Onlangs heb ik 2 boeken gelezen van 1 dezelfde schrijfster. Van Leisha Kelly. Het eerste boek had ik te leen gekregen van iemand uit de huiskring. Ik heb het in één adem uitgelezen. Gelukkig heb ik daar steeds meer de rust voor; een boek binnen enkele dagen uitlezen. Bij vlagen dan. Niet altijd.
Het eerste boek dat ik van Leisha Kelly las is deze;
Elk op hun eigen manier pakken ze aan wat er gedaan moet worden en merken dat ze door aan te pakken, mensen ontmoeten die met hen bewogen zijn. Ze ontvangen onderdak van een oude dame. Er groeit een liefdesband tussen het gezin en de oude dame. Enkele dorpsgenoten zijn hier jaloers op en willen het gezin weg hebben. Hoe het afloopt? Lees het zelf.
Bovenstaand boek had ik zó uit en wilde ik meer van haar lezen.
Toen vond ik dit boek;
Het huis aan de Malcolmstreet.
Het boek is via deze link ook te bestellen bij bol. (Als je via deze link bestelt, of via de banner op mijn site, verdien ik ook een commissie....)
Na het overlijden van haar man en zoontje is Leah alles kwijtgeraakt. Berooid maakt ze dan toch maar gebruik van het aanbod van de tante van haar man om met haar dochter bij haar in te trekken. Leah voelt zich lang schuldig omdat ze denkt dat ze niets te bieden heeft. Ze voelt zich ook aangeklaagd door de andere huisgenoot; Misschien denkt hij wel dat zij op het huis van de tante uit is. Haar nachtmerries uit haar kindertijd komen ook weer terug. Waar komen die toch uit voort?
Ik beschrijf dit boek niet zozeer om er reclame voor te maken en eraan te verdienen, maar omdat het mijzelf ook iets geleerd heeft. Het heeft mij ook weer doen relativeren.
Leah en haar dochter hebben berooid en hongerig een treinreis gemaakt naar een onbekende tante. Dochter en tante nemen de zegeningen van God onbevangen aan. Leah zelf kan dat niet en maakt zich grote zorgen. Voelt zich ook schuldig, omdat ze het aan moet nemen.
Het boek zette mij via een omweg ook weer wat meer op de been. Ik heb me ook enorm veel zorgen gemaakt over mijn werk. Heel veel zorgen over alle veranderingen die er zijn geweest en nog op stapel staan. Deze gaven mij ongewoon veel onrust en spanning. Ik heb een baan waarvan ik heel bang zou zijn dat het straks minder leuk is. Mijn baan is echter geen baan waarvan ik zo afhankelijk ben dat ik zonder deze baan dakloos of hongerig wordt. En toch zo'n onrust? Ik heb toch de ervaring dat God voorziet? Nou dan!
Nu ik dit zo opschrijf lijkt dat kort door de bocht. Dat besef ik ook wel. Het heeft me een hoop tijd en strijd gekost om nu dit zo te kunnen zeggen: God zal ook in ons werk voorzien. Ik heb het nu ineens over ons werk in plaats van alleen mijn werk, omdat ik ook hierin het werk van mijn man wil betrekken. Dat is in wezen wat God ook van ons vraagt; Pak in vertrouwen op Mij aan wat je zelf kunt en laat de rest aan Mij over. Hij zal ons dan op een plekje zetten waar wij weer op onze beurt tot zegen kunnen zijn.
Welk boek zou jij op dit moment willen aanbevelen? Wat heeft dat boek met je gedaan?
Beschuit zonder muisjes.
BeantwoordenVerwijderenDit is het enige dat mijn man en mij momenteel iets zegt. Een half jaar geleden kregen we te horen dat we enkel met ingewikkelde technieken een kleine kans hadden op een zwangerschap. Vorige maand ging het mis en mijn baarmoeder is verwijderd. 25 jaar jong en het leven is klaar. Zwart, leeg. Dromen, hoop, verlangen, weg van alles is normaal naar hier stopt de toekomst die de rest wel heeft..
Petra
Hoi Petra (reactie hierboven),
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of je dit leest maar voor het geval dat: Allereerst wat ontzettend verdrietig voor jullie dat jullie niet op de ' normale' manier papa en mama kunnen worden. Dat is een enorme klap! Ook ik ben in een soortgelijke situatie geweest en dat heeft me heel veel tranen, boosheid, energie, frustratie ed gekost. En toch, en dat kan ik nu, een aantal jaren later zeggen, heeft het me ook zoveel geleerd en gebracht. Uiteindelijk heeft het me vooral ook dichter bij God gebracht (maar o, wat ben ik ook vreselijk boos op Hem geweest... waarom gaf Hij ons geen kinderen en werden allemaal mensen om ons heen zwanger en dat ' was dan niet gepland") Een hele worsteling is dat! Maar lieve petra er is echt hoop en Jij en je man kunnen echt een nieuwe droom krijgen om voor te gaan. En dat zal je verdriet niet altijd weg nemen maar wel dragelijk maken. Je zal echt weer gaan lachen, genieten en vol zijn met dankbaarheid. Nu heb je een tijd van moeite en verdriet en lijkt alles zwart (en dat het deels ook) Maar de nacht zal weer verdwijnen en jullie zullen weer dromen en hele mooie dingen mee gaan maken samen. Blijf daarin geloven en ga op zoek naar jullie doel hier in het leven... en dat kan heel anders zijn dan je gedacht hebt (we worden immers in deze wereld vooral klaar getoomd voor het moederschap of een carrière) maar dat wil niet zeggen dat het minder mooi of zelf nog wel mooier kan worden dan je ooit hebt gedacht. er zijn zoveel mooie en goede dingen die je op deze wereld kan en mag doen... Ik weet niet of je gelovig bent maar ik zou zeggen gooi a je boosheid, verdriet, frustratie ed neer aan de voeten van God en laat Hem je helpen om van deze puinzooi iets moois te maken... Hij kan dat, daar is Hij God voor. hee veel sterkte met je verdriet, ga vooral ook met mensen praten die je verder kunnen helpen om te proberen dit verdriet langzaam aan een plekje te geven en je blik in de toekomst weer veder te richten dan de puinzooi waar je nu nog niet over heen kan kijken.
Dikke knuffel en heel veel sterkte! En weet dat je niet alleen bent, veel vrouwen (soms meer dan je denkt) hebben dit meegemaakt en hebben uiteindelijk hun weg in het leven gevonden. Je kan het!
lieve groet,
Besparia
Hallo Besparia,
VerwijderenWat ben ik blij dat jij de tijd genomen hebt om een reactie te geven op het bericht van Petra. Jij hebt het meegemaakt. jij bent de verstaander die maar een half woord nodig heeft en kan vanuit jouw ervaring misschien Petra en anderen bemoedigen. Ik heb gezocht naar woorden om Petra te bemoedigen, maar kon de juiste woorden niet vinden.
Lieve Petra, ik hoop dat je wat hebt aan wat anoniem schrijft, misschien niet nu meteen maar wel later.
BeantwoordenVerwijderenNu het 1e boek Julia's hoop: ik heb het als feuilleton gelezen in het Reformatorisch Dagblad. Er is ook een deel 2, heeft ook in de krant gestaan.
Ik heb erg genoten van beide boeken, wie weet kom je het tweede boek ook nog tegen, ik weet de titel niet meer.
Ik heb net een boek gelezen over Kaizen dat me erg aansprak. Het is een manier om je leven te veranderen in kleine stapjes.
BeantwoordenVerwijderenHuisvlijt