Tas reparatie. Gerepareerd!

Ik ben helemaal fan van de Kipling tassen. Soepele stof die niet stuk te krijgen is. Lekker veel vakjes. En een plooibaar model; Als er weinig inzit is het een mooi plat model, als er veel inzit past het toch nog. 

Maar dat merk is nogal prijzig. Jaja, ik weet het; het is niet kapot te krijgen en gaat jaren mee! 

Maar goed, in een zuinige bui heb ik eens een look-a-like gekocht waar ik ook happy mee ben. Van buiten is er niets te zien aan de tas, maar van het belangrijkste binnenvak is de rits kapot. Dat vak wilde niet meer dicht. En steeds greep ik dus in het verkeerde vak als ik iets uit mijn tas wilde pakken. 

Tja, wat doe je dan? Een nieuwe kopen of proberen te repareren? 

 

Tja, ik heb wel iets van mijn vader meegekregen, dus eerst maar eens proberen te repareren. Ik had nog een doosje met ritsen in verschillende maten, dus hoefde niet eerst nog kosten te maken. Op een zonnige middag de tas gepakt, het tornmesje, rits en naald en draad. Na een ruim uurtje prutsen zat de nieuwe rits erin. 

Ondertussen was zoon even langsgelopen en snapte er niks van; zo lang prutsen om een tas te repareren die je voor een kleine €15,- nieuw koopt. In theorie heeft hij gelijk. Qua tijd ben ik er even lang mee bezig als ik ervoor zou moeten betalen als ik een nieuwe haal. In het boek; "Je geld of je leven" wordt dit principe ook uitgelegd. Hoe lang wil je voor iets wat je gaat uitgeven werken? Nu heb ik dus even lang gewerkt om een oudere tas te repareren als werken bij de werkgever om vervolgens een nieuwe tas te kopen. Veel mensen hebben dan toch liever een nieuwe tas.

Ik heb de tas gerepareerd. Ik kan me nu mooier voordoen en er kreten op los laten dat ik hiermee heel milieubewust en klimaatreddend, dan toch op zijn minst duurzaam bezig ben geweest. 

Ik heb immers niet iets nieuws gekocht maar gerepareerd. 

We moeten af van die consumptiemaatschappij van kopen-kopen, roepen milieuactivisten al jaren. Ik heb ook wel iets van een milieupraktivist in me. Maar met het repareren van deze tas heb ik helemaal niet aan het milieu gedacht. Het is het genieten van het repareren, een beetje prutsen om het weer in orde te krijgen.

 

Het plezier van het in het zonnetje zitten en zelf repareren heeft me zó veel vreugde gegeven. Die voldoening. M'n pa zal precies begrijpen hoe dat voelt. Dat noemen ze een genietmomentje. 

 

Heb jij al eens geprobeerd om iets te repareren? 

Wat heb jij als laatste gerepareerd? Is het je goed gelukt?