Toekomstvisie van het verzorgingshuis in de praktijk.

In het verzorgingshuis waar ik werk hebben we een stel vooruitziende mensen. Zij hadden al plannen in de week, waarover je nu in de media hoort; Samenwerkingsverbanden aangaan.
Onze en mijn eerste reactie was toen we er voor het eerst over hoorden was toch wel wat angst. Vissen we niet in dezelfde vijver en wat als zij wel "beet" krijgen en wij niet? zijn wij dan onze baan kwijt? Ik weet niet goed meer wanneer ik voor het eerst hoorde over de samenwerkingsverbanden die zij (mijn leidinggevende) wilden aangaan. Ik werk nu 4 jaar in het verzorgingshuis als activiteitenbegeleidster. Voor mijn gevoel had mijn leidinggevende er al vanaf het begin over, maar of mijn gevoel klopt weet ik niet helemaal meer. Al wel wat langer, dat is zeker.

In ons verzorgingshuis is nu ook een van de wijkhuizen van de stad gevestigd sinds vorige zomer. Ik was er wel eens binnengelopen tijdens mijn werk en kende er ondertussen al wel wat gezichten van, maar diepgaand waren die contakten nog niet.
Enkele maanden geleden ben ik gevraagd om wat meer mee te werken met het op zetten van activiteiten in het wijkhuis.
En dan gaat het ineens hard! Toen ik vrij spontaan ja zei op de vraag of ik wilde helpen wist ik er nog niet veel van. Ik merk nu dat ik nog heel erg ontdekkende ben. In mijn beleving had ik het  wijkhuis beperkt tot puur ouderenzorg voor de wijk. Maar dat is het helemaal niet. Het is veel breder! Zo leuk om te ontdekken. Nog leuker om er in mee te mogen pionieren.

Afgelopen vrijdag hebben we een activiteit voor het eerst echt samengevoegd. Paasbloemstukjes maken. Voor de bewoners van het verzorgingshuis en voor mensen uit de wijk. Wat was het spannend. Aanvankelijk zouden collega's van mij de bloemen inkopen omdat zij er al ervaring in hebben, maar het kwam beter uit als ik het deed. Ikhad spontaan beloofd het wel te doen, maar ik werd er steeds onzekerder over; Heb ik niet veel te veel betaald voor deze bloemen? Zijn het er wel genoeg? Hoe meer tijd er verstreek tussen aankoop van de bloemen en begin van de activiteit, hoe zenuwachtiger ik erover werd.
Maar wat was het een succes! Na afloop hebben we even kort met zijn allen (wijkhuis medewerker, collega's van mij, vrijwilligers) nog even nagepraat. Iedereen was enthousiast. Het was ook mooi om te zien dat er weinig schroom onderling was tussen deelnemers van binnen en van buiten. Gaande de middag zag je ook wisselwerking ontstaan tussen de deelnemers.

Zelf plaats ik hier nooit foto's met gezichten er op, doe ik nu dus ook niet. Soms vind ik mijn eigen regel wel jammer. Deze foto's staan wel op de facebooksite van het wijkhuis, waarom zou ik ze dan hier niet ook plaatsen? Toch doe ik het maar niet.

Wel een foto van een van de gemaakte bloemstukjes. Zie je er toch iets van.