Foto impressie van Liberia, Monrovia en Monserado

Een fotoimpressie van Monrovia en Monserado. 

De meeste foto's maak ik met m'n andere camera. 

Dit plaats ik nu vanaf m'n mobieltje en deels vanaf de tablet. Ik schrijf er dus niet zo heel veel bij, de foto's spreken voor zich denk ik. 

Twee meisjes in schooluniform. 

Les en demonstratie materiaal voor de scholing vanuit ZOA door de boeren

Het verkeer in de straten lijkt een grote chaos, maar toch zit er op een bepaalde manier wel een structuur in. 

Straathandel voor zover het oog reikt. 

Een project vanuit ZOA, ontwikkeling van de cassaveteelt, verrijking en handel. 

Met het hele gezin op 1 brommer, past best. We hebben zelfs met z'n vieren op 1 brommer gezien. Plus bagage.

We gaan op reis!

We gaan op reis! Een vakantiereis is al heel bijzonder, deze reis is er eentje van de overtreffende trap.
We gaan onze dochter opzoeken die in Afrika werkt. Ze werkt al anderhalf jaar in Liberia.

Hoog tijd om eens te kijken hoe zij daar woont, leeft en werkt.
De foto's die wij van haar zien zijn haar vrije tijdsfoto's, dus ik heb niet echt een helder beeld van haar werkomstandigheden.
Ook is Liberia niet echt een vakantieland. Komt dus niet in de reisgidsen voor. Kan daarin dus ook geen plaatjes kijken over het land. Lonely Planet heeft af en toe wel een enkel artikel geschreven over Liberia als reisland. Liberia, nog onontdekt door toeristen. Er ís dus ook nog niets voor toeristen. Of kan ik beter zeggen, niets meer voor toeristen. De twee burgeroorlogen die er hebben gewoed, hebben hun tol geeist. Van het luxe Ducor hotel is alleen het skelet nog over. Na de burgeroorlog, toen het land net weer opkrabbelde kreeg het land te maken met een ernstige Ebola epidemie. Weer een flinke stap terug in de ontwikkeling. Nu wordt het land geleid door een oud-voetballer.

Wij vertrekken komend weekend. Op de twee logeerbedden op zolder liggen al wekenlang de zomerkleren klaar om telkens weer opnieuw verwisseld te worden.
Het is daar dag en nacht warm. Heb je niet zo heel veel nodig zou ik denken. Maar ja, moet je laten we zeggen, kampeerkleren mee nemen, of juist wat sjieker? Kan ik wel jurkjes boven de knie mee nemen, of beter wat langer?

De vereiste prikken en het paspoort was eenvoudig geregeld, maar het inpakken van de koffer is wel een dingetje. En wat nemen we mee voor in de handbagage? Is een trolley wel handig als handbagage? Als je dan in het vliegtuig een puzzelboekje wil pakken moet je eens kijken wat een capriolen je dan uit moet halen om bij je puzzelboekje te kunnen. En een haakwerkje voor een collega die een kleintje krijgt, mag dat wel mee in handbagage?

 Dit is de verzameltas waarin ik alle kleine grut wat in me op kwam om ook mee te nemen in gedaan heb. De malariapillen, ORS en diarreremmer zijn ook van alle kanten aangeraden, dus liggen ook al wekenlang klaar.

Morgen nog maar weer eens selecteren.
Morgen met de trein naar Brussel. Dan is een krentenbol voor de lunch wel lekker. Nemen we de zonne-energieladers mee? Of toch maar niet? Wat nootjes, voor in het vliegtuig? Ik heb nog nooit zo'n lange vlucht gehad, dus weet niet goed wat ik verwachten kan.

Welke teenslippers neem ik mee, de Birckenstocks of die van plastic? Die geven minder steun, maar kunnen gerust drijfnat worden. Dag en nacht rond 25-30 graden, dus de lange broek die ik morgen aan trek is genoeg om mee te nemen. De rest 3/4, kort of jurkjes. Zoon adviseerde me om toch behoorlijk wat mee te nemen, door de warmte wil je overdag soms wat vaker kleding wisselen. Dus ik sleep nu veel te veel mee voor mijn gevoel.
Daarnaast nog wat spullen die voor dochter hier bezorgd zijn om mee te nemen en een verzoek om belegen of oude kaas.
Maar ja, ik wil in mijn koffer ook ruimte houden voor eventuele spullen of kleding die ik mee terug neem. Wat zal dat zijn? Souveniers zullen ze niet hebben, want geen toeristen. Gelukkig maar, dat is toch vaak prullaria.

Die bende rondom mijn koffer zal morgen toch echt ingepakt moeten zijn, want dan stappen we op de trein. Misschien laat ik toch maar de helft thuis.

Krans maken, met een doelgroep.

Vanmiddag hebben we op mijn werk een krans gemaakt. Op mijn werk, dat is een dagbegeleidingsgroep voor ouderen met geheugenproblemen. Het resultaat is heel leuk geworden. Kleurrijk en eenvoudig te maken. Ik weet zeker dat deze krans ook eenvoudig te maken is bij andere doelgroepen, of gewoon voor jezelf.

Met de activiteiten op mijn werk vind ik het altijd belangrijk dat de deelnemers altijd actief meewerken. Soms is het alleen de beléving van meewerken, maar dat is al voldoende. Maar men moet wel het gevoel hebben iets zinnigs gedaan te hebben. Als mensen alleen hebben gekeken, zeggen ze dit toch vaak na afloop en is hun voldoening veel kleiner. Het is dus de kunst hen het gevoel te geven dat ook zij een zinnige bijdrage hebben geleverd.

Dan kan er na een uurtje zomaar deze krans gemaakt zijn;

Het mooie is dat het allemaal niet netjes geknipt hoeft te worden. Liever niet zelfs, bloemen en blaadjes zijn nooit strak in het gelid.

-Teken wat blaadjes op vilt in verschillende kleuren groen. Laat deze uitknippen. Hoeft niet netjes. Doe een dotje montagekit op een puntje op de kant waar je ook de pennenstrepen van het tekenen ziet en druk deze vast op de krans. Daarna zie je de pennenstrepen niet meer, die zitten aan de onderkant.
-Pak een CD uit de kast en gebruik deze om de cirkels op verschillende kleuren vilt te laten tekenen. Laat deze uitknippen.
-Vanmiddag had ik geen deelnemers die de volgende handeling uit konden voeren, dus dat deden de vrijwilligers en ik dit wel zelf; vanuit de buitenrand een rand van 1,5 - 2 cm breed spiraalsgewijs naar het middelpunt knippen.
-Het middelpunt vastpakken en de rand aan 1 kant strak om de kern heen draaien. Het laatst puntje vastlijmen met 'n dot montagekit. Hier kan altijd geholpen worden op elk niveau. Dit gelijk vastdrukken op de krans.
- Op de onderkant van de roosjes ook een dot montagelijm drukken en deze ook op de krans drukken. Montagelijm is hier ideaal voor, het drupt niet en lijmt t goed en in 1x vast.
- Bind een lintje om de krans of laat dit doen  en laat je vertellen waar de krans moet hangen.

Mijn uitleg van hoe iets gemaakt moet worden heb ik deze keer eens anders opgeschreven. Op de manier waarop ik het vaak op mijn werk probeer uit te voeren. Met deze werkwijze merk ik dat deelnemers hier veel meer voldoening uit halen en soms weken later nog zeggen daar heb ik ook aan meegewerkt, en ik kon het goed!
En degenen die hier vandaag niet aan mee wilden werken? Die bleven gewoon lekker hun krant lezen. Keken af en toe eventjes hoe het werd.

Meer of minder werken?

In bijna elke sector hebben ze tekorten aan arbeidskrachten. 
De zorg, de bouw, de horeca, transport, landbouw, eigenlijk overal. Een paar jaar geleden werd iedereen er nog uit gebonjourd, ongeacht de sector. Toen waren er mensen te veel. Nu zijn er overal tekorten.
Tekorten die de ene minister of werkgroep op wil lossen met arbeidsmigranten, anderen door iedereen te vragen een paar uur per week meer te gaan werken.
Elke oplossing heeft zijn eigen plussen en minnen.

  Haal je arbeidsmigranten binnen, dan versterk je andere vraagstukken die er ook nog liggen; Arbeidsmigranten willen ook ergens wonen, spreken de taal nog niet, willen ook met hun gezinnetje hier laten wonen of beginnen, en ga zo maar door. Willen we wel een nog voller land? Vollere snelwegen, vollere treinen, meer woningtekorten...
Ik weet dat er bij veel mensen nu de nekharen overeind gaan staan en ik ben bang dat ik ook wat negatieve gedachten voedt, maar ik wil hiermee alleen wat plussen en minnen benoemen, zonder waardeoordeel. Arbeidsmigranten brengen hun eigen cultuur en gedachtengoed mee, dit kan onze blik breder maken, maar ook verengen.
We kunnen met een land echter niet zoals bij een tent de haringen verder naar buiten zetten om de tent groter te maken. We zullen moeten inschikken met elkaar. Dat inschikken kost ons iets.
 
  Dan de oproep om meer uren te gaan werken. Willen we dit wel? Ik ken mensen in de transportsector die nog steeds ruim 50 uur per week werken. Lijkt mij al te veel uren. In het recente verleden werden er gemiddeld nog veel meer uren gewerkt, maar is er in die CAO een beperking opgelegd tot gemiddeld 48 uur. Goed voor de verkeersveiligheid en de balans tussen prive en werk.  Ik werk zelf  in de sector waar veel vrouwen werken. Velen werken er parttime. Dan is het ook weer net hoe je kijkt. Er zijn geluiden die zeggen dat ook vrouwen meer uren moeten gaan maken. Goed voor de economie. In het buitenland werken de vrouwen ook meer uren, zeggen ze.

 De vrouwen in mijn omgeving met een partner werken gemiddeld 16-20 uur per week. Zonder partner zul je wel meer uren moeten maken om je dak boven je hoofd te kunnen betalen.
Er zijn geluiden die de parttime werkende vrouwen graag uitnodigen meer uren te gaan werken. Maar voor wie? Als 16-20 uur per week financieel uit kan en we er genoeg aan hebben, waarom zouden we dan meer willen werken? Nu houden we nog tijd over voor het gezin, het huishouden en de tuin, de zorg voor ouders, sporten en ontspanning, en noem maar op. Zou je meer willen werken, moet dit wel mogelijk zijn, maar als je dit niet wilt, moet je je daar ook vrij in blijven voelen.
Zo ook met bewust stoppen met werken als er een kind is geboren. Heel bewust stoppen met werken is tegenwoordig ook niet gewoon meer. Ik moest me nog wel eens verdedigen toen ik bewust niet werkte wegens kleine kinderen. Zo zie je maar hoe die normen opschuiven. De oudere vrouwen van nu moesten vroeger stoppen toen ze gingen trouwen. Later stopten ze toen het eerste kind kwam. Nu blijven de meesten parttime werken als er kinderen komen. Dat is hier in Nederland de huidige norm. Gaat dit nog verder verschuiven? Dat ook vrouwen straks levenslang full time werken? Zo als in enkele andere Europese landen. Willen we hier in Nederland ook naar toe?

De vakbond begint juist weer heel andere geluiden te laten horen; Juist minder werken, voor een betere balans tussen werk, ontspanning en zorg voor je naaste. Die streeft naar een werkweek van gemiddeld 30 uur waar nu gemiddeld de norm is van 36-38 uur. Dit geeft dan veel meer rust voor de werknemer én de maatschappij.

Hoe is dit voor jou? Hoe sta jij hierin? Zou jij meer of juist minder willen werken? Hoe denk de dat je dit zou kunnen waarmaken?

Mag het in gewoon Nederlands?

Wat verandert onze taal toch snel! Als ik eerlijk ben vind ik niet elke verandering een verbetering.
Vandaag heb ik dit gelezen;
Vanaf januari 2020 is de salarisadministratie geoutsourcet aan .... .
"Mientje" is de linking pin tussen "ons bedrijf "en het "andere bedrijf".

Even voor de duidelijkheid, wat tussen haakjes staat zijn andere namen. Het gaat er hier niet om bedrijven aan de schandpaal te nagelen.

Zijn  Engelse management termen al zo overal binnen gesijpeld dat ook gewone werknemers er aan moeten geloven? Zonder aan gewichtigheid in te boeten hadden ze het toch ook zo kunnen schrijven;
Vanaf januari 2020 is de salarisadministratie uitbesteed aan .... .
"Mientje" is de verbindende schakel tussen "ons bedrijf "en het "andere bedrijf".
 Ik weet niet wie deze zinnen heeft geschreven, anders had ik die persoon wel rechtstreeks gemaild. Liever had ik dat ook gedaan.

De Nederlandse taal verandert snel. Er verengelst veel. Nu tijdens dit typen hoor ik op de radio deze woorden voorbijkomen; cybersecurity, safety.
Het verengelst niet alleen, het verruwt ook. Daar hadden we het gisteren met de kapster nog over. Drie en vierletterwoorden, al dan niet in het Engels. Voor veel jongeren is het zo gewoon geworden dat ze vaak geen alternatief weten voor het woord als je hen er om vraagt. Vaak merk ik wel ergernis door die vraag. Hebben ze door hun ergernis vaak niet eens door dat wij ons ergeren aan hun woordkeuze.

Een andere die bij mij ook veel reactie oproept is de uitroep Jezus! Wordt ook vaak uitgeroepen bij verontwaardiging, ergernis of schrik. Ik reageer hier dan wel eens op met een zogenaamd beleefde vraag; "Zou Hij je komen helpen, nu je Hem op deze manier erbij roept? Het gebeurt dan wel eens dat ze mij dan heel verbaasd aankijken met een Huh? Ja, je riep Hem toch? Het gaat mij niet om de aanval, maar om een seintje waarvan ik hoop dat ze zich wat bewuster worden van hun uitroepen.

Nu ik dit zo schrijf lijkt het wel dat ik in de gesprekken op heel veel slakken zout probeer te leggen, maar in de praktijk gebeurt dat niet zo erg hoor. Nu noem ik een optelsom van verschillende dingen die ik wel eens tegenkom.

Reageer jij wel eens?
Hoe ga jij om met je oudere kinderen die te oud zijn om nog op te voeden en zich toch schuldig maken aan wat ik net beschreef?
Hoe kunnen we er met z'n allen aan meewerken dat het veranderen, verloederen minder snel gaat?
Zouden we het kunnen verminderen?
Of gaat het net als met de nieuwe preutsheid? Dat we vroeg of laat toch weer wat beschaafder gaan praten.

Nieuwe planten door vermeerderen

Van vrienden uit Hasselt, België, heb ik vele jaren geleden eens een plant gekregen; de Sanseveria ofwel vrouwentongen. Ik heb 'm nog steeds! In al die jaren is de plant steeds voller en groter geworden. De wortels groeiden de pot uit.
Gisteren heb ik de plant toch maar eens gedeeld en er meerdere planten van gemaakt. Van die éne grote plant heb ik nu 7 ! nieuwe planten gemaakt.

Ik heb de lege witte mand er even bij gezet. Hier zaten ze allemaal in.
Nu in 7 verschillende potten, dus nu 7 planten van deze. Da's een beetje veel. Dus nu staat er eentje op kamer van zoon.  2 staan er in de vensterbank op onze slaapkamer en 2 heb ik woensdagavond toegezegd aan anderen. Deze planten worden wel eens studentenplanten genoemd, omdat ze zo sterk zijn. Ze kunnen tegen "zwemles" door n keertje teveel water geven en tegen langdurige droogte.

Planten kun je op verschillende manieren vermeerderen, zonder eerst te moeten zaaien;
- Deze sanseveria heb ik vermeerderd door de wortels te scheuren en de planten in verschillende potten te zetten.
- Binnenkort krijg ik een plantje die zich vermeerderd als bommenwerper (Dit is dan ook zijn Nederlandse naam); de Kalanchoe daigremontiana. Op de randen van de blaadjes groeien de nieuwe plantjes.
- Er zijn ook plantjes die zich vermeerderen via bladstek. Dan zet je het blad een tijdje in het water of al gelijk in de grond. Het blaadje zal dan worteltjes krijgen en uitgroeien tot een nieuwe plant. Zo krijg ik binnenkort een stekje van de pannenkoekenplant.


Welke plant staat er bij jou in huis die eigenlijk te groot wordt en gedeeld zou moeten worden?

Zoals er in de kleding veel terugkomt uit vroeger tijden zie je dat ook in de woninginrichting en nu ook bij de kamerplanten. Veel planten die de wat oudere lezers nog herkennen van ma's vensterbank vroeger zijn nu weer helemaal in; Het chinees lantaartje, de Pannekoekenplant, Kindje op moeders schoot, de Stephanotis, de Clivia en het Parapluplantje.
Zo leuk!

Welke plant had jouw moeder vroeger ook en staan nu weer in jouw huis, terug van weggeweest?

Kerstmis

Met deze video wil ik jullie hele fijne Kerstdagen wensen, een fijne jaarwissseling en heel veel Zegen in 2020!