Taalverruwing. Taalgebruik.

Even heel lang terug in de tijd;
Fietsend met een buurmeisje (Die al "groot" was) komen we langs 2 meisjes die op straat staan te roken. Fluistert het buurmeisje voorzichtig dat meisjes die op straat roken, dat zijn hoertjes. Ik kan me nog de verbazing herinneren. Hoertjes?! Ik kan me niet meer herinneren of ik nou zo verbaasd was omdat ze hoertjes zei en of ik wist wat dat waren. Wel weet ik nu nog de hapering waarmee ze dat woord gebruikte; hoertjes....dat was toch wel iets héél ergs.
Nu is dat woord toch eigenlijk zo ingeburgerd geraakt dat bijna niemand meer een andere benaming voor deze dames gebruikt.

Zo is het ook gegaan met het woord voor vrijen. (n....n) Ik gebruikt het zelf niet, dus hier ook niet. Maar hoe gewoon is dat woord ondertussen geworden. Op tv wordt het zonder blikken of blozen gebruikt en weten ze er eigenlijk geen alternatief meer voor.

Op dit moment knallen er hier ook woorden door het huis die je onder de jongeren heel veel hoort. Voor hen is het heel gewoon. Zó gewoon dat ik merk dat ze het vaak niet eens meer door hebben dat ze het gebruiken en dat er mensen zijn die zich er aan ergeren. Is het een generatie"probleem" of echt normvervaging?
Bij zoon probeer ik er tot vervelens toe op te hameren dat hij die woorden niet moet gebruiken. Wat hij met z'n vrienden uitkraamt, daar heb ik geen invloed op, maar in ons bijzijn moet hij het laten. Dit leidt wel eens tot irritatie wederzijds. Bij ons omdat hij ze blijft gebruiken, bij hem omdat we er weer over beginnen. Toch gaan we ermee door. We merken ook wel dat hij het minder is gaan doen in ons bijzijn. Het gaat me er niet om dat onze oortjes zo gevoelig zijn dat die niet tegen deze woorden kunnen, maar dat hij aanleert om in sommige situaties het niet te doen. Als het heel gewoon voor je is doe je het altijd en overal.
Ik merk bij mijzelf dat als een jongere dit in een gesprek met mij doet, ik hem of haar toch lager waardeer. Misschien zelfs afkeur? Dat zegt iets over mij, weet ik.

Ik woon vlak bij een middelbare school. Daar gebeurt het nogal eens; zijn chips of broodje valt op de grond, gevolgd door een hartgrondig F...! Daar erger ik me dan toch aan. Ik heb het nu over taalverruwing. Zou die jongen hartgrondig shit! geroepen hebben zou ik me waarschijnlijk niet geërgerd hebben. Zo zie je maar hoe snel we wennen aan grof taalgebruik. En eigenlijk wil ik niet dat we er aan wennen. Het is niet goed.

Heb jij er wel eens bij stil gestaan hoe onze taal verandert?