Die kleine lettertjes...Scheermes.

Die kleine lettertjes....soms ben je er op bedacht en lees je die nauwkeurig. Vaak ook niet. Al helemaal niet als je op de valreep nog een verjaardagscadeautje voor iemand koopt.

Zoon kocht bij de DA drogist een scheermes; houder en 1 mesje. Een Wilkinson Sword. Manlief gebruikt de Quatro variant, maar die hadden ze niet meer. Dus kocht zoon de variant met 5 mesjes. We hebben nog quatro  mesjes liggen dus hebben we geprobeerd of die op het 5 mesjes apparaat zouden passen. Niet dus. bij nadere controle van de verpakking bleek er ook nog iets anders op te staan; Free Sample. Niet toegestaan voor verkoop. Hij heeft er wel degelijk voor betaald! Hij heeft dus nu flink de smoor in. Moet hij weer terug naar de drogist om zijn geld terug te vragen. Jammer dat hij het bonnetje er niet van heeft. Het is een kleine drogisterij, misschien scheelt dat in het terugvragen. En misschien is het beter als mams even meegaat.

Zoon heeft de smoor in omdat hij ervoor betaald heeft en terug moet. (Ook zelf terug wil, hij had er ook voor kunnen kiezen het er maar bij te laten zitten. Doet hij niet gelukkig.) Manlief heeft nu nog geen nieuw scheerapparaat voor quatro mesjes. We hebben nog 2 doosjes mesjes hiervan liggen, maar het apparaatje werd erg slecht. Maar eens even de stad in volgende week.

De 4 mannen hier aan tafel tijdens het middageten waren het er unaniem over eens dat de Wilkinson mesjes niet op een Gilette apparaat passen of andersom. Die merken zijn concurrenten van elkaar, dus pas het niet. 
Heeft iemand ervaring met een huismerk mesjes op een van deze apparaten? Ik denk wel dat ik sterke argumenten moet hebben om ze van die dure merken af te halen; Er werd al gezegd dat de huismerken wel veel eerder bot zullen zijn, meer irritatie zullen geven en noem maar op.
Nu wordt hier steevast het grote merk gekocht, maar misschien past er ook wel een huismerk op. Alhoewel? Binnen een merk heb je al verschillende soorten die niet met elkaar matchen, zal een ander merk er ook wel niet op passen. Wie heeft het al wel uitgeprobeerd?

Begrafenis van een mooi mens.

Vanmiddag hebben we een mooi mens moeten begraven. Vorige week zaterdag was ze nog op de Open Doors dag. Twee dagen later werd ze ziek opgenomen in het ziekenhuis en donderdag is ze overleden. Niet voor te stellen. 70 is ze geworden.
Een mooi mens. Voor velen was ze iemand met een warm hart en altijd straalde ze. Als zij binnenkwam ging de zon schijnen. Voor haar zal de zon nu altijd schijnen. Ze is bij Jezus, waarin ze haar vreugde vond. Vreugde die ze maar wat graag deelde. Dat konden we nu, bij haar begrafenis ook merken. Elke stoel was bezet. En dat terwijl we onlangs pas uitgebreid hebben. Zelfs mensen van haar kaartenmaakclubje waren er, anderen die haar van lang geleden kenden.

Haar dochter plaatste deze afbeelding op facebook;

Wat zullen we haar missen. Ik zal haar missen. Zo op haar vaste plekje in de kerk, breed lachend en stralend.

Onderweg naar huis vind ik het boodschappenbriefje in mijn jaszak. Wilde ik nog voor morgen in huis hebben.

Morgen begint er weer een heel andere dag; Mag ik met de trein naar Groningen om daar s'avonds bij de uitreiking van haar bachelor te zijn. Ik ga al op tijd met de trein, nog even neuzen in Groningen. Om half 6 gaan we met 7 personen uit eten bij de Italiaan waar zij gewerkt heeft; Capriccio.
Om 7 uur begint de uitreiking.
Daarna krijgen we een lift met de auto terug. Hoeven we zo laat niet meer met de trein. Hiervoor heb ik net een Hema dagkaart gekocht van 17,50. Dit is zelfs al goedkoper dan een enkeltje (vol tarief) welke 20,- en nog wat  zou gaan kosten.
Mijn man kan niet mee. Een collega zit in Frankrijk of is er onderweg naar toe waar door manlief geen vrij kon krijgen. Jammer.

Overmorgen is manlief jarig. Is hij dus ook niet vrij. Ben benieuwd hoe laat hij dan thuis kan zijn. Met het beroep vrachtwagenchauffeur weet je het maar nooit.

Dochter naar Rusland. St. Petersburg.

Hoe kient ze het uit! Dochter is net 2 maanden terug van een half jaar studeren in Italie, gaat ze met een half jaar al weer naar het buitenland om er verder te studeren. Nog verder weg. Naar Rusland! Hoe kient ze het uit. In februari 2015 gaat ze een half jaar naar St. Petersburg voor studie daar.

Op facebook heb ik dan ook nog niet aan kunnen klikken dat ik t like. Natuurlijk gun ik haar die ervaring. Maar nu ben ik er niet happig op, met al dat gedoe met Rusland. Ik moet nog erg aan dat idee wennen. natuurlijk heeft ze t er terloops wel over gehad, maar heb ik niet verwacht dat t ook echt door zou gaan. Toen ze me 's avonds laat helemaal blij belde dat ze naar St. Petersburg mocht, zag ik als moeder zijnde wel allemaal beren op de weg. Kon die nacht ook niet best slapen.
Ergens halverwege de nacht dacht ik aan al die moeders van zonen en dochters die bijvoorbeeld oorlogscorrespondent worden, of als arts naar t ebolagebied gaan, of als militair uitgezonden worden. Dan heb ik t nog niet zo beroerd. Ze gaat er naar een universiteit.

Verblijft misschien wel op een campus? Als ze zich nou maar niet mee laat slepen in allerlei politieke issues of demonstraties daar.
Daarentegen is er niks op tegen om eens echt te ervaren dat de schappen leeg zijn in de winkel. Dat de overvloed die wij hier hebben niet overal normaal is.
Zoon heeft t nergens over en wil daar straks ook naar zijn zus.
Wil ik dat ook?
Hoe koud zal het zijn in St. Petersburg in februari?

Het geheim van een samengesteld gezin....

Het geheim van een samengesteld gezin - Nederland - TROUW

(klik op de link om het artikel te lezen.)

Ik krijg de nieuwsbrief van de Trouw.  Afgelopen zaterdag werd daarin verwezen naar het geheim van een samengesteld gezin. We hebben zelf een samengesteld gezin, dus was ik zeker benieuwd naar het geheim. Een geheim dat wij misschien wel met hen delen?

Eerst maar de overeenkomsten; Ik denk dat wij onszelf ondertussen ook wel ervaringsdeskundigen kunnen noemen. Wij zijn nu 5 1/2 jaar getrouwd en dat vind ik de datum van start van een samengesteld gezin. De relatie bestaat natuurlijk al langer. Van het prille begin dat manlief en ik een relatie hebben zijn de kinderen er bij betrokken. Bewust. Zodat de kinderen mee konden groeien en meekijken in ons proces van relatieontwikkeling. Dat lijkt een risico voor de kinderen, want wat als het misgaat? Maar wij hebben het niet als een risico gezien, wetende dat God ons bij elkaar gebracht heeft en niet zomaar. Dat is gelijk al wel weer een verschil met het echtpaar uit het artikel. Een essentieel verschil. Ik heb God niet kunnen ontdekken in hun verhaal.

Wel denk ik dat het voor ons ook het belang van het kind hoog in het vaandel staat. Maar wel onszelf in God als vaste basis. Het belang van het kind is van de biologische ouder. Daarmee bedoel ik nu dat we als stiefouder ons hebben aan te passen aan de aard en karakter van het kind en niet andersom. Betekent dat manlief in het begin flink overstuur kon raken van het temperamentvolle geknetter van mijn kinderen en ik helemaal van slag door het geslotene van zijn kinderen. Wij als (stief-)ouders zijn nog steeds hierin aan het "oefenen" om ons verder te bekwamen.  Natuurlijk proberen we de kinderen hierin wel opvoedkundig zoveel mogelijk bij te schaven.

Verder zijn er vooral verschillen met het stel uit het artikel. Mijn manlief is mijn enige en eerste relatie na mijn huwelijk. Er is ook geen zoektocht geweest naar een nieuwe relatie.

Mijn manlief had zelf al 4 kinderen. De man uit het artikel geen kinderen. Dat is een groot verschil. Hij is wel stiefvader geworden, zij geen stiefmoeder. Van inwonende stiefkinderen. Ik vind het ook een verschil of je stiefmoeder bent van kinderen die bij je wonen of die om t weekend en n enkele vakantie bij je zijn. Als ze bij je wonen heb je als stiefmoeder toch meer te maken met de dagelijkse omgang en opvoeding. Het kan dan niet zo zijn dat je altijd maar wacht tot papa thuiskomt met aanspreken op minder gewenst gedrag, of de complimenten aan papa overlaat.

Wij  hebben nooit overwogen of wij nog samen kinderen willen. Het is ons wel eens gevraagd en we hebben het er samen ook wel over gehad, maar nee. Dat was voor ons heel snel duidelijk. Met 6 groten zouden we onze handen al vol hebben om harmonie te bewerkstelligen of te behouden. En dit is niet altijd in onze handen.

Het andere echtpaar schrijft dat als je de valkuilen weet, kun je er omheen. Dat is niet altijd zo. Sommige valkuilen  zie je aankomen, maar omdat je met veel mensen te maken hebt, ook buiten je huwelijk en gezin, lukt het vermijden van de valkuilen niet altijd. Wel is het dan belangrijk dat je er samen mee omgaat. Allert blijft op verwijderingsgevaar onderling.

Maar wat is nou het geheim van een samengesteld gezin? In het artikel heb ik HET geheim niet kunnen ontdekken. Misschien staat het er niet in omdat ze dit in hun boek hebben verwerkt? Wil ik hun boek lezen? Maar is er een HET geheim?

Als ze ons dit zouden vragen, welk antwoord zouden wij dan geven? Tja....
Toch God. Hij heeft ons bij elkaar gebracht en wist dat wij een samengesteld gezin konden vormen. We hebben onze karakters en verschillen. Toen wij samenkwamen heeft God ons ook bevestigd dat dit tot zegen zou zijn voor onszelf en voor onze kinderen. Stabiliteit bieden, zou ons werkwoord worden.

Zijn wij gezegend? Ja!
Zijn wij nu een gesláágd samengesteld gezin?  Wanneer ben je dat? Na zoveel jaren standvastigheid? Als alle kinderen goed uitgevlogen zijn? In het artikel wordt wel vermeld dat haar zoons inmiddels volwassen zijn, maar zelf komen ze niet aan het woord.

Het eerste kind dat al een week na ons huwelijk bij ons kwam wonen, is vorig jaar gaan samenwonen. Sindsdien hebben we zo goed als niets meer van hem gehoord. Dit doet pijn. Hebben we hem iets verkeerds gedaan? Hoort het bij zijn eigen losmakingsproces? We weten het niet.

Hebben we nu gefaald? Nee, dat denk ik nou ook weer niet. Het is niet zo zwart wit.

Het vierde kind van manlief is twee weken geleden bij ons gekomen. Het beeld dat God ons gegeven heeft bij het begin van onze relatie klopt dus toch; Alle kinderen komen kort of langer bij je wonen en je zult stabiliteit bieden. Wij zelf hadden al niet meer verwacht dat ook het vierde kind zou komen. Hij woonde al jaren min of meer op zichzelf. Hij woont nu ook niet bij ons. Hij logeert hier totdat hij andere woonruimte heeft. Ik begrijp dat hij dit zo ervaart.

Stabiliteit bieden. Dat  was het werkwoord dat wij meekregen voor de kinderen. De jongste van de 6 is nu 17 en de oudste 21 jaar. Op die leeftijd wil je toch geen stabiliteit? Daar zet je je tegen af, want dat is saai. En toch zoeken ze het ook weer op. Hoe zullen ze hierop terugkijken als ze zelf ergens midden 30 jaar zijn? Zullen wij dan een antwoord krijgen op de vraag of wij een geslaagd samengesteld gezin zijn?

Wil ik er een boek over schrijven? Later misschien. Nu niet. Maar tegen de tijd dat ons gezin er aan toe is, is het misschien al niet meer "in de mode" om er boeken over te schrijven. Dan is er waarschijnlijk geen markt meer voor.

Juni al weer bijna afgelopen.

Wat gaat het allemaal snel deze maand. Amper tijd om te schrijven wat er allemaal gebeurt in huize dubbelop.

De maand is al bijna voorbij en ik heb niets kunnen schrijven over de geslaagde in huis. Een dochter is geslaagd voor het VMBO, en gaat verder met Junior kapper, niveau 2. Gisteravond hadden we haar diplomauitreiking. Er werd gerekend op 3 familieleden per geslaagde. Wij waren "in overtreding" met 4 familieleden; Wij tweeën en moeder met vriend.  Na afloop hebben we bij het locale strandje nog even een bak koffie gedronken met zijn vijven. Er waren meer mensen "in overtreding" , Er waren hele gezinnen afgekomen op de diplomauitreiking van zoon of dochter. Dus veel ruimtegebrek.
Voor haar vervolgopleiding is ze al wel begonnen en heb ik ondertussen 3 dagdelen model gezeten.

Ik heb nog niets geschreven over schoonvader die weer onverwachts in het ziekenhuis is opgenomen en we schoonmoeder al weer bijna een week te logeren hebben.  Schoonvader's hart heeft vrijdagavond een beste opdoffer gekregen en moet eerst weer zoveel mogelijk op orde zijn. Dat geeft toch wat extra heen en weer fietsen naar het ziekenhuis. Schoonmoeder heeft thuis een electrische fiets en hier moet ze op n gewone fiets, maar t lukt. Ook heeft ze thuis geen trappen en hier moet ze er 2 op om bij haar bed te komen. Maar het gaat goed. Ook schoonvader knapt op en naar het er nu uitziet, mag hij vrijdag naar huis.

Ik heb nog niets verteld over dochter die gisteravond weer in Nederland is aangekomen, na haar half jaar Rome. Haar vriend heeft haar afgehaald van Schiphol en ze zijn nu ook nog in Amstelveen. Zondagmiddag komt ze echt even naar huis. Even. Gisteravond half elf heb ik haar al wel even kunnen spreken. Ze klonk moe, dus heb ik het maar kort gehouden. Bovendien willen ze lekker eventjes met zijn tweetjes zijn na zo'n lange tijd, denk ik zo. 

Ondertussen gaat mijn werk en het huishouden gewoon door, dus druk gehad.
Dinsdagmorgen en woensdagmorgen stond ik ingeroosterd om te werken, maar door een foutje in de communicatie kwam ik voor niks op mijn werk. Wel balen. Balen dat ik voor niks kwam en balen dat dit me toch weer 6 uur minder oplevert. 2 x 3 uurtjes die ik toch liever op de ochtenden werk. Nu vervallen ze zomaar. Aan de andere kant biedt het ook wel weer even rust, nu schoonmoeder hier ook is.

Vanmiddag werk ik wel vanaf 2 uur. Schoonmoeder moet dan in haar eentje naar het ziekenhuis op de fiets. Wil ze ook zo. Vanavond eten we kant en klare pizza's die ik zo nog even moet halen. Ze zegt die al heel lang of nog nooit gegeten te hebben. Ben benieuwd of het haar zal smaken.
Op het werk zijn we bezig met borduren van placemats. Leuk om te zien dat dit iedereen zo goed afgaat. Ik zal er binnenkort wel wat foto's van laten zien.

kinderen in de kerk

Soms is een kerkdienst iets meer of duidelijker  interactief. Wordt er een vraag gesteld om te antwoorden. De voorganger stapt de zaal in om aan kinderen iets te vragen. Dit deed hij vorige week ook.
Het was vlak voor hemelvaart.

Hij vroeg aan een van de jongens wat zou Jezus nu aan het doen zijn nu hij naast God in de hemel is? Het antwoord van de jongen was een volmondig; " lekker chillen!"

Kort daarop vroeg een kind op zijn beurt iets aan de voorganger; Als Jezus nu aan de rechterhand van God zit, wie zit er dan aan de linkerhand van God?

Tja, kinderen.....

Mobieltje gestolen of kwijt.

Nu ik dit stukje schrijf ben ik in Rome. Ik heb alleen geen idee wanneer ik dit stukje ga plaatsen. Ik denk pas als ik al lang weer thuis ben. Maar omdat het niet echt over Rome zelf gaat kan dat best.

Gisteravond is de tas van de kamergenote van dochter gestolen. In de grootste discotheek van Rome. Paniek want mobieltje kwijt! Creditcard en paspoort zaten er gelukkig niet in. Misschien wel een beetje wijzer geworden door de eerdere diefstallen die de huisgenoten overkomen zijn. Ook van dochter is enkele maanden geleden de telefoon gestolen. Een andere keer haar portemonee in de tram. Of beter gezegd; de inhoud van de portemonee, want de diefjes (jonge meisjes van een jaar of twaalf?) gooiden de lege portemonee terug de metro in. Dochter mistte alleen haar geld en metro-maandabbonnement. De rest zat er nog gewoon in.

De huisgenote is vandaag terug gegaan naar de discotheek om te vragen of haar tas en jassen misschien gevonden zijn.  Ja er was een telefoon gevonden. Hetzelfde model als de hare! Maar niet van haar. Deze was van een Nederlandse. Die Nederlandse weet misschien niet eens dat haar mobieltje gewoon in de discotheek bij de gevonden voorwerpen ligt. Want eigenlijk verwacht niemand dat een gevonden telefoon soms ook wel afgegeven wordt bij de gevonden voorwerpen.

Nu hoop ik maar dat áls de vinder in haar toestel kan komen én hij of zij een watsappje of smsje naar al haar contactpersonen stuurt om te laten weten dat de telefoon van de eigenaar daar en daar ligt. Via haar vrienden of familiekring kan ze dan een email of op andere manier ontdekken waar het is. Zou mooi zijn toch? Nu kunnen we eigenlijk alleen maar hopen dat die Nederlandse ook teruggaat naar de discotheek om te vragen of het gevonden is. Maar zou je dat doen als je mobieltje gestolen is? Wat heeft mijn dochter eigenlijk voor actie ondernomen? Natuurlijk, wel alles geblokkeerd en aangifte gedaan bij politie, maar heeft zij navraag gedaan op locatie? Haar straks toch eens vragen.

Nu ik erover schrijf doet t me denken aan een gebeurtenis lang geleden. Dochter was toen nog een stuk jonger. Verloor haar mobieltje op het strand van Texel. Toestellen waren toen nog een stuk eenvoudiger en een blokkade had zij er ook niet op. De vinder kon er dus makkelijk in komen en haar smsjes lezen. Dat hebben we gebruikt. Ik heb als moeder van een smsje gestuurd en de vinder gevraagd het op te sturen naar haar huisadres of de moeder te bellen met vermelding van het telefoonnnummer van thuis. En wat denk je? Telefoon! Van de vinder! Het was gevonden in Texel op het strand. Ze zouden het toestel wel even langsbrengen want ons huis lag wel een beetje op de route. 

Dus dit is ook nog een actie die je zou kunnen ondernemen als je je mobieltje kwijt raakt. Een watsappje of smsje sturen naar je eigen nummer met de vraag of ze het kostenloos op willen sturen of willen bellen naar een ander nummer zodat jij het op zou kunnen halen. (Bij ophalen is, eerlijk gezegd wel weer voorzichtigheid geboden….je weet nooit)

Dus onderneem actie als je je mobieltje kwijt raakt. Natuurlijk eerst gevaarlijke zaken blokkeren als je telefoonabbonnement, bankieren via je mobiel en wat je er ook nog meer mee kunt. Onderneem ook die acties waarvan je denkt dat het geen zin heeft. Teruggaan naar daar waar je het bent kwijtgeraakt. Misschien heeft iemand het afgegeven bij gevonden voorwerpen. Het gebeurt echt nog steeds dat er eerlijke vinders zijn! Stuur een bericht naar je eigen nummerzodat de vinder weet waar hij met het toestel heen moet. Ik heb zelf ook nog een adressticker in mijn achterkant van mijn mobieltje geplakt. Alle beetjes kunnen helpen. Maar soms helpt het ook gewoon niet en ben je t echt kwijt.

* Op de dag van mijn vertrek kregen we telefoon. Het mobieltje van dochters kamergenote was gevonden. Ze kon het afhalen op het politiebureau op vliegveld Ciampino. Zij helemaal gelukkig! De simkaart was er uit, maar al haar foto's stonden er nog op. 

Dochter heeft bachelor gehaald

Dochter heeft vandaag uitslag gekregen van het examen. Ze is vorige week speciaal teruggekomen vanuit Italie om dat examen in Groningen te maken. Dit was een examen wat ze vorig jaar niet gehaald had. Nu heeft ze alles al in orde en weet ze dat ze haar bachelor binnen heeft. De 3 studiejaren zijn nog niet eens om, nu al heeft ze voldoende om het straks op te kunnen halen. Het is pas april. Het schooljaar duurt nog tot eind juni. Ik had al wel begrepen dat ze niet zozeer voor felbegeerde studiepunten in Italie zit. Die had ze al voldoende voor vertrek. Nu ik door krijg hoe vlot dit allemaal gegaan is, ben ik best wel trots op haar. Het lijkt bij haar allemaal zo vanzelfsprekend te gaan, maar ze zal er best veel werk voor verzet hebben. Iets waar ik hiervandaan weinig zicht op heb.

Ik heb geen flauw idee wat ik straks kan verwachten bij het ophalen van de bul. Zo heet dat toch? Hoe zal dat allemaal gaan? Is dat wat ik vaak op amerikaanse tv gezien heb? Doen wij dat hier net zo? Ook zo veel protocol? Of is dat pas na het behalen van je 4e jaar, de Master? Ik heb echt geen idee!
Wie er wel ervaring heeft mag t me schrijven!

Ik heb in 1993 mijn diploma opgehaald van mijn HBO opleiding. HBO - SPH. Was dat ook een  bachelor? Heette dat anders? Ik kan het me niet me voor de geest halen, want toen was ik 8 maand zwanger en had wel iets anders aan mijn hoofd. Van de dochter die nu haar diploma's kan ophalen.
 Intussen is dat hele systeem ook weer op de schop gegaan. Ik  heb ook niet veel meer gedaan met mijn HBO papieren. Zou ik nu nog iets kunnen hebben aan deze papieren?

 Nu ben ik activiteitenbegeleidster. Werk en wordt betaald op MBO niveau.

Beeld bijstellen. Vermogen?

Even een beeld bijstellen.
Ik krijg wat onverwachte reacties op mijn vorige blog over de belastingaangifte.
 Ik noemde een bedrag van 1000,- in mijn blog van iemand waarvan ik de aangifte invulde. Dat is hun hele saldo, spaargeld en alles. Dus zeker geen vermogen. Wij hebben iets meer spaargeld, maar hebben daar ook maar vier cijfers voor nodig. Zodra wij een vijfde cijfer nodig hebben om ons spaargeld op te schrijven gaat er wat van naar aflossing.( Voor de duidelijkheid; Een vijfde cijfer heb je nodig als je 10000,- euro hebt.) Dus hebben we geen vermogen. Vermogen heb je voor de belasting als echtpaar als jij, je man en minderjarige kinderen samen een bedrag hebben van € 42278,- hebben. Bij lange na niet!

 Misschien komt het beeld voort uit een ...wat is het positive tegenwoord voor vooroordeel?...verwachtingspatroon?
Wij zijn rond vijftigers met een koophuis, dus zullen die wel vermogen hebben opgebouwd? Gaan waarschijnlijk een paar keer per jaar een weekendje weg?
Het werkelijke beeld;
Wij zijn rond vijftigers, manlief is 52 en ik 49, dus dat klopt. We hebben een koophuis, maar dat is pas 3 jaar geleden gekocht. Op 4 februari 2011 kregen wij de sleutel. We hebben beiden een scheiding achter de rug, wat financieel een dure grap is. Man heeft een baan als vrachtwagenchauffeur. Niet bij een transportbedrijf, dus werkt hij een redelijk normale werkweek qua uren. Ik heb een parttime baan van ongeveer 25 %.
Twee kinderen wonen  nu nog bij ons. Dat zijn er meer geweest. Voor een kind ontvangen wij allimentatie, voor het andere kind niet. Een derde kind dat studeert verzorgen wij financieel nog voor een deel. Elk dubbeltje wordt hier echt nog wel eens omgedraaid voor het uitgegeven wordt.

En toch zijn wij rijk! Volgens de wet dus niet vermogend...maar wat zijn wij rijk! We worden elke dag opnieuw gezegend door een goede God. Dat merken we elke dag opnieuw. Daarnaast houden man en ik van elkaar en is er vrede en liefde in huis. Ook al zijn wij een samengesteld gezin met jong-volwassenen, waar het echt niet allemaal rozengeur is. We zijn allemaal gezond, hebben een goed stel hersens. We wonen in een mooie groene wijk.
De appelboom loopt weer uit in mijn tuintje en de vogels komen hier ook graag. Manlief en ik hebben een baan waarin we onze voldoening kunnen vinden. De wijk waarin we wonen is niet alleen mooi groen en bosrijk, maar we voelen er ons ook veilig.  Gas, licht en water doet het altijd.
Och, ik kan wel een uurtje doorgaan met al onze zegeningen, rijkdommen, op te schrijven.
Doet me denken aan het kinderliedje; Tel je zegeningen een voor een, tel ze allen en vergeet er geen....

Ik ga maar eens genieten van enkele zegeningen en ga de hond uitlaten, hier in de wijk. Ik loop de steeg uit en sta in een stukje bos. Loop achter het korfbalveld langs, onder de snelweg langs en via een ander bospaadje terug. Lijkt het toch of ik een hele boswandeling gemaakt heb. Zo voelt het dan ook.

Jouw zegeningen al eens geteld?

Tot gauw,

Nek-nominatie

Vorige week schreef ik een stukje over "let op wat je op facebook zet." Lees het hier;
Ik schreef het toen vanuit het oogpunt van; let op je imago, het beeld dat je over jezelf neerzet op facebook.

Ik schreef toen over de nominatie om drank in 1x achterover te gieten en dat te filmen. Natuurlijk hoor je dat filmpje dan ook op facebook te zetten en weer anderen, liefst meerderen, te nomineren, die dit dan ook moeten gaan doen.

 Niet wetende dat dit al aan het uitgroeien is tot een enorme hype onder groepen mensen. De jongens waar ik het van gezien heb zijn genomineerd door een volwassene. Een al iets  "oudere", want volgens de wet ben je al volwassen op je 18e.  Deze jongens hebben ieder ook weer een stel leeftijdgenoten genomineerd, die het nu ook allemaal "moeten doen" en wel binnen 24 uur, anders kost het ze een krat bier. Binnen 24 uur een atje, anders kost t je een kratje. Atten is het in 1x leegdrinken van je glas of fles. Wat er dan ook in zit.

In Engeland en Australie hebben deze nominaties al tot doden geleid, omdat het steeds extremer moet. Het begint bij een atje van een fles bier, maar gebeurt ook met sterkere dranken of in combinaties.

Er komen ook al wat tegengeluiden.
Kan facebook of Youtube het uitzenden van dit soort filmpjes stoppen?
Kun je de volwassenen strafbaar stellen die openlijk, via facebook, jongeren onder de 18 nomineren om aan dit mee te doen?
Wat doe je als ouder als je je kind zo op facebook terug ziet, of je kind er stoere verhalen over vertelt?
De ChristenUnie is inmiddels ook in actie gekomen tegen deze hype. Ik kon de reportage vanmorgen niet afluisteren, maar kon net genoeg meekrijgen om te begrijpen dat ze ertegenin willen gaan.

Zijn er jongeren die anders reageren op deze nominatie en op een duidelijke manier stelling nemen tegen dit? 

Wat zet jij op Facebook?

Gisteren heb ik op valentijsndag iets op facebook gezet. Gewoon spontaan. Zonder verwachtingen. Manlief was immers op het werk en kan daar geen internet ontvangen. Wij hebben alleen internet op onze mobieltjes via onze huis-wifi. Dat volstaat.
Dit zette ik erop; 

Ik ben niet zo vsn valentijnsdag...heb ik ook de hele week al gezegd....maar nu ik op facebook al die gekregen bloemetjes zie....

Van mijn zus kreeg ik prompt een digitaal bloemetje en een paar likes. 


s'Avonds kwam manlief toch met een bloemetje thuis. Huh? Ik had het totaal niet meer verwacht omdat ik de hele week riep dat ik niks aan valentijndag  ga doen. Dit jaar heb ik  ook geen knuffelbeestje, iets lekkers of kaartje voor de kinderen gekocht. Ik heb dat wel eens gedaan, maar het is geen jaarlijkse traditie.

Manlief kon mijn berichtje dus niet hebben gelezen. Anderen wel. Dat heeft hij gemerkt.
De vrouw van zijn collega heeft het berichtje gezien en haar man gebeld. Die heeft mijn man weer gebeld en verteld wat ik op facebook had gezet. Toen is manlief langs de bloemist gereden. Wat een verrassing! Hij komt wel vaker spontaan met een bloemetje thuis, maar op deze manier is toch wel bijzonder.


 Nu ik het toch over facebook heb.... Let op wat je erop zet. Bij mij heeft het leuk uitgepakt. Maar dat is niet altijd zo.
Ik heb ook wat jongeren in mijn vriendenkring die dingen op facebook zetten waarvan ik denk "zou je dat nou wel doen?" Er zullen maar weinig jongeren zijn die mijn blogs lezen, dus misschien moet ik dit ook maar op facebook parkeren. Al wordt er al veel voor gewaarschuwd. Hoef ik misschien niet nog eens dunnetjes over te doen. Toch doe ik het maar. Op dit moment gaat er onder die jongens een nominatie rond. Je wordt genomineerd en moet dan binnen 24 uur een fles of glas bier  "atten" Het is dat ik zelf jongeren in huis heb anders had ik heel niet geweten wat dat is. Atten is in 1x je glas of fles achterover gieten. Dit wordt dan gefilmd en op facebook gezet. Zou dat stoer zijn?
Nu zal het éne filmpje waarin je een fles bier achterover gooit je (toekomstige) werkgever niet storen, maar als er wekelijks over grote hoeveelheden bier wordt gesproken?  Je toekomstige werkgever kan niet zien of het puberaal gebluf is, of dat jij echt zulke hoeveelheden verstouwt. En nu er zoveel kandidaten voor een vacature zijn, kan het ongemerkt je aan de zijlijn zetten en heb jij niet door dat het door facebook komt.
Een van de jongens in mijn vriendenkring heeft een filmpje ontvangen en zelf ook weer geplaatst van een meisje die op haar buik liggend haar borsten flink laat schudden.In het sfeertje van shake th'm babe. Als jongen zijnde kan dat kicken zijn? Ik schrok eigenlijk omdat dit meisje, jong nog, op het laatst even herkenbaar in beeld komt. Ik heb geen idee waar dit kind (jonge vrouw) vandaan komt. Zo'n filmpje is heel snel de hele wereld over. Maar je wilt toch zo niet ontdekt worden op internet?

Keukenla

Net zo'n rommeltje als mijn lade is, zo wordt dit blogje misschien...

Iedereen heeft wel zo'n lade waar van alles en nog wat in rondzwerft. Bij mij is het niet de keukenlade, maar een lade in de glazenkast in de woonkamer. Omdat we de woonkamer opnieuw hebben ingedeeld moest de lade ook maar eens opgeruimd. Dat is wel een goed idee geweest. Ik vond daar nog oude pasjes van het zwembad. Dat zijn witte kaartjes waar wij niks op zien, maar in het zwembad ze gelijk zien van wie de kaart is (met foto) en of er een abonnement op staat. Al jaren niet meer dus. Wel is er ooit borg betaald voor die pasjes. Ik besloot die borg dan maar eens terug te gaan halen. Dat leverde mij voor 4 pasjes, toch nog weer 18,- op! Dat lag er dus zomaar te liggen! Dus neem ook maar eens een duik in je keukenlade en wie weet wat je nog tegenkomt. Laat je t ons weten? Heb jij wel eens iets opgeruimd wat je toch nog weer iets opleverde, terwijl je het eigenlijk weg wilde gooien?

Een beetje in die lijn liggen de eethoekstoelen en de ronde tafel. Een beetje in die lijn, want zoiets gooi je niet weg. Die geef je weg, of probeert er zelf via marktplaats of zo nog iets voor te krijgen. voor zover ik nu weet worden vanmiddag de stoelen opgehaald. Ik denk dat het nu wel door gaat. Die mevrouw heeft al meerdere keren gebeld om de afspraak te wijzigen. maar goed, ze bélt.Ik verwacht dat ze echt wel geintresseerd is en ze vroeg of laat komt halen.
Voor de tafel hebben via marktplaats verschillende keren mensen gereageerd, ik geef ze mijn nummer om me te bellen en vervolgens hoor ik niks meer van ze.

Ik heb een tijdje wat minder geschreven, te druk.
Mijn schoonvader ligt nu de tweede week in het ziekenhuis. Mijn schoonmoeder heeft geen eigen vervoer, dus haar kinderen nemen bij toerbeurt een dag moeders onder hun hoede. Moeder kan dan 2x per dag naar het ziekenhuis en tussendoor blijft ze dan bij zoon en schoondochter eten. Maandag was t onze beurt en vanmiddag weer. Vanmiddag is het een beetje anders, omdat ik ook moet werken. Ze komt om 3 uur en na het bezoekuur brengen we haar weer naar haar huis. Naar haar eigen bedoeninkje.

We zijn met zijn 2 een weekend weg geweest. Vrijdag vertrokken en maandag terug. We zijn gewoon in Nederland gebleven. Beneden de rivieren. We hebben het hele weekend redelijk droog weer gehad en lekker kunnen wandelen. Op de terugreis merkten we heel duidelijk dat het natte weer boven de rivieren is gebleven.
Het was voor het eerst dat we een kind een heel weekend alleen thuis lieten. Dit kwam nu eenmaal zo uit, de planning was anders. De ene dochter is op haar stek in Groningen gebleven, de andere dochter logeerde bij een vriendin. Zoon (16) bleef alleen thuis. Aléén! (Nou ja, met de hond, die hij dan ook moest verzorgen en uitlaten.) Wat spannend! Voor ons dan. Hij vond het wel lekker. het idee zelf te beslissen wat te eten, en vooral ook wanneer. Dat leek 'm wel wat. Het is ook allemaal goed gegaan. Maar zo jong alleen thuis, ga ik geen gewoonte van maken. Al weet ik ook wel dat er zat jongeren wel eens een weekendje alleen thuis zijn. Zoon zal straks ook alleen op kamers gaan wonen, maar toch....
Zoon heeft wel genoten van zijn weekendje vrijaf, wij ook. Ook wel weer heel belangrijk.

Ik moet stoppen, zo naar mijn werk. Daarna komt schoonmoeder, daarna dochter vanuit Groningen en is het alweer etenstijd, ziekenhuisbezoektijd en ga zo maar door.

Kun je het wel goed doen als (stief-)moeder van pubers

Soms komt dat zo ineens heel hard aan; "Je trekt hun/ hem/ haar vóór!" Gisteren ook weer zo'n situatie. Ik ben een (stief-) moeder met eigen kinderen en stiefkinderen alle dagen in huis. Ze zijn allemaal puber of jong - volwassene.

1 kind is maandag en dinsdag thuis geweest van school. De leeftijdgenoot voelde zich gisteren, woensdag ook niet fit, maar ging toch naar school. Ik heb gezegd dat als het niet gaat hij naar huis mocht komen. Dat is ook een beetje mijn standaard opvatting; Alleen als het echt zichtbaar niet gaat blijf je thuis. Hij is de hele dag op school gebleven. Na afloop van de dag kwam hij mopperend thuis. Ik zei hem dat t juist goed was dat hij nu geen Z-tje achter zijn naam had staan van ziek. Mooi toch? Toen waren de rapen gaar!
En ik trok de ander voor want die mocht wel thuis blijven en werd verwend met een kopje thee,,,,,en zo ging hij nog even door. En zijn zus was het ook met hem eens want hij had het er ook al eens met haar over gehad......

Via mijn man heb ik ook wel eens te horen gekregen dat zijn kinderen vinden dat de mijne juist voorgetrokken worden. Zijn kinderen voelen zich achtergesteld door de andere manier van communiceren onderling. (denk ik, zo heb ik dat begrepen)

Zo lastig. Want het blijft koorddansen tussen de kinderen. Ga je linksom dan klaagt de linkerhelft, ga je rechtsom dan klaagt de rechter helft. Het is nog zo balanceren, ook al weet ik dat ik rechtdoor op dat koord moet blijven.

 Tuurlijk roepen kinderen in gewone gezinnen dat ook wel eens dat de ander voorgetrokken wordt, of dat het niet eerlijk is, maar als ouder in een samengesteld gezin komt dat anders over. Maar het blijft een hele sterkte troef voor de kinderen, omdat het toch een zwak punt blijft, juist in samengestelde gezinnen. En natuurlijk ga ik geregeld bij mezelf en bij mijn man ten rade om te achterhalen of en in hoeverre de kinderen gelijk hebben. Maar hoe maak je aan hen duidelijk dat er verschillen zijn en die verschillen ook anders aangepakt moeten worden? Dat er dan geen sprake hoeft te zijn van voortrekkerij? Ik heb wel eens gedacht aan een gezinsvergadering of zo, maar durf dat ook weer niet goed aan. Niet om een officiële vergadering in te roepen. Wel hoop ik de gelegenheid te zien of te creëren dat het gesprek hierover "spontaan"ontstaat.

En komend weekend toch mijn dochter eens polsen.

(Dit plaatje van een samengesteld gezin heb ik van internet, eerst opgeslagen en nu hier geplaatst. Nu via de firefox browser. Daarmee lijkt het dus wel te lukken. Raar hoor.)

Over sarcasme, cynisme of eh, hoe zat dat ook alweer?

Humor is een ingewikkeld iets. Zeker als je jong bent en graag met nieuw geleerde woorden wilt goochelen. Een van de kinderen begon er mee en ik merkte gisteren dat een ander kind het ook gaat overnemen.
Stel een kind maakt een opmerking ergens over. Vaak weet ik dat kind wel uit de tent te lokken door te reageren of ik hun opmerking heel letterlijk opvat. Soms gaan ze daar dan op in en soms zeggen ze dat ze dat sarcastisch bedoelen. Sarcastisch? Is dat hier wel het juiste woord? Bedoel je niet net iets anders?  Helaas weet ik zo even geen letterlijk praktijkvoorbeeld om mijn verhaal te verduidelijken.

Sarcastisch? Cynisch? wat is dat en wat wordt daar mee bedoeld? Voor mijn gevoel zijn die woorden toch behoorlijk negatief geladen. En toch denk ik dat die opmerking niet zo heel negatief bedoeld was. Dus wat was het dan wel? Dus nu ga ik toch maar eens uitpluizen hoe dat ook alweer in elkaar steekt.

Op www.vandale.nl vond ik sarcasme = bittere, bijtende spot. Dat is dus in 1 klap duidelijk. En inderdaad heel negatief.  
Voor cynisme moest ik langer zoeken. cynisme = het cynisch zijn. cynisch = als een cynicus. cynicus = iemand die niet gelooft in het goede in de mens. Ook negatief dus.  Maar welk woord kan ik ze dan als alternatief bieden? Soms zijn hun opmerkingen best negatief, het zijn niet altijd schatjes, maar ze zijn ook niet altijd negatief. Ze willen dan een kwinkslag maken, gekkigheid. Dat is dus niet sarcastisch of cynisch. Daar ga ik dus bovenop zitten! (kids, bereid je hier maar vast op voor!)
Een van die alternatieven zou kunnen zijn; schertsend. Denk ik. Meneer van Dale zegt hierover; scherts 1het maken van grappen
2onschuldige spotternij: (in samenstellingen) schertsfiguur, schertsvertoning niet serieus te nemen
schert·sen =onschuldig spotten.
Schertsend is denk ik een goed alternatief. Dat woord klinkt ook lekker ingewikkeld. Het staat tenslotte veel "geleerder" om te zeggen dat iets schertsend bedoeld was dan dat iets humoristisch bedoeld was. Toch?
Ik ben benieuwd of het vanavond aan tafel al gelijk ter sprake gaat komen.

Maatregelen van de regering, die van invloed zullen zijn op ons gezin.

- Schoolboeken niet meer gratis.

-Studiebeurs wordt leenstelsel per september 2014.

- Ov studentenkaart wordt in 2015 een kortingskaart in plaats van een deel van de week gratis reizen.

- Kinderbijslag gaat omlaag en wordt 1 vast bedrag voor alle leeftijden . Wordt €191,65 per kwartaal. Betekent dat geen verhoging meer voor 16- 17 jarigen? Kindgebonden budget gaat weer omhoog, is inkomens afhankelijk. Hoeveel?

- Zorgtoeslag verdwijnt in 2014, maar zorgpremie wordt inkomensafhankelijk. Welke gevolgen zal dat hebben? Dat kan positief en negatief uitpakken. Ligt aan je inkomen.

- De beperking hypotheekrenteaftrek zal voor ons geen gevolgen hebben. Wij zitten niet in het toptarief van 52%. Tegen de tijd dat ze bij ons tarief aankomen zijn wij alweer in tarief gedaald doordat we dan AOW hebben. Door die AOW hebben we wel weer minder mogelijkheden tot aftrek, maar dat proberen we tegen dit tijd beperkt te hebben door extra aflossingen waar we nu nog voor sparen. (en voor een andere auto, op termijn).

- De belastingschijven gaan veranderen. Worden lager zodat werken meer beloont wordt. (Heb ik dat zo goed begrepen?)

 Er zijn ook dingen die weinig invloed bij ons hebben, zoals verhoging van accijns op tabac, wijn en bier. Wijn en bier drinken we wel af en toe. Een zoon is nu nog 15 en maakt zich druk over de verwachtte leeftijdverhoging van legaal een biertje drinken. In Februari wordt hij 16. Drinkt amper bier, maar het idee dat hij het straks toch niet mag staat hem niet aan. Ik vind het niet erg.

Sommige dingen lijken nu ver van ons bed, zoals inperking van WW, maar je zult er maar mee te maken krijgen….. In de media wordt er nu veel gepiept over de hoge zorgkosten, maar ik denk dat je eerst goed moet aankijken hoe dit echt voor jou gaat uitpakken. Ik denk dat het voor de grootste groep echt hard gaat meevallen. maar ik kan het verkeerd hebben natuurlijk.

Neergeschoten crimineel.

Bijna altijd is dat niet meer dan een klein berichtje in de krant van enkele regels. Of enkele seconden beeld op het journaal. We zien dan een lijk onder een wit laken, politiemensen in beeld en afzetlinten eromheen. Vaak gaan we dan gevoelensloos door naar het volgende onderwerp. Ik ook, geef ik eerlijk toe.

Ook vorige week is er een cirmineel doodgeschoten. Dezelfde soort berichtegeving in de media.
Nu is ineens het verhaal voor mij heel anders, omdat we die man persoonlijk kennen. Nou ja, ik heb niet met hem geborreld of zo. Ik heb naast hem en zijn gezin gewoond. Een vrouw met 3 kinderen, waarvan 2 volwassen. Nu is diezelfde crimineel ineens gewoon een man, en vader. Je vroegere buurman. Geen lieverdje voor iedereen. Maar ik weet wel dat hij een jong dochtertje had van nog geen 10 jaar. Hij was gek op haar en kwam haar regelmatig ophalen. Zij moet nu toch haar papa missen. Met haar heb ik het te doen. Ik praat absoluut niet goed wat haar pa deed, en gelukkig weet ik niet meer dan dat uit de media. Maar dat zal het dochtertje ook niet weten. Ik ga er van uit dat een tienjarig kind niet echt weet wat haar pa deed, (bijvoorbeeld voor de kost). Nu zal ze wel weten dat haar pa verdacht wordt van moord en zelf vermoord is. Wat zal dat voor impact op haar hebben? En op de andere 2 volwassen kinderen?

Je kunt eigenlijk niet veel meer doen dan voor het meisje bidden, dat ze verder beschermd wordt voor deze invloeden. Maar aan de andere kant; als ouders hun kind blootstellen aan slechte invloeden, hoe sterk is dan je gebed nog als buitenstaander zijnde? Ik weet dat God overwint, maar ouders staan toch het dichts bij een kind. Beinvloeden het kind dagelijks. Ik heb het nu in gedachten even veel breder getrokken. Ik denk bijvoorbeeld aan kinderen van 5 - 6 jaar die al horrorspelletjes spelen op de gameboy. Pa en ma beseffen niet waarmee het kind speelt. Natuurlijk kun je t voorzichtig proberen te laten ontdekken door de ouders, zonder de zedenprediker te worden. Maar totdat het zover is?

Ik heb bijna geen contakten meer in die buurt, dus ga er nu ook niet heen. Ik heb daar niks te zoeken. Ook nu niet. Nu woon ik in een heel andere buurt. Zo op het oog een keurige buurt.
Maar hier zijn de voordeuren veel geslotener, ontoegankelijker. Maar ook achter deze keurige voortuintjes verschuilt zich vuil. Als je hier een wifi-netwerk zoekt zit er ook eentje tussen die zich porn-imperium noemt. Dat geeft al aan waar hij zich mee bezig houdt. Welke buurman dat dan ook moge wezen.
Dus ook hier blijft het devies; Bidden voor je buurt.

Bescheidenheid versus Assertiviteit.

Man en ik zijn doorgaans vrij bescheiden.
Tja als je dit over jezelf opschrijft roept dat natuurlijk gelijk reacties op als; O, ja? is dat zo? Durf je dat wel zo stellig over jezelf te zeggen? Ben je nog wel bescheiden als je dit zo stellig over jezelf zegt?

Laten we het voor het gemak er maar even op houden dat wij bescheiden (opgevoed) zijn. Dus als er gekozen moet worden zijn wij vrij snel van, ach laat de anderen, de kinderen maar eerst kiezen.

"De jeugd van tegenwoordig" is juist weer vrij assertief opgevoed. Als er gekozen moet worden, zullen zij juist proberen om  daar waar zij hun zinnen op zetten, ook te verkrijgen. Als die ander datzelfde ook wilde, had die maar sneller, handiger, slimmer moeten zijn. Ik schrijf dat nu even heel stellig, misschien hard. Maar dat is meer om duidelijk te zijn.

We willen onze kinderen bescheidenheid bij brengen, ze dit ook voorleven. Maar doen we dat wel goed op de juiste manier?

Praktijkvoorbeeldje; Er staan veel verschillende stukken gebak op tafel. Jeugd komt beneden nadat ik ze geroepen had. Er staat echter maar 1 laatste stukje zelfgebakken appeltaart. Iedereen weet dat de man in huis stapelgek is op zelfgebakken appeltaart. Er zijn meer liefhebbers. Toch zal niemand een stapje achteruit doen om hem dat stukje taart te gunnen. Manlief stelt zich bescheidener op en loopt hierdoor zijn meest favoriete gebak mis.

Soms vraag ik me af of er door al die assertiviteit niet een nieuw soort pikorde is ontstaan. Wie niet Assertief genoeg is komt onderaan de pikorde te staan, wordt minder of niet gezien en men walst zo over hem of haar heen. Door je bescheidenheid verlies je een stukje . . .respect? autoriteit? natuurlijk gezag?
Hoe kun je dan bescheidenheid voorleven? Hoe kun je bescheidenheid voorleven zonder je . . . .kwijt te raken? Want natuurlijk hadden we best kunnen zeggen dat het stukje appeltaart voor de grootste liefhebber bestemd is; als ouder het eerste keuzerecht nemen.

In de maatschappij, dus ook in de jeugd hier in huis merk ik wel wat gradaties in zowel de bescheidenheid als de assertiviteit. Er zitten grote verschillen in. Zowel per persoon als per situatie. Soms is dat gevoel van pikorde wat sterker dan anders.

Bescheidenheid bijbrengen, hoe doen jullie dat tegenwoordig? Of til ik wat te zwaar aan het tekort aan bescheidenheid? Groeit die bescheidenheid wel weer aan als de jeugd uitgepuberd is?
Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties.

15 jaar en 18+ games

Eigenlijk weet ik het al een tijd, maar heb het op zijn beloop gelaten. Mijn zoon van 15 speelt 18+ games. Hij is de enigste niet, dat weet ik wel. Maar toch.

Eigenlijk heb ik de smoor in dat ik het op zijn beloop heb gelaten en toen niet had ingegrepen. En ik vind het flauw om dat nu alsnog zomaar te doen. Of een net gekocht spel in beslag te nemen omdat het een 18+ spel is. Dan is het eerste commentaar; "maar de andere spellen mogen ook!"

Het spel in beslag nemen als hij er te laat mee bezig is klopt niet met de daad. Ik ben van de soort dat vind dat een straf in overeenstemming moet zijn met de fout. Dus wordt je te vaak betrapt op te laat, dan moet je die te laat tijd eerder naar bed. (in het donker!) Ik kan dus geen spel in beslag nemen omdat hij het er te laat mee heeft gemaakt. Een tijdlimiet stellen van, laten we zeggen maximaal een uurtje,  lukt ook wat lastig omdat hij de pc op zijn kamer heeft staan. Nu lijkt het net of hij helemaal vrij spel heeft in huis, maar dat is ook weer niet zo. Vraag t hem maar als je 'm kent. Hij is het er helemaal niet mee eens dat het om 22.00 helemaal donker moet zijn in zijn kamer.

En het lastige is dat je er niet goed de vinger achter kunt krijgen welke invloed het spel op het kind (sorry jongen) heeft. Natuurlijk, als ouder kan ik hem zeggen dat hij er humeurig van wordt, maar dat is voor hem zo slecht aantoonbaar. Ik bespreek het wel eens met hem op een rustiger moment, maar na een tijdje komt het humeur er toch weer in.

Nu ik dit zo schrijf bedenk ik dat ik wel het nieuwe spel wel in beslag had moeten nemen toen hij t gekocht had. Eén 18+ spel toelaten, betekent nog niet dat de extra 18+ spellen dan maar zijn toegestaan. Maar kan dat nu nog, na 2 weken? Ik kan hem in ieder geval zeggen dat er geen nieuwe spellen meer bij mogen komen.
Pffft, best moeilijk hoor, pubers in huis. Zeker als ze ook nog eens zo goed gebekt zijn en je van goede huize moet komen om hen op basis van goede argumenten te overtuigen.

Voor peuters heb je wel vaak moederochtenden, consultatiebureau's en weet ik veel wat voor hulpcentra. Voor puberouders is dat veel moeilijker te vinden. Soms lucht het wel al op als je ook bij andere ouders dingen herkent.
Herkennen jullie wat ik net schreef en wat zouden jullie doen?