Groepsdynamica tijdens de broodmaaltijd.

Voor sommigen een beetje ingewikkelde titel; Groepsdynamica tijdens de broodmaaltijd. Maar het komt er op neer dat als je een groep mensen bij elkaar zet om samen te eten zoals bij onze broodgroep, deze mensen op elkaar reageren en elkaar beinvloeden. Positief en negatief.

In het afgelopen jaar hebben wij als activiteitenbegeleiders meegewerkt in de begeleiding van de broodgroep. Dit deden we met 2 redenen, wij hadden uren over en kunnen met onze uren de verzorging ontlasten. Daarnaast hebben wij andere kennis in huis over bijvoorbeeld de groepsdynamica. Hoe ga je om met een groep mensen. Dat is een heel andere werkwijze als in de inviduele zorgverlening. Even zwart-wit gesteld; de verzorgende is meer opgeleid in individuele zorgverlening, wij meer getraind in het werken met groepen, zonder het individu in deze groep uit het oog te verliezen.

Komend jaar, dus volgende week al, moeten de verzorgenden zich anders organiseren en moeten zij deze broodgroep zelf begeleiden. Dit was iedereen dus al heel lang bekend, maar nu wordt het echt werkelijkheid.
Gisteravond heb ik weer deze dienst gewerkt en vanavond werk ik deze dienst voor het laatst. Aan de ene kant ben ik best blij dat ik straks weer alle maaltijden bij mijn gezin ben, maar ik hou toch een beetje mijn hart vast voor hoe het vanaf volgende week gaat.

Er is 1 lange tafel, met zo'n 8 tot 10 bewoners eraan. Men is op zich vrij om te gaan zitten waar men wil, maar in de praktijk zit iedereen steevast op zijn eigen vaste plek.
De linkerhelft van deze tafel is steevast te vroeg met afruimen. Zij beginnen al met alles bij en op elkaar stapelen zodra een man ermee begint. De laatste maanden was er een andere man die hierdoor toch wat tekort kreeg. Men ging al stapelen terwijl hij nog zat te eten. Onbewust stop je dan met dooreten. Dan pak je geen beschuitje meer, je laat t dan maar zitten; de anderen zijn al aan het opruimen en je wilt niet dat ze op jou moeten wachten. Op een gegeven moment heb ik voorgesteld dat wij als activiteitenbegeleiders daar gaan zitten mee-eten en met deze man mee op langzaam eten. Zodat de vlugge opruimers op mij als activiteitenbegeleidster moeten wachten met ruimen. Dit heeft denk ik wel wat geholpen. Deze trage eter is inmiddels overgeplaatst, dus dat speelt nu minder. Wetende dat ze volgende week toch weer vroeg gaan stapelen heb ik daar niet verder op bijgestuurd.

Aan de andere kant van de tafel gebeurde eigenlijk veel vervelender dingen. Daar zit een dame aan tafel die de hele boel regelt en bedisselt. Papieren placemats die toch in de prullenbak verdwijnen worden inmiddels door alle tafelgenoten op de manier keurig opgevouwen zoals mevrouw dit opdraagt. Als  na de maaltijd de spullen bij elkaar gezet worden dan worden andere bewoners streng toegesproken als zij, overigens met de beste bedoelingen iets verplaatsen. Een mevrouw had haar melk niet opgedronken en haar werd gevraagd waarom ze haar melk niet op had. Als ze het niet wilde hebben had ze het niet moeten vragen. Deze mevrouw die haar melk niet ophad werd dus duidelijk ter verantwoording geroepen. Ik zag haar ook terugschrikken toen haar gevraagd werd waarom ze haar melk niet op  had.  Natuurlijk bekijk ik of het een ter verantwoording roepen is of een belangstellende vraag die er wat ongelukkig uit komt. Maar ik weet zeker dat het een verantwoording afleggen is. Zo'n dame zul je mee aan tafel zitten zeg! Hoe kom je daar tegen in opstand als je niet zo heel sterk bent? Dan vouw je maar gauw je placemat op haar manier en zeg je dat de melk niet goed was. En ondertussen vraag je je af op alleen boven eten niet toch prettiger is.

En zo'n groep mensen laten we toch aan hun lot over nu "we" er straks niet meer bij zitten. Ik heb het al eerder in de rapportage aangegeven, met collega's besproken, maar het is niet opgepakt. Er zijn ook collega's die het niet gemerkt hebben. Heb ik het dan zo verkeerd gezien? Of til ik er zoveel zwaarder aan?
Natuurlijk, het zijn allemaal volwassenen, dus je kunt redeneren dat ze het zelf onderling maar op moeten lossen. Maar ze verblijven niet voor niets in een verzorgingshuis en eten beneden omdat ze wat extra's nodig hebben tijdens het eten. En daarmee bedoel ik niet iets extra's in de vorm van een flesje energie- of eiwitdrank.

Pfft. Al met al is het een wat zwaar stukje geworden. Misschien slaat de schrik wel om je hart als je weet dat ook jouw moeder aan een groepstafel haar brood zit te eten. Maar juist in een groep gebeuren ook hele mooie dingen. Bewoners die even voor elkaar het plakje ontbijtkoek smeren en snijden, dat vind ik weer van die mooie dingen. Door het helpen, ECHT helpen van je buurvrouw, beteken je zelf ook weer iets; voel je je niet zo nutteloos, oud of afgeschreven.

Ik laat het hierbij voor vandaag.