De kerk, ga je erheen als deel van een gemeenschap, of als consument?

Het is een oud spreekwoord; Zoals de ouden zongen, zo piepen de jongen. Dit spreekwoord gaat al heel lang niet meer op. Spreekwoorden op zich zijn al niet eens meer van deze tijd. Dat spreekwoorden niet meer van deze tijd zijn merk ik vaak in mijn werk met jonge stagiaires. Ouderen vinden het dan heel leuk om de jongeren, soms nog kinderen, de spreekwoorden te leren en uit te leggen. En er zijn er heel wat!

Dat de jongen niet meer zingen zoals de ouden zie je overal. 

In het bedrijfsleven heeft de jongere generatie een hele andere mentaliteit dan ouderen. 

In het opvoeden van hun kinderen zie je dit ook terug; Het gaat er allemaal heel anders aan toe dan toen wijzelf klein waren of we zelf jonge kinderen hadden. Het opvoeden gaat allemaal veel losser lijkt het. 

De jongere generaties kiezen hun eigen wegen en kiezen ook zelf hoe ze hun wegen bewandelen. Dat is ook goed. De keuze hebben om in het voetspoor van je ouders te treden en bijvoorbeeld eenzelfde beroep te kiezen. Zo vind ik het heel mooi om vader en zoon te horen praten en herkenning en erkenning te zien omdat ze hetzelfde werk delen. Er is een keuze. Dat was vroeger wel heel anders. Mijn pa heeft het er soms nog over dat hij als jongere zelf een leer-werkplek had geregeld in het beroep dat hij erg graag wilde, maar zijn pa zei dat dát niet ging gebeuren; Maandag mee naar de fabriek. Gelukkig is dit nu heel anders. 

In de kerk is er door de jaren heen ook veel veranderd. Hiermee doel ik niet op een specifieke kerk. Het is een tendens waarin veel kerkleiders zullen herkennen. Of ze nou Katholiek, Gereformeerd, Apostolisch, Evangelisch of wat dan ook zijn. Als je naar een kerk gaat wil je erheen om God en elkaar te ontmoeten. Elkaar ontmoeten; gemeenschap zijn. Wij herkennen elkaar en horen bij elkaar. 

Een willekeurige zondag; 

Je stapt op je fiets naar de dienst. 

Het hek is opengemaakt door een gemeentelid. Buiten staat de belijning klaar zodat je weet waar je je fiets wel en niet kunt neerzetten. 

De voordeur is open en binnen is het lekker warm, iemand heeft de kachel al aangezet. 

De baby's en peuters kunnen naar de opvang, gerund door gemeenteleden. 

Later kunnen de grotere basisschoolkinderen naar de nevendienst, gemeenteleden hebben vooraf al tijd en energie gestoken in een goeie voorbereiding zodat elk kind naar zijn beleving en leeftijd een verhaal en verwerking krijgt. 

Tijdens de dienst zijn er gemeenteleden die de muziek voor de aanbidding verzorgen. Oefenen ze ook wekelijks extra op een andere avond. 

Er zijn er die de collecte ophalen en verwerken. 

Na de dienst staat de koffie en koekjes klaar; ingekocht en gezet door...jawel, gemeenteleden. 

Die hebben hiervoor kosten gemaakt en die declareren ze weer bij andere ...gemeenteleden die dit verwerken. 

Daarna volgt nog de afwas, het stofzuigen van de ruimte, want koekjes kruimelen. 

De theedoeken gaan met enkele andere gemeenteleden mee naar huis om gewassen te worden. 

Alle ruimtes moeten weer worden afgesloten, lichten uit en kachels omlaag. 

 

Ook in de kerken merk je toch ook een verandering in de mentaliteit. Het lijkt erop dat we ook in de kerken ons meer en meer als consument gaan gedragen en minder en minder als gemeentelid met verantwoordelijkheden. Het lijkt ondoenlijk om  meer gemeenteleden te vinden die je willen helpen met de dingen die gedaan moeten worden. In gemeenteblaadjes en vanaf het podium wordt regelmatig gevraagd om extra mensen. Bijna in elke taak zoeken ze wel medegemeenteleden. 

Ik noem ze expres geen vrijwilligers, want als vrijwilliger stap je ergens binnen om direct te gaan helpen; dat is dan jouw doel, helpen. Voor korte of langere termijn. 

In een kerk ben je gemeentelid. Deel van een gemeenschap. Hoe kan het dan toch dat er nog steeds zo getrokken moet worden aan mensen om een taak op je te nemen? Een kerk is een gemeenschap, iets wat je samen bindt en bouwt. Oud én jong. Het is geen werknemerschap met een mentaliteit die zich beperkt tot de uren waarop je op je werk moet zijn. 

 

Als we als Zijn gemeenschap samen komen, Gods woord horen, ons aan elkaar verbinden en bouwen, dan  wil je toch ook iemand zijn die kan zeggen; ik doe mee? Of kom je voor de fijne zang en goeie preek? Even opladen voor de nieuwe week. Die net zoals vorige week vol zit met werk, sporten, kinderen naar zwemles, andere kinderen naar de muziekles, nog even langs bij je ouders, je huishouden, je vrienden ontmoeten....

Zoals een huis gebouwd wordt zo kun je ook meebouwen in je gemeente. Zijn Gemeente. 

Je kunt een raam zijn of een deurpost, een baksteen, de vensterbank, een stoel....

Helpen in Zijn huishouden; Je kunt taxi zijn, schoonmaker, tuinman, glazenwasser, adminstrateur.... 

Er is iets waar jij nodig bent. Ga eens actief op zoek naar waar jij zou kunnen dienen, helpen. Als elk gemeentelid 1 taak op zich zou nemen wordt ál het werk gedaan zonder dat we er moe van worden. 

 

Je weet wat het spreekwoord zegt; Vele handen maken licht werk.