29 augustus 2016

Weer naar school. Weer het normale leven.

He he, ze zijn de deur uit!
Onze volwassen kinderen zijn weer naar school.

De een begint vandaag aan haar opleiding tot vrachtwagenchauffeur. Ja je leest het goed; zij begint aan haar opleiding tot vrachtwagenchauffeur. En  hij begint vandaag met een introductiekamp van zijn opleiding rechten. Die moest met zijn fiets en kampeerspullen in Zwolle staan. Die heb ik weggebracht naar Zwolle. Ik was niet de enige ouder. Er waren zelfs parkeerwachters aangesteld om alle auto's in goede banen te leiden.

Het is voor allebei toch wat extra spannend omdat ze allebei late inschrijvers zijn. De een heeft net pas besloten om toch voor vrachtwagenchauffeur te gaan, de ander had nog een examen af te ronden. Hierdoor is het wat spannender omdat ze er niet helemaal zeker van zijn of het inschrijven helemaal goed is gegaan en of ze wel alle informatie hebben gekregen. Dochter heeft bijvoorbeeld nog geen boeken besteld. Zoon moet morgen terugkomen van introductiekamp om zijn diploma dinsdag om 13. uur, midden op de dag, op te halen.

Ondertussen zijn wij ouders echte sandwichers. Zorgen voor de kinderen, zorgen om de ouders.

Mijn pa is zaterdagavond terug gekomen van een weekje Duitsland met zijn Jeu de boulesclub. Ik had m gebeld zaterdagavond om al veel verhalen te horen. Vanmorgen kreeg ik te horen dat hij zondag op ons had zitten wachten. Hij had gehoopt dat wij nog even langs zouden komen, of dat mijn broer hem nog even zou bellen om te horen hoe het gegaan was. Het is toch niet niks, om enkele maanden na het overlijden van je vrouw op reis te gaan. Maar onze zondag werd in beslag genomen door zorgen om de ouders van manlief. Zijn pa heeft weer een lichte hartinfarct gehad en ligt weer in het ziekenhuis. Het hart en longen hebben niet veel meer te vertellen na jaren zware arbeid. De zondagmiddag heeft weer in het teken gestaan van ziekenhuisbezoekjes en de zorg voor schoonmoeder.

Schoonouders wonen in hetzelfde dorp als waar manlief werkt. Hij haalt zijn moeder dan ook na zijn werk op zodat ze bij ons kan eten en daarna mee naar het ziekenhuis.
En vanavond komt er iemand langs om een van de portable tv's op te halen. we hebben er eentje verkocht. Voor wel 5,-! Maar ja, zij heeft er plezier van en ik hoef m niet naar de kringloop weg te brengen.
Ik moet nu maar eens stoppen met schrijven, ik moet zo eerst nog boodschappen doen en daarna door naar mijn werk. Ik moet nog een paar uurtjes werken vanmiddag.

Weer het normale leven in, schreef ik in de kop. Weer terug de drukte en hectiek in. Die is hier (helaas) normaal geworden. Ik heb toch liever dat het wat rustigere normaal wordt.

1 opmerking: