n complimentje verricht wonderen.

Ken je dat? Wordt je al zo'n beetje zo lang als je je kunt herinneren gezegd dat je niet kunt zingen. Worden er grapjes gemaakt dat ik vals zou zingen.
En de grapjesmakers zijn heel overtuigd van hun gelijk. Terwijl je jezelf onzekerder en onzekerdervoelt worden.
Zong ik nou echt vals of zong ik de verkeerde melodie? Doordat ik het lied niet goed genoeg kende ging ik in toon omhoog terwijl die omlaag moest. En dan maakten anderen al snel het grapje dat jij vals zingt.
Ik kan dus niet zingen. Ben ik in de loop der jaren gaan geloven.

Tot afgelopen vrijdag.
Op mijn werk, tijdens de bakvereniging kwam een van de oudere dames met het kinderliedje "herfst, herfst, wat heb je te koop..." Die werd gelijk spontaan ingezet. Vraagt de vrijwilligster of ik in een koor zit. Je zingt mooi!
Huh?
Ik?
Ja, je zingt of je in een koor zit. Zit je dat niet dan?
Nee, zou ik niet eens durven.

Nou ja, ik zit niet in een koor, maar zing wel bijna elke week.  Op zondagmorgen. Maar krijg ik geen training of les of persoonlijke tips. En is het lied me te onbekend of me te hoog ingezet, dan zing ik niet mee. Stel dat ik verkeerd zing.

Afgelopen zondag ging het zingen ineens fantastisch! Het complimentje van vrijdag heeft n wondertje verricht.
Ineens zong ik een stuk zekerder mee in het zondagmorgenkoor!