Krachtige vrouwen in Liberia.

We zijn twee keer mee geweest met een Fieldtrip. Zo noemen de werkers van Zoa het. Ik gebruik ook maar de Engelse term, bij Nederlandse vertaling naar veldtocht krijg ik toch andere beelden. Veldreis, dat is wel een goeie vertaling denk ik.

Kakata ligt zo'n 70 km boven Monrovia. We zitten nu midden in het droge seizoen, maar de wegen zijn nog slecht begaanbaar door de vele watergeulen ontstaan tijdens het regenseizoen. Er zijn wel enkele goed begaanbare hoofdwegen. Met hier en daar een flinke kuil.

 Na een reis van bijna 2 uur kwamen we bij de organisatie Destiny Women, vlak bij Kakata.

Hier wordt van het begin tot aan het eindproduct gewerkt met cassave. De grond wordt ontgonnen. Met hakbijlen en messen word er cassave gepoot. Er wordt met grote hakbijlen gewerkt, en gewoon op de teenslippertjes...voorzichtig werken dus.
Ze promoten de teelt van cassave om zo minder afhankelijk te worden van de import van rijst. Cassave is heel veelzijdig. Kom ik zo nog op terug. Ook kan casssave heel lang tegen droogte, soms wel tot 2 jaar. Dat is ook een belangrijk gegeven voor daar.

 

Cassave oogsten. Heb je echt wel kracht nodig om die knollen uit de harde grond te krijgen.

Na de oogst worden de cassaveknollen in stukken gehakt, geschilden gewassen. Daarna enkele dagen in een fermentatiebad. Daarna wordt het gedroogd en fijn gemalen. Er is een grove maling en een fijne maling, lijkt dan op onze bloem.

 
Ik schreef net al dat Cassave zo veelzijdig is.
Dit kun je er zoal mee;
- Van de bladeren een soort spinazie koken. Heb ik ook gegeten. Het is grover van structuur dan onze spinazie.
- Het sap wordt verwerkt in de medicijnindustrie.
- Als ik me goed herinner worden de schillen gebruikt als brandstof en verwerkt tot houtskoolbriketten.
- Het cassavemeel kent heel veel doeleinden. Wij hier in Nederland kennen wel de cassavechips voor bij de Indische maaltijd. Of we kennen het als Tapiocameel. Ook  hieraan worden heel veel goede eigenschappen toegekend (o.a. glutenvrij) gezonde tapiocameel

Het mooie van dit project vind ik dat er nog verder gewerkt wordt aan het zelf verrijken van hun product. De verrijkte producten leveren immers het meeste op. Dat is bij onze boeren net zo; de boer levert rondom kostprijs het basisproduct aan en degenen die er iets van maken verdienen er het meeste aan. Daarom houden ze het hier zoveel mogelijk in eigen hand of in een samenwerkingsverband. Zo kreeg ik een pot pindakaas mee van Gari (grofgemalen Cassavemeel) pinda's en suiker om thuis te proberen.

Een andere sterke vrouw die we mochten ontmoeten is de directrice van een school met zo'n 600 leerlingen. Wij mochten mee naar een hygiëneles voor de ouderraad van de school. Ook weer een tijd in de auto om er te komen. Gelukkig heeft de auto airco.
Eerst mochten we met iemand meelopen naar een wijkje vlak bij de school. Dat was zo genieten! Wel armoede, maar het was er opgeruimd, geen zwerfafval. We hebben contacten gehad met de bewoners.

Het wijkje bij de school.

In gesprek met de moeders.

De gids (dorpsbewoner) was trots op zijn nieuwe aanwinst.

De les ging over de basis van hygiëne. Handen wassen, waar je wel en niet moet poepen als je geen wc hebt (niet onder de fruitbomen poepen), menstruatie en hoe je jezelf dan schoon moet houden....enz.
Moet je je voorstellen, met zo'n 40 mensen in een kleine ruimte, met maar 1 open venster. De deur ging dicht om de nieuwsgierige kinderen buiten de deur te houden.

Urenlang zitten en luisteren. Op een gegeven moment brak de directrice in om te zeggen dat er eten was voor iedereen en de docent maar even moest stoppen met praten. Een klein vrouwtje, maar o zo pittig in haar doen en laten. Een prachtmens, die directrice! Ik hoop dat meer van zulke vrouwen er kansen krijgen. Zij werken aan de ontwikkeling en opbouw van Liberia!

 Tijdens het opruimen heb ik toch nog wat foto's mogen maken van enkele nieuwsgierige kinderen.