Tuinieren, t komt er toch van!

Vanmorgen is het er toch van gekomen om weer eens lekker de tuin in te gaan. Wat kan een mens daar van opknappen. Of afknappen als je zo aan het begin van het nieuwe seizoen ziet wat er allemaal weer gedaan moet worden, maar daar heb ik meestal geen last van. En als ik daar toch een beetje last van had, begon ik gewoon nog niet in de tuin en hield ik 'm lekker in de winterstand; met rust dus. Vandaag genoten van het rommelen in de tuin.

Vorige week heb ik al wel wat kleine klusjes gedaan. Zo waren er een paar knoflooktenen uitgelopen en zijn die in de bak onder de appelboom tussen de aardbeien in geplant. We zien wel of we ze dit jaar nog kunnen oogsten of dat het volgend jaar wordt. 

De rabarber liet vorige week z'n kopje zien. Om deze een beetje te beschermen heb ik er een plexiglas plaatje boven gelegd. Het ziet er goed uit. Ik las ergens dat rabarber eigenlijk vrij donker moet groeien zodat deze wat zoeter wordt. Dat ze 'm vroeger lieten groeien onder een aardewerk klok. Dit ken ik wel van bleekselderij, maar rabarber?

Vandaag heb ik me toch laten verleiden om alvast iets te gaan zaaien; rode biet, zomerwortel en ijsbergsla. 

Deze heb afgedekt met plexiglas platen. Van losse bakstenen maak ik altijd muurtjes en daar leg ik een plaatje op. zo kan ik het zaaioppervlakte altijd aanpassen aan de maat van de glasplaatjes. Die glasplaatjes moest ik eerst opgraven uit de schuur, manlief had ze heel netjes opgeruimd, pal achter het tafelblad van de eettafel voor buiten. Vind ze daar maar eens terug!

De eerste krulpeterselie kwam ook boven en had ik ook beschermd met een plexiglas plaatje. Het was zo wel beschermd tegen eventuele vorst, maar niet tegen naaktslakken. Het meeste was alweer opgegeten. Ik heb er nu een halve fles van de azijn overheen gezet. Gelukkig hebben we toch nog flessen zonder statiegeld.

Net als de Rabarber komt ook de Maggiplant weer bovengronds. Deze heb ik eens gekregen van een bezoeker van de dagbegeleiding. Een plantje met een extra herinnering.

In de voortuin heeft ook de Abrikoos leuk gebloeid. Deze heb ik vorig jaar van de gemeente Harderwijk gekregen. Nog steeds blij mee. Ben benieuwd of ik dit jaar al wat kan oogsten. Is wel erg optimistisch gehoopt misschien, maar toch leuk om af te wachten of er vruchtjes aan gaan komen. Ehm, bedenk ik me ineens; zijn er al wel genoeg Bijen en Hommels, die langs de bloemetjes komen? Als ze te vroeg uitgebloeid zijn komen er zeker geen vruchten.

Ben jij ook al in de tuin aan het rommelen? Werk jij met  een helemaal uitgewerkt plan of ben je net als ik een "rommelaar" en bedenk je ter plekke en op het moment zelf hoe en waar je gaat zaaien? Nou ja helemaal rommelaar ben ik niet. Ik probeer zo wel een beetje rekening te houden met goede buren tussen de plantjes en wisselteelt. Dus niet elk jaar op dezelfde plek rode bietjes zaaien. Nee, dit jaar heb ik ze een meter verder naar links gezaaid. Wel een hele meter!

Net nu ik dit geschreven heb is de wasmachine ook klaar met z'n werk, dus ga ik de was maar eens ophangen. Tot gauw weer!

Lekker buitenwerkweer, dus opruimkriebels in de tuin.

Het is heerlijk zacht buitenwerkweer. 

Vanmorgen de tuin ingedoken om wat blad uit de tuin weg te halen. In de winter laat ik het altijd lekker liggen; gemak voor mezelf en dikke beschermlaag en antivries voor de tuin. Maar nu de eerste bloemboletjes bovengekomen zijn moet het meeste blad er toch echt af, ook al kunnen we alsnog een pak sneeuw krijgen. Maar dat risico is tegenwoordig zó klein geworden dat het een afwegen is. Welk risico is het grootste, een pak sneeuw of verstikking en broei door teveel blad?

 

Deze Narcisjes waren helemaal bedolven onder het blad. Het blad uit het naburig bos zat al bijna opgewaaid tot de rand van het stenen muurtje. Nu zijn de Narcisjes weer zichtbaar en kan ik me verheugen op de gele bloemetjes. Zoals een spreekwoord ook zegt; Een genoegen tegemoet zien is een genoegen op zich. 

Zo heb je dan twee genoegens!

De eerste puntjes van de crocusjes komen voorzichtig boven de grond. Mocht het nou toch nog gaan sneeuwen, dan kunnen bloembolletjes er doorgaans wel tegen; de groei gaat dan gewoon stilstaan. 

De verschillende soorten sneeuwklokjes staan al een tijdje mooi te zijn in de tuin. Andere soorten sneeuwklokjes komen nog.

Zo een beetje rommelend in de tuin zag ik dat de eerste krulpeterselie ook alweer bovengronds is gekomen.Maar daar mag ik voorlopig alleen maar naar kijken. 

Echt nog even wachten voordat er weer verse peterselie op tafel komt.

De knoppen van de Camelia staan op knappen! Nog een paar dagen mooi warm weer en dan geven ze weer kleur.

Een uurtje rommelen in de tuin, even een praatje over het muurtje en kennismaken met de nieuwe buren in het blok, maakte m'n hele dag weer mooi. 

Echt lente;

Ga ook het bos in! Juist nu.

Als je binnen zit en door het raam naar buiten kijkt is het helemaal niet uitnodigend om naar buiten te gaan. Grijs, donker, nat, koud....

Vanmorgen hebben we toch de wandelschoenen (zoals ik ze noem mijn smoekslaarzen) aangetrokken en zijn er op uit gegaan, het Leuvenumse bos in. Het was er heerlijk. Heerlijk stil. Mooi moment voor verstilling in jezelf. 

 

We troffen het ook met het weer. Grijs, druilerig, maar wel droog. Grijs en druilerig klinkt niet echt aantrekkelijk, maar was het juist wèl in het winterbos. De stilte, beetje heiig, haast iets mystieks. Je nog bewuster worden van al het moois van de schepping.

Het is ook helemaal niet koud. Handschoenen, muts en sjaal hadden we niet nodig. 

Wat ik wel meegenomen had was mijn camera. Een echte camera, niet die van het mobieltje. Mijn echte camera stelt niet zo heel veel voor, het is een Samsung WB202F. Mocht je dit iets zeggen. Maar je kan er toch leukere dingen mee doen dan met het mobieltje. Vooral het inzoomen gaat beter. 

 

Over foto's moet je niet te lang praten, die moet je gewoon laten zien;

Nog rode bosbessen in december

Wie zou hier wonen?

Wat zou dit zijn?

Als je oog voor details hebt is er heel veel te zien in het bos. 

We hoopten er wel een beetje op om herten, zwijnen of een vosje te zien. Vandaag niet gezien. Wel dankbaar voor al het andere moois dat we gezien hebben, het in de stilte met God zijn, een goede reden om er nog eens heen te gaan.

Van het thuiskomen van zo'n 2 uurtjes wandelen kun je dan opnieuw een feestje maken.

Bessen plukken in het wild!

Vanmiddag heb ik een uurtje bessen geplukt. In het wild. 

Nou ja, en béétje wild. 

Bij ons in de stad, in een andere wijk staat een openbare fruittuin. Met bessenstruiken, fruitbomen, notenbomen en een theehoekje. Vorig jaar heb ik hier ook geplukt. 

Heb ik de bezoekers van mijn werk gevraagd over het hoe en wat over kruisbessen om de volgende dag snel terug te gaan om ze te plukken. Toen was ik te laat en waren echt alle kruisbessen geplukt. Alles!

 

Vandaag heb ik  wat Aalbessen, Kruisbessen en Zwarte bessen geplukt. En er nog veel meer laten staan. Eerst maar eens kijken wat ik er mee kan. Ideeën genoeg! Jam maken, in cakejes of plaatcake, gewoon in de ochtendyoghurt, in vanillevla, op ijs, of zó uit het vuistje.

Die Kruisbessen en Zwarte Bessen heb ik wel eerst al plukkend geproefd. Bessen plukken om thuis te ontdekken dat ik ze ronduit vies vind is niet handig. 

Het is zo'n ontspannend werkje dat plukken. Alleen daarom al is het leuk om te doen. 

Heb jij in jouw omgeving ook zo'n plek? 

 

Soms heb je kwekerijen waar je ook zelf kunt plukken en waar je vervolgens per emmertje of zo afrekent. Maar eerlijk gezegd vind ik dit lang niet zo leuk. Zo langs het fietspad een emmertje bessen plukken  en vriendelijk naar verbaasde voorbijgangers groeten. Geinig. Al zullen er ook zijn die t wat raar vinden dat ik daar zomaar pluk. Maar het mag daar echt hoor.

Binnenkort ga ik met een collega lekker het bos in, bosbessen plukken. Hebben we ooit eerder gedaan met nog een andere collega erbij. Was zo gezellig! Krijg je al zin om ook eens een uurtje te plukken? Moet je eens doen!

Dagje kokkerellen

 Gisteren had ik mijn vrije dag van mijn werk. Van mijn zus had ik een beste stapel kookboeken en -boekjes gekregen. Geïnspireerd door al die boekjes ben ik lekker aan het kokkerellen geslagen.

Eerst ben ik 2x naar de supermarkt gegaan voor de boodschappen. Na de 1e keer moest ik terug omdat ik de karbonades voor in de erwtensoep was vergeten. Die zou ik eerst ergens anders halen waar ze in de aanbieding waren, maar dat is er niet meer van gekomen. En toen zat ik zonder. Tja.

In de Crockpot of slowkooker heb ik zelf erwtensoep gemaakt. Dat gaat fantastisch! Geen angst voor aanbranden! Ik deel je straks de recepten van wat ik gemaakt heb. 

Ook heb ik een ovenschotel met spitskool gemaakt. Voor eenvolgende keer wil ik dat recept toch iets aanpassen. In het oorspronkelijke recept hadden ze alles rauw gebruikt, maar het wilde in de oven maar niet gaar worden. Dat ga ik de volgende keer anders doen. Wel meer werk, maar zo vond ik het toch minder geslaagd. 

In dit boek vond ik een lekker recept met appel en blauwe bessen. Slow Cooked

In het boek staat het als toetje. Heb ik gisteren ook gedaan, en was ook lekker. 

Maar gebak als toetje vinden wij Nederlandse zuiveleters toch een beetje vreemd. Vanavond eten we een stukje bij de koffie. Lekker vooruitzicht.

Erwtensoep uit de Slowkooker.

Goed te doen voor beginners. Ik heb zelf ook nog maar zelden erwtensoep gekookt. Op deze manier gaat het gewoon goed. In de slowcooker bespaar je ook op gas.

500 gr spliterwten wassen en op de bodem leggen. Daarop 2 schouderkarbonades zonder bot en in stukken gesneden leggen. 2 preien, 1/2 knolselderij, 1 ui en 1 winderpeen kleindsnijden en hierbovenop leggen. 2 laurierblaadjes toevoegen. Dan 1,5 l. hete bouillon van 2 blokjes erop gieten. Slowkooker op laag zetten en 6 - 8 uur geduldig wachten. In het laatste uurtje de gesneden rookworst  toevoegen. Je moet echt geduldig wachten, want je moet niet te vaak in je pan kijken. Elke keer kijken verlengt je kooktijd. Het brandt echt niet aan! 

Ik heb het gisteren gemaakt en vandaag pas opgegeten. Erwtensoep is zo'n gerecht dat de volgende dag het lekkerst is. Wel heb ik  gisteren na afloop van het koken de soep overgegoten in een gewone pan. Ik had net gisteren een verhaal gehoord van een proffessionele kok wiens erwtensoepbedorven was door te langzaam afkoelen. En in zo'n aardewerk schaal van de slowkooker blijft het ook heel lang warm. Te lang misschien wel. Dus heb ik het even overgegoten in een gewone koude pan en vandaag op het fornuis warm gemaakt.

  

Ovenschotel spitskool 

 

Ik ga niet het recept opschrijven zoals ik het gisteren gemaakt heb, maar zoals ik het de volgende keer ga doen. Het is echt heel erg lekker. 

1 spitskool fijngesneden, beetgaar gekookt, of enkele minuten in de magnetron.                 

4 grote gekookte aardappelen in plakjes snijden.

1 grote ui in dunne ringen.

1 rookworst in plakjes.

2 eetlepels grove mosterd

2 eetlepels creme fraiche of een klein bakje haverfraiche (=Vegan) 

2 eetlepels olie 

1,5 dl bouillon.

De bodem van de schaal bedekken met plakjes aardappel. Bestrooien met peper. Hierop wat uienringen.

Bedekken met een laagje spitskool. Hierop leg je plakjes rookworst. 

Hierop weer een laagje aardappelschijven en eindigen met spitskool.

Maak dan een sausje van de mosterd, creme fraiche of een klein bakje haverfraiche (=Vegan), olie en bouillon. Giet dit over de ovenschotel. 

Ongeveer 30 - 45 minuten garen in de oven.

 

Eet Smakelijk!

 

 

 

Alle ruimte, maar soms zijn we net als kippen.

Gisteren hebben we langs het Wolderwijd gewandeld. De laatste schaats- en winterdag.

Een heerlijke wandeling van ruim 1,5 uur. Nog even genieten van het ijs en de sneeuw. Nee, zelf heb ik niet geschaatst. Als kind heb ik het nooit goed geleerd, en later durfde ik het niet echt meer. Nee, ik pas wel op de tassen. Naar de natuur en de schaatsers kijken vind ik al leuk genoeg.

Aan het Wolderwijd heb je voor de bewoners verschillende kleine strandjes. Afwisselend een stukje strand, dan een stukje riet en dan weer strand. Na een jaar met Corona zou je denken dat afstand houden wel zo'n beetje ingeburgerd was en nu wel op de automatische piloot gebeurt. Nou echt niet! Door het ijs is de (schaats-)koorts uitgebroken en staat het denken over Corona-preventie op een laag pitje.

Bij het eerste strandje zag het er zó uit;

Geen schaatser te bekennen. Ook niemand die er op de tassen past. Heerlijk rustig!

Daarna kwamen we bij het volgende strandje;

En weer 100 meter verderop was het derde strandje;

Snap je wat ik bedoel? Toch niet voor te stellen; Bij de één veel te druk en verderop uitgestorven. En de Harderwijkers weten echt wel van het bestaan van de meerdere strandjes. Er is dus wel ruimte.

Ik heb eens kippenschuren gezien waarin kippen echt wel voldoende ruimte hebben om rond te scharrelen. En wat denk je, alle kippen kruipen bij elkaar. 2/3 van het terrein werd niet gebruikt. Daar gaan ze dan 'n andere keer weer naar toe. Daar lijken wij mensen soms wel wat op.

Ik denk dat wij toch gewoon een volgzaam kuddevolkje zijn. Wij sluiten gewoon aan waar er al zijn. Net als bij de kassa in de supermarkt. Sluiten we soms aan bij een langere rij. Of schuiven aan bij een vol terras, terwijl het ernaast gelegen terras alle ruimte heeft. 

Met die Corona nog steeds dichtbij moet dat soms toch net een beetje anders. 

Er zijn al heel wat Harderwijkers die op hun Facebook zelfgemaakte foto's hebben geplaatst van de IJsvogeltjes die hier wonen. Dat is mij nog niet gelukt. Ben er ook nog niet aan toe gekomen. 

Zondag heb ik het vogeltje wel op afstand gezien. Maar dit vogeltje moet je niet willen spotten op een drukke zondagmiddag, want dan krijg je dit effect;

Het vogeltje is vandaag gespot in het riet. Dat groepje mensen dicht bij het riet hebben allemaal de camera in de aanslag om het vogeltje op de gevoelige plaat vast te leggen. Als IJsvogeltje maak je dan wel dat je wegkomt! Vanuit het riet, onder de brug door vliegen en wegwezen!

Met deze plotseling ongewone kou zijn er veel bijzondere vogeltjes te zien; Putters, Koperwieken, en mijn collega had enkele exemplaren van de Keep in haar achtertuin. Prachtig toch! In deze Coronatijd hebben veel meer mensen de pracht van de natuur dichtbij ontdekt. Genieten!

Putters gesignaleerd!

Vanmorgen hebben we de dikke jas aangetrokken en lekker gewandeld. Heerlijk in het zonnetje. Uit de zon was t gelijk een stuk kouder. Het heeft amper echt gevroren en toch had het NOS journaal op de radio het erover dat 't de koudste nacht was sinds 2 jaar! Niks van gemerkt.

Het was maar een wandelingetje van zo'n 5 km, maar mens wat voelt dat lekker! Zeker ook omdat ik weer mooie foto's heb kunnen maken. Manlief moet wel vaak geduld met me hebben tijdens het wandelen. Wandelen en foto's maken gaat niet samen, dus staan we ook wel eens stil.... lees geregeld stil. 

Of ik krijg er steeds meer oog voor, of er zijn steeds meer bijzonder vogeltjes. Wie het weet mag t me zeggen. 

Vorige week liepen we in het bos en zag ik ook kleurige vogeltjes die ik niet kende. En nu nog niet weet welke 't waren. Vanmorgen zagen we groepen puttertjes. Als ik iets niet weet pak ik nog wel eens de ANWB natuurgids erbij. Hierin staat dat ze vaak in troepverband leven maar bij ons niet algemeen voorkomen. Wat mooi om ze dan toch te zien en 'm zo mooi op de foto krijg. Ik vertel er niet bij dat ik er wel 15 foto's van had, en er maar 1 echt goed gelukt is. 

Verderop zat een, denk ik, torenvalkje  op een lantaarnpaal.  Ik twijfelde of t een duif was, maar tegelijk ook weer niet. Toen hij wegvloog wist zeker ik dat t geen duif was. Vanaf die plek zou die niet mooi op de foto komen, dus dat heb ik maar niet eens geprobeerd.

Dat Puttertje is wel gelukt. Zó blij mee!

 

Hieronder het boek waar ik veel informatie uit haal. Nu denk je misschien; Jij bent toch handig op internet, dan heb je een boek toch niet nodig? Toch wel. Als ik niet weet hoe iets heet is het toch wat lastig zoeken op internet. 

Daarom geef ik je graag de link; ANWB Natuurgids

Herfst

 Nu ik geen hond meer heb kom ik toch minder in het bos. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik vorige week weer eens een rondje gelopen, samen met dochter. Samen pratend door het bos. Zo wandelend kom je tot goede gesprekken. En ondertussen foto's maken.

 Een omgezaagde boom. Lijkt dood, maar is het toch niet. Er lopen toch weer nieuwe takken uit. Ik denk alleen dat de paddenstoelen in zo'n grote meerderheid zijn dat de "nieuwe" boom het toch niet gaat redden.

Druiven die over het muurtje hangen in onze steeg. Ik mocht ze afknippen en gebruiken van de buurvrouw. Zij deed er niets mee en anders vielen ze toch maar op de grond. Inmiddels zitten erbij in de druivenjam. Die is erg lekker geworden!

Deze foto vind ik zelf de leukste. Dat rood met groen en dat kraagje van de paddenstoel, zo mooi wit.

Kon t toch niet laten; Hazelnoten rapen!

Vanmorgen ben ik even naar onze nieuwe werklocatie gefietst om de electronische sleutel aan mijn collega uit te lenen. Op de terugweg had ik nu alle tijd om een stukje om te rijden, langs de kringloopwinkel, langs het boekenstalletje en de Hazelaarlaan. Daar zag ik ze bij bosjes op de grond liggen, hazelnootbollen. (Dit zal wel niet de goede benaming zijn, maar zo noem ik ze.)

Hazelnoten

 

Deze dingen noem ik hazelnootbollen.

Eerst fietste ik door. Het kraken van de noten is veel werk, herinner ik me nog van vorig jaar. Na een klein stukje toch weer omgedraaid om het even van dichtbij te bekijken.
Liggen er zó veel hazelnoten dat ik ze toch echt niet kon laten liggen!
Toen ik aan het rapen was vroeg een mevrouw die bij de eerste boom woonde wat ik aan het rapen was. Ze had het wel meer gezien en dacht dat het kastanjes waren. Ik wat opgeraapt en het aan mevrouw laten zien en uitgelegd. Noten -door de kleinkinderen laten- rapen, kraken en even in de hete oven op een bakplaat en smullen maar.
Ik raapte eerst alleen bij de eerste boom. Dat deden er meer denk ik. Later ging ik naar de volgende boom en daar lagen veel grotere en zwaardere noten en er lagen er veel meer! Tja, ik denk dat de meesten, net als ik, vaak alleen bij de eerste boom blijven rapen.

Hazelnoten onder de 2e boom

 

 

Die hazelnootbollen hoef je niet eens te rapen. De noten vallen er wel uit. Als je ze nog uit de bollen wilt pellen krijg je er hele vieze pikvingers van. Die dingen zijn plakkerig. Er ligt genoeg wat je zo kunt rapen.
Nu ben ik weer thuis en nog aan het nagenieten van mijn onverwachte oogst. Zó leuk! Onverwacht genietmomentje.

Het is al leuk om te gaan bedenken wat ik er allemaal mee kan gaan doen. En hoe ik de noten het makkelijkst gekraakt krijg.  Iemand een ideetje?
Ik heb er nu een heleboel. Er liggen er ook nog een heleboel meer. Ga lekker rapen, voordat het slecht weer wordt.

24 graden buiten en we eten vérse boerenkool

Ik schrijf wel vaker over verrassingen in mijn moestuintje.
Er was er al een tijdje één aan het groeien. Vandaag hebben wij onze verrassing geoogst.

In het begin van de lente zag ik 1 heel klein boerenkoolplantje dat aan het einde van de winter toch ineens was gaan groeien. Al ver vóór de winter had ik het gezaaid, maar er was niets opgekomen, of het was opgegeten. Dit kleine plantje heb ik gewoon laten staan en  heet is door blijven groeien.

Eerst heb ik met t oogsten gewacht tot dochter thuis is, als ze wil kan ze dan 1x verse boerenkool eten. Ook al is het hartje zomer. Daarna zal ze het weer zonder moeten stellen tot de kerstperiode. Dochter is nu op vakantie en de boerenkool begint door te schieten en krijgt bloemknoppen.
Wachten tot ze van vakantie terug is duurt te lang.
Het oogsten is dus nu of nooit.

Volgens tuinders is de boerenkool pas lekker als de vorst er overheen geweest is. Maar hierop wachten gaat al helemaal niet lukken.
En de boerenkoolbladeren eerst nog n nachtje in de vriezer? Ik denk dat dit toch een ander effect geeft, omdat de bladeren dan al afgesneden zijn van de sapstromen als ze 'n nachtje in de vriezer logeren.

Ik heb nog overwogen of ik de boerenkool zou verwerken en in de vriezer doen, want ja, boerenkoolstamppot eten in hartje zomer, dat doen wij Nederlanders toch niet, dat hoort niet.
Maar ja, als je t vers kunt eten en er is maar 1 maaltje, dan ga je dat toch niet invriezen? Dus maar even overlegd met de heren thuis en zijn vonden het prima om vandaag boerenkool te eten.
Zo gezegd, zo gedaan:

 Deze foto is echt van vandaag.

Met smaak en schik om de verse boerenkool in hartje zomer hebben we gegeten. Ook de mannen vonden het wel komisch.

Wat zal er morgen op tafel staan?

Een Korenbloem met een mug en kikkers.

Tijdens de fietstochten vorige week rondom Ochten hebben heel wat moois gezien. Manlief heeft geregeld even op mij moeten wachten omdat ik weer eens stopte tijdens het fietsen om ergens een foto van te maken. Of was hij me weer even kwijt, fietste ik achter hem en was ik gestopt. Hoorde hij mijn roep niet om even te wachten.
Het nadeel van fotograferen met een "gewone" camera is dat ik pas thuis de foto's kan delen. De Wifi in mijn camera is nog niet goed afgesteld, of zijn goede afstelling al weer kwijt, kan ook. Op de camera zelf zie ik de foto's maar heel klein.
Deze foto ook, van de korenbloem.

Ik zag 2 korenbloemen midden in een verwilderd grasveldje staan. 2 maar! Vroeger, toen ik nog kind was, zag ik er veel meer. Armen vol heb ik er van geplukt.
Deze 2 korenbloemen heb ik alleen op de gevoelige plaat meegenomen.
Pas thuis, op een groter scherm, zag ik dat er op de steel van de knop een mug aan het uitrusten was. Tijdens het maken van de foto had ik dat helemaal niet gezien! Zó gebiologeerd was ik van dat blauwe bloemetje.

 Mooi om thuis te ontdekken.

Kikkers heb ik ook op de foto gezet.  
Grappig om te zien hoe ze hun wangen als een kauwgomballon opblazen en daarbij zo veel herrie kunnen veroorzaken.

 Wat is er een hoop moois te zien in de schepping.

Naar de bollen! Da's hier om de hoek.

Allereerst wens ik je een hele gezegende Pasen!

Om Pasen met familie te vieren zijn wij vanmorgen naar Zeewolde gereden. Dit ligt zo dichtbij dat we het ook zouden kunnen fietsen met dit mooie weer. We hebben dat maar niet gedaan omdat we ook nog naar Epe wilden.
Van schoonmoeder in Zeewolde zijn wij met een omweggetje naar vader in Epe gereden. Zo konden we toch nog iets mee krijgen van de vele tulpenvelden in de Flevopolder.
Dat is zó mooi!

Al die kleuren!
Het trekt dan ook elk jaar meer toeristen naar de polder.

Uit de velden blijven blijkt voor velen toch wel erg moeilijk.

Nabij Lelystad wordt een vliegveld gebouwd. Hiertegen is veel protest omdat de vliegtuigen vrij laag over de Veluwe zullen vliegen. Dat gaat veel geluidsoverlast geven.

Vandaag mochten we een laagvlieger bewonderen zonder geluidsoverlast.

Prachtig om te zien. Hij bleef ook vrij lang naast de auto vliegen. alle tijd om deze foto te maken.