Van beroepskrachten naar vrijwilligers in de zorg.

3 jaar studie gehad. Met daarin lessen over groepsdynamica, interactie, verbale en non-verbale communicatie, activering en stimulering, gesprekstechnieken.....

Al deze kennis wordt actief en bewust toegepast als wij activiteitenbegeleiders iets simpels ogend aanbieden als geheugentraining voor ouderen.
Door een gesprek om te buigen, vragen op een bepaalde wijze te formuleren, weten wij heel wat boven te halen bij de ouderen. Er komt veel naar buiten, er komen goede gesprekken op gang en deelnemende ouderen hebben voldoening na afloop. Ze hebben niet alleen een fijne middag gehad, maar hebben het gevoel dat ze er óók toe doen. Hun aandeel snijdt hout. (En als dit niet zo is weten wij het zo'n draai te geven dat het zo lijkt.)
Gesprekken worden zo omgebogen dat eventuele onderlinge irritaties geen kans krijgen. Er is begrip voor de andere deelnemer.

Voor de argeloze bezoeker of verzorgende die er langs loopt lijkt het of wij koffie zitten te drinken met de bewoners. Tja, en koffie drinken met de bewoners kunnen de vrijwilligers ook....toch?
Vrijwilligers worden dan ook steeds meer ingezet in de zorg. Maar zij missen al die kennis die wij in huis hebben door onze opleiding. De geheugentraining die wij boden, verzandt nu steeds meer naar het vraag en antwoordspel uit de kaartjeskoffer. Vraag en antwoord staan al op het kaartje afgedrukt;
Wat is de hoofdstad van Gelderland? Arnhem.
Wat is een cappucino? Koffie met opgeklopte melk.
Noem 3 vruchten die aan een boom groeien. Appel, peer, sinaasappel.
De vragen worden niet gebruikt als start voor een gesprek, men stoomt zo door naar de volgende vraag. Kopje koffie ertussendoor en het uur is zo om.

Natuurlijk zijn er toppers onder de vrijwilligers! Toppers die het van nature in zich hebben om wel het gesprek aan te gaan en te begeleiden. Maar die blijven meestal niet lang. Het vrijwilligerswerk is dan vaak om een tussenmoment zinvol op te vullen.  Met enkele maanden start hun eigen opleiding of carrière  weer en vertrekken ze als vrijwilliger.

Nu ik dit zo stellig schrijf, worden misschien wel heel wat vrijwilligers die al jaren vrijwilligerswerk doen wel heel boos op me. Mag.
Maar dit is wat ik zie en tegenkom in de zorg. Beroepskrachten worden wegbezuinigd of verplaatst en vroeg of laat vervangen door vrijwilligers.
Ik besef ook dat het omgekeerde óók waar is, dat je soms beter een gepassioneerde vrijwilliger kunt treffen dan een uitgebluste beroepskracht....
Maar het blijft een algemeen beeld dat een beroepskracht doorgaans niet de juiste opleiding heeft om een groep zo te begeleiden dat elk individu in die groep zich ook gezien weet.

Ik hoop dat onze werkgevers en overheid dit op tijd in gaan zien.

Als je mijn stukje gelezen hebt, wil je dan laten weten wat jij bent tegengekomen? Wat vind jij er van?