Mag het in gewoon Nederlands?

Wat verandert onze taal toch snel! Als ik eerlijk ben vind ik niet elke verandering een verbetering.
Vandaag heb ik dit gelezen;
Vanaf januari 2020 is de salarisadministratie geoutsourcet aan .... .
"Mientje" is de linking pin tussen "ons bedrijf "en het "andere bedrijf".

Even voor de duidelijkheid, wat tussen haakjes staat zijn andere namen. Het gaat er hier niet om bedrijven aan de schandpaal te nagelen.

Zijn  Engelse management termen al zo overal binnen gesijpeld dat ook gewone werknemers er aan moeten geloven? Zonder aan gewichtigheid in te boeten hadden ze het toch ook zo kunnen schrijven;
Vanaf januari 2020 is de salarisadministratie uitbesteed aan .... .
"Mientje" is de verbindende schakel tussen "ons bedrijf "en het "andere bedrijf".
 Ik weet niet wie deze zinnen heeft geschreven, anders had ik die persoon wel rechtstreeks gemaild. Liever had ik dat ook gedaan.

De Nederlandse taal verandert snel. Er verengelst veel. Nu tijdens dit typen hoor ik op de radio deze woorden voorbijkomen; cybersecurity, safety.
Het verengelst niet alleen, het verruwt ook. Daar hadden we het gisteren met de kapster nog over. Drie en vierletterwoorden, al dan niet in het Engels. Voor veel jongeren is het zo gewoon geworden dat ze vaak geen alternatief weten voor het woord als je hen er om vraagt. Vaak merk ik wel ergernis door die vraag. Hebben ze door hun ergernis vaak niet eens door dat wij ons ergeren aan hun woordkeuze.

Een andere die bij mij ook veel reactie oproept is de uitroep Jezus! Wordt ook vaak uitgeroepen bij verontwaardiging, ergernis of schrik. Ik reageer hier dan wel eens op met een zogenaamd beleefde vraag; "Zou Hij je komen helpen, nu je Hem op deze manier erbij roept? Het gebeurt dan wel eens dat ze mij dan heel verbaasd aankijken met een Huh? Ja, je riep Hem toch? Het gaat mij niet om de aanval, maar om een seintje waarvan ik hoop dat ze zich wat bewuster worden van hun uitroepen.

Nu ik dit zo schrijf lijkt het wel dat ik in de gesprekken op heel veel slakken zout probeer te leggen, maar in de praktijk gebeurt dat niet zo erg hoor. Nu noem ik een optelsom van verschillende dingen die ik wel eens tegenkom.

Reageer jij wel eens?
Hoe ga jij om met je oudere kinderen die te oud zijn om nog op te voeden en zich toch schuldig maken aan wat ik net beschreef?
Hoe kunnen we er met z'n allen aan meewerken dat het veranderen, verloederen minder snel gaat?
Zouden we het kunnen verminderen?
Of gaat het net als met de nieuwe preutsheid? Dat we vroeg of laat toch weer wat beschaafder gaan praten.