Vertrouwen niet beschaamd

Doordat ik wat langere tijd niet geblogd heb, heb ik nu heel veel in mijn hoofd om je te schrijven. Ik wil je vertellen over mijn moestuin, dingen die er afgelopen tijd in de media gespeeld hebben, belevenissen van mijn werk, de rampen in mijn tuin, leuke nieuwtjes, lekkere recepten....

Dat past niet in 1 blogje! Waar zal ik het eerste over beginnen? 

Zal ik maar eerst beginnen met het grote nieuws? 

We gaan toch verhuizen!! 

 

Tijdens het oppassen op de slapende kleinkinderen was ik aan het scrollen op Facebook. Daar zag ik een heel leuk nog te bouwen huisje voorbijkomen. Ziet er heel landelijk uit, rijtjeswoning en toch levensloopbestendig. Dat wil zeggen dat er een slaapkamer en badkamer op de begane grond is, zodat je op hoge leeftijd geen trappen meer hoeft te lopen om naar je bed te gaan. 

Nu voelen we ons nog lang geen senior, en waren we niet eens op zoek. Manlief was onverwacht ook gelijk enthousiast. Verwachtte dat hij de wijk niet zo kon waarderen. Midden in de stad? 

We hebben er n nachtje over geslapen, gebeden en ons de volgende dag gelijk ingeschreven en we zagen ons er al helemaal wonen! Geen twijfel mogelijk! We waren het huis al aan het inrichten, het grote huis al aan het uitruimen en spullen verkopen. Nou ja, niet letterlijk dan, maar in ons hoofd en hart wel. Het was gewoon een zekerheid dat we daar ook zouden gaan wonen. 

Ik heb ook een vriendin van ons hierover getipt; Zou ook helemaal iets voor haar zijn. Vooraf heb ik wel een soort innerlijk beraad gehad met God; wat doet het je als je je vriendin tipt hierover en zij krijgt de woning wel en jij niet? Wat doet het met je vriendschap? Wat doet het met jezelf? Word je dan boos, zelfverwijt van had ik haar maar niet... of jaloers?

Je raadt t al; Zij kreeg wel een woning en wij niet! Wat heerlijk dat ik gewoon oprecht blij kon zijn voor haar. Tuurlijk begreep ik het niet helemaal. Ik had nog steeds t gevoel dat ook wij zo'n woning zouden mogen kopen. Maar wat er ook gebeurde, geen telefoontje van de makelaar dat iemand afgehaakt was.

Bij de volgende ronde werden er geen 20 levensloopbestendige woningen verkocht, maar slechts 4. Door de teleurstelling in de vorige ronde ook naar God uitgesproken dat als het niet voor ons is dan is dat ook goed. Het zij zo, en zal een reden hebben. We hebben weer ingeschreven en wéér zaten we er niet bij. 

 

Twee weken later werden we gebeld door de makelaar; "Ik denk dat ik jullie een heel leuk weekend ga bezorgen. Je hebt het huis! Zelfs het huis dat jullie bovenaan hadden staan van die 4."

 

Wat zijn we er blij mee! 

Voorpret; printje in dienblaadje gemaakt

Kleiner wonen, levensloopbestendig, energieneutraal en nieuw. We gaan downsizen. Straks laten we een huis met 6 slaapkamers achter.

Kleiner wonen, betekent wel veel tuin inleveren, veel opruimen, De spullen die ik thuis bewaar voor creatieve activiteiten op mijn werk, toch maar op mijn werk gaan bewaren. Spullen verkopen, doorgeven aan belangstellende kinderen, familie en vrienden. Veel staat al op marktplaats en op 15 juni is er een rommelroute in de wijk. Gaan we voor de deur staan met de spulletjes uit de opruiming. 

Het duurt allemaal nog wel een poos, denk tot wel zomer 2026 voordat we de sleutel krijgen.

 

Maar wat voelt dat goed. Mijn "weten dat we het krijgen" is uitgekomen. Niet dat t zo is dat als mensen ergens om bidden wij het ook maar zo krijgen, zeker niet! Maar nu het zo gegaan is zoals het ging, ben ik dankbaar dat ik t durfde om te blijven vertrouwen.