Een ommetje gemaakt voor het avondeten. Bleken we niet alleen te zijn.

Vandaag hebben we voor het avondeten nog een ommetje gemaakt. Bleken we er niet alleen te zijn. Hier gaan we nog lang van nagenieten! Zó mooi!

De lente gaat door!

Vanmorgen zijn we even naar Zeewolde geweest.
Onderweg kwamen we toch nog heel wat kleur tegen! We waren bang dat alle tulpen al gekopt waren, maar dat viel heel erg mee.

Koolzaad langs de sloot.

De tulpenpoter lijkt uit de bocht gevlogen.

We wilden bij de Fruithal moesappels kopen, maar al buiten stonden er mensen in de rij. We zijn er nog niet eerder geweest, dus wisten niet wat we er binnen konden verwachten. We zijn maar terug gereden naar de landwinkel die we onderweg tegenkwamen. Daar hadden ze lekkere Elstar appels.
Nu ik geen moesappels heb gekocht veranderden mijn plannen voor vanmiddag en had ik de handen vrij voor andere dingen.

Ook in eigen tuin valt volop te genieten. Je moet er wel even echt voor gaan zitten.  Als je zelf rustig zit krijg je veel bezoekers en merk je ook dat je gaat onthaasten.  ;-)
Genieten van het nietsdoen.

Woninginspectie door een koolmees. Zouden ze er komen wonen? Ze zijn welkom!

Merel op visite.

Dit worden straks blauwe bessen.

Twee tortelduiven op het muurtje.

Peren in ontwikkeling.

Zo zitten te zitten is niet echt mijn ding. Maar zo, al foto's makend en kijkend naar de hommels en de vogels was t goed te doen.
Dan komt de Flow met de post. Een tijdschrift zonder haast, over klein geluk, andere keuzes en simpeler leven. Die bladerde ik even door en vaak herken ik er wel iets van mezelf in.
Genieten van je kleine zegeningen.
Op kleine schaal milieubewust bezig zijn.
Tevreden zijn met genoeg.

Wat zijn jouw genietmomentjes?

Nieuwe planten door vermeerderen

Van vrienden uit Hasselt, België, heb ik vele jaren geleden eens een plant gekregen; de Sanseveria ofwel vrouwentongen. Ik heb 'm nog steeds! In al die jaren is de plant steeds voller en groter geworden. De wortels groeiden de pot uit.
Gisteren heb ik de plant toch maar eens gedeeld en er meerdere planten van gemaakt. Van die éne grote plant heb ik nu 7 ! nieuwe planten gemaakt.

Ik heb de lege witte mand er even bij gezet. Hier zaten ze allemaal in.
Nu in 7 verschillende potten, dus nu 7 planten van deze. Da's een beetje veel. Dus nu staat er eentje op kamer van zoon.  2 staan er in de vensterbank op onze slaapkamer en 2 heb ik woensdagavond toegezegd aan anderen. Deze planten worden wel eens studentenplanten genoemd, omdat ze zo sterk zijn. Ze kunnen tegen "zwemles" door n keertje teveel water geven en tegen langdurige droogte.

Planten kun je op verschillende manieren vermeerderen, zonder eerst te moeten zaaien;
- Deze sanseveria heb ik vermeerderd door de wortels te scheuren en de planten in verschillende potten te zetten.
- Binnenkort krijg ik een plantje die zich vermeerderd als bommenwerper (Dit is dan ook zijn Nederlandse naam); de Kalanchoe daigremontiana. Op de randen van de blaadjes groeien de nieuwe plantjes.
- Er zijn ook plantjes die zich vermeerderen via bladstek. Dan zet je het blad een tijdje in het water of al gelijk in de grond. Het blaadje zal dan worteltjes krijgen en uitgroeien tot een nieuwe plant. Zo krijg ik binnenkort een stekje van de pannenkoekenplant.


Welke plant staat er bij jou in huis die eigenlijk te groot wordt en gedeeld zou moeten worden?

Zoals er in de kleding veel terugkomt uit vroeger tijden zie je dat ook in de woninginrichting en nu ook bij de kamerplanten. Veel planten die de wat oudere lezers nog herkennen van ma's vensterbank vroeger zijn nu weer helemaal in; Het chinees lantaartje, de Pannekoekenplant, Kindje op moeders schoot, de Stephanotis, de Clivia en het Parapluplantje.
Zo leuk!

Welke plant had jouw moeder vroeger ook en staan nu weer in jouw huis, terug van weggeweest?

Herfst

 Nu ik geen hond meer heb kom ik toch minder in het bos. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik vorige week weer eens een rondje gelopen, samen met dochter. Samen pratend door het bos. Zo wandelend kom je tot goede gesprekken. En ondertussen foto's maken.

 Een omgezaagde boom. Lijkt dood, maar is het toch niet. Er lopen toch weer nieuwe takken uit. Ik denk alleen dat de paddenstoelen in zo'n grote meerderheid zijn dat de "nieuwe" boom het toch niet gaat redden.

Druiven die over het muurtje hangen in onze steeg. Ik mocht ze afknippen en gebruiken van de buurvrouw. Zij deed er niets mee en anders vielen ze toch maar op de grond. Inmiddels zitten erbij in de druivenjam. Die is erg lekker geworden!

Deze foto vind ik zelf de leukste. Dat rood met groen en dat kraagje van de paddenstoel, zo mooi wit.

Druilweer

Vanmiddag is het druilerig weer. Een ideale regen voor de tuin!
Niet lekker voor ons vakantievierders, maar och....'t scheelt weer sproeien. En veel waren we toch niet van plan vandaag.
Vanmorgen was ik even naar de stad om wol te halen voor schoonmoeder. Zij gaat prachtige kabelkussens voor me breien. Het is dat ze net iets te ver weg woont anders had zij t me kunnen leren. Heb je wat meer samen-momenten en ik leer kabels breien. Maar nu maakt zij ze voor me, als ik maar wel zelf de wol haal. Dat doe ik graag natuurlijk.

Na de wol nog gauw even de supermarkt in voor de  aardappels. Het rommelde al wel wat in de lucht.
Na het boodschappen doen rommelde het nog steeds, een beetje.
Halverwege de terugweg keek ik rechts van me en keek ik over het water van de Randmeren. Gelijk maar een versnelling harder gefietst! Daar was het dónker! Als die bui losbarst hou ik geen droge draad aan mijn lijf.
Ben droog thuisgekomen. En die bui is bij ons ook overgewaaid. Die is in Epe terechtgekomen. Daar regende het in n uurtje wel 40-50 mm!
Nu regent het ietsjes bij ons. Een gewone druilerige regen. Ideaal voor de tuin.
En ideaal om even mijn vakantiefoto's een beetje te ordenen.
Ik zal jou er ook een paar van laten zien.

 Moet je eens goed naar de vleugeltjes kijken. Helemaal opgebouwd als fijn kantwerk! En eigenlijk niet alleen de vleugeltjes van de libelle, maar kijk eens naar de lijntjes in de hand. Hoe fijnmazig dat is opgebouwd.  Normaal valt dat toch helemaal niet op...

In een woonwijk in Zoutkamp kon ik heel dicht bij deze reiger komen. Ik heb er meerdere foto's van kunnen maken. Maar op een gegeven moment werd hij mijn gekiek zat en vloog weg.

 Wolken leveren ook vaak mooie plaatjes op.

Zwaluwen, kwetterend op de lijnen.
Het is me gelukt om in te zoomen en ze toch scherp te krijgen.

De natuur maakt ook gebruik van wat wij mensen maken. Hier in deze electriciteitsmast zitten maar liefst 6 ooievaarsnesten. 6! De foto heb ik als passagier in een rijdende auto gemaakt. Dicht bij Lelystad. Kon dus niet al  te veel tijd nemen om in te zoomen. Ik heb deze foto gekopieerd en een detail ervan vergroot.

Kun je iets beter zien dat deze nesten ook echt door ooievaars gebruikt zijn.
Mooie vogels, ooievaars. Volgens mij is dat toch wel iets van de laatste jaren, dat er zo veel zijn.

Veel info over de natuur onderweg haal ik uit dit boekje;

Zo diep in het verborgene

We waren in het aquarium van Ouwehands Dierenpark  naar de vissen aan het kijken. De een nog mooier en kleuriger dan de ander. Ineens was daar die indruk, gedachte, stem.

Deze hele kleurige vissen zwemmen diep in het verborgene. In die hele grote oceaan. Op misschien wel kilometers diepte.

Als mens kun je soms ook op kilometers diepte zitten. 
Zo diep in het verborgene, méters onder de zeespiegel, niet te zien, klein, overweldigd door de grootte van die oceaan,...
Hoe veel zijn er niet onder ons die zich  soms zo voelen?
Niet gezien
Ergens in de diepte
In een hele grote oceaan

En toch....
Wie ziet je dan? Je maker.

Deze vissen zijn gemaakt om in deze diepte te zwemmen. Zó mooi gemaakt. Als het toch voor in de diepe oceaan is, had God er voor kunnen kiezen om deze visjes gewoon grijs en grauw te maken. Hij deed het anders en maakte hen kleurrijk. Kleurrijk, net als de vele vogels en bloemen die wij wel kunnen zien.

Wat raken wij dit beeld soms snel kwijt als we weer eens horen dat we iets niet goed genoeg hebben gedaan, tekortkomen of ronduit iets fout hebben gedaan. Heel snel ligt dan de veroordeling weer op de loer en verbleken we meer bij elke gedachte of elk woord dat er op ons af komt.
Voelen we ons het grijze potloodje in de prachtige kleurendoos.

Wat is het dan mooi als je zo ineens op een stil moment weer even een bemoedigende gedachte van God toegestuurd krijgt tijdens het visjes kijken. Als Hij zoveel moeite heeft genomen in die kleine visjes, hoeveel meer in andere maaksels van Hem. Wij die naar Zijn evenbeeld zijn gemaakt.

Ik hoop dat ik dit zo een beetje helder voor je heb opgeschreven. Ik hoop dat ook jij er baat bij hebt.

Een Korenbloem met een mug en kikkers.

Tijdens de fietstochten vorige week rondom Ochten hebben heel wat moois gezien. Manlief heeft geregeld even op mij moeten wachten omdat ik weer eens stopte tijdens het fietsen om ergens een foto van te maken. Of was hij me weer even kwijt, fietste ik achter hem en was ik gestopt. Hoorde hij mijn roep niet om even te wachten.
Het nadeel van fotograferen met een "gewone" camera is dat ik pas thuis de foto's kan delen. De Wifi in mijn camera is nog niet goed afgesteld, of zijn goede afstelling al weer kwijt, kan ook. Op de camera zelf zie ik de foto's maar heel klein.
Deze foto ook, van de korenbloem.

Ik zag 2 korenbloemen midden in een verwilderd grasveldje staan. 2 maar! Vroeger, toen ik nog kind was, zag ik er veel meer. Armen vol heb ik er van geplukt.
Deze 2 korenbloemen heb ik alleen op de gevoelige plaat meegenomen.
Pas thuis, op een groter scherm, zag ik dat er op de steel van de knop een mug aan het uitrusten was. Tijdens het maken van de foto had ik dat helemaal niet gezien! Zó gebiologeerd was ik van dat blauwe bloemetje.

 Mooi om thuis te ontdekken.

Kikkers heb ik ook op de foto gezet.  
Grappig om te zien hoe ze hun wangen als een kauwgomballon opblazen en daarbij zo veel herrie kunnen veroorzaken.

 Wat is er een hoop moois te zien in de schepping.

Weer thuis na een paar dagen in Ochten

We zijn weer thuis na een paar dagen Ochten. We hebben het er heerlijk gehad! Op Facebook heb ik aan vrienden al een paar fotootjes gedeeld. Het is er zó mooi!
Wij zaten in een Bed & Breakfast Vrijzicht in Ochten.
Dit hadden wij nog niet eerder gedaan, een bed en breakfast. Jij wel? Wij zijn hier zo verwend dat dit moeilijk te evenaren is denk ik.
Ons huisje was een blokhut. De benoeming blokhut doet misschien niet helemaal eer aan wat we aantroffen. Het lijkt eerder een chalet in een modeltuin.

Ziet er goed uit toch?  Als we uit het raam kijken van het slaapkamertje of vanaf de veranda, dan kijken we uit op de appel en perenboomgaard, waar we 's avonds heerlijk een ommetje maakten. En zo de laatste bloesem van dichtbij konden bewonderen.

'S morgens werden we verwend met een heel luxe ontbijt. Die werd op onze veranda gebracht op het tijdstip dat wij dit wilden. Of binnen neergezet. Wij merkten aan de gastvrouw dat ze het ook echt leuk vindt om haar gasten het naar de zin te maken. Echt een vrouw met liefde voor haar vak.

Het ommetje maakten we niet alleen door de boomgaard, ook door de modeltuin. Het huisje stond in of aan de rand van de modeltuin van de hovenier. Hier was het heerlijk wandelen. Bij elke wandeling zagen we weer nieuwe dingen. En dat terwijl de modeltuin eigenlijk qua oppervlakte helemaal niet zo groot is. Maar door de slingerpaadjes en doorkijkjes lijkt het groter en is het toch ook weer heerlijk compact. We zijn ook naar de modeltuin van Appeltern geweest, maar dit vind ik leuker.
Ik zal je wat foto's laten zien uit onze modeltuin.
Verbazend hoe snel je iets het onze noemt als je je ergens op je gemak en thuis voelt.

Echt een hovenier met liefde voor zijn vak. Kijk anders eens op hun website; www.denieuwetuin.nl 
Het zijn allebei familiebedrijven, en dat merk je in elk detail.
In mijn volgende stukjes meer over de uitstapjes en fietstochten in de omgeving van Ochten.