel verschillende takken. Een tak van onze familie blijkt naar Wisconsin te zijn geëmigreerd met de eerste landverhuizers.
Hier kun je er meer over lezen; Landverhuizers
Het boek staat nu al jaren bij mijn pa in de kast. Binnenkort wil ik het boek toch weer eens lezen.
Dus pa, ik kom het zo gauw ik kan ophalen.


Vorige week heb ik het boek "Dochters van de kust" gelezen van Lynn Austen. Een prachtig boek wat ook over dezelfde landverhuizers blijkt te gaan.
Tjonge wat heb ik veel geleerd uit dat boek. Veel van de kennis die ik nog wist uit het boek van m'n pa komt hier ook weer in terug. Nu kwam het wel meer tot leven. Zeker in de combinatie met Wikipedia ben ik veel te weten gekomen over onze allereerste emigranten. Emigreren om aan vervolging en armoede te ontkomen.
Bovendien kwam in deze boeken ook de kerkgeschiedenis tussen hervormden en gereformeerden meer tot leven. Ik heb zelf weinig of geen kerkgeschiedenisles gehad. En dat wat ik ooit geleerd had is nu pas wat meer gaan spreken.
Mijn vader en zijn familie zijn Nederlands Hervormd. De familie die geëmigreerd is, waren gereformeerd denk ik nu. Kerkscheuringen hebben ook scheuringen in families veroorzaakt. Wat een drama's zullen dat geweest zijn. Sowiezo was emigreren toen een drama; Je wist niet goed waar je heen ging en er was alleen communicatie per brief. Wie je in Nederland achterliet zou je nooit meer zien. Wat een moeilijkheden hebben ze daar, met Gods hulp, moeten overwinnen. Storm op zee, anderen leden schipbreuk met de kust in zicht, veel sterfte door Malaria, en net toen alles een beetje was opgebouwd werd de hele stad Holland door brand verwoest. Maar misschien vertel ik nu wel teveel.
En dan je geloof behouden...

Er is een vervolg op het boek!

Ik kijk er naar uit om deze te gaan lezen! (Via beide links kun je die boeken ook bekijken of bestellen. als je dat zou willen.)

Boekbespreking; Irma Joubert

Ik ben nu toch een boek aan het lezen! Heel bijzonder.
Het is een boek van Irma Joubert; Het meisje uit het verscholen dorp.

Het gaat over de 11 jarige Mentje de Vries, tijdens de oorlog.
Heel bijzonder om in een roman plaatsnamen tegen te komen uit je eigen omgeving. Vaak gaat het om plaatsen als Arkansas, Michigan, Londen,....
Nu begint het verhaal van Mentje in Vierhouten. Vierhouten! Dat ligt op fietsafstand hiervandaan.
Vierhouten, Gortel, Epe. Allemaal bekend terrein. Heb er gewoond. (In Epe)

Mentje woont op een boerderij in Vierhouten. Als haar vader worden opgepakt omdat zij Joden in huis verborgen hielden blijft Mentje alleen achter. Via via komt zij ook in het verscholen dorp terecht. Nu kennen wij dit inmiddels als de hutten in de bossen van Vierhouten waar Joden verborgen werden. Mentje wordt er ook een jaar verborgen gehouden. Daarna wordt het voor haar te gevaarlijk en wordt Mentje naar haar tante gebracht in Arnhem. Daar is zij niet welkom maar moet er toch blijven.
Ze maakt er de slag om Arnhem mee in September 1943. Ze neemt twee gewonde soldaten mee naar het huis van haar tante en verzorgd hen. Wetend dat haar tante dit niet wil. Zo jong als ze is! Mentaal is ze sterker als haar tante.  De laatste winter van de oorlog was erg zwaar voor de stedelingen.  De inwoners van Arnhem moeten verplicht evacueren.

Ook hier is weer een stukje  uit het boek wat dichterbij komt. Ook mijn vader was toen een Arnhems kind en moest evacueren. Ik heb hem er wel eens over gehoord, maar weet het niet zo heel precies meer hoe hij het verteld heeft. Ik ga hem er binnenkort toch weer eens naar vragen.

Mentje stelt voor naar de boerderij te gaan van haar vader. Meer strompelend dan lopend gaan ze daar naar toe. De boerderij is voor haar bekend en vertrouwd. Haar tante, een echte stadse, weet niet goed om te gaan met het boerenleven.
Na de oorlog gaat haar tante weer terug naar Arnhem en Mentje moet mee. Later stuurt haar tante haar naar Zuid Afrika. Hier kwam een van de twee gewonde soldaten vandaan en hij wil voor haar zorgen omdat het in Zuid Afrika op zijn boerderij beter voor Mentje zal zijn als nóg een barre winter in Arnhem. In Zuid Afrika overvalt haar een groot gevoel van eenzaamheid en verdriet. (Toen heb ik maar even gewacht met verder lezen tot ik helemaal alleen was.... werd janken...;-)
Toch raakt ze er gewend en gaat ze zich hechten.

Echt een aanrader dit boek! 
Om zelf te lezen  of cadeau te geven.
Hier kun je er meer over lezen of eenvoudig te bestellen;

Ruilen? Je boeken, je eten en je spullen.

We ruilen steeds meer! Een goed iets. We hebben al lang ontdekt dat van ruilen niet altijd huilen komt. Dat werd ons als kind gezegd. Maar ja, mams zei dat meestal als je al flink aan het brullen was.
Nu zijn we volwassen en hebben al wel gemerkt dat het meestal ook heel leuk is om te ruilen. Zo komen er op steeds meer plaatsen in het land minibieb's of freelibrary's. Op willekeurige plekken zoals een kastje in de voortuin van iemand, in een buurthuis, zorgcentrum, school, nou ja verzin maar, kun je je uitgelezen boeken ruilen voor andere boeken.
Drie jaar geleden schreef ik hier al over.
Het is een blijvertje gebleken.

Sterker nog. Op steeds meer plaatsen ontstaan er varianten op. Er is nu ook een variant met de voedselkast aan huis. Geef wat je over hebt en pak als de nood hoog is.
Ik heb ze hier in de stad nog niet gezien. Wel staan ze al in een dorp verderop. Voorverpakte levensmiddelen die je over hebt worden in een kastje gezet en staan daar te wachten om geruild of meegenomen te worden. Zo'n groot succes dat het kastje al uitpuilt.
Je hoeft natuurlijk niet altijd te ruilen op het moment dat je iets nodig hebt. Nu iets meenemen en er een volgende keer iets in zetten mag natuurlijk altijd!

Ik vind dit een hele mooie tussenoplossing! Vaak weet je van elkaar niet of iemand iets nodig heeft. En is er ook vaak een drempel om te vragen. Hiermee omzeil je deze gevoeligheid.

Natuurlijk is er ook nog de voedselbank. Via de kerken wordt ook voedsel ingezameld. Bij de kerken in onze stad dan. Gebeurt dit nog niet bij jouw kerk? Doe er een voorstel!
Elke week wordt er weer een ander levensmiddel aangegeven om mee te nemen. Deze worden dan door de voedselbanken opgehaald. Heb je andere levensmiddelen over dan kunnen die er gewoon bij gezet worden en gaan ook mee naar de voedselbank.
Hiermee komt jouw gift alleen bij mensen die bij de voedselbank komen.

De weggeefkast is ook zo iets. Je zet je goede spullen die je niet meer nodig of dubbel hebt in de weggeefkast. Een ander haalt er dan weer iets uit.

Zou jij het zien zitten om zo'n kastje in je voortuin te zetten?
Wat zou jij er in willen zetten? Boeken en tijdschriften? Voedsel?
Of heb je nog weer een heel ander idee?
Of heb je een idee voor een goede locatie voor zo'n kastje?

Moestuin, het begint er op te lijken!

Het begint er nu toch wel wat op te lijken. De bessen zijn rijp om te oogsten. De eerste courgettes en komkommers worden zichtbaar. 

De tomaatjes laten zich ook zien. Nog even wachten en de eerste blosjes worden zichtbaar.

Vanmorgen heb ik de eerste bietjes uit eigen tuin geoogst. Ik had ze al in de pan zitten toen ik bedacht dat een fotootje van de vers geoogste bietjes  wel leuk zou zijn. 

Nou dan maar een foto van de andere bietjes die nog iets groter moeten groeien.

 En de bietjes die intussen gekookt zijn. Klaar voor verdere verwerking vanavond.

 Ik had nog nooit eerder rauwe bieten gekookt. Heb ik ze wel eens rauw in de supermarkt of op de markt gezien? Ik zou het niet weten.

Ik ben benieuwd hoe het vanavond smaakt.

Ik maak er zo nog wel wat komkommer in azijn bij, anders hebben we misschien een beetje weinig groente zo met elkaar.

Ik heb al begrepen dat er zo ineens heel veel courgette en komkommer te oogsten kan zijn. Spannend. Ik ben al een beetje aan het kijken naar geschikte recepten. Ook voor recepten van gerechten voor "de bewaar".

Gisteren van mijn zus nog voor mijn verjaardag een heel leuk boekje gekregen.

Hierin staat op blz 8 ook een moderne manier voor het houdbaar maken van groente en fruit. Niet wecken, maar gewoon en gemakkelijk in de oven! Ga ik zeker eens proberen. Daarnaast staan er ook hele leuke recepten in. 

Zeker eens kijken;

Zoals je weet kun je m ook gemakkelijk zelf bestellen via deze link.

Mijn zus was als cadeautje op zoek geweest naar een boekje met recepten om zelf ijs te maken in een ijsmachine. Dat is haar niet gelukt. Daar ga ik dus nog verder naar op zoek. Of zal ik van alle recepten die ik van internet pluk zelf een boekje voor eigen gebruik maken? Vorige week had ik een recept gemaakt dat in de beschrijving van het apparaat stond. Was ook erg lekker! Bosvruchten-yoghurt ijs vers gemaakt.

Zo simpel kan het zijn.

Zo simpel kan het zijn.
Dat boek heb ik net uit. Mijn oog viel er op in de bieb. De titel sprak mij aan. Dit boek moet je echt eens lezen! Veel moeite zal het niet kosten, het leest makkelijk weg. Het boek gaat over kleine en grotere moeilijkheden die je tegen kunt komen. En hoe de oplossing soms ongewoon makkelijk is.  Kort en bondig geschreven, met een royale dosis humor en zelfspot. Dat mag ik wel.

Voor mij was er veel herkenning in het boek. Vooral op mijn werk. Ik denk dat jij dat ook zult hebben.  Als je jezelf of je omgeving er niet in herkent, dan kan het je denkpatroon op een heel ander spoor zetten.

Drie ervaringen vanuit mijn werk;
 - Onze teams zijn veranderd en we moeten een cultuuromslag maken naar een zelforganiserend team. In een van de eerste vergaderingen werd de vraag gesteld wat er belangrijk is in een team.....Er werden toen wat kreten geuit... tot ik begon te ageren. Dit zijn zo van die standaard kreten, maar die weten we toch allemaal al wel? die passen we toch al toe? Moet dat nu dan weer allemaal opgenoemd worden? We kunnen t toch gewoon dóen?
Mijn reactie kwam toen niet goed uit de verf. De gedachten die dan bij me opkomen kan ik beter eerst zelf uitfilteren en goed helder hebben wat ik wil zeggen en wat ik ermee wil bereiken. Maar ja, tegen de tijd dat ik dit in gedachten uitgefilterd heb, is de vergadering afgelopen en onze tijd verdaan. Dus spreek ik die gedachten deels gefilterd uit en krijg gelijk tegengas van verschillende kanten...
In Richard's boek heb ik de term clichédiarree gelezen. Richtingloze wenstaal; Iedereen is t ermee eens maar niemand weet wat hij ermee moet doen. Toen ik dit las, moest ik gelijk aan die vergadering denken.

 - Een andere vergadering. Er was al wat geharrewar over het vergaderen; Alleen met het grote team, of ook in kleinere locatieteams. Ook in locatieteams dus. Hoe vaak dan? Na wat heen en weer gesteggel ageerde ik weer. Waarom zo strak in een structuur van om de 2 maanden locatieoverleg?
Mij werd daarop gevraagd wat ik tegen structuur had. Structuur biedt toch duidelijkheid voor iedereen? Nou ehm, ik heb niets tegen structuur op zich. Niet wat ik zo 1, 2, 3 uit kan leggen. Dus gaan we om de 2 maanden een locatieoverleg houden. Inmiddels heb ik voor mezelf duidelijk dat ik niet om de 2 maanden wil vergaderen omdat dit zo in de planning staat, maar op het moment dat iemand van de locatie de boel bij elkaar roept omdat er wat overleg gedaan moet worden. Of de vorige vergadering nou 1 of 3 maanden geleden was.

- Bij ons is n enkeling gek op doelstellingen die smart geformuleerd zijn. volgens een bepaalde methode. Dan is je doel meetbaar. Meten leidt tot een cijfer. Is het doel ook merkbaar? Zou je het resultaat in je netwerk willen aanbevelen?

Richard schrijft hierover ook in zijn boek. Ben je tevreden over mijn boek? Zou je dit boek aan anderen willen aanbevelen? Doe dat dan en doe ze mijn hartelijke groeten. Dat doe ik dan bij deze.
Het is echt een heel goed boek. Het is ook een leuk boek. Maar leuk alleen dekt de lading niet. Het zet je aan tot omdenken.
Lezen dus!



(Ik ben van tevoren niet gevraagd dit boek te promoten. Voor deze reclamemakerij ontvang ik geen geld. Wel is het zo dat als je via mijn links bestelt, ik er n kleine commissie van krijg.)

Boeken gelezen.

Onlangs heb ik 2 boeken gelezen van 1 dezelfde schrijfster. Van Leisha Kelly. Het eerste boek had ik te leen gekregen van iemand uit de huiskring. Ik heb het in één adem uitgelezen. Gelukkig heb ik daar steeds meer de rust voor; een boek binnen enkele dagen uitlezen. Bij vlagen dan. Niet altijd.

Het eerste boek dat ik van Leisha Kelly las is deze;

 

Een prachtig boek! Ik vind dit boek zo mooi omdat zij als echtpaar samen door de moeite heengaan en er zo verschillend mee omgaan. Door de grote beurscrash in 1929 zijn ze alles kwijtgeraakt.
Elk op hun eigen manier pakken ze aan wat er gedaan moet worden en merken dat ze door aan te pakken, mensen ontmoeten die met hen bewogen zijn. Ze ontvangen onderdak van een oude dame. Er groeit een liefdesband tussen het gezin en de oude dame. Enkele dorpsgenoten zijn hier jaloers op en willen het gezin weg hebben. Hoe het afloopt? Lees het zelf.

Bovenstaand boek had ik zó uit en wilde ik meer van haar lezen.
Toen vond ik dit boek;

Het huis aan de Malcolmstreet.
Het boek is via deze link ook te bestellen bij bol. (Als je via deze link bestelt, of via de banner op mijn site, verdien ik ook een commissie....)

Na het overlijden van haar man en zoontje is Leah alles kwijtgeraakt. Berooid maakt ze dan toch maar gebruik van het aanbod van de tante van haar man om met haar dochter bij haar in te trekken. Leah voelt zich lang schuldig omdat ze denkt dat ze niets te bieden heeft. Ze voelt zich ook aangeklaagd door de andere huisgenoot; Misschien denkt hij wel dat zij op het huis van de tante uit is. Haar nachtmerries uit haar kindertijd komen ook weer terug. Waar komen die toch uit voort?

Ik beschrijf dit boek niet zozeer om er reclame voor te maken en eraan te verdienen, maar omdat het mijzelf ook iets geleerd heeft. Het heeft mij ook weer doen relativeren.
Leah en haar dochter hebben berooid en hongerig een treinreis gemaakt naar een onbekende tante. Dochter en tante nemen de zegeningen van God onbevangen aan. Leah zelf kan dat niet en maakt zich grote zorgen. Voelt zich ook schuldig, omdat ze het aan moet nemen.
Het boek zette mij via een omweg ook weer wat meer op de been. Ik heb me ook enorm veel zorgen gemaakt over mijn werk. Heel veel zorgen over alle veranderingen die er zijn geweest en nog op stapel staan. Deze gaven mij ongewoon veel onrust en spanning. Ik heb een baan waarvan ik heel bang zou zijn dat het straks minder leuk is. Mijn baan is echter geen baan waarvan ik zo afhankelijk ben dat ik zonder deze baan dakloos of hongerig wordt. En toch zo'n onrust? Ik heb toch de ervaring dat God voorziet? Nou dan!

Nu ik dit zo opschrijf lijkt dat kort door de bocht. Dat besef ik ook wel. Het heeft me een hoop tijd en strijd gekost om nu dit zo te kunnen zeggen: God zal ook in ons werk voorzien. Ik heb het nu ineens over ons werk in plaats van alleen mijn werk, omdat ik ook hierin het werk van mijn man wil betrekken. Dat is in wezen wat God ook van ons vraagt; Pak in vertrouwen op Mij aan wat je zelf kunt en laat de rest aan Mij over. Hij zal ons dan op een plekje zetten waar wij weer op onze beurt tot zegen kunnen zijn.

Welk boek zou jij op dit moment willen aanbevelen? Wat heeft dat boek met je gedaan?

Schrijvend op weg.

Ik had beloofd te vertellen hoe de schrijfavond was. Ik schreef er hier al eerder over. Het was in Boekhandel Sjemen in Harderwijk op dinsdagavond 21 april.
Het was een heel geslaagde avond!

Bij binnenkomst was een deel van de boekwinkel verbouwd en leek het achterste gedeelte wel een klein restaurantje, waar de chocolaatjes en koekjes al klaarstonden voor de gasten. Zag er heel uitnodigend en gezellig uit. Ik zat aan een tafeltje met 1 bekende dame en 2 totaal vreemden, maar het was heel gezellig en we hebben best schik gehad om de dingen die we van elkaar hoorden en bij onszelf herkenden.

De schrijfster van het boek, Coby Kremer, was er zelf en vertelde over haar boek.
Het boek; Hartstocht schrijvend op weg gaan, neemt je mee op reis.
Je reis door je eigen leven. Dezelfde rode draad als in het boek werd ook gebruikt in de workshop.

Ik ben van mezelf een schrijver. Geen boekenschrijver, maar tijdens vergaderingen zit ik flink te pennen, ook als ik niet de notulist ben, ik heb al sinds mijn tienertijd een dagboek en nu blog ik.
Toch hoef je echt niet zo'n schrijver te zijn om naar deze schrijfavond toe te gaan. Het is echt voor iedereen. Zelfs als je dyslectisch bent. Wel handig als je je eigen schrijfsels wel gelijk kunt herlezen. Dat is wel nodig. Het gaat niet om goed of fout, foutloos of goede zinnen.

Ik ga de schrijftechnieken hier niet vertellen, want dan denk je vast dat kan ik zelf ook. En misschien is dat ook wel zo. Toch wil ik je een duwtje in de rug geven om er eens heen te gaan, of het boek te bestellen. Ga er mee aan de slag. Tijdens die korte schrijfopdrachtjes kreeg ik toch heel verhelderende inzichten. Echt fijn.
Over 1 van de schrijfopdrachten heb ik mijn man en vriendin niks gezegd. Deze hoop ik binnenkort eens in de huiskring te gaan doen.

Voor mij was het eigenlijk voor het eerst dat ik naar zoiets toe ging. Heb jij zoiets als dit al wel eens gedaan? Of koop je liever gewoon het boek en doe je het gewoon lekker thuis?

Workshop creatief dagboekschrijven.

Ik heb me opgegeven voor een workshop in de evangelische boekhandel in de stad. Het is een workshop aan de hand van dit boek. Als ik het goed begrijp is de schrijfster van het boek er ook bij. De workshop is op dinsdagavond 21 april. Ik weet nog niet of er nog plaatsen vrij zijn, maar dat hoor ik nog wel.

In het inkijkexemplaar zag ik enkele bladzijden uit dat boek. Natuurlijk weet ik nu nog niet wat ze uit dit boek gaan gebruiken, maar het zag er heel uitnodigend uit. Verschillende creatieve schrijfopdrachten om te doen en zo dingen over jezelf te (her-)ontdekken.

Ik vertelde mijn man erover en spontaan begonnen we te vertellen over wat wij nog wisten uit onze kindertijd. Uit mijn tijd in Rozenburg weet ik nog erg weinig. Ik ben er rond mijn 7e jaar weggegaan. Naar de Veluwe, waar de boslucht beter voor me zou zijn. (Is ook wel gebleken.)
De lagere schooltijd roept wel iets meer herinneringen bij me op, maar vooral dan ook van school. Twee verschillende scholen gehad in Vaassen. Eerst enkele jaren de openbare school en later de katholieke school, omdat die na de verhuizing dichterbij was. Ik weet nog wel dat ik daar beter gedijde. Ik herinner me weinig van thuis. Hoe komt dat?
 Ik merk ook dat ik dingen door elkaar gooi. Herinneringen van de middelbare school, was dat nou in Epe of in Apeldoorn? 

Ook manlief vertelde zo het een en ander. Het zal natuurlijk niet alleen om je kindertijd gaan, ook om het recentere verleden en de toekomst. Over hoe je nu in het leven staat.
Maar ik loop misschien wel teveel op de zaken vooruit. Ik heb me aangemeld en het is pas op de 21e. Wie de workshop niet kan gaan doen zou het boek kunnen bestellen. Kan ook via bovenstaand plaatje.

Zodra ik de workshop gedaan heb zal ik je er meer over vertellen!
Of heb jij 'm al gedaan in jouw boekhandel? Hoe was het? Wat kan ik me er bij voorstellen?
Ken je het boek?

5 talen van de liefde.

Gisteravond hadden we huiskringavond. Ik had het aardig voorbereid. (Denk ik.) De preek van afgelopen zondag heb ik nog nageluisterd om er gespreksonderwerpen uit te halen. En toch liep het in het begin niet echt lekker soepel vond ik. Onvoldoende diepgang. Bij het zingen had ik wat liederen uitgekozen die niet echt makkelijk meezongen. 1 lied had ik uitgekozen waarvan ik wist dat wij het niet kenden. Maar om de tekst heb ik het toch uitgekozen. In plaats dat ik vlak voordat iedereen binnenkomt de laptop al klaarzet om dit lied straks via Youtube af te spelen, laat ik me afleiden door gekregen handwerkspullen te bekijken.
Tja.

Ik wist dat er 2 mensen eerder weg moesten en heb toch te lang gedraald aan het begin van de avond. Wel hebben enkelen hun recente ervaringen verteld in het in gesprek komen met mensen en hoe God betrokken is geraakt in dat gesprek. Dat was wel goed.

Ik ben hier (Kring leiden) niet zo heel goed in denk ik. Nou ja, blijven oefenen, zeg ik ook altijd tegen mijn kinderen. Of delegeren; Men hoeft niet alles te kunnen. Sluis dan door wat een ander beter kan.

Later op de avond kwamen we op een boek uit wat in de preek ook genoemd werd. Een boek wat ik zeker wil aanraden!

Het boek heet; De 5 talen van de liefde. Ik heb het boek al wel eens eerder gelezen en kon kort uitleggen welke 5 talen er zijn en hoe dat globaal werkt.
Elk mens heeft een eigen hoofdtaal waarin hij of zij haar liefde geeft en ontvangt. Herken elkaars hoofdtaal en communicatie zal soepeler verlopen. Dit gaat trouwens op in alle relaties. In je huwelijk, gezin, maar ook gewoon met je collega's.

Ik kan er in dit stukje een heel verhaal over schrijven. Het boek zelf is de moeite van het lezen wel waard.
Bekijk het maar eens hier;

 

Er is genoeg om door te geven | Magazine Genoeg

Het blad Genoeg is een opvolger van De Vrekkenkrant.  Een krantje die uitnodigde tot consuminderen. Niet steeds méér, méér, of nieuwer, nieuwste.
De vrekkenkrant stond vooral vol met tips om je aan het denken te zetten over je consumeergedrag en om te besparen. Het blad Genoeg is daar uit voortgekomen. De insteek van het blad ervaar ik anders. Wat filosofischer wat minder op de praktische uitvoering.

Je kunt het nu zelf uitproberen. Klik daarvoor op;
 Er is genoeg om door te geven | Magazine Genoeg - er is genoeg voor iedereen

Sommige mensen associeren me nog steeds met de vrekkenkrant. Dat kost me meestal wat moeite, omdat ik al snel invul dat dit negatief bedoeld of minstens met een negatieve ondertoon is. als ik erover probeer na te vragen kan ik niet goed achterhalen hoe het bedoeld is.
Dat blad bestaat al lang niet meer. Ook hoef ik niet meer zo krampachtig op mijn uitgaven te letten als ik dat toen moest. Toen was het een privé-kramp-situatie.
Het bewust met mijn middelen omgaan is wel een aard van het beestje en blijf dan ook moeite houden met dingen weg doen, ook al is het naar de kringloopwinkel. Het is ook mijn aard om te kijken of het ook op een voordeliger manier kan dan in eerste instantie wordt gepresenteerd. En enkele keer geef ik die tips dan ook spontaan door aan iemand. Soms reageert die dan als door een wesp gestoken. Het blijft een gevoelig onderwerp hier in Nederland, ondanks jaren van crisis. Ik ben dus wel steeds voorzichtiger en behoudender geworden in het aanbieden van tips. Doe dat steeds minder, ook al moet ik soms mijn lippen zippen als die het er dan over heeft dat dit of dat zo duur is. Maar genoeg hierover. Nu weer over het blad Genoeg.

Eerlijk gezegd vind ik het blad Genoeg prijzig. Ik ben nu wel blij met het nummer dat we online kunnen lezen.  Het blad wordt dan ook hélemaal gelezen en de tips wil ik onthouden. Als je op de link bovenaan klikt, kun jij het blad ook online lezen. Het zal een reclameactie zijn om meer mensen kennis te laten maken met het blad. Daar werk ik graag aan mee.


En wat vind jij van het blad?
Hoe reageer jij op ongevraagde tips om iets voordeliger te kunnen doen?

vrouwentijdschrift Eva

Graag wil ik je een link geven van de website waarin je een gratis proefnummer van Eva aan kunt vragen.

Eva is een Christelijk vrouwenblad. Het blad is trouwens ook prettig te lezen voor mensen die "niks" met het christelijk geloof hebben. Je wordt niet bestookt met termen en kreten die je niet kent omdat je niet naar een kerk gaat.
't Ligt nooit in de gewone supermarkt dus kun je het daar niet op je gemak inkijken om te beslissen of je het wilt kopen of niet. En niet iedereen stapt gemakkelijk een christelijke boekwinkel binnen om er eens rond te neuzen.

Daarom plaats ik hier een keer de link om eens een proefnummer van Eva aan te vragen.

Eva proefnummer

Veel leesplezier! (Geef jij 'm na het lezen weer door aan iemand anders?)

Startavond huiskring; Lekker samen eten!

Vanavond hebben we bij ons thuis de eerste avond van de huiskringen. Eens in de 2 weken komen we bij elkaar.  Die zijn niet alle avonden bij ons thuis. Dat rouleert. Het is in onze kring een gebruik geworden om het seizoen af te sluiten met een bbq. Dat hebben we dit jaar anders besloten. We zouden eerst een afsluitingsavond bij ons thuis houden, maar dat is er toen niet van gekomen. Dus nu wordt het een startavond. Dat is niet verkeerd, want er zijn ook nieuwe mensen bij en zo leer je elkaar wat beter kennen op een ontspannen manier. Lekker eten samen.

We hebben met elkaar afgesproken wie er wat mee gaat nemen, om een beetje te voorkomen dat iedereen met hetzelfde aankomt. Helemaal heb ik het niet kunnen voorkomen. Iemand had al eerder voorgesteld om hartige taart mee te nemen. Dat had ik toen keurig opgeschreven op mijn lijstje, maar niet opgeslagen in mijn hoofd. Krijg ik op een avond telefoon van iemand die ook voorstelde hartige taarten te maken. Denk ik er toch heel niet aan om op dat lijstje te kijken! Ik wil niet iemand gaan bellen om zijn plan te wijzigen. Gelukkig zijn er heel veel verschillende taarten onder de noemer hartige taart. ;-)

Ik had beloofd om Betsie's salade te gaan maken. Ik heb t recept van mijn collega Betsie. Vandaar dat ik t nu Betsie's salade noem. Het kan zijn dat ik t al eens eerder genoemd heb, maar hier nog even het recept;

Betsie's Salade.

Neem een bak kant en klare aardappelsalade. Doe hier een pakje hamblokjes in, een klein blijkje kleingesneden ananas, een handvol kleingesneden lenteui en een flinke handvol kleingehakte ongezouten cashewnoten. Dit is het lekkerste als je het wat langer van tevoren maakt, dan kan de smaak goed mengen.

Ik heb er vanmorgen toch nog maar wat extra's bijgemaakt, omdat ik wat meer eters heb. De kinderen eten ook gewoon mee, dus wij hebben 5 eters. Stokbrood gehaald, mini-gehaktballetjes gebraden met pindasaaus en een stapel pannenkoeken gebakken. Lekker met stroop, suiker of bramenjam.

Vanavond zitten wij met 16 man in de kamer. Ik heb lang getwijfeld of ik de hele boel zou verbouwen tot één grote kring, of juist niet, omdat we toch veel heen en weer lopen. Ik heb niet verbouwd. Ook de borden, schotels en bestek ga ik niet uitgebreid uitstallen. Ik heb daar gewoon de ruimte niet voor en alles staat toch grijpklaar. Ik heb wel alles zoveel mogelijk gebundeld, dus wel bijvoorbeeld alle schoteltjes bij elkaar gezet, zodat we niet vanuit verschillende plaatsen hoeven pakken.

De buffetkast, 2 sidetables en de salontafel zijn leeggehaald. Daar liggen nu kleedjes op en alle kleine grut ligt in de lades. Daar kan straks het eten staan. Het drinken is vanmorgen al gebracht en staat in de koelkast.



Ik kijk er naar uit en bedenk dat ik de servetten vergeten ben! Vanmorgen kwam ik eerst ook al tot de ontdekking dat ik toch geen eieren meer had, en nu de servetten. Schiet lekker op zo.

Verder denk ik dat ik alles in orde heb. Het kan zijn dat als manlief thuiskomt we toch nog gaan schuiven met de stoelen, maar dat merk ik dan straks wel.

Na deze startavond gaan we als gemeente (kerk) aan de gang met het programma Celebrate Recovery.

Het is een programma van 8 keer bij elkaar komen. We gebruiken hiervoor de boeken "Op weg naar herstel" van John Baker. Kent iemand dit programma? Heb jij t ook zelf gedaan en wat vond je ervan?

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen en wil ze ook doorgeven in ons groepje.

Jaarwisseling, tweede poging

Om te voorkomen dat ik eerst hele lappen tekst schrijf en die straks misschien kwijtraak probeer ik eerst of er al weer foto's geplaatst kunnen worden. Al moet ik toegeven dat een foto over oliebollen ondertussen niet zo heel aantrekkelijk meer is. We zijn al zo'n tijd verder.....

Nou, de oliebollenfoto blijft jullie bespaard. Het uploaden van foto's lukt nog steeds niet. Kan ik je ook de foto van de hond niet laten zien hoe zij de jaarwisseling doorbracht.
Ik ga ook niet meer schrijven over hoe de jaarwisseling was. We zijn al weer een volle week verder.

Een deel is al weer aan het werk, een ander deel naar school, naar eigen huis. De mensen die ik gesproken heb, heb ik al een goed jaar gewensd. Hier nog niet. Doe ik bij deze; Misschien ken ik je persoonlijk, misschien ook niet. Ik wil jou en iedereen die jou dierbaar is een heel mooi, goed en gezegend nieuw jaar toewensen!
Ik hoop dat je jaar goed is begonnen, dat je je voornemens nog steeds uitvoert. Ik hoop dat het je goed mag gaan en je dit ook uit kunt delen, zodat je ook anderen tot zegen zult zijn.

In de afgelopen weken heb ik het zo druk gehad dat ik vooral doorholde en niet de tijd heb gehad terug te kijken. Niet even in gedachten de maanden doorgefietst om even terug te blikken. En vooruit kijken? Dat is lastig. Je wilt je gezin stabiliteit bieden. Met volwassen jongeren in huis die overwegen hun vleugels uit te slaan wordt dat een hele klus. Want gaan ze dat doen? Of blijven ze toch nog even? Een van de jongeren praat over een stage in het buitenland, een ander over eenhuis kopen..... Dat geeft onrust want voor alles echt duidelijk vast ligt....Is er zo weer een jaar voorbij.

Komend jaar:
*Hoop ik mijn relatie met God wat te verdiepen, meer tijd samen door te brengen.
*Dit hoop ik ook met mijn man, wat meer tijd met zijn tweeën door te brengen. Gewoon een wandeling in het bos of zo. Een echt weekendje weg met zijn tweeën zal nog wel niet lukken.
*Ook hoop ik een echte gezinsvakantie te kunnen hebben, een weekje weg met de jongste twee. Dat wordt nog een hele puzzel; waar ga je heen met 2 pubers van 16?
*Hoop ik verder te ontwikkelen  en te groeien in mijn werk.
*Wil ik meer tijd besteden met de mensen om mij heen.
*Hoop ik de eerste appel en rode bessen weer uit eigen tuin te oogsten.
*Hoop ik wat meer financiën te hebben, zodat ik niet weer voor de kassa sta met een volle kar die ik niet kan pinnen. Het blijft dus opletten op de kleintjes, hamsteren wanneer de aanbiedingen echt zijn en geen gekke dingen doen.
*Wil ik de vele boeken die er nog steeds staan lezen en doorverkopen.
*Een paar kilo gewicht kwijt raken.
*Wil ik mijn gedachten met je blijven delen op deze blog. Ik hoop ook op wat meer reacties van lezers via de site zelf. Vaak krijg ik al wel mondelinge reacties, maar nog weinig op mijn blogs. Het schijnt lastig te zijn om te reageren?
*Wil ik meer opruimen. Zowel in mijn huis als mijn karakter. Zou toch mooi zijn, een opgeruimd karakter en een opgeruimd huis?
*Meer dingen zelf gaan maken; brood, toetjes, dingen in huis, cadeautjes.

Kortom, ik ben al weer druk doende om 36 uur in een dag te proppen. En dat terwijl ik mijn blog begon met schrijven dat ik het te druk had gehad om terug te blikken over vorig jaar. Misschien maar eens beginnen met wat meer rust en tijd voor mezelf te reserveren? Of zoals het kaartje dat Manlief gisteren kreeg;

Scannen en hier weergeven lukt nu niet, dus je zult het moeten doen met alleen de tekst;

2013
Eerst
met God bezinnen,
dan eraan beginnen!

boekbespreking

Op dit moment ben ik een boek aan het lezen wat mij verraste. Ik vind het leuk om boeken en artikelen te lezen over of en hoe je bewust omgaat met het materieel om je heen, ook geld.

Jaren geleden las ik de vrekkenkrant. Hierin stonden vooral prakische tips om zuiniger met de dingen om te gaan, om zo kosten uit te sparen. Dat was ook in een tijd dat ik heel zuinig met geld om moest gaan, maar ook vond ik het leuk om het zo uit te vogelen dat ik er toch mee uitkwam. Met dat blad wordt ik soms nu nog geplaagd door n enkeling. Dit blad is toen overgegaan in Genoeg. Een blad die ook wat meer filosofeert over zuinig met de spullen omgaan, om zo verspilling en verkwisting tegen te gaan voor het behoud van het millieu en om elkaar hiermee te helpen.

Toen ik er mee bezig bleef, was het, ook in mijn omgeving, niet gebruikelijk om bewust van iets af te zien omdat je genoeg hebt aan dat wat je hebt. Nu zie je het ook in de media al steeds gewoner worden. Voor sommigen is het ook noodzaak geworden om flink te besparen, omdat een inkomen is weggevallen of doordat je op te grote voet hebt geleefd en nu met de brokken zit. Hele televisieprogramma's gaan daar over. En in de bibliotheek is er ondertussen een hele boekenplank vol met boeken over geschreven; Consuminderen. Consuminderen en besparen worden vaak in een adem genoemd, maar is eigenlijk niet hetzelfde. De insteek en de bedoeling, de achterliggende gedachte is toch net een beetje, of heel verschillend.

Tot nu toe heb ik er ook verschillende boeken over gelezen. Deze week zag ik een voor mij nieuwe titel in de bieb staan;  Gelukkig met minder geld. Uitgeverij Boekencentrum Zoetermeer.

(sorry, afbeelding is zo onduidelijk, omdat die ook zo onduidelijk op het boek zelf staat.)

Het verrassende in dit boek was dat het een Christelijke insteek heeft. Ik merkte dat thuis pas toen ik erin begon te lezen. Er staan dingen in besproken; als Christen, mag je dan rijk zijn en (veel) geld verdienen? Hoe kijkt Jezus aan tegen rijkdom? En armoede? Over geven en ontvangen? Bankzaken als rente betalen? Ik probeer het boek ook te lezen om eens te kijken hoe ik dit in een huiskringavond vanuit de gemeente zou kunnen verwerken, maar ik heb de inhoud van dit boek nog niet in een vorm kunnen gieten dat dit bruikbaar is voor een kringavond.

In het boek staan ook praktische besparingstips om toe te kunnen met minder geld. Die zijn geschreven door verschillende schrijvers, waaronder Nederlands bekendste besparingsdeskundige; Marieke Henselmans. Ze heeft zelf trouwens verschillende boeken over besparen geschreven, met goed bruikbare tips.  Binnenkort zal ik zelf eens wat tips op de blog vermelden, maar nu wil ik deze blog afsluiten met 1  tip van Gerben Roest; Wordt christen, dan ga je - als het je ernst is - minder geven om status. Dat scheelt heel veel geld.