In mijn werk met mensen met alzheimer kom ik veel tegen. Mooie momenten, pijnlijke, ontroerende momenten. Zo woont er een heel lief echtpaar in ons huis waarvan de vrouw alzheimer heeft. Inmiddels wonen zij niet meer in dezelfde kamer. Gelukkig wel in hetzelfde gebouw zodat hij haar geregeld kan opzoeken.
Vorige week waren zij samen bij het optreden van een mannenkoor. Ik heb toen foto's van hen gemaakt.
Ik kan ze hier plaatsen. (zoals je week plaats ik hier geen herkenbare portretten.)
Ik heb daarna de man gesproken en 'm verteld zo te hebben genoten van hun samenzijn. Wetende dat het ook elke dag afscheid nemen is, toch zien dat de liefde er is gebleven. Er zijn zoveel echtparen waarbij de liefde overgegaan is. Dan te zien dat de liefde hier zo zichtbaar gebleven is. Dat ontroerde me.
Vanmorgen zag ik een filmpje op facebook. Ik hoop hier het filmpje of de link naar het lied te kunnenplaatsen. Het is een lied geschreven voor de wereld alzheimerdag. Geschreven vanuit het perspectief van een man die ook zijn vrouw verliest aan deze ziekte.
Hou je nog van mij?
Wat een lieve foto en wat fijn dat deze mensen - ondanks alles - nog van elkaar kunnen genieten.
BeantwoordenVerwijderenNiet iedereen is fan van Youp van 't Hek (ikzelf houd enorm van zijn humor en met name zijn ironie), maar hij heeft ook een prachtig, indrukwekkend lied over Alzheimer geschreven. Maar misschien ken je dat wel.