13 januari 2019

Hollen ken ik. Nu herontdekken hoe rust te nemen.

Vaak gebruik je een jaarwisseling om eens terug te blikken  en/of vooruit te kijken. Deze weken zie ik er regelmatig over staan in een tijdschrift, of wordt er aan gerefereerd in een toespraak of preek...

Bij "terugblikken" bekroop mij een toch wat ongemakkelijk gevoel. Terugblikken; moet ik dan de maanden af en eens opnoemen wat de bijzondere momenten in januari waren, in februari, in maart.....
En dan de mooie momenten en moeilijke dingen zo uit je mouw kunnen schudden?
Kun jij dat?

Mij lukt dat niet zo 1, 2, 3. Ik schrik daar een beetje van. Hoe kan dat? Waarom weet ik dit niet zo heel snel? Als er bijzondere dingen in dit jaar gebeurt zijn, dan moet ik dit toch zo kunnen benoemen? En bij die gedachte alleen al slaat mijn hoofd op slot.
Over afgelopen jaar bekruipt mij vooral het gevoel dat het een jaar is geweest van dóórhollen. Komt het daardoor? Dat ik zo heb lopen rennen in mijn leven dat .....bah.

Dit is denk ik wel een heel duidelijk signaal dat ik moet minderen of stoppen met hollen. Toch?

Het nieuwe jaar is vaak ook een moment voor een nieuwe start. Voor mij ook een nieuwe start om mijn relatie met God te verdiepen. Ik heb Hem, en daarmee ook mijzelf, tekort gedaan. (Wellicht is het hollen wel veroorzaakt doordat ik voor God uitliep in plaats van met Hem mee.) Ik ben hierover met God in gesprek geweest.
Hij gaf ook bevestigingen;
    In de nieuwsbrief van Joyce Meijer 
Het is oké om nee te zeggen. Deze nieuwsbrief las ik als eerste mail nadat ik thuis verteld had dat ik me had laten overdonderen tijdens een teamoverleg.
   Vandaag kreeg ik de nieuwsbrief van Sestra
Ga mee en rust uit. Las ik vanmiddag.

Maar nu vraag ik me dan nog wel af hoe. Hoe neem ik rust en waarop leg ik dan het accent?
Natuurlijk weet ik wel wat ik als eerste moet doen; dichter bij God blijven en niet voor Hem uitlopen.
En verder? Er aan gewend om voor God uit te lopen, ben ik ook nu geneigd om zelf al allerlei oplossingen te zoeken voor meer rust.

Nou ja, tot rust komen kost tijd. Heb ik gelijk de tijd om te hervinden welke andere dingen mij rust bieden. En actie te gaan ondernemen op dingen die mijn rust roven. Zodat er weer meer balans komt tussen de rustrovers en de rustbieders.

Wat zijn voor jou je rustrovers en wat biedt jou rust?

7 opmerkingen:

  1. Hoe ik de rust pak? Lopend boodschappen doen...dat is vanaf hier, via een groene route, tevens de korte route, 2,5 kilometer...heen, en terug is het dus 5 kilometer. Ben ik zo een uurtje mee kwijt.En omdat ik lopend ben, kan ik ook maar beperkt dingen meenemen, dus moet ik elke dag.
    Voordeel van dat lopend boodschappen doen is dat ik niet hard kán...het hoofd moppert eerst "waar ben je aan begonnen zeg" tot het stil wordt, ik de grasjes(bloemen zijn er nu amper) en steentjes ga zien, rustiger word, ga genieten van het weer, de wind, de miezer, de zon, omdat ik ze opmerk, en beleef...en uiteindelijk na een weekje lopen kan ik die rust ook mee in huis nemen.
    Ik deed dit juist als het druk was, ik stond een uurtje eerder op zodat ik de tijd voor lopend boodschappen doen ook had/maakte. Bovendien vond ik het ochtendweer lekker.Ik mikte erop om acht uur bij de winkel te zijn, dan is het daar ook nog rustig, en pakte ik de zonsopgang ook nog mee.
    Aanrader hoor, lopend boodschappen doen.

    Ja maar de kinderen dan???? Duh, die redden zich wel zonder moederkloek. Je kan best gemist worden.(tenzij het basisschoolkinderen zijn, dan ga je als zij de deur uit zijn)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hier ga ik ook iets mee doen! Hier in de stad doe ik alles op de fiets, maar lopend is toch nog ontspannender. Dat merkte ik wel toen ik nog een hond had.Lopend zie je wel de kleine dingen in de natuur. Bedankt! (Soms moet je iets bekends weer even opnieuw horen)

      Verwijderen
  2. Ik herken het hollen. Soms is er weinig aan te doen omdat dingen nu eenmaal moeten gebeuren. Toch wil je er wat mee. Misschien de rustmomenten eens in de agenda zetten? Ik weet nog goed dat een vriendin een keer belde om te vragen of ik op de hond kon passen. Ik zei (best met moeite) ´ik kan niet….heb een afspraak met...mezelf..´

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is iets om ook te gaan doen. Gewoon vrijaf in m'n agenda zetten. Dan nog "even" leren nee zeggen. Maar met 'n afspraak in m'n agenda zal dat makkelijker gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat is lastig, rust nemen. Meer "nee" zeggen staat voor mij centraal dit jaar. Ik zeg zo ontzettend vaak "ja", terwijl ik mezelf iedere keer ermee voorbij loop. Ik ben echt niet op mijn mondje gevallen, maar toch vind ik het erg moeilijk om te doen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gelukkig is God sneller dan jij kunt hollen en bleef Hij bij jou.
    Succes naar het vinden van balans.

    WG

    BeantwoordenVerwijderen