Autorijden

Als vrouw autorijden, met een man naast je....Wat doet dat met jou? Krijg je kromme tenen, de kriebels of een brede rug?

Met mij doet het een heleboel. Ik ben geen kilometervreter, maar ook niet onzeker tijdens het rijden. Als ik onzeker ben, is het over de route.En daar hebben ze routeplanners voor uitgevonden! Omdat ik niet veel kilometers maak zal ik niet snel van mezelf zeggen dat ik best wel goed rij. Maar ik stap met een gerust hart in de auto als ik zelf naar de grote stad zou moeten, of naar het buitenland. Gaat allemaal prima. Het fileparkeren is wel mijn zwakke punt. Als het mij te lastig wordt, loop ik wel wat verder.
In het afgelopen weekend heb ik twee keer gereden met een man naast me. Twéé keer. De ene keer mijn eigen man, en de ander keer de eigenaar van een veel kleinere auto.

Als ik rij met mijn man naast me ga ik onbewust toch rijden in de stijl die hij "verwacht". Dat betekent terugschakelen naar de 2e versnelling, terwijl ik diezelfde rotonde in zijn 3 neem als het rustig is en hij er niet bij is. Het fileparkeren, daar begin ik vaak niet eens meer aan als hij er naast zit. Thuis in de straat wil hij dan graag de auto pal voor de deur. Als er plek vrij is, maar voor mijn inparkeren net even te krap, dan stap ik uit en ga vast naar binnen.  Manlief parkeert dan de auto. Aan de overkant van de straat, of 3 auto's verderop is ook plek, daar zou ik 'm dan neer zetten. Of, als ik alleen ben, froemel ik de auto er toch ook wel tussen. Ligt een beetje aan mijn bui.
Het is niet zo dat mijn man zo'n boeman is tijdens het rijden hoor! Maar die enkele opmerkingen die hij ooit eens heeft gemaakt, blijf ik onthouden en anticipeer ik daar  blijvend op. Soms zie ik 'm gewoon ook denken; terugschakelen! Hij zegt dan niets met woorden.

De dag erna reed ik in een kleinere auto met de eigenaar naast me. Hij begon me te vertellen dat ik moest doorschakelen naar  de 5e versnelling, hoe ik moest sturen om achteruit in te parkeren...Terwijl ik dat zo zelf fluitend zou doen. Ruimte zat en maar 1 auto er naast. Natuurlijk is hij de eigenaar en hij zal wel voorzichtig zijn met zijn auto. Ik reed in zijn auto omdat hij zelf op dat moment niet kon rijden. Ik wilde hem een lift geven in mijn auto, maar hij stond erop dat ik opnieuw in zijn auto zou rijden. Dan blijven de benzinekosten voor zijn rekening en deze kleiner auto rijdt zuiniger als onze grote Focus.
Ik ben wel wat kortaf tegen hem geweest vrees ik. Het is een al wat oudere man. Ik moet het hem niet kwalijk nemen...
Maar ik werd kriegel; 2 dagen achter elkaar rijden met iemand naast je die opmerkingen maakt.... Niet eens opmerkingen die te maken hebben met veiligheid, medeweggebruikers te laat opmerken, snelheid, borden, kortom verkeersinzicht. Dat lijkt dus wel goed, daar hoor ik nooit iets over.

Een auto is net een computer denk ik. Elke computer is helemaal standaard gekocht, maar al na 3x gebruik min of meer aangepast aan de gebruiker. Een auto past zich iets minder snel aan, maar iedereen ontwikkelt toch een eigen rijstijl. En de mijne is anders dan de zijne.

Manlief leert al steeds meer dat ik anders rij als hij. Toch blijf ik ongemakkelijk rijden als hij naast me zit. Hoe kom ik daar nou van af?
Of eh? Hoe moet dat straks als we wel na lang sparen de Fiat 500L hebben? Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat ik dan wel weer enkele ongevraagde lesjes rijtechniek krijg...Want ja, zo'n (voor ons) nieuwe auto....

Herken je dit? Hoe ga jij hier mee om? Heb je tips voor mij? Wel graag andere dan; dan maar zeggen; Als ik t niet goed doe, ga je maar lopen. Zo'n opmerking plaatsen past mij ook niet en doet de vrede geen goed.