11 november 2017

Moeder-Dochter weekend in Brussel.

Dochter woont en werkt een half jaar in Brussel. Doet er een traineeship bij de Europese raad. Klinkt ingewikkeld, maar komt neer op als beginner werken op universitair niveau, met een minimumloon salaris. (Als ik het zo geod begrepen heb.) En kans om er een echte baan uit voort te slepen is er eigenlijk niet. Veel gaat via kruiwagens, via familie. Tja, en universitair geschoolde familie heeft ze niet in Europa.
Traineeships schijnen ook nog eens niet mee te tellen als werkervaring, hoe komt ze dan aan het werk? Ben je universitair geschoold....Een baan vinden als chauffeur is makkelijker.

Maar goed, ik begon dit stukje niet om te schrijven over haar werk, maar over ons weekendje samen. Toen ze een half jaar in Rome zat ben ik ook bij haar geweest. We gaan er dan veel op uit. Ik ben dan echt de toerist in haar stad, met een privégids naast me. Een luxe hoor, het scheelt enorm veel doelloos dwalen door de stad.

Je bent ook voor een ongewoon klein bedrag in Brussel. Met de bus stond ik vanuit Utrecht voor € 26,36 heen en weer naar Brussel. 

En comfortabele reistijden. Niet dat ik bij nacht en ontij op de stations zou in of uitstappen. Met de bus heb je wel kans op file. Had ik dus ook op de terugweg. Maar omdat ik daarna nog reistijd genoeg had om thuis te komen, gaf het niet.

Op vrijdag moest dochter nog een poos werken nadat ik al was gearriveerd. Kon ik op mijn gemak uitzoeken hoe de metro en het kaartjesapparaat precies werkten. Daarna al de eerste wandeltocht door de stad.

Ik ben er maar een paar dagen geweest, maar mede door mijn privégids kon ik veel zien in korte tijd.





Natuurlijk zijn we bij de bekendste beeldjes Manneke en Janneke Pis geweest. Manneke Pis blijkt meer dan 900 verschillende kostuums te hebben! Zelfs ook echt áán. De eerste keer dat ik het beeldje zag had het dit kostuum aan;
Van Janneke zelf heb ik geen foto gemaakt. Wel van de toeristen die ervoor stonden te fotograferen.
Was veel leuker.











De Vlaamse frieten hebben we nu over geslagen. We hebben wel genoten van de Luikse wafels met verse aardbeien en de Vlaamse stoofschotel. Heerlijk!
We hebben een paar hele fijne dagen samen gehad.  Avonden van veel praten, momentjes van gewoon even samen zijn, lekker eten, veel aan de wandel, beetje winkelen...

Op maandagochtend moest dochter weer aan het werk. Ik had nog een hele morgen en halve middag om door de stad te lopen. Dat heb ik ook gedaan. Nog weer veel gezien.









Ik zou geen goed beeld van Brussel geven als ik niet de volgende foto ook liet zien. Een van de vele daklozen en zwervers. Complete gezinnen sliepen op straat. Wat een uitzichtloos bestaan!
Dat doet wat met je als je dat ziet. Ook nu weer nu ik deze foto plaats. En toch....heb ik die dag niets voor haar gedaan. Die opkomende spijt...



3 opmerkingen:

  1. Ja, dat laatste kan ik me voorstellen. Staat er niet ergens in de bijbel: wat je aan de minste geeft, geef je aan mij?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik snap niet dat je er dan wel een foto van maakt, en ook nog plaatst , en niks voor haar heb gedaan , heel appart zeker als je je ook nog schuldig voelt
    Zij vraagt er niet om om op jou site geplaatst te worden
    Echt misplaatst als je het mij vraagt

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je hebt het niet goed begrepen of je dochter heeft niet goed opgelet op school. Tijdens je traineeship ga je netwerken na werktijd. Je investeert heel veel tijd en geld in je contacten. Je gaat uit eten en naar de kroeg. Je bent dagelijks van 06.00 tot 01.00 bezig. Je leert het spelletje van iets ervarener trainees en na een tijdje krijg je af en toe een klusje dat je (gratis) naast je werk mag doen. Dit breid je uit en na je half jaar krijg je een paar aanbiedingen als je niet helemaal enorm slecht en lui bent. Familie en kruiwagens helpen zeker, maar de meeste mensen doen het zonder.
    Groetjes Marline (dochter heeft paar jaar in Brussel gewerkt, maar werd er toch niet gelukkig)

    BeantwoordenVerwijderen