Rouw, rauw.

Het is zo'n zwaar woord; rouw. 

Begin juni is mijn schoonmoeder overleden. Ze woonde in het verzorgingshuis waar ik werk, in de kamer naast mijn werkplek. Op dinsdagmorgen is ze in alle vroegte overleden.  

 

Rouw doet zeer, op sommige momenten. En wat is het vermoeiend en afmattend. Ik was vergeten hoe het voelde, het verdriet. Rouw is ook tegelijk rauw. 

We hebben veel kaarten  en n bos bloemen mogen ontvangen.

 

Op vrijdag was haar appartement leeg. Niet omdat dit op vrijdag al moest, we hadden tot maandag. Maar op maandag was de uitvaart, op zondag ga je niet met spullen lopen slepen, op zaterdag komt de kringloop niks ophalen, dus waren we op de vrijdag aangewezen. Wat moet er dan veel geregeld worden in zo'n korte tijd. Veel konden we weggeven aan belangstellenden. Maar wat is het wrang als je net alle kleding naar het Leger des Heils hebt gedaan en je dan hoort dat er familie was die het graag hadden willen hebben en het goed konden gebruiken. 

 

Vanaf nu geen kopje cappucino en een kletsje voor werktijd meer. 

In haar kamer woont nu een ander heel lieve dame. Gek is dat, dat het belangrijk voor me is dat er nu weer een lieve dame woont. Niet dat ik met haar voor werktijd ga koffiedrinken, maar het voelt gelijk toch goed zo. Ik gun haar deze mooie plek in het huis.  

 

Na een weekje ben ik weer aan het werk gegaan. Wetende dat ik na het weekje werken 2 weken vakantie heb. En die hebben we nu. We hadden niets gepland en dat is nu maar goed ook. We merken de rust van het niets moeten nodig hebben. Ondertussen maakte ik wel rabarbermoes van rabarber uit eigen tuin, hebben we de spullen al klaarstaan voor de rommelmarkt aan huis komende zaterdag, hebben we bij het te bouwen huis gekeken, het boek uitgelezen dat er al langer lag, en ga zo maar door. We kregen wel tips om er een paar dagen tussenuit te gaan. Misschien doen we dat later in de vakantie alsnog. Voorlopig zijn de darmen van manlief weer te onrustig en kunnen we helemaal niet weg. 

 

Op dit moment zit ik te bloggen aan de keukentafel en werp af en toe een blik naar buiten in de avondschemering, in de hoop dat het egeltje langskomt om te komen eten. Smorgens is zijn huisje wel vaak een stuk leger, dus er wordt van gegeten. Ik hoor je denken, dat kunnen ook ratten of muizen zijn, die lusten ook wel kattenbrokken. Maar ik heb nog geen ratten of muizenkeutels gezien. 

Het egelhuisje nemen we straks maar niet mee naar het nieuwe huis. Dan wonen we op een spiksplinternieuw gecreëerd eilandje naast de binnenstad. Gaat 'm vast niet worden voor egels. Dan kan hij of zij beter hier haar plekje houden. (Al kan het zijn dat de nieuwe kopers het zo snel mgelijk wegkieperen, ben ik me ook van bewust) 

Balansbudget. Ooit van gehoord? Wat is het en hoe werkt het?

 

Balansbudget: Het heeft niet echt iets met balans (sport) of budget (geld) te maken.

Het BalansBudget is een regeling voor verlof uren sparen. 

Je kunt als medewerker tijd sparen om in alle fasen van je loopbaan tijdelijk minder of niet te werken. Dit met het doel een betere werk- en privébalans te krijgen. (Als je een deel van je BalansBudget hebt opgenomen, dan kun je daarna weer verder sparen tot je aan je eigen maximum zit.)

Je kunt (een deel van) je eindejaarsuitkering, vakantiegeld, (extra) bovenwettelijke vakantie-uren en een deel van je salaris gebruiken voor sparen voor je Balanspotje. Soms kun je ook je meer gewerkte uren in het balanspotje stoppen in plaats van deze uit te laten betalen aan het einde van het jaar. Het balanspotje is een potje van jou zelf, het verjaart niet. Al is het nu ook weer niet zo dat je op je 25e al kunt gaan sparen voor een vervroegd pensioen;-)

Je kunt je uren opsparen om er een jaar tussenuit te gaan. Op avontuur met de camper door Europa. Of lekker thuisblijven aansluitend op je ouderschapsverlof. Niet helemaal thuis willen blijven? Minder werken en je uren laten aanvullen met je eerder gespaarde uren kan ook. Minder uren werken om te kunnen/moeten mantelzorgen. 

Of, aan het einde van je loopbaan minder gaan werken ter voorbereiding op je pensioen. Dit noemen ze landingsbaan. Of eerder stoppen met je balansuren, kan ook. 

Je mag tot 100 x je weekuren sparen. Dat is bij elkaar bijna 2 jaar! 

Per CAO zitten er wel wat voorwaarden aan het opnemen; Je moet het ruim van tevoren aanvragen, in mijn CAO zeker 4 maanden van tevoren. Maar ja, als je grootse plannen hebt, weet je die vaak ook wel zo lang van tevoren, dus dat zal geen punt zijn. Een andere eis is dat je minimaal 3x je weekuren op moet nemen. Uren die in je budgetpotje zitten kun je niet maar zo uit laten betalen, je dient ze in tijd op te nemen; Het gaat immers om je balans. (Al kan de balans van je portemonee soms de belanrijkste vereiste zijn. Maar ja, dan zijn andere maatregelen nodig.)

Zelf ben ik ook aan het balansuren sparen en heb er ook al collega's op geattendeerd.  Een paar details nader toegelicht en inmiddels is zij ook uren aan het sparen. Ik vind het gewoon ook een fijn idee om een buffer in uren te hebben voor wat dan ook. Als het werk verandert en straks misschien te zwaar wordt bijvoorbeeld.

Voor nu vind ik mijn werk nog veel te leuk! 

En jij? Kende je het begrip budgetbalans? Lijkt het je wat? 

Of heb je al een leuk potje vol uren klaarstaan? Wat ga je ermee doen?

Allemaal leuke dingen week.

 Wat een heerlijke week hebben we. Allereerst natuurlijk het prachtige zomerweer! Het lijkt wel of het zomerseizoen gewoon een stukje later is. Later begonnen en later gestopt. Het is nu lekker ervan genieten.

We hebben allerlei leuke dingen gedaan. Zo zijn we afgelopen woensdag wezen varen met de Stedenmaegd. Vanuit Lelystad naar Urk. Die dag hadden we het mooiste weer van de (werk)week. 

Wat is dat een prachtig schip! Bij het aan boord gaan viel het me op dat de romp van het schip het nodige doorstaan moet hebben doorstaan; die had alles behalve een glad velletje. Binnenin en  bovenop het schip was het houtwerk prachtig. Goed in de lak. Later hoorden we dat het schip vroeger een walvisvaarder is geweest. Vandaar al die "littekens"op de romp.Later werd het een vrachtschip en nog later deze prachtige zeilboot. 

We hadden tickets gewonnen via vakantieveilingen. Hierdoor was het ook een heel voordelig tochtje. HIer ga ik toch maar weer eens vaker kijken. Vooral als ik weer eens 'snachts wakker ben. Dan maak je nog de meeste kans op een leuk voordeeltje.

Nu zijn we eindelijk ook eens in Urk geweest. Naar Urk gaan in het hoogseizoen is vragen om drukke straten vol toeristen. Gelijk zijn we het straatje ernaast ingelopen waar we gelunched hebben bij de oude Bakkerij. Wil ik je echt aanraden als je ook op Urk komt. Ja, de Urkers spreken van Op Urk komen, niet van In Urk komen. Urk was vroeger een eilend, vandaar dat de Urkers het nog steeds hebben over Op Urk komen. Echt een leuk stadje. Hoewel het dichtbij ons is was ik er nog nooit geweest.

Urk

 

Bleek mijn zus dezelfde dag ook op Urk te zijn. We ontdekten het wel van elkaar, maar zijn elkaar op dat moment niet tegen gekomen. Wij waren ook niet zo heel lang op Urk.

Op de terugreis met de boot konden we wel zeilen. Zo'n prachtig gezicht als die zeilen uitgerold worden en opbollen door het kleine beetje wind.

De Stedenmaegd

Gisteravond zijn we lekker uit eten geweest met z'n tweetjes en vanmiddag een bbq met vrienden van ons, de mannen van de zaaldienst en hun vrouwen. We kijken er naar uit! 

En het zomerse weer gaat nog even door. Een extra cadeautje, komende week ben ik vrij.

Verborgen kosten bij geld wisselen en niet Euro-PINbetalingen in het buitenland.

 Zoals je weet zijn we in Praag geweest. Daar betalen ze met Tsechische Kronen. Hier in de omgeving zou ik ze niet eens kunnen kopen. Gelukkig hebben we zoon die in Amsterdam studeert, dus hem met een "zak geld" naar Amsterdam gestuurd.  Tot zijn grote frustratie kreeg hij veel minder kronen dan hij op internet voorbij had zien komen. Voor €102,45 kreeg hij maar 1900 Kronen. Had ik wel het rustgevende gevoel dat ik geld uit het land in mijn eigen zak had en daar niet eerst op zoek zou moeten naar een geldautomaat. (We hebben ons ooit heel ongemakkelijk gevoeld toen we in Liberia niet aan lokaal geld konden komen, zelfs niet met behulp van schoonzoon en dochter die er toen woonden.)

In de bus in Tsechië kwam er een man in samenwerking met de chauffeur de bus in om geld te wisselen voor wie dit wilde. Voor €100,- kreeg je dan 2200 kronen. Best wel een verschil! Maar ja, dit is niet standaard in elke bus, dus kun je er niet op vertrouwen dat er een wisselaar komt.

Vlak voor onze reis naar Tsechië lazen we  op verschillende sites dat als je ergens een pin betaling doet, je dit het goedkoopst in de lokale munt betaalt. Dus niet in onze eigen euro's. Lees dus goed in welke munt je afrekent op het pinapparaat. 

Wij hebben enkele kleine aankopen gepind en thuis nagekeken hoe het berekend is. Ik vond het zo gek; bij de ene betaling rekenden ze €0,06 en bij een andere €0,19. Dan ben ik ook weer zo dat ik wil weten hoe dat nou precies zit en ben gaan rondstruinen op de site van onze bank. Ik had het best van tevoren kunnen weten, want het staat gewoon op hun site vermeld. Bij een PIN-betaling in het buitenland rekent de bank 1,2 % provisie. 

Bij andere banken gelden andere percentages;

ASN 1,2 % opslag, Rabobank 1,4 % en ING ook 1,4%. Bij een creditcard lijkt de koersopslag wel 2%.

 

Voor kleine aankopen zoals 4 kopjes koffie sla je niet stijl achterover, maar er waren ook medereizigers die grotere aankopen deden als 6 mondgeblazen wijnglazen, of een echte Swarovski halsketting. Ik denk dat het dan wel meer in de papieren loopt. 

Ik dacht hier maar een blogje over te schrijven. Misschien haal je hier wat tips uit als je zelf nog naar een niet Euro-land op vakantie gaat. 

 

Fijne vakantie gewenst!

Terug van een intensieve.....Vakantie!

Manlief en ik hebben 2 weekjes vakantie. We zijn in de eerste week een midweekje naar Praag geweest. Voor het eerst met een georganiseerde groepsreis met de bus. Mijn zus en mijn vader doen dit al jaren zo en ook van anderen hoor ik er hele enthousiaste verhalen over. 

Dus ook maar eens geprobeerd. Nu zijn we nog redelijk fit en vitaal en zullen we dit prima aankunnen. Komen we aan bij het eerste opstappunt staan er meerdere mensen met een rollator. Huh? Gaan zij ook mee met dit soort reizen? Is dat niet heel intensief lopen? We gaan t wel ervaren.

Ik zal je niet vermoeien met een reisverslag tot in elk detail, maar geef je een uitnodigende impressie.

Wat is Praag mooi!

In dit hotel Opera aten we 's avonds. We sliepen in hotel Ilf.

 In de stad hadden we wandelingen met een Nederlandstalige gids. We hebben héél veel gezien in die paar dagen in Praag. Een dag gingen we de stad uit naar Novy Bor en Melnek, door een prachtig natuurgebied. Ik zou daar denk ik liever doorheen wandelen dan er met een touringkar, maar ja, je hebt niet alles voor t kiezen. Met wandelen zie je een heel klein stukje heel intensief, nu zag je de natuur wat breder. En hele mooie antieke huizen. Vallen onder Tsjechische monumentenzorg.

 

 

In Novy Bor was een glasblazerij. Daar is de arbeidsinspectie vast nog nóóit geweest! Ze werkten op slippers, in korte broek en t shirtje, en dat bij die hoge temperaturen. Bij de andere blazerij werd gewerkt met een diep gat vlak bij een oven, kon je zó invallen. Zeker ook omdat ze met losse stoofjes werkten om erbij te kunnen. Dan moet je wel heel goed op elkaar ingesteld zijn om elkaar niet te bezeren. Wij vonden t gewoon griezelig. 

Nog een paar plaatjes uit Praag en omgeving;

Hier komen de Moldau en de Elbe samen.

Om bovenop bij de Metronoom te komen moest je 260 treden óp, en weer af.

Dan wil je na afloop wel even je schoenen uit!

Als toerist maak je natuurlijk heel andere foto's dan wat voor de meeste Pragenaren dagelijkse werkelijkheid is. Je ziet ook nog wel de overblijfselen uit de communistische tijd en de realiteit van vandaag. De flatgebouwen hebben nu wel een leuk pastelkleurtje gekregen, maar worden nog steeds "de konijnenhokken genoemd". Hier wonen toch echt de meeste mensen.

Ook hebben we er ook wel enige bedelarij gezien, maar in een heel andere houding dan we van zuid Europese landen gewend zijn. Ik was heel verbaasd toen ik de eerste bedelaar in deze houding zag. Echt de houding van devotie en onderdanigheid. Je ziet op de foto agenten aankomen. Met een enkel woord en simpel handgebaar zeiden ze hem op te stappen. 

 

Hoe is t ons  nou bevallen, zo'n groepsreis? Ik moet zeggen dat ik er toch wat gemengde gevoelens over heb. Het is een erg vol programma. Al hoef je natuurlijk niet aan alles mee te doen, maar dan moet je wel zelf voor je avondeten zorgen. Anders zit het bij je programma in. Ook als je ergens een stop hebt of naar toe gaat is het altijd erg vól. Logisch, je komt met 55 man tegelijk aan, dus ook bij de wc's. Je krijgt hele goeie uitleg over de gebouwen en geschiedenis van de stad en informatie over hoe het nou is om in Praag te wonen en werken. Met zoonlief maakte ik een grapje en noemde het schoolreis toen we op de vertrekdag al om kwart voor 6 de koffers moesten inleveren. Maar daar kun je het toch wel mee vergelijken, een schoolreis. Alleen nu voor volwassenen en senioren. Zo moet je door met de groep als je nog ergens wat langer wilt bijven. 

Ook in onze groep waren senioren met een opvouwbare scootmobiel of rollator en zij liepen met alles mee! Knap hoor op die hobbelige keien. Ik dacht dit soort reisjes juist beter te kunnen doen voordat je minder mobiel wordt, maar als ik de gemiddelde leeftijd van de andere reizigers bekijk, denk ik dat ook wij nog heel lang deze manier van reizen gaan kunnen als alles goed met ons blijft gaan. 

Het is  ook wel weer heel gezellig om met een groep te gaan. Je hoort veel levensverhalen van elkaar. Ook het wachten voor de wc's werd gaandeweg steeds gezelliger tijdens de reis. 

Met sommige nieuwe vrienden houden we kontakt en we hopen elkaar later misschien nog weer eens te ontmoeten.. 

 

Macarons en het lekkerste ijs van Praag!

Weer terug van een korte vakantie.

Misschien is t al wel meer dan 15 jaar geleden dat we er al eens eerder waren en besloten dit nog eens rustig te bekijken; In Dokkum!  

Toen waren we er met het hele gezin. Met een stel pubers waarvan er een paar er helemáál geen zin in hadden om hier toen heen te gaan. We gingen toch op stap met een aantal dwarse pubers. We hebben die dag  geleerd dat je dat echt beter niet kunt doen. Gezellig is het niet meer geworden die dag. 

Voor pubers was er ook niet echt veel te beleven overdag buiten het seizoen. En als je al sjacherijnig bent zie je het moois ook niet meer.

Manlief en ik hadden toen al wel dat we zelf Dokkum nog eens weer wilden zien.

Afgelopen week kwam het er dan toch nog van. Ook weer buiten het seizoen, maar nu zonder de pubers. Die inmiddels al lang geen pubers meer zijn, maar gewone jong-volwassenen. 

Gewoon met zijn tweetjes, terug naar Dokkum.

Voor ons is Dokkum een beetje een mengelmoes van Oud-Harderwijkse bouwstijl, Elburgse Oosterwal. wasterwal, noorderwal om het centrum heen, en de puntige vestigingswallen zoals ik ze voor het eerst bij Naarden zag. Dokkummers hebben wel een heel eigen gemoedelijke sfeer. We voelden ons helemaal welkom.

Wat is Dokkum een leuk stadje!

Enkele van deze foto's had ik ook op facebook en instagram geplaatst. Ik moet toch maar eens meer gaan stoeien en uitvogelen met Instagram, want daar gaat nog wel eens iets mis. Gisteren heb ik er een fotoserie geplaatst, zonder enige tekst. Lijkt me niet echt handig.  Je kunt facebook en Instagram zó instellen dat je als vanzelf het op beide plekken plaatst, maar dat werkt niet als je foto's een afwijkende maat hebben.

S morgens stond ik nog vanuit Harderwijk in Margraten iemand wegbrengen. S avonds stonden we rond etenstijd in Dokkum. We konden gelijk lekker aanschuiven in het hotel voor een heerlijk diner.

Uit eten gaan blijft altijd wel zoekwerk als er iemand geen melk mag, maar de kok kwam ons persoonlijk vertellen waar hij het één en ander aan kon passen in het menu.

Twee weken geleden leek het deze week nog mooi zonnig weer te worden, maar gaandeweg is t weer anders geworden; Koud en winderig. Hierdoor hebben we wel veel van die trendy winkeltjes kunnen bekijken. Ik kan dat heel goed, kijken zonder dat ik er hebberig en kooplustig van wordt. Ik vraag mezelf dan de heel praktische vragen als; Heb ik het nodig? Geeft het me straks ook nog vreugde? Waar ga ik het neerzetten? Vaak ben ik dan snel klaar en blijft het in de winkel staan. Ja waarom ga je dan toch die winkel in zou je je af kunnen vragen. t Is gewoon leuk om er rond te te snuffelen, nieuwe dingetjes zien.

Weer thuis bleken de nieuwe tuinkasten al heel snel bezorgd te zijn. Dus we kunnen de resterende vrije dagen goed benutten met het in elkaar zetten van de kasten. Vanacht gaat manlief mensen ophalen van schiphol, dus hebben we vandaag thuis niet veel meer opgepakt. 

Nog wel één belangrijk dingetje gedaan; Genieten van het zonnetje dat zich vandaag wel liet zien. En de ietsiepietsie gegroeide moestuinplantjes bewonderen.

De tweede vakantieklus; kieren dichten en radiatorventilatoren plaatsen.

Gisteren schreef ik je over onze ene vakantieklus. Vandaag over de andere. 

We hebben ons ook laten verleiden om radiatorventilatoren aan te schaffen.

 

 

In de zomer hebben we van ons CV watersysteem de temperatuur omlaag gebracht naar 65 graden. Vroeger (tot deze zomer) was het de standaard om deze op 80 graden te zetten bij instalateurs. Dan werd je huis lekker snel warm, maar kostte dit wel veel meer gas. Door de hoge gasprijs zijn mensen die temperatuur toch omlaag gaan brengen. En toen bleek dat het meestal prima kan bij een redelijk geisoleerd huis. Schijnt dat die radiatorventilatoren je dan weer helpen je huis snel op temperatuur te krijgen.

 

Ik had er een paar jaar geleden al meerdere keren naar gekeken, maar bleef ze vrij prijzig vinden. Voor 1 setje van 3 radiatorventilatoren betaal je inclusief korting bijna overal zo'n €150,-. Via verschillende sites en winkels worden ze op dit moment met "korting" aangeboden voor dit bedrag.

Zou je dit wel terugverdienen? Nu waren ze bij de Praxis echt goedkoper, voor €128,- en krijg je via Veluweduurzaam.nl de helft terug van je aankoopbedrag. Kijk, dan wordt het interessant! Dit zijn energiebespaarsubsidies en kun je nog krijgen tot het einde van het jaar.

Mocht de Praxisaanbieding nou toch afgelopen zijn tegen de tijd dat jij het leest kun je hier ook terecht;

Radiatorventilatoren Al is het maar om eens te lezen wat voor dingen ik nou bedoel.

 

Het plaatsen is echt zó gebeurd. Die magneetjes doen hun werk en "zuigen zich vast" aan de onderkant van je CV. Even de handleiding er op na slaan in verband met de breedte van je cv panelen. Toen die ventilatoren er zaten en hun werk gingen doen werd het wel snel duidelijk dat de tocht die altijd al onder de vensterbanken vandaan kwam, iets leek toe te nemen. Het leek wel of er nu juist koude lucht de kamer ingeblazen werd. Als ik het zo opschrijf lijkt het erger dan dat het voelt. Maar voor alle comfort hebben we hier alle kieren en sleuven bij de ramen beneden nu toch maar eens echt dichtgemaakt. Vanavond ga ik merken of het gewerkt heeft.

Aandachtspuntjes om even rekening mee te houden;

- Denk eraan dat je alleen het verwarmingswater voor de CV omlaag brengt, niet je drink en douchewater. Anders loop je kans op legionella. Om geen kans te lopen op legionella moet je water zeker boven de 65 graden zijn.  

- Je verwarmingswater temperatuur omlaag brengen heeft alleen zin als je huis al wel wat meer geisoleerd is.

Het houten aanrechtblad.

Een houten aanrechtblad in je nieuwe keuken, weet je zeker dat je daar wel aan wil beginnen? Wij hebben er toch wel wat spijt van. 

Bij aankoop van onze keuken kozen we voor een massief eiken aanrechtblad. Moest je af en toe in de olie zetten en dat was het hele onderhoud werd ons verteld.

Nadat het gemonteerd werd stond het prachtig. Het staat ook nu nog wel mooi, maar ergens is er ooit iets verkeerd gegaan; Ons aanrecht plakt. Al van het begin af aan. Natuurlijk hebben we toen contact opgenomen met de leverancier, maar we zijn er nooit echt uitgekomen. Nu, na al die jaren plakt het nog steeds. Als we er een kartonnen doosje op zetten dan gaat het soms al mis; stukjes van de bodem van het doosje blijven op het aanrecht plakken. Kun je weer aan de gang om dat er af te weken of scrubben. 

Maandag was t onze 1e vakantiedag. 

Hebben we besloten om toch weer eens een poging te doen het aanrechtblad te behandelen en op te kalefateren. Het advies was licht opschuren en overnieuw met olie bestrijken. Op dit moment pakken we het eens anders aan. Want bij licht opschuren zit er gelijk een dikke laag plakkend goedje op het schuurpapier. We hebben de verfkrabber erbij gepakt en rollen/ krabben de  lagen er nu een beetje af. Daarna weer schuren, opwrijven en een nieuwe poging doen om het in de olie te zetten. We weten nu al wel dat het een heel dun laagje gaat worden. Misschien hebben we het er toen wel veel te dik op gedaan en is het nooit weer goed gekomen.

 

Na een dagje nadrogen hebben we het nu 2x dun ingewreven. Ik bracht het met een platte kwast aan en ging het nu wel na een kwartiertje met een oud stuk laken nawrijven. Het vele werk heeft zich geloond; Het is een heel stuk opgeknapt! Het belangrijkste is, het plakt niet meer zo. Wat zijn we blij met alle energie die we er deze week in gestoken hebben. We zijn echt heel lang bezig geweest met het weghalen van de oude lagen. 

Het is gelukt om het weer mooi te krijgen. Vandaag laten we het nog verder nadrogen en morgen gaan we het weer in gebruik nemen. Pfft wat een werk is het geweest! En dat noemen ze vakantie. 

Het geeft wel voldoening dat het aanrecht er nu weer mooi bij ligt en we hopen dat het nog een hele tijd mooi blijft.

Weer terug uit Libanon.

We zijn weer thuis na een midweek in Libanon.

Libanon??!!

Dat is niet bepaald een doorsnee vakantieland!

Klopt.

 

En toch zijn wij daar een midweekje geweest. 

Onze dochter ging er trouwen. En omdat het makkelijker is om haar Europese familie en vrienden naar Libanon te halen dan haar aanstaande Libanese familie naar Nederland om hier te trouwen, zijn wij naar Libanon afgereisd. 

Best spannend idee om naar Libanon te gaan. Hier in de media hoor je de ene rampspoed na de andere over Libanon. En als je de reisadviessite van de overheid leest is dat ook niet bepaald uitnodigend.

https://www.nederlandwereldwijd.nl/reisadvies/libanon

Maar we kennen onze dochter en haar aanstaande man, dat geeft een hoop rust. We hebben hem ontmoet toen wij 2,5 jaar geleden in Liberia waren. Daar hebben zij elkaar leren kennen toen dochter daar een tijd woonde en werkte. We weten daardoor dat als er wat gebeurt, we goed geholpen zullen worden.

Het werd even nog heel spannend of ik er wel zou komen..Voor het bewijs van de coronavaccinatie toonden we het gele boekje op Schiphol. Blijkt 1 vaccinatie er niet in te staan. Ik kan u niet toelaten op deze vlucht zei de medewerkster. Gelukkig bracht de coronacheckapp uitkomst. Die was wel op orde.

We vlogen met Transavia. Zij maakten reclame dat je je eten er vooraf mocht laten bezorgen via Thuisbezorgd.nl. Dat was voor ons een seintje dat er waarschijnlijk niets aangeboden zou worden. Wel te koop. Een bekertje oploskoffie voor €3,-. De vlucht duurde maar 4,5 uur. Dat overleven we wel op een zakje nootjes en een flesje drinken.

We hadden via het hotel in Beiroet een taxi geregeld om ons op te halen. Bleken dochter en aanstaande schoonzoon er ook te staan om ons op te halen. Dat was een aangename verrassing!

 

Libanon is mooi! Ik zal je er wat foto's van laten zien. 

 

We hadden in dit midweekje zelfs nog tijd om er op uit te gaan. In Europa klagen wij over de inflatie, maar er zijn nog steeds landen waar het een heleboel erger is. Voor een lunch geven we maar zo anderhalf miljoen uit. 

We logeerden in Scapparesort in Ajaltoun.

We zijn naar de grotten van Jeita geweest. Deze staan op de werelderfgoedlijst. 

In Libanon valt regelmatig de stroom even uit, en gaat snel weer aan. Ook in de grotten gebeurde dat. Dat sta je wel even in het pikkedonker. De medewerkers deden dan wel gelijk de zaklampen op hun mobieltjes aan. Zelf konden wij dat niet omdat we ons mobieltje van tevoren in moesten leveren.

Ook zijn we naar de restanten van een minstens 6000 jaar oud stadje geweest; Byblos of in het Arabisch, Jbeil. Dat was mooi om te zien. Er waren nog restanten van een oud spoorlijntje, voor de aanvoer van goederen vanaf zee naar de stad. Er waren nog restanten van de waterleiding zichtbaar. Het is echt mooi bewaard gebleven. 

Salamanders

 Deel van het Theater

 

De bruiloft was in Bharshaf. Dat was op zo'n grote hoogte dat we de bruiloft in hemelse sferen hadden; boven de wolken. 

En dan was daar nog de bruiloft zelf. Dat was echt een mooi feest. Echt een prinsessenbruiloft. 

Veel bloemen, zonnebloemen, witte rozen en ander witte bloemen. 

 

 

En mijn dochter zag er prachtig uit!

 

 

 

De Libanese keuken is wereldberoemd.

Die dag was het 38 graden, dus de mannen hadden hun colbertje en stropdas gauw uitgetrokken.

 

We kijken terug op een hele mooie week met een prachtige bruiloft! Met dit blogje kun je een beetje meekijken.

Het heeft even geduurd, we hebben zelfs al weer een hele week gewerkt. WE zijn nog aan het nagenieten als we iedereen de foto's laten zien.