Een pond welzijn scheelt een kilo zorg.

Een pond welzijn scheelt een kilo zorg! Deze slogan heb ik niet van mijzelf. Ik hoorde 'm van iemand anders.
Hij is wel helemaal waar. Dit zie ik elke dag.

Welzijn is ook wakker worden en gewassen worden op een wijze en tijdstip die bij hem of haar past. Hierdoor moet de verzorging eerst naar mevrouw op kamer 1 want zij is altijd vroeg wakker. Daarna gaat ze een etage hoger en wast mevrouw op kamer 16. Daarna terug naar kamer 2 en zo heen en weer. Lijkt niet efficiënt. Efficiënter lijkt het om op kamer 1 te beginnen, en vervolgens de hele gang afhandelen. Zo werd er vroeger ook gewerkt. Woonde je op kamer 2 en wil je blijven slapen tot half 10, dan heb je pech; elke morgen vroeg gewekt worden om gewassen te worden. Er even van uitgaande dat je dit niet zelf meer kunt.

Welzijn zit hem ook in het oog voor detail in de wijze waarop de boterham voor mevrouw gemaakt en neergezet wordt.
Welzijn gaat ook om de wijze waarop iemand naar een activiteit gebracht of opgehaald wordt. Wordt mevrouw uitgenodigd, misschien iets dwingender; verleid om te komen? Of wordt ze afgeleverd en geparkeerd in de activiteitenruimte?

Welzijn begint dus niet pas om 10.00 uur als er een activiteit begint.

Is er wel een activiteit voor mevrouw?
Heeft de zorginstelling er voor gekozen om dagbesteding te behouden? Of is het wegbezuinigd? Is het betaalbaar voor mevrouw? Is het een activiteit waar mevrouw plezier, zingeving aan beleeft? Is het op maat voor mevrouw?

Dagbesteding...Wij werkende mensen hebben altijd tijd tekort. Te druk. Maar stel je eens voor.... Ben je keurig naar wens gewassen en aangekleed, wordt je op je kamer voor het raam gezet om naar de vogeltjes te kijken.... op 6 hoog. s Middags wordt je warm eten gebracht en s'avonds weer naar bed. Met wat geluk krijg je de afstandsbediening van de tv binnen handbereik aangereikt. Je kunt niet opstaan, gekluisterd aan je rolstoel.
Binnen een uur ga je zitten wiebelen en schuiven en beginnen de eerste pijntjes op te komen; je linkerschoen knelt, je stoelkussen zit dubbel en de vitrage hangt scheef.....
Hoe ga je je voelen? Wat ga je doen?
Bellen om een zuster?

Wat zou het dan prettig zijn als je wèl iets omhanden hebt waaraan jij voldoening beleeft.  De koffie drinken met anderen die dezelfde dingen leuk vinden om te doen en te bespreken. Sámen het middageten koken en opeten.
Iets waarin jij je helemaal kunt verliezen. Of voldoening vinden in het helpen van je buurvrouw, of de servetten vouwen voor het restaurant.

Zo ineens is de dag omgevlogen! Je hebt een prettige dag gehad, een dag van betekenis. Je was zélf van betekenis!

Om dit te bereiken ben ik activiteitenbegeleider geworden. (Nu heet dit medewerker welzijn en activering)
Door mijn werk kan het gebeuren dat er minder een negatief appèl gedaan wordt op de zorg; pijn wordt minder gevoeld, dus minder vraag om zorg.
Het bieden van die pond welzijn die wij kosten, scheelt een kilo aan zorgkosten!

En toch voelen wij ons minder erkend. (Vaak werken wij ook nog eens met meerdere bewoners tegelijk.)

Hoe beleef jij dit?