Ijsheiligen voorbij en kostenbesparend tuinieren.

Ijsheiligen zijn voorbij, dus alles kan de tuin in. 

Eerlijk gezegd hou ik me nooit aan ijsheiligen, maar ja ik wilde toch een passende en pakkende titel hebben boven dit stukje. Ik hou gewoon de weersverwachtingen in de gaten in mijn beoordeling of iets wel of niet de tuin in mag. Met al die klimaatveranderingen verandert het weer toch ook en zijn die klassieke ijsheiligen niet altijd meer van toepassing. Denk ik. Dit jaar was ik wel wat voorzichtiger met het buitenzetten van klein grut. Gewoon, omdat het ook kouder was. Vanuit de vensterbank heb ik eerst wat klein grut buiten gezet in het fietsenhok. We hebben ooit een extra afdakje gemaakt omdat we niet alle fietsen in de schuur kwijt konden. Nu staat er in dat fietsenhok nog maar 1 fiets. Vorig jaar hebben we het dakje vernieuwd en is er helderder golfplaat op gekomen. Nu lijkt het meer op een half open kas en doen de plantjes het er goed.

Enkele plantjes die nog erg klein zijn heb ik nog niet in de volle grond gezet. Eerst even verder aansterken en groter groeien. Zó heel klein zijn ze helemaal een gewilde prooi voor de slakken.

Ik heb enkele bijzondere plantjes gekregen van een collegavrijwilliger van mijn man uit de kerk en enkele plantjes en zakjes zaad van mijn zus. En ik heb weer enkele plantjes klaarstaan voor op mijn werk. Zo geven we aan elkaar door. 

Ook blijf ik het leuk vinden om ook kostenbesparend te experimenteren. Vandaag leg uit wat uit over Bieslook, Lenteui, Snoeptomaatjes en Basilicum.

 

 1 Snoeptomaatje uit de supermarkt

Ik heb de zaadjes uit een snoeptomaatje van de supermarkt gevist. Ietsjes afgespoeld en in een nat dubbelgevouwen keukenpapiertje in een plastic zakje 2 nachtjes laten broeien. Dat keukenpapiertje in stukjes geknipt, dus niet opnieuw opgegevouwen. Die stukjes met per stuk enkele zaadjes verdeeld over de pot.De plantjes komen op, dat is al een begin. Of er straks ook vrucht aan komt is afwachten, het kan natuurlijk een ras zijn dat het in de kassen wel goed doet, maar hier in de tuin niet. 

Basilicum uit de supermarkt

Voor een recept had zoon een keer basilicum nodig. Je kunt een pakje met wat takjes basilicum kopen of in een pot. Een pot gekocht. Dit kun je ook overhouden, maar daar moet je wel wat voor doen. De gekochte plant moet je bij de wortels in 2 of 3 stukken scheuren. Of misschien wel meer, ik heb het in 2 gescheurd. Dan moet je die stukken verpotten en aanvullen met potgrond. De plant geeft het snel aan als het te droog staat. Tijdens het verpotten waren wat takjes afgebroken. Die heb ik in een vaasje gezet om te wortelen. Om te wortelen moeten er wel 2 blaadjes afgehaald worden en die oogjes moeten onder water staan. 1 ervan staat nu net in de volle grond. De andere staat nog in het vaasje en poot ik donderdag op mijn werk. Zonet het ik er nog enkele takjes bij in gezet. Die staan nog niet op de foto.

Lente- of bosui uit de supermarkt

Die lange sprieten die je op de foto ziet zijn lente- of bosuitjes uit de supermarkt. Eerst hebben we gebruikt wat we nodig hadden en niet te ver doorgesneden tot aan de wortels. Zijn zo'n 6 cm bij de wortels vandaan gebleven en die stukjes in een glaasje water gezet. Toen de wortels aangesterkt waren en de lenteui weer begon te groeien heb ik ze in de tuin gezet. Nu kunnen we oogsten wanneer we t nodig hebben.

Zo als ik het net met de Basilicum beschreven heb, heb ik dat ooi ooi eens gedaan met Bieslook uit de supermarkt. Daarna nooit weer nieuwe hoeve kopen, want het komt steeds opnieuw op.Ik ben nu de bieslook aan het drogen zodat ik in de winter gedroogde Bieslook heb. Ik knip enkele sprietjes in kleine stukjes en leg ze op een rooster te drogen tussen 2 velletjes keukenpapier. Met enkele dagen is het al droog.

Gedroogde Bieslook uit eigen tuin

Ik heb je nog wel meer te vertellen over de tuin, maar we gaan zo naar de kleinkinderen (en hun papa en mama natuurlijk) en ik wil nog iets inpakken. Dat hou je dus nog tegoed.

Weer terug van een korte vakantie.

Misschien is t al wel meer dan 15 jaar geleden dat we er al eens eerder waren en besloten dit nog eens rustig te bekijken; In Dokkum!  

Toen waren we er met het hele gezin. Met een stel pubers waarvan er een paar er helemáál geen zin in hadden om hier toen heen te gaan. We gingen toch op stap met een aantal dwarse pubers. We hebben die dag  geleerd dat je dat echt beter niet kunt doen. Gezellig is het niet meer geworden die dag. 

Voor pubers was er ook niet echt veel te beleven overdag buiten het seizoen. En als je al sjacherijnig bent zie je het moois ook niet meer.

Manlief en ik hadden toen al wel dat we zelf Dokkum nog eens weer wilden zien.

Afgelopen week kwam het er dan toch nog van. Ook weer buiten het seizoen, maar nu zonder de pubers. Die inmiddels al lang geen pubers meer zijn, maar gewone jong-volwassenen. 

Gewoon met zijn tweetjes, terug naar Dokkum.

Voor ons is Dokkum een beetje een mengelmoes van Oud-Harderwijkse bouwstijl, Elburgse Oosterwal. wasterwal, noorderwal om het centrum heen, en de puntige vestigingswallen zoals ik ze voor het eerst bij Naarden zag. Dokkummers hebben wel een heel eigen gemoedelijke sfeer. We voelden ons helemaal welkom.

Wat is Dokkum een leuk stadje!

Enkele van deze foto's had ik ook op facebook en instagram geplaatst. Ik moet toch maar eens meer gaan stoeien en uitvogelen met Instagram, want daar gaat nog wel eens iets mis. Gisteren heb ik er een fotoserie geplaatst, zonder enige tekst. Lijkt me niet echt handig.  Je kunt facebook en Instagram zó instellen dat je als vanzelf het op beide plekken plaatst, maar dat werkt niet als je foto's een afwijkende maat hebben.

S morgens stond ik nog vanuit Harderwijk in Margraten iemand wegbrengen. S avonds stonden we rond etenstijd in Dokkum. We konden gelijk lekker aanschuiven in het hotel voor een heerlijk diner.

Uit eten gaan blijft altijd wel zoekwerk als er iemand geen melk mag, maar de kok kwam ons persoonlijk vertellen waar hij het één en ander aan kon passen in het menu.

Twee weken geleden leek het deze week nog mooi zonnig weer te worden, maar gaandeweg is t weer anders geworden; Koud en winderig. Hierdoor hebben we wel veel van die trendy winkeltjes kunnen bekijken. Ik kan dat heel goed, kijken zonder dat ik er hebberig en kooplustig van wordt. Ik vraag mezelf dan de heel praktische vragen als; Heb ik het nodig? Geeft het me straks ook nog vreugde? Waar ga ik het neerzetten? Vaak ben ik dan snel klaar en blijft het in de winkel staan. Ja waarom ga je dan toch die winkel in zou je je af kunnen vragen. t Is gewoon leuk om er rond te te snuffelen, nieuwe dingetjes zien.

Weer thuis bleken de nieuwe tuinkasten al heel snel bezorgd te zijn. Dus we kunnen de resterende vrije dagen goed benutten met het in elkaar zetten van de kasten. Vanacht gaat manlief mensen ophalen van schiphol, dus hebben we vandaag thuis niet veel meer opgepakt. 

Nog wel één belangrijk dingetje gedaan; Genieten van het zonnetje dat zich vandaag wel liet zien. En de ietsiepietsie gegroeide moestuinplantjes bewonderen.

De eerste (ongewenste) bezoekers voor de tuin zijn gesignaleerd!

 

Je ziet nu nog niet veel meer dan enkele takken, maar dit is een abrikozenboompje, gekregen van de gemeente Harderwijk in samenwerking met Stichting Landschaps Beheer.  En wat ben ik er blij mee! Eindelijk een abrikozenboompje! Ik had er al eerder naar gezocht. Nu vind ik 'm zomaar via een actie van onze gemeente. En het kost mij niets. Een vriendin van me heb ik er ook op geattendeerd, wetende dat zij nu nog een kale tuin heeft. Zij heeft nu een béste Pruimenboom, Lavendel, Framboos en Vlinderstuik. Allebei blij!

Tros Oranje Abrikoos

Zaterdag konden we 'm ophalen. Ik heb t boompje eerst enkele uren in een bak water gezet en 'm toen gepoot op de meest zonnige plek die we hebben. En nu maar hopen op een boel bloemetjes en straks een leuke oogst! Daarom heb ik m niet al te dicht bij de weg gezet, het is niet mijn bedoeling dat voorbijgangers de abrikozen zo uit de boom kunnen plukken. Al googlend heb ik niet echt kunnen achterhalen hoe groot deze boom nu gaat worden. Op de ene site wordt de boom 3 meter hoog, op de andere wel 10! We wachten t af. Het zal ook wel even duren voordat het 3 meter hoog is, of hoger. Al met al komt er zo steeds meer eetbaar spul in de tuin.

In de moestuin heb ik zaterdag ook de zomerworteltjes gezaaid. Onder plexiglas. Ben benieuwd. Volgende week wil ik de bietjes gaan zaaien.

3 dagen na het zaaien van de tuinbonen las ik dat ik mijn tuinbonen waarschijnlijk veel te diep heb gezaaid. Er stond niets over op het zakje. Omdat ik de boontjes had voorgeweekt, weet ik niet hoe ze er nu voorstaan onder de grond, dus ik durfde ze ook niet weer op te graven. Veel te bang dat ik dan juist de eerste prille uitlopers van de bonen beschadig. Dus ik laat ze dan toch maar met rust en hoop op het beste. 

Nu heb ik het nog steeds niet gehad over mijn eerste (ongewenste)bezoekers gehad. Ik heb ze zonder dat ik om hun toestemming heb gevraagd op de foto gezet. Tegenwoordig moet je overal toestemming voor vragen toch?

Mijn eerste ongewenste bezoekers dit jaar;

Ik heb ze opgepakt en in de struiken gegooid. 

Nee, niet bij de buren. Ik woon dicht bij een groot bos. Kunnen ze fijn verder leven.

Of dienen als egelvoer.

 

Lekker de tuin in!

Vanmorgen na het sporten samen met manlief lekker de tuin in gedoken. Veel oude dode planten er uit gehaald. Ik laat altijd de potjes staan tot na de winter, ook van de éénjarigen. Als ik dan na de winter geen enkel groen puntje aan de takjes of bij de wortels zie dan gaan ze alsnog weg. Er is veel weggegaan dit jaar. Ook veel scheefgezakte rieten potjes. 

Deze manier van werken heeft me geleerd dat er veel planten die als éénarige worden verkocht, best een paar jaar méér mee kunnen. Zo heb ik intussen aardig wat Chrysanten in pot laten overleven. Hier zie je de eerste blaadjes al weer tevoorschijn gekomen. En ja, ze zijn wat later in bloei dan de exemplaren die je tegen die tijd weer overal kunt kopen. Maar je hebt wel de hele zomer voorpret van de plantjes die je ziet groeien.

Ook hebben we iets meer ruimte gemaakt voor het moestuingedeelte. We hebben het voederhuisje en een hortensia iets opgeschoven en 'n kleine meter meer ruimte voor de groenten.

Hier heb ik tuinboontjes gezaaid. Die heb ik gisteren al te weken gelegd in een bakje water. Tuinboontjes konden eigenlijk wel eerder de grond in, maar ik had er nog geen puf of tijd voor. Nu staan ze er! Zullen ze ook sneller groeien nu ze later, in een iets warmere periode gezaaid zijn?

Tuinbonen zijn klimmers. Straks, als het plexiglas niet zo hard meer nodig is komt het rekje van betonstaal links op de foto erbij waar de bonen tegenaan kunnen klimmen. 

Deze 3 plantjes is broccoli. Die had ik vorig jaar al gepoot. Kwamen uit de bak op mijn werk. Daar stonden ze met teveel tegelijk in een plastic kratje. Daar hebben we (nog) geen mogelijkheid om het in de grond te zetten. Ik heb dat toen een beetje uitgedund en deze pantjes in mijn eigen tuin gezet. Ze zijn in de nazomer en herfst niet echt veel gegroeid, maar hebben de winter goed overleefd. Misschien oogst ik er in t vroege voorjaar toch nog Broccoli van. 

Dit wordt het hoekje voor de kruiden. De Thijm had de hele winter in een potje ergens gestaan. Die hebben we nu in de volle grond gezet. Die groene sprietjes rechts is verse Bieslook. Dit komt elk jaar vanzelf weer op. 

Wel grappig om te merken hoe mijn hobby, ook gezinsleden aansteekt. Manlief stelde al meerdere keren voor het moestuinstukje groter te maken. Zoonlief vraagt of ik Peterselie en toch weer Rucola wil zaaien. Ik vrees alleen dat manlief vorig najaar een keertje te enthousiast heeft opgeruimd in de tuin; In een hoekje van de wortelen had ik een gekregen Selderijplantje neergezet. Ik wist zelf wel dat die Selderij daar stond, maar ja, ik denk dat hij t voor onkruid heeft aangezien omdat ik hem niet had afgescheiden door er een baksteen tussen te leggen.

Tot vorig jaar hebben aan de voet van deze appelboom aardbeienplantjes gestaan. Ik heb me laten vertellen dat je aardbeienplantjes niet jarenlang op dezelfde plaats kunt laten staan. Ik weet nog dat ik me vorig jaar verheugde op een leuke oogst omdat er wel veel bloemetjes aan zaten, maar aardbeien heb ik niet gezien. Kan natuurlijk ook door het weer gekomen zijn, maar toch. Komende zomer viooltjes op deze plek. 

Na het werken in de tuin was het heerlijk genieten op het bankje met een lekker vers broodje in de zon! Natuurlijk wel nog even aantekeningen gemaakt in mijn moestuin-aantekeningenboekje. Echt leuk om dan te lezen dat ik precies een jaar geleden rode bietjes heb gezaaid. Toen was het de hele week heel zonnig. Nu is het een heel wisselvallige week qua weer; Sneeuw, regen, en lente!

 

Welke boekje ik hiervoor gebruik? Deze;

Mijn MOestuinboekje, voor als je meer info wilt over het boekje. Via de link kun je 'm ook rechtstreeks  bestellen.

Havermoutkoeken

 

Vanmiddag weer eens een ouderwets bakdagje. 

Vanmiddag zijn het havermoutkoeken geworden en een zonnepitbroodje. 

Het broodje is ein-de-lijk! weer eens gewoon gelukt! Een tijd terug heb ik een voorraadje brood-bakmixen bij de Aldi en de Lidl ingekocht. Datum en manier van opslag is allemaal dik in orde, maar het rijzen van de mix was een drama. De eerste keren bakte ik bakstenen. Wat ik ook deed, t wilde niet rijzen. Langere rijstijd, een doek op de machine om de warmte beter vast te houden, een zakje extra gist toevoegen..... t werd 'm allemaal nèt niet of helemaal niet. Vraag me niet of de mixen van de Aldi niet wilden rijzen of die van de Lidl, want dat weet ik niet meer. Toen niet op gelet. Vanmiddag had ik er eentje van de Lidl en die ging zomaar ineens goed. Als had ik hier ook een zakje gist extra toegevoegd. Officieel zou dit toch niet nodig moeten zijn, want het is een all in mix. Ik heb nog 2 zakjes all in mix, daarna koop ik het niet meer. Ik meng het zelf wel weer. Dan gaat het toch beter. 

De koeken zijn wel goed gelukt. Je ziet gelijk dat ik ze niet zo heel strak in vorm breng. Gewoon een hoopje deeg op het bakvel, even platdrukken met de vork et voilá; koeken.

Ik vind het echt van die hatseflats koeken. Een beetje meer of minder van het een of ander geeft steeds weer andere koeken. Mocht de naam havermoutkoeken nou in jouw gezin gelijk een "bah" oproepen, dan noem je ze de ene keer abrikozenkoeken, de andere keer rozijnenkoeken of cranberriekoeken, net naar wat er t meeste in zit. ;-)

Hier heb je het recept;

Recept Havermoutkoeken.

75 gr boter of margarine                   75 gr bloem

100 gr witte basterdsuiker                 85 gr havermout

1 ei                                                     75 gr amandelen of gemengde ongezouten noten, grof gehakt

1/2 theelepel kaneel

100 gr gedroogde abrikozen, of mengsel van abrikozen, rozijnen, cranberries, of wat je ook in huis hebt.

 

snufje zout als je wilt, eventueel een zakje vanillesuiker, of kokos om de koekjes te bestrooien voor het bakken

 

Smelt de boter iets en roer de suiker en ei erdoor. Dit kan t handigst met de mixer. Voeg daarna de andere ingredienten toe en schep alles goed om. Het wordt een stevige massa.

Verdeel het mengsel in kleine bergjes op de bakfolie of bakpapier. ( Ik gebruik folie, die kun je steeds opnieuw gebruiken) Druk de bergjes met de vork iets plat. Bestrooi ze desgewenst met iets kokos.

Bak ze in een voorverwarmde oven, 180 graden, ongeveer 15 minuten lichtbruin en gaar.

Af laten koelen op een taartrooster.  

 

Tijdens het bakken zag ik een héél eenvoudig recept voorbij komen voor brownies. Die ga ik eerst zelf proberen te maken. Als t goed gelukt is deel ik het recept met je. Ik had 'm al naar mijn zus opgestuurd, kan zij 'm ook al vast proberen.

Schrijfmaatje, dank je wel! Nog steeds!

In het begin van de Corona uitbraak is er een tijd geweest dat veel mensen in isolatie zaten. Omdat ze bang waren om Corona te krijgen, omdat ze Corona hadden opgelopen of omdat het moest van de overheid. Als je hier aan terugdenkt komt er toch een verdrietig gevoel naar boven. Zó veel eenzaamheid en verdriet, onmacht en leed was er.

Het ouderenfonds had al snel een grandioos iniatief; Het schrijfmaatje. 

 

Vrijwilligers door het hele land schreven naar ouderen en zorginstellingen die hadden aangegeven hier wel interesse voor te hebben. Ik heb toen onze zorginstelling ook aangemeld. 

En wat hebben de vele kaartjes een hoop moois gebracht! We hebben ze rondgedeeld op de kamers, op de afdelingen, in de zusterposten, het restaurant.....

Wat kwamen er er een verhalen los.

Toen het ergste van Corona voorbij was is het project Schrijfmaatje een andere fase ingegaan. Kon je aangeven of je kaartjes wilde blijven ontvangen en de schrijvers konden aangeven of ze er mee door wilden gaan.

In de zorginstelling waar ik werk schrijft en tekent ons schrijfmaatje nog steeds door! Op elk kaartje zie je met hoeveel liefde en aandacht ze haar kaartjes maakt. Nog steeds worden haar kaartjes met heel veel plezier ontvangen! Nog steeds komen er mooie gesprekken los, emotie.

We hebben haar adres niet (meer) dus we kunnen haar niet rechtstreeks bedanken en laten weten hoe blij we nog steeds zijn met haar kaartjes!

 

Wie zou ons schrijfmaatje zijn? Is ze nog jong, of al wat ouder? We denken dat het een "zij" is, maar is dat ook zo? We weten wel dat ze uit Assen komt! Dat is al een begin.

 

We willen toch eens kijken of we de schrijfster kunnen vinden via de social media. Dit berichtje komt op verschillende plekken in het nieuws en we gaan eens kijken of we haar vinden, als ze gevonden wil worden. Wie weet wil ze gewoon lekker anoniem blijven schrijven en tekenen.

Dus deel dit bericht. Herken je jezelf of herken je het handschrift en weet je dat ze meedoet aan schrijfmaatje? Vraag of ze wil laten weten wie ze is. Dat kan zo bij de andere kaartjes in.

 

Of je je bekendmaakt, of anoniem blijft, bij deze willen we je laten weten dat je inzet nog steeds veel mensen blij maakt!

7 uur! Wakker worden!

 7 uur! Wakker worden!

 

Al een paar dagen word ik klokslag 7 uur gewekt door het gezang van een merel. Dat is zó mooi! Om 7 uur hoef ik het bed nog niet gelijk uit, dus kan ik even blijven liggen en meeluisteren.

Na een minuut of tien komend de kauwen overleggen in de boom voor het huis. De merel is er dan al weer vandoor. Soms gaat t er steeds feller aan toe. Dan luistert het ook niet echt lekker meer, het gaat dan over in geschreeuw. En heb je wel eens 's morgens vóór half 8 schreeuwende kauwen gehoord? Ben je vast niet echt blij mee.

Dan is het maar net wat je er in je gedachten mee doet. 

Ga je je ergeren aan die schreeuwende kauwen of hou je het genieten vast van die zingende merel. 

Ben je blij met het gezang van die merel of trek je je kussen over je hoofd omdat dat beest veel te vroeg herrie loopt te schoppen?

Die merel maakt het mij makkelijk om van de merel te genieten! Zolang de kauwen zamen wat zitten te keuvelen vind ik het ook wel grappig om naar te luisteren, het heeft wel iets liefs, iets gezelligs, iets kneuterigs.

 

Wat doe jij met wat er op je af komt?

Hier heb ik het nu natuurlijk alleen over de merel en de kauwen, maar je kunt het veel breder trekken; Waar laat jij je door beinvloeden? Wat laat jij bij je binnenkomen? Wat geef jij de ruimte in jouw gedachten? Wat doe jij met wat je in je omgeving ziet? Wat doe jij met wat jou of je omgeving overkomt?

 

Krijgen de krijsende kauwen snel de overhand in je gedachten of lukt het je om te blijven genieten van de merel?

Zelf gerepareerd! De regenton.

Al weer een heleboel jaren geleden kon je bij de gemeente goedkoop (met subsiedie) een regenton kopen. Was een promotieactie, goed voor het milieu. Ik heb nog steeds veel plezier van de ton. 

Er zijn wel onderdelen die in de loop van de jaren broos en proeus zijn geworden. Vorig jaar zomer het kraantje onder aan de ton. Nu was de beurt aan het afvoerpijpje bovenaan de regenton. Was gewoon aan het verpulveren. Het kraantje heeft het meeste te lijden dus ook wel logisch dat die het eerste versleten was. 

Ik vind dit soort reparatieklusjes altijd een leuke uitdaging. Zo ineens krijg ik een bevlieging en ga ik dit soort klusjes oppakken. Echt leuk om te doen. Nog leuker als het dan ook goed lukt!

Vandaag is het ook gelukt!

Zo zaf het er uit voordat ik er aan begon. Je ziet het, het plastic breekt spontaan af. Ik hoef er niet eens kracht op te zetten.

Bij het losschroeven van de slang brak het nog verder af. Achter een grote tentenwinkel bij ons in de buurt zit een winkel waar ik de vorige keer goed geslaagd ben voor het kraantje, dus ben ik daar vandaag weer heen gefietst. Ik moest €10.55 betalen voor alle onderdelen.

Weer thuis ben ik aan het breken en schuren gegaan. Je moet t breken ook wel een beetje voorzichtig doen, want als je teveel afbreekt moet je al het andere er ook afvijlen. Het gat in de groene ton moest ik met een half ronde vijl iets groter maken. daarna moest ik het witte stuk plat schuren. Dat ging niet met een vijl. Met alleen een stukje grof schuurpapier om mijn vingers ging het ook niet zo lekker, dus gebruikte ik de bevestigingsring als schuurblok. Schuurpapiertje om de ring en draaiend schuren. Toen alle wit egaal plat was kon ik de onderdelen in elkaar schroeven, nieuwe tuinslang eraan en klaar is kees! Ehm, ikke dus.

 Wat voelt dat goed als je zo'n klusje klaart! (Veel leuker als een nieuwe ton kopen.)

Weer terug uit Libanon.

We zijn weer thuis na een midweek in Libanon.

Libanon??!!

Dat is niet bepaald een doorsnee vakantieland!

Klopt.

 

En toch zijn wij daar een midweekje geweest. 

Onze dochter ging er trouwen. En omdat het makkelijker is om haar Europese familie en vrienden naar Libanon te halen dan haar aanstaande Libanese familie naar Nederland om hier te trouwen, zijn wij naar Libanon afgereisd. 

Best spannend idee om naar Libanon te gaan. Hier in de media hoor je de ene rampspoed na de andere over Libanon. En als je de reisadviessite van de overheid leest is dat ook niet bepaald uitnodigend.

https://www.nederlandwereldwijd.nl/reisadvies/libanon

Maar we kennen onze dochter en haar aanstaande man, dat geeft een hoop rust. We hebben hem ontmoet toen wij 2,5 jaar geleden in Liberia waren. Daar hebben zij elkaar leren kennen toen dochter daar een tijd woonde en werkte. We weten daardoor dat als er wat gebeurt, we goed geholpen zullen worden.

Het werd even nog heel spannend of ik er wel zou komen..Voor het bewijs van de coronavaccinatie toonden we het gele boekje op Schiphol. Blijkt 1 vaccinatie er niet in te staan. Ik kan u niet toelaten op deze vlucht zei de medewerkster. Gelukkig bracht de coronacheckapp uitkomst. Die was wel op orde.

We vlogen met Transavia. Zij maakten reclame dat je je eten er vooraf mocht laten bezorgen via Thuisbezorgd.nl. Dat was voor ons een seintje dat er waarschijnlijk niets aangeboden zou worden. Wel te koop. Een bekertje oploskoffie voor €3,-. De vlucht duurde maar 4,5 uur. Dat overleven we wel op een zakje nootjes en een flesje drinken.

We hadden via het hotel in Beiroet een taxi geregeld om ons op te halen. Bleken dochter en aanstaande schoonzoon er ook te staan om ons op te halen. Dat was een aangename verrassing!

 

Libanon is mooi! Ik zal je er wat foto's van laten zien. 

 

We hadden in dit midweekje zelfs nog tijd om er op uit te gaan. In Europa klagen wij over de inflatie, maar er zijn nog steeds landen waar het een heleboel erger is. Voor een lunch geven we maar zo anderhalf miljoen uit. 

We logeerden in Scapparesort in Ajaltoun.

We zijn naar de grotten van Jeita geweest. Deze staan op de werelderfgoedlijst. 

In Libanon valt regelmatig de stroom even uit, en gaat snel weer aan. Ook in de grotten gebeurde dat. Dat sta je wel even in het pikkedonker. De medewerkers deden dan wel gelijk de zaklampen op hun mobieltjes aan. Zelf konden wij dat niet omdat we ons mobieltje van tevoren in moesten leveren.

Ook zijn we naar de restanten van een minstens 6000 jaar oud stadje geweest; Byblos of in het Arabisch, Jbeil. Dat was mooi om te zien. Er waren nog restanten van een oud spoorlijntje, voor de aanvoer van goederen vanaf zee naar de stad. Er waren nog restanten van de waterleiding zichtbaar. Het is echt mooi bewaard gebleven. 

Salamanders

 Deel van het Theater

 

De bruiloft was in Bharshaf. Dat was op zo'n grote hoogte dat we de bruiloft in hemelse sferen hadden; boven de wolken. 

En dan was daar nog de bruiloft zelf. Dat was echt een mooi feest. Echt een prinsessenbruiloft. 

Veel bloemen, zonnebloemen, witte rozen en ander witte bloemen. 

 

 

En mijn dochter zag er prachtig uit!

 

 

 

De Libanese keuken is wereldberoemd.

Die dag was het 38 graden, dus de mannen hadden hun colbertje en stropdas gauw uitgetrokken.

 

We kijken terug op een hele mooie week met een prachtige bruiloft! Met dit blogje kun je een beetje meekijken.

Het heeft even geduurd, we hebben zelfs al weer een hele week gewerkt. WE zijn nog aan het nagenieten als we iedereen de foto's laten zien.

Droom wordt werkelijkheid.

Voor mijn werk hebben we in de Coronatijd een pakketje kaartjes gekregen om tijdens een online teamuitje iets mee te doen. Losse kaartjes met de meest gekke vragen. 

Ik gebruik dezelfde kaartjes nu wel eens op mijn werk als begeleidster dagbegleiding ouderenzorg. Dat levert regelmatig leuke gesprekken of losse opmerkingen op. Soms zelfs een beetje meer;

Een van de vragen is "Wat is je droom?" Soms krijg je een reactie van ach, wat heb je nog te dromen als je al 90+ bent? Een ander keer hoor je een wens. Soms is die makkelijker te vervullen als de spreker denkt. 

Een bezoekster vertelde graag weer eens echt te willen fietsen. Dat kon ze niet meer. Ze had nog wel een senioren driewielfiets geprobeerd, maar daarmee zat ze al te snel tegen de stoeprand aan. Voelde niet veilig. In het zorgcentrum hebben wij een duofiets staan voor algemeen gebruik. Maar dat vond ze maar een eng idee. Op zo'n vreemde fiets, met een wildvreemde (vrijwilliger) mee, neuh, hoeft niet.

Om een lang verhaal kort te maken; Ik besprak met de dochter deze wens en de mogelijkheden die wij hebben. Blijkt de dochter de fiets te kennen van haar eigen werk! Dus toen was de afspraak snel gemaakt en zaten moeder en dochter een weekje later op de duofiets. Samen op de fiets naar het dorp, langs huis en door de stad. Moeder vond het in het begin wat griezelig, maar gaande de rit kwam er meer een glimlach tevoorschijn. En hoe fijn is het om vertrouwd met je dochter op stap te kunnen die ook de fiets al kent. 

Hoe simpel een droomwens soms werkelijkheid gemaakt kan worden! En het blijft voorlopig mooi weer dus kan er nog veel gefietst worden.

Voor mezelf geeft dit mijn werk weer extra glans. Zonder moeilijke begrippen als familieparticipatieproject stappen moeder en dochter nu spontaan vaker samen op de fiets. Moeder heeft extra mogelijkheden voor dagbesteding, geniet, is buiten en met dochter op stap. En zij zijn niet meer de enigen die dit ondernemen.