Wordt het lied van nu, ooit het lied van toen?

 Regelmatig zingen we op het werk de liederen van vroeger en nu van de kerk.
Heel vaak zie ik dan bewoners met vergevorderde dementie de liederen gewoon meezingen. Van het begin tot het eind. Helemaal. En dat zonder tekstboek.

Tegenwoordig is het een complete markt; de kerkliederen van nu. Ik bedoel dan vooral de opwekkingsliederen. Elk jaar komen er zo'n 20 - 25 nieuwe liederen uit.
Je kunt er een cd van kopen om ze te luisteren of te leren. Dat hoeft niet natuurlijk.
In de kerk worden ze vroeg of later in het jaar gezongen. Niet allemaal en niet allemaal even vaak.

Dus voor ik me die nieuwe liederen en liedjes heb eigen gemaakt zijn er al weer nieuwe uit. De liederen hebben vaak geen tijd gekregen om goed te landen en te beklijven. Ze na een tijdje uit het hoofd meezingen gaat vaak moeizaam. En als het al wel lukt, dan blijven ze niet zo heel lang hangen. Of we vergeten de precieze woorden, óf de juiste melodie.
Daarnaast zingen we heel veel liederen van praise muzikanten. Hun liederen zingen we in het Engels of vertaald in het Nederlands.
Vaak heel mooi en de cd van die artiest kun je zo kopen bij een christelijke boekwinkel of bij het seculiere bol.com bestellen. Dat kan allemaal. Maar zingen in een taal die niet je moedertaal is...Hoe diep raakt zal dit lied je hart raken? Of raken slechts enkele zinnen je hart?

Tijdens de kerkdienst kun je voor veel liederen meekijken in je eigen bundel of op de beamer kijken. De vertaling van het Engelse lied staat vaak onder de originele tekst.
Het meezingen met een beamer maakt ons hoofd denk ik ook wel wat luier en onthouden we het minder snel.

Het meezingen met een beamer én het overvloedige aanbod, elk jaar opnieuw....
Hoe kunnen we dat allemaal onthouden en straks nog zingen als we tachtig of ouder zijn? Wat zullen we dan zingen?

Of ietsjes eerder...Als we overmorgen op de fiets zitten. Wat zingen we dan?