Afgelopen zondag zag ik dat die vaas er nog steeds stond. Ik dacht dat die vaas al lang er niet meer zou staan.
Het is een vaas met een gedicht er op gegraveerd. Niet zomaar een rijmpje, een heel gedicht! Een groot gedicht ook. Dat zal een hoop graveertijd gekost hebben!
Op 24 april (toen al) heb ik dit gedicht overgeschreven in mijn boekje.
Toen zij na jaren begon te dwalen
werd haar een tuin geschonken
waar, in de luwte van haar leven,
liefde alle kleuren bloeien liet.
En zij, die zoveel heeft gegeven, nu zelf
ontvangen mocht uit handen en door ogen.
Tot zo haar zachtheid zichtbaar werd,
haar glimlach, weerklank van God
die haar tot hoop ontplooide
Auke Siebenga
Een foto van de vaas heb ik niet meer. Ik denk dat het gedicht wel voor zich spreekt. Op de foto was het gedicht toch niet echt goed zichtbaar.
Iemand moet deze bijzondere vaas toch missen? Kent iemand de schrijver of maker van het gedicht of de vaas? Het mooist is het als de vaas terug komt bij de eigenaar.
Er blijven veel spullen achter die vergeten worden; kleding, speelgoed, boeken, bijbels, schalen.....
Onlangs is er een oproepje gedaan om te kijken of men iets herkent van die spullen.
Eind oktober gaat alles naar een goed doel.
Die vaas staat (nog) niet bij die gevonden voorwerpen. Als die vaas naar de kringloop zou gaan wil ik 'm wel ergens op mijn werk neerzetten denk ik. Daar komt het gedicht misschien alsnog mooi tot zijn recht.
Als je de naam googelt zie je dat het de naam van een dominee is.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi gedicht inderdaad zeg!
BeantwoordenVerwijderen