Af en toe word ik er toch wel heel erg sjacherijnig van hoe (vooral) zoonlief zich uit.
Hij mag graag dissen. Dat is iemand vangen op zijn woorden; een soort woordenstrijd aangaan. Soms doe ik mee met dat dissen, vaker ook niet. Het is niet eens leuk om dat dissen te winnen.
Als hij ergens verontwaardigd over is dan daalt het niveau van zijn woordkeus op slag. Nog voor hij zijn verontwaardiging geuit heeft, dan zijn de f-jes en de k-tjes al meerdere keren over zijn tong gekomen. Ik heb m er regelmatig op aangesproken. Het levert hem alleen maar ergernis op, maar het mindert niet erg. Zijn reactie; als ik thuis ben, mag ik me toch wel uiten zoals ik me lekker voel? Nou nee dus. Het mag geen gewoonte worden. Hij moet weten dat dit taalgebruik mensen kwetst en ergert. Mij ook. Het zou van wat meer respect betuigen naar mij toe als hij het ook voor mij zou laten. Het kan zo tot gewoonte worden dat hij niet eens meer doorheeft dat hij het doet, of geen alternatieven meer weet voor deze woorden van ongenoegen. Ik krijg t hem niet aan zijn verstand.
Hij is lang niet de enige. Ik woon vlak naast een middelbare school. als
die scholieren aan de wandel gaan voor hun lunchinkopen hoor ik
hetzelfde woordgebruik. Echt om van te rillen. Het is zo gewoon voor ze.
Ik besef dat het soms niet om de keuze van de woorden gaat maar om de inhoud van de boodschap. Als er echt iets is wat hem dwars zit of hij echt even heel boos is, dus het echt om het uiten van zijn gevoel gaat, spreek ik hem niet op dat moment op zijn woordkeus aan; de inhoud is dan even belangrijker dan de verpakking. Zou ik hem er op dat moment op aan spreken dan raak ik de essentie van de boodschap kwijt en die vind ik wel belangrijk.
Maar oef wat zitten wij als volwassenen soms met kromme tenen. Blijven hem er op aanspreken en hopen dat het maar snel overgaat. Overgaat zodra hij in de volwassenwereld komt.( Zou hij zich ook zo uiten tijdens zijn baantje? Vast niet!)
Hoe gaat dat bij jullie thuis? Misschien zijn er wat steekjes in zijn opvoeding losgeraakt? Hoe kan ik die het beste weer ophalen? Wat zijn jullie ervaringen? Tips?
Weet je, als ze eenmaal volwassen zijn beseffen ze vanzelf dat zulk taalgebruik niet wenselijk is en gaat het over ( of mindert iig).
BeantwoordenVerwijderenHier spreek ik mijn kinderen er wel op aan, maar helemaal weg krijg je het niet. Ook ik gebruik weleens zulke woorden.
Soms kun je er maar het beste niet teveel de nadruk op leggen/er over zeuren, hoe meer jij je ergert hoe leuker opstandige pubers het vinden.
En afzetten tegen de maatschappij hoort er op die leeftijd nou eenmaal bij. Hoe tenenkrommend wij als ouders het ook vinden.
C@th
Helemaal met bovenstaande spreker eens. Ook ik heb me wel eens geërgerd aan mijn zoons woordvangspelletjes (dissen dus) en dan dacht ik later 'waarom heb ik me toch weer zo ver laten krijgen? Hoe dom om daarin mee te gaan!' En: 'Waarom heb ik me hierom toch zo druk gemaakt, 't stelde helemaal niets voor!'
BeantwoordenVerwijderen't Is bij ons allemaal goed gekomen, zonder noemenswaardige problemen, al moet ik wel eerlijk toegeven dat mijn zoon (nu 30) niet veel straattaal uit(te), dus ik heb makkelijk praten.
Gewoon negeren, zowel het dissen als het woordgebruik. Of op dat laatste met een grap ingaan, al begrijp ik goed dat dit een doorn in je oog is, want ook ik vind het verschrikkelijk dat jongeren én ouderen het ene k- en f- woord na het andere gebruiken, en ook nog wel een paar meer.
Misschien doet je zoon het bij anderen thuis helemaal niet. Ik vond dat mijn zoon altijd zo zat te schrokken aan tafel. Toen hij eens bij een vriendje gegeten had, zei diens moeder 'wat gedraagt hij zich toch netjes aan tafel'. Dat heb ik hem maar niet gezegd :-)
Sterkte en veel geduld.
Ik herken het niet zo 1,2 3. Mijn oudsten zijn al zo goed als volwassen. Onfatsoenlijk taalgebruik hebben we nooit enige ruimte gegeven. We praten óf normaal met elkaar óf liever niet. Als ik bij andere gezinnen ben, hoor ik soms met kromme tenen hoe beledigend, grof en onfatsoenlijk kinderen tegen hun ouders uit kunnen uitvallen. Mijn oudsten hebben echt wel gepuberd en ook wel lelijke dingen gezegd. Gelukkig waren dit korte heftige buien en is het nooit gewoonte geworden.
BeantwoordenVerwijderenBeste _een pas op de plaats _
VerwijderenMag ik onze pubers een poosje bij U laten logeren ...?
groet , hanneke
Ik ben erg anti schuttingtaal en vloeken. Mijn kinderen doen het thuis dan ook niet. Maar onderling zeggen ze dat ze buitenshuis wel doen, want 'iedereen praat zo'.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik blijf er bij: het is niet netjes!
Ik herken het. En soms word ik er ook boos om. bepaalde woorden wil ik niet horen. ze moeten toch gewoon leren discussiëren zonder die krachttermen.
BeantwoordenVerwijderenBij heel erg overtredingen moeten ze de wc voor mij schoonmaken. De volgende dag ... Dat is een afspraak. Sindsdien mindert het ietsje ;-)