Uitbreiding egelverzameling

In de afgelopen tijd heb ik het wat drukker gehad waardoor ik wat minder schreef. Nu heb ik zo veel te schrijven: Het bezoek van mijn dochter, dagje mee met manlief mee naar Belgie, de Hollandse week op mijn werk, de nieuw ingezaaide plantjes, het kippenhok, de belastingaangifte, de hypotheek, een gesprek in de straat, dus moet ik kiezen.
Ik ga het eerst hebben over het bezoek dat we zaterdagmiddag hadden.

Een dochter van een mevrouw van 83 had via - via gezien dat ik egeltjes spaarde. Zij waren op zoek naar iemand die interesse had in de egeltjes van haar moeder. Moeder heeft? had? een grote verzameling egeltjes. In de loop der jaren bij elkaar gespaard. Moeder moet afscheid nemen van wat spulletjes. We hebben een paar keer heen en weer met elkaar gemaild en zaterdagmiddag zijn ze geweest. Van tevoren was ik daar best een beetje zenuwachtig over, wat voor mensen zouden het zijn? Ik voelde in de mails wel aan dat het belangrijk is om op deze manier afscheid te nemen van de egeltjes. Daar wilde ik graag op een zo goed mogelijke manier aan bijdragen.

Van tevoren ben ik zo'n beetje alle bonbonwinkels afgefietst om op zoek te gaan naar bonbons in de vorm van egeltjes. Die had ik wel eens eerder gezien. Maar dat was vergeefs; verkeerde tijd van het jaar.  Het had me zo leuk geleken om haar die bonbons te geven als dankjewel. Het is een bloemetje geworden. Later vond ik toch nog een doosje bonbons met een egeltje er in. Die hebben we tijdens de koffie opgegeten.

Toen moeder en dochter binnenkwamen hadden ze meerdere dozen met egeltjes bij zich! Ze hebben me er helemaal mee verrast!  Knuffeltjes, kaarsen, beeldjes, artistieke egeltjes, hele kleine egeltjes, broches, egeltjes op wieltjes, je kunt het zo gek niet bedenken of het zat er bij.
We hebben gezellig met elkaar gepraat en elkaar verteld hoe we aan de egeltjes kwamen. Allebei wisten we niet meer per egeltje waar ze vandaan kwamen,  maar wel dat ze vooral door familie en vrienden aangedragen zijn. Op verjaardagen, van vakanties, sinterklaas. Allebei zijn wij nooit naar verzamelaarsbeurzen geweest.
Bij moeder was de verzameling begonnen doordat ze vroeger een paar keer een egel heeft helpen overwinteren. Zowel in haar gang als in haar schuur. Ook dochter kan zich dat nog goed herinneren en samen met moeder vertelden ze er over.
Mijn egeltjesverzameling is ooit begonnen met de aankoop van een egeltje, gemaakt van een tamme kastanje, in Hongarije.
Van tevoren had ik in overleg met de dochter al enkele egeltjes naar beneden gehaald en op tafel gezet. Ook de grote sinterklaassurprise die ik nog steeds heb staan. Moeder durfde het toch wel aan om ook even boven te kijken naar mijn egelverzameling.

Na het bezoek heb ik rustig de tijd genomen om de egeltjes opnieuw te schikken en de nieuwe egeltjes er bij te zetten. Daar was ik best een poos mee bezig. Ik ben maar heel weinig egeltjes tegengekomen die ik zelf al had. Manlief en ik hebben het erover gehad dat we toch echt ook willen kijken voor een vitrinekast voor de egeltjes. Al weten we nu al dat het niet zal passen in 1, zelfs niet in 2 kasten.

Er zijn nu een paar dagen voorbij. Hoe zou het nu met de moeder zijn? Hoe heeft zij de middag ervaren? Afscheid nemen doet pijn. Ik hoop echt dat het afscheid nemen op deze manier voor haar voldoening heeft gegeven.