Even stilte op mijn blog.

Even kan het wat stiller zijn op mijn blog. Mijn moeder is toch nog onverwacht overleden. Haar was 8 jaar geleden al verteld dat ze niet lang meer had, wegens longkanker. Er is daarna nog heel veel bijgekomen en gebeurd.
Toch heeft ze nooit als zwaar ziek patiënt willen leven. Heeft ze ook niet gedaan. Tot voor kort. Toen verplichtte haar lichaam haar tot veel bedrust.
Woensdag is ze onverwacht en voor zover wij achteraf kunnen zien, in alle stilte en rust overleden. In alle stilte en rust, omdat ze, naar wij denken, ma dit zo zo willen; er stilletjes tussenuit piepen en niet al die poespas en drama's aan haar bed. Op een van de schaarse momenten dat ze alleen was, pa niet thuis,  is ze gegaan.

Voor ma 

14-05-1944  25-05-2016

Ze is net 72 geworden.

Terug uit Texel, moestuin in.

Net terug uit Texel, kijk ik al snel in mijn tuintje hoe alles er bij staat. Veel bloemetjes staan wat droog en er is een aanslag gepleegd op mijn moestuin.
Van de andijvie en pluksla wordt meegegeten door de slakken.

Pas vanmiddag zag ik toen ik een boek aan het lezen was dat er al heel wat blaadjes opgegeten zijn door rupsen!

Daar waar je nu alleen steeltjes ziet, daar hadden ook blaadjes moeten zitten.
Die rupsen zaten aan de randen van de andere blaadjes. Telkens ging mijn blik als vanzelf naar de bessenstruik en zag ik weer nieuwe rupsen zitten.
Ik heb er al heel wat uit de bessenstruik gevist. (En ze geplet onder mijn schoenen.) Ik had ze wel aan de vogels willen geven, maar die kwamen net niet langs op dat moment. Ik vond het risico te groot dat ze in andere planten verder gingen. dus toch maar geplet.

Nu weet ik dus niet wat ik nu het beste kan doen; Ik heb wel een spuitmiddeltje tegen rupsen, maar ik wil de bessen straks wel zelf opeten. Kan dat wel als ik ze met rupsenbestrijder heb gespoten? als ik de rupsen uit de struik wil vissen, kan ik er geen net overheen doen. En die moet er volgende week echt wel overheen, anders heb ik nog meer andere snoepers uit mijn bessenstruik; merels.

Er beginnen toch echt al besjes aan te komen. Er zijn zelfs al besjes opgegeten. 

Wie heeft tips tegen slakken en rupsen (en merels)?  Vorig jaar was ik niet zo gecharmeerd van die vogelnetten. Heb er ook merels mee gevangen en dat wil ik niet.

Maandag eerst nog naar de Libellebeurs met mijn zus, maar dinsdag toch echt de tuin in!

Maandag gaan mijn zus en ik samen op stap. Dit hebben wij eigenlijk nog maar weinig gedaan samen. Ik heb niet echt een duidelijk beeld van wat ik moet verwachten van de libellebeurs. Is dat een soort fun-huishoudbeurs maar dan buiten? Ik zie t wel. Hoop op een beetje droog weer.
Ben jij er al eens geweest?

Midweekje Texel

Midweekje Texel!
Genieten. Bijkomen. Fietsen. Zon. Schapen. Vlinders. Foto's.

Typisch Texelse bouw. Voor opslag van hooi

De Scholekster; Eilandvogel van Texel

Een stukje van een prachtige fietsroute.

 

Vlinders voeren

Lori's

Een van de vogels uit de roofvogelshow

Wie kijkt er naar wie?

Fietsen tussen de schapen.

En morgen op de fiets naar De Cocksdorp en de vuurtoren!

Toch levenslange controle na hartoperatie als kind?

In een publicatie van vandaag las ik dat er nu toch een pleidooi is voor levenslange controle van mensen dia als kind een hartoperatie hebben ondergaan.
Lees het artikel op controleer patienten met aangeboren hartafwijking levenslang.
 
Toen ik boven de 45 kwam begon ik me ook af te vragen of t  snijwerk in mijn kindertijd geen gevolgen kan hebben als ik ouder of oud wordt. Op mijn 16e is er een gaatje tussen beide kamers dichtgemaakt door er "een lapje op te naaien". Ouderwetse operatietechniek vergeleken bij nu. Nu gaat t vaak via de lies en wordt er in het hart een parapluutje uitgeklapt die het gaatje afsluit. Dan heb je alleen een klein litekentje in je lies. Ik heb er dus een in het hart zelf en op mijn borstbeen.
Toen ik dit opperde bij de huisarts heeft hij mij doorverwezen naar de cardioloog. Mij leek een periodieke controle, zo eens in de 5 jaar niet zo heel verkeerd.
Die hoonde mij zo ongeveer weg! Nergens voor nodig!

Nu zal het ongetwijfeld schelen of er "slechts" een gaatje is gedicht of dat er complete "renovaties" hebben plaatsgevonden.
Ik denk dat ik echt op zoek moet gaan om die informatie te vinden. Al geeft de hartstichting toch al wel  wat meer informatie. Lees dat hier.
Na 40 jaar gaat bijvoorbeeld bij 1 op 3 patiënten met een gaatje in het tussenschot tussen de boezems de pompkracht van het hart achteruit. Dat staat er niet als een káns op achteruitgang, maar als geconstateerd feit. 1 op 3.

Er zal ongetwijfeld nog meer informatie vrijkomen. Het onderzoek is vandaag pas gepubliceerd.
Wat gaan ze doen met deze informatie? Gaan ze iedereen optrommelen die toen is geopereerd? Krijg ik binnenkort ook een oproep van de huisarts? Of wachten ze af tot men er met klachten komt?
Want iets constateren is 1 ding, wat gaat men er mee doen?
Wat kan ik er zelf mee gaan doen?

O, oh, overgang.

Als je net als ik wel eens gegoogled hebt over de overgang dan zul je misschien ook wel het gevoel hebben gekregen dat je zo ongeveer een ramp staat te wachten. Tjonge wat een ellende staat me te wachten!

Ik ben dus rap gestopt met t lezen; Hoe relaxter ik met de overgang omga, hoe minder last waarschijnlijk. Gewoon laten gebeuren. Als ik ergens echt last van krijg, dan merk ik dat toch wel.
En ach, wat onregelmatiger ongesteld, dat is best te hanteren. Best prettig, wat minder vaak ongesteld.
Opvliegers had ik tot voor kort niet. Als ik dat wel eens vertelde aan andere vrouwen, dan kreeg ik gelijk verhalen te horen, och meid wat fijn! Ik had er wel 15 jaar last van, of ik had t wel tot na mijn 60e! Nou lekker dan. Ben je maar mooi klaar mee.
Sinds een maandje ongeveer, (denk ik) heb ik af en toe t ineens even warm. Is dat nou  zo'n beruchte opvlieger? Dan is dat ook best te hanteren.
Wat minder blij ben ik dat ik nu toch echt ook een buikje begin te krijgen. Ehm, het buikje iets groter wordt...Een slanke den ben ik zowiezo al nooit geweest.
O even voor de lezer die mij niet persoonlijk kent.... Ik ben 51 jaar, wordt in juli 52. Ben 1,64 cm lang en weeg nu 74 kilo.
Tot nu toe zat t vooral rond mijn heupen. Nu komt er dus meer op mijn buik.  Dat vind ik nog erger, want dat is ook gelijk nóg ongezonder.

De afgelopen 2 teamvergaderingen waren een ramp. Tijdens beide vergaderingen gejankt. Och, dit kan ik ook iets vriendelijker brengen; ik heb een traantje gelaten. of werd emotioneel....
Ik begin nu toch ook te vermoeden dat mijn overgang hier voor mijzelf ook wel eens een rol in kunnen spelen. Nu moet ik dus oppassen, want dat dit moeilijke vergaderingen waren, komt door een optelsom van dingen en moet ik nu niet gooien op de overgang.

Als team kampen we al een lange tijd met onderbezetting. (zoek je werk als medewerkster welzijn en activering? Kom bij ons.)  Iedereen heeft in de afgelopen tijd meer gewerkt dan volgens haar contract. Als team hebben we te maken met de veranderingen in de organisatie, nieuwe mensen in het team, anderen zijn weg. Onze werkwijze moet heel anders gaan worden. En we moeten groeien naar een zelforganiserend team. Alle mensen die ook in de zorg werken zullen deze kreet herkennen en er waarschijnlijk ook gelijk hun ervaringen hierin voelen boven komen.
Al deze dingen bij elkaar roepen bij iedereen ongemakken en spanningen op. die komen dan  soms tot uiting tijdens of rondom vergaderingen.
In mijn werk heb ik aangegeven toch weer naar mijn normale contracturen te willen, dus naar 13-18 uur per week. Nu werkte ik afgelopen maanden 20-24 uur per week. Maar ook nog eens heel versnipperd in korte stukjes over de 6 dagen van de week en steeds met wisselende taken. Ik voel me soms net zo'n poppetje van mens erger je niet; steeds ergens anders neergezet.
Als er nou wat meer stabiliteit in het rooster zou komen, dan zou die 20-24 uur wel leuk blijven. Financieel ook. Maar ja, in zo'n emotionele bui roep je dan toch dat je minder wilt werken. En met t oog op komende zomer is het ook wel fijn wat meer thuis te zijn. Lekker rommelen in de tuin. Vriendinnen eindelijk eens wat meer opzoeken.
Andere dingen waardoor ik nu sneller uit balans ben, kunnen zijn; de zorg rondom mijn ouders, zoon doet eindexamen, dochter zit in Borneo, zorg rondom schoonouders, en eerlijk gezegd, de afgelopen jaren als samengesteld gezin waren soms ook tropenjaren. Het investeren in zo'n gezin kost veel energie en kracht.
Tja, en dan ook nog die overgang...Kan ook leiden tot het snel uit balans zijn, labiel zijn, minder energie hebben, vermoeidheid, slecht slapen, zelfs tot depressies leiden.

Gaat mijn lijf ook een seintje geven of een feestje vieren om aan te geven dat ik weer uit die overgang ben? Hoe merk ik dat? Daar las ik bijna niks over. Of merk ik dat na een jaar of zo pas als ik terugkijk en veel minder klachten heb? Vertel eens, hoe merkten jullie dat? Hoe je weet dat je in de overgang bent dat heb ik intussen wel gemerkt.

Rust vanuit de tuin

Als er zoveel door m'n hoofd gaat en er veel op me af komt vind ik het heerlijk om in de tuin te rommelen of de natuur in te gaan. Afgelopen weken was het er echt nog te koud en te vroeg voor, maar zaterdag kon het! Zaterdag  heb ik mijn zaailingen kunnen verpoten. Al eerder had ik al wel wat pluksla en andijvie verpoot. Die konden onder plexiglas reepjes die we nog over hadden van het kippenhok.

Deze andijvie en pluksla zijn al goed aangeslagen en groeien al.
Het minikasje wat je links op de foto ziet had ik toen nog niet. Daarin heb ik afgelopen zaterdag worteltjes, rucola, bietjes, parika, venkel en nog weer wat andijvie gepoot.

Dat ziet er dan zo leuk uit!

Alles nog zo priegelig en klein!
Wel een beetje jammer dat het grootste gedeelte van de dag het kasje nog dicht moet. Dan zie je zo weinig.

Ik kom helemaal tot rust van dit soort karweitjes.

Cherrytomaatjes. In de emmer ernaast staat prei.

Al tuinierend is dit eigenlijk ook een geestelijk tot rust komen. Er is iets uit te leren.
Ik kan zorgvuldig de plantjes poten, er op letten dat de juiste plantjes naast elkaar staan, de kas op tijd open en dicht gaat, ervoor zorgen dat de boel niet te nat of te droog staat. Hiervoor heb ik ook kennis van zaken nodig. Dit kan ik opzoeken en leren. Daarna moet ik mijn best doen om het goede te te doen. Mijn kennis, tijd en aandacht wèl gebruiken. Niet de boel laten versloffen of verstikken.
En toch zal met al mijn kennis, kunde en aandacht, ik de boel ook los moeten laten en wachten. Verwachten. De groei kan ik niet doen.

En zo is het ook met de dingen die op ons af komen.

Emotionele blog

Mijn emoties zijn deze dagen net een achtbaan. Als ik anderen vertel hoe het met mijn moeder is geloof ik mijn eigen verhaal niet. Het is allemaal zo onwerkelijk.

Toen wij 7,5 jaar geleden trouwden hadden we net gehoord dat mijn moeder ernstig ziek is. Darmkanker in de dunne darm. dit bleek een uitzaaiing te zijn vanuit de rechterlong. Longkanker. Fase 4.
We moesten ons op het ergste voorbereiden.
Darmkanker is geopereerd, longkanker behandeld met chemo en bestraling.
Hiervan is ze Goddank genezen! Ik beleef dit als Goddank, zij zelf beleeft dit anders.

Later kwamen er andere ziektes bij. Diabetes. Slechte nierfunctie. Hartinfarct en inmiddels zijn er meerdere malen stents geplaatst.
Nog niet zo heel lang geleden borstkanker, rechter borst. Borstsparend geopereerd en behandeld met medicijnen. Longkanker linkerlong.
Alle kankers zijn al een hele tijd weer stabiel!

En toch hebben we vorige week een familiegesprek gehad, waarna er actie ondernomen werd om de palliatieve zorg thuis op te starten. Ma heeft nu een zeer slecht werkend hart en 4 vernauwingen bij het hart. De cardioloog zou normaliter opereren, maar dat laat de conditie niet meer toe.

Vorige week  is ze de 2e keer deze maand opgenomen met vocht achter de longen. Ze ligt nu nog in het ziekenhuis. Naar haar verwachting komt ze maandag thuis. Dan is er extra thuiszorg geregeld en thuishulp van de huisarts. Bij problemen hoeft pa dan geen 112 te bellen, maar het spoednummer van de huisarts. Ze hoeft dan niet naar het ziekenhuis. Zoals de situatie nu is zou ze anders gaan jojoën tussen thuis en het ziekenhuis.

Als ik aan belangstellenden vertel dat dit staat te gebeuren, dan geloof ik mijn eigen verhaal niet. Mijn ma? Ze is al 8 jaar van alles aan het overwinnen. En nu zou ze.... nee....
Het is allemaal zo onwerkelijk. Ik geloof het niet. Het kan niet waar zijn.
Na haar vorige thuiskomst uit het ziekenhuis kreeg ze eerst douchehulp. Die is na 3x naar huis gestuurd door ma. Hoe gaat t dan straks met alle andere hulp die nu aangeboden is? Met instemming van ma wordt opgestart?

Ze zou nu dus palliatieve zorg gaan krijgen. Hoe lang gaat zoiets duren? Ja, zo lang nodig is. Maar hoe lang zal het nodig zijn? Hoe gaat haar laatste tijd er uit zien? Is nu echt haar laatste tijd aangebroken? Hoe wil ze die tijd gaan invullen? Ze heeft al te kennen gegeven haar zus nog te willen zien. Maar die woont helemaal in Nijmegen en is ook al boven de 80. Bovendien is zij in afwachting voor een operatie voor een nieuwe heup. Tante wil mijn moeder ook nog wel zien, maar vraagt zich af of dat nog gaat lukken. De afstand is voor haar nu ook te ver. Is het echt zaak om nu alles op alles te zetten zodat zij elkaar nog zien? Of is er nog tijd na de revalidatie van tante?

Volgende week is het moederdag.
Op 14 mei is ze jarig. Wordt ze 72.

Gewoon een beertje of toch bijzondere beer?

Een paar weken geleden was er in ons verzorgingshuis een lentemarkt. Daar werden onder andere handgemaakte spullen verkocht. Een mevrouw kwam met enkele beren aan die haar dochter gemaakt had. Deze mochten we verkopen en gingen ook grif van de hand.
Ik heb ook een beertje gekocht. Deze;

Ik vind het een leuk beertje en ik zal hem in gedachten ook steeds plaatsen bij de dame die ze meebracht.
Kort na mijn koop kwam er een dame binnen die mijn en de andere beertjes wel erg graag over wilde nemen. Ze wilde er zo gelijk ook meer voor betalen dan de aankoopprijs. Ze was hierin ook wel erg standvastig.
Maar niemand wilde zijn net gekochte beertje weer doorverkopen. Zelfs niet voor meer.

Gisteren, een paar weken later inmiddels,  was er een bingo en kwam de mevrouw die de beertjes had willen kopen ook. Gelijk begon ze weer over het beertje. Ze zou zo 20,- bieden voor het beertje!
Huh?
Dat gaat wel erg snel omhoog. Is er iets mee? Ze schijnt vroeger altijd met poppen en beren op de markt te hebben gestaan. Zou zij iets weten wat ik niet weet? Is het beertje toch veel specialer dan wij doorhebben? Of is het dat de mevrouw er erg veel moeite mee heeft dat ze misgrijpt? Ze spreekt mij nog steeds aan over het beertje. Ik heb er moeite mee en heb ook de neiging om juist door haar aandringen de hakken in het zand te zetten en niet te verkopen.
Ook wil ik 'm niet verkopen, omdat dit voor mij het beertje afkomstig van de andere mevrouw is. Een hele lieve en bescheiden dame.

Een andere auto.

Na jaren sparen was het eindelijk zo ver; We konden ons een andere auto veroorloven!
Twee jaar geleden kocht ik voor manlief dit miniatuurmodel op het vliegveld in Rome. Ik was toen een weekje in Rome omdat dochter er een half jaar studeerde.

Toen waren we er al druk voor aan het sparen.
Deze week kon deze lang gekoesterde wens in vervulling gaan. Manlief had hem op internet gezien. Natuurlijk was dit niet de eerste die hij gezien had, maar als je het geld er nog niet voor hebt, blijft het bij kijken. Een auto koop je beter niet op afbetaling. Dat is achteraf sparen en onnodig duur. Als je vooraf spaart ontvang je nog (iets) rente op je geld. Bij achteraf sparen betaal je (veel) rente. Wij hebben dus vooraf gespaard.
Man is al eerder bij de garage gaan kijken, op een zaterdag dat ik moest werken. Daar heeft hij gevraagd of er ook een extra proefrit samen met zijn vrouw gemaakt mocht worden. Ze willen graag een auto verkopen, dus ze wilden wel 's avonds een uurtje langer blijven zodat ik ook eerst een proefritje kon maken. Want als ik er niet mee overweg kan, zou het hele feest niet door gaan.

Proefrit gemaakt en de auto gekocht. De auto was helemaal uitgevoerd zoals manlief heel graag wilde; panoramadak, cruise control, en nog wat andere technische dingen. Zelf lijken mij die parkeersensoren wel fijn.

Een trekhaak zat er niet onder, maar kon geplaatst worden. Hebben we laten doen. Want nu met een andere auto, mét trekhaak, willen we deze zomer en vakantie vooral gaan fietsen. Er moet dus nog wel een fietsendrager gekocht worden. Dan is onze vakantie geregeld. Gaan we er met de auto heen om hier en daar in het land te gaan fietsen. Nu maar hopen op een mooie zomer.

Bij aankoop van de auto kregen we van de garage ook nog eens een mooie bos bloemen. Die staan nu al een volle week en zijn nog even mooi als toen we ze kregen.

Nu horen we van veel meer mensen dat ze net een andere auto hebben gekocht. Hebben jullie ook plannen of wensen voor een andere auto? Wat voor plannen zijn dat? Hoe denk je dat te gaan realiseren? Sparen of toch via een lening, omdat je eerder een auto nodig hebt dan het geld ervoor bij elkaar hebt?

Wordt het een jongen of een meisje?

Schreef ik in januari nog over een nieuwe verwachting. Intussen is er al een tijdje iets meer bekend.
Op een zondagmiddag werden de wederzijdse ouders uitgenodigd. Er werd nog niet zo heel veel losgelaten van tevoren.
De aanstaande mama had een lekkere taart gemaakt. Op de taart stond; Open to see; He or she.

Heel leuk gedecoreerd in rose en blauw en met babyflesjes, babyvoetjes, speentjes. Echt mooi gemaakt.

Zou het een jongetje worden of een meisje? In de vulling is het te zien; een jongetje. We worden dus opa en oma van een kleinzoon.
Na het taart eten kregen de aanstaande ouders gelijk al een gepast cadeautje van haar ouders en broer. Een loopauto van het merk auto waar allebei de opa's in rijden.

Zal hij de vierde generatie vrachtwagenchauffeur gaan worden? Nou ja, in ieder geval wel zin zijn peuterperiode, als hij door de woonkamer crost.

Bij ons thuis...Over bordjes aan de wand.

Je kent ze wel, van die borden met de tekst "Bij ons thuis..." en dan volgt er van alles achteraan.
Wij hebben ook twee van die borden in huis staan.

Deze is in het engels en heb ik eens voor mijn verjaardag / sinterklaas? gekregen. Ik had 'm in een winkel gezien en vond m erg toepasselijk op ons toen nog niet zo lang samengestelde gezin; (Vertaald;)
In dit huis,
geloven we in samen vieren - intens leven, veel lachen en  altijd elkaar liefhebben.
We zijn bij elkaar gebracht om elkaar te ondersteunen en voor elkaar te zorgen. We geloven in elkaar, in dit gezin.
In dit huis.

Later kwam manlief dit bord tegen;

Dit was in een tijd dat er onderling strubbelingen  waren. Toen was dat bord, hoe pijnlijk ook, ook toepasselijk. Als er strubbelingen zijn ga je als puber al helemaal niet knuffelen, dan is t al prettig als de andere "huisregels" zo veel mogelijk gehouden worden.
Ik heb dit bord ondertussen weggehaald. Natuurlijk moeten we nog steeds onze beloftes houden, maar er zijn geen dwarse pubers meer in huis.

Vandaag zag ik een leuk bord voorbij komen op facebook.

Die heb ik niet in huis hangen, maar ik vond 'm wel heel leuk. Vooral die zin van die sokken! We hebben ondertussen een hele verzameling enkele sokken opgebouwd. Zo af en toe hou ik collecte bij iedereen om alle enkele sokken bij elkaar te doen in één mand. Bij goed daglicht zoek ik dan uit welke sokken er bij elkaar horen. Dat wil niet bij lamplicht. Bij daglicht blijkt dan nogal eens dat er toch meer kleurverschil in zit dan ik dacht. Dan lijken die sokken nog verschillend.

Het lege wc rolletje zal bij jou ook wel bekend in de oren klinken. Daar hoor ik zo veel mensen over.....
Hier is t zelfs zo dat ik al kan merken wanneer t rolletje boven leeg is; dan gaat zoon ineens naar beneden naar de wc. ;-)

Heb jij ook zulke borden in huis hangen? Of hangt er bij jou iets heel anders aan de muur?

Nu ik je dit vraag bedenk ik dat we ook nog een heel ander tekstbord in huis hebben hangen. Die kregen we met ons trouwen van het chauffeurs-evangelisatieteam als cadeau opgestuurd.

Deze hangt ook nog steeds bij ons in de gang. Al winkelend zou ik zelf zo'n bord niet kopen, niet mijn stijl. En toch is het een bijzonder bord voor me. In de moeilijke jaren nog in mijn vorige huwelijk kreeg ik een sleutelhanger met een bijzondere wens; dat dat wat er op staat eens werkelijkheid mag worden.

In dat huis (huwelijk) is het t niet geworden.
Toen ik in 2008 met manlief trouwde, kreeg ik dat andere bordje. Voor ons was dit toen een van de vele bevestigingen van ons huwelijk. En nu, na ruim 7 jaar weten we dat het nog steeds goed is.

Het referendum van vandaag.

Vandaag kunnen we stemmen. In een raadgevend referendum. Wij als burgers kunnen dan de overheid laten weten wat wij er van vinden. Wij burgers raden de overheid aan om...... vul maar in.

Ik voel er weinig voor om te gaan.
Ik vind dit geen onderwerp voor een raadgevend referendum. Te ingewikkeld en te ver van ons bed. Te ingewikkeld omdat ik maar een gewone burger ben en niet heb gelezen wat er nou in dat verdrag staat. Wat staat er nou wel in en wat niet.
Het is een verdrag wat is afgesloten op Europees niveau. Door 28 landen. Denk je dat ons mogelijke nee, nu echt zoden aan de dijk zou zetten?
Een referendum, kan wel, maar dan over een minder gecompliceerd en veelzijdig onderwerp. Concreet. Nu weten we eigenlijk niet wat een ja of nee inhoudt.
Ik denk dat het ook te ingewikkeld is voor heel veel organisaties, instanties en media. Er wordt nu zoveel bij gehaald en benoemd. Ook heel veel dingen die niets met het feitelijke verdrag te maken hebben! Wij burgers baseren hun stem dan wel op die foute informatie.

Ik denk ook dat dit geen onderwerp is voor  zo'n referendum. Alle dingen die ons aangaan, daarvoor hebben we ooit op een partij gestemd. Zij onderhandelen en maken de beslissingen als zijnde jouw vertegenwoordiger. En ben je het niet eens met de partij waarop je stemt of stemde, dan laat je dat je partij weten. Of je moppert erover op een verjaardag.

Ik wil me niet laten gebruiken door een stelletje malloten die dit wel een leuk experimentje vinden. Krijgen we een referendum van de grond? Wat doet de media hiermee? Wat gaat de overheid hier mee doen? Hoe reageert de burger? Snapt de burger het? Hoeveel mensen zullen er opkomen?

Nu een ja of nee laten horen? Ik dacht het niet! Ik blijf thuis. Ook een manier om te laten weten dat ik het niet eens ben met dit referendum.

De berekening van 1+1 gratis aan de kassa.

Het is nu even wat rustiger in actieland winkelland. Weinig acties tijdens het boodschappen doen.

Er zijn periodes waarbij de de acties zoals 1+1 gratis je om de oren vliegen.
Heb je wel eens nagerekend dat je daarbij toch ook behoorlijk de mist mee in kan gaan? Want hoe wordt dit berekend? Hoe hou je je voordeel?
1+1 gratis, het goedkoopste artikel ontvangt u gratis. Dat is logisch.
Maar nu neem je wat meer artikelen. We gaan even rekenen. We gaan er even van uit dat de prijzen n iet stiekem omhoog gegaan zijn kort voor de acties ingaan.
Eerst de volle prijs;
Ik neem 1+1 aftershave balsam mee van 6,95=   13,90
Daarnaast ook 2 busjes deodorant van 1,89=       3,78
                                                                          17,68

Neemt de winkel de regel goedkoopste gratis heel letterlijk, dan wordt de prijs 17,68-3,78=13,90 totaal.  Je korting is dus 3,78.

Ga je eerst voor de balsam, krijg je er 1 gratis en daarna voor de deo, dan betaal  je totaal 8,84. Je korting is nu 8,84!

Het kan zijn dat de kassa het totaalbedrag gewoon door 2 deelt, dan is de korting ook 8,84.

Nu is dit een rekensom met wat niet al t dure verzorgingsproducten, maar dit sommetje wordt nog interessanter als het om bijvoorbeeld 2 truien en 2 t shirts gaat.

Het loont dus om te vragen hoe de korting berekend wordt.
   Als de goedkoopste gratis zijn, loont het om duurdere artikelen eerst samen af te rekenen en daarna de goedkopere.

Een baby en waterpret in het verzorgingshuis.

Hoe veroorzaak je waterpret in een verzorgingshuis?

Je vraagt een moeder met een jonge baby of zij haar baby wil komen badderen in het bijzijn van een groepje dementerende ouderen. En je moet het badje iets te vol doen. Ja de ouderen zijn een beetje nat geworden. Wel 3 spetters.
Maar dat is beléving! En natuurlijk het geurtje uit het gele flesje.
Zelfs al zou ik hier de foto's van de gezichten kunnen laten zien, dan nog is dit dan maar een stilstaand plaatje van het stralen en genieten van deze ouderen.
 
Nu was het ook wel een ventje om te stelen; 6 maanden oud, een bol toetje en blonde stekelhaartjes. En niet onbelangrijk; Hij vond al die aandacht wel best. Alle teentjes en vingertjes zijn meerdere keren geteld.

Wat kwamen er een verhalen los! Bleek een van de dames ooit verpleegkundige geweest te zijn, een andere vroedvrouw.
Een andere dame werd nog even emotioneel; Och, had mijn man dit nog maar kunnen meemaken. Hij is pas 14 dagen geleden overleden. Dat dit feitelijk iets langer is gaan wij niet betwisten.

Zelf vond ik het een erg mooi moment toen ik de moeder (een collega, dus bekend met deze doelgroep) vroeg of zij juist die en die mevrouw wilde vragen te helpen met fruithapje geven. Deze dame praat amper en kan vaak de dingen niet doen die haar omgeving wel doet. (creatief)  Dit was een gouden greep! Moeiteloos lepelde ze het fruithapje naar de baby, en práátte tegen de baby!
Wat komt er dan een ander mens tevoorschijn!

Dit zijn dan van die momenten die mijn werk een gouden randje geven. En wat ben ik dan blij dat ik daar bij kan zijn.

Een muis in het vogelhuis!

Ik vrees dat ik nu toch echt zal moeten stoppen met t voeren van de vogeltjes. De musjes, de merels, de mezen, allemaal kwamen ze bij ons eten.
Naast mezen en musjes komen er nu ook muisjes op af;

Snoezig toch?

3 fotootjes van t zelfde muisje.

Vandaag zag ik 'm ineens over het dakje lopen. Vanuit de struikkant. (Dus niet vanuit de kant van t huis.)

Nog geen week geleden vertelde de buurvrouw me net dat zij haar muis al een tijd niet meer in huis gezien had, dus wel dood zal wezen. Wij hebben binnenshuis geen last gehad van muizen. De buurvrouw had het er al maanden over, dus waren we er wel op bedacht. Niks gezien. Ook  geen keuteltjes gevonden. En ach, zolang ik er af en toe eentje buiten zie lopen vind ik het niet eens zo heel erg.
Maar ja, waar er eentje zit, kan in een oogwenk een hele kolonie zitten. Manlief is er niet gerust op. Toch maar de kieren echt dichtmaken met een roostertje. En stoppen met "vogels" voeren?

Gesnotter tijdens de paasdagen.

Ik had jullie nog graag een leuke paaswens gestuurd, zo vlak voor de paasdagen.
Maar ik werd weer ziek. Ik dacht eerst nog even erdoor te fietsen met n verkoudheidje, maar nee. Echt ziek, net als met de kerst.

Voor de kerst had ik met een collega geruild omdat mijn dochter enkele dagen over zou komen uit het buitenland. Dan zou ik met de jaarwisseling werken. Ben ik ziek met de kerst. De jaarwisseling was ik net weer voldoende hersteld om te gaan werken. bovendien weet je dat je collega er ook niet om staat te springen plotseling te moeten werken met de feestdagen. Als t maar even kan ga ik dan zelf.

Nu met de pasen zou ik tweede paasdag de middag werken. Heb me toch af moeten melden. Alwéér ziek. Zo hoef ik me jarenlang niet ziek te melden en zo ineens 2x achter elkaar. En tijdens de feestdagen! Zelf baal ik er van, maar ook voor mijn gezin is dit niet leuk. In plaats van samen genieten van de feestdagen, ligt er één in bed.
Ik hoop dat ik snel weer beter ben. Maar ik wil wel iets voorzichtiger zijn met weer beginnen. Zaterdag is er een lentemarkt in huis, dan zou ik er gelijk weer volop tegenaan gaan. Lijkt me niet verstandig.

Omdat ik jullie geen paaswens of paasplaatje heb gestuurd, een fotootje van mijn lentebakje.
Nee, niks ervan zelf gemaakt. Even niet.

Voor vandaag hou ik t hierbij. Heb al weer lang genoeg opgezeten.

Haasje van sok

Ze zijn een beetje anders geworden, maar naar t voorbeeld van het filmpje onderaan deze blog hebben wij met ouderen ook deze haasjes gemaakt.

Op donderdagmiddag hebben wij altijd creavereniging. Ik heb dit heel lang verzorgd. Nu heeft een collega dit overgenomen. Gisteren was ik er weer eventjes voor 1 middagje. Voor deze middag had ik eerst andere plannen, maar om half 11 zag ik deze haasjes op internet voorbij komen. Om 13.00 zou ik moeten beginnen. Dus als een speer naar de stad gefietst om de benodigde spullen in te kopen.

De deelnemers waren helemaal verguld met het uiteindelijke resultaat. En ook om het mee naar huis te nemen. Ze vertelden spontaan dat de sneeuwpopjes van een sok die ze eerder hadden gemaakt ook nog steeds in de vensterbank stonden. Dan zijn ze dus goed in de smaak gevallen.

Hieronder zie je het filmpje hoe je de haasjes maakt. Wij hebben de snuitjes anders gemaakt; Met wiebeloogjes, een knoopje als neusje en snorharen van een plastig draadje. Dat maakte het een stuk echter en levendiger.

Maar het kan met gemak nog voor de pasen gemaakt worden. Wij hebben sokjes maat 35 - 37 gebruikt. Kleiner of groter mag natuurlijk ook. Dan heb je ook meer of minder rijst nodig.

Veel plezier met t maken!
Gezegende Pasen gewenst!

Een ander kleurtje, verder weinig nieuws.

Een ander kleurtje, verder weinig nieuws.
Gisteravond ben ik voor het eerst sinds jaren weer eens naar een Tupperware avond geweest. Schoondochter had me uitgenodigd. Dan zeg je toch geen nee?

Ik was wat later...Gelukkig is er Watsapp en heeft ze me even gevraagd of ik nog zou komen. Ik zat lekker op de bank met n bakje koffie. 's Middags had ik er nog aan gedacht, maar 's avonds straal vergeten! Dus na t berichtje de koffie laten staan, jas aan en gauw op de fiets. Daardoor natuurlijk mijn kapotte deksels vergeten mee te nemen. Van de ruimtespaarders heb ik enkele deksels kapot.

Die ruimtespaarders heb ik niet meer op de tafel zien staan.. Hebben ze die nog wel in de collectie? Geen idee.
Natuurlijk hadden ze wel enkele nieuwe dingen. Ze hebben nu ook allerlei apparaatjes om te hakken of te snijden. Maar daar heb ik mijn eigen apparaatjes voor. Ik ben nog steeds erg blij met mijn roomwitte magnetronschaaltjes! Ik gebruik ze veel. Een hele lieve, onbekend gebleven lezeres heeft me deze toegestuurd.

Ik blijf het een duur merk vinden.
Maar heb me toch weer laten verleiden... ;-(

De bovenste 3 schaaltjes. Net zo'n tussenmaatje.
Wel een leuke bijkomstigheid is dat ik nu weer even heb kunnen kijken hoe je ook al weer advokaat maakt. Dat hebben we gisteren gedaan. Ik had net vorige week in gedachten dat ik eens moest uitzoeken hoe je ook alweer advokaat moest maken.
Nou zo dus;

En in de catalogus van dit half jaar stond een leuk receptje van een flan die ik vanavond gelijk gemaakt heb. Spekjes, geraspte wortel, parmezaanse kaas, room en eieren in een cakevormpje. Lekker!

Ben jij wel eens bij zo'n Tupperware avond geweest? Is dat al lang geleden? Is er iets van dit merk wat jij erg graag van ze zou willen hebben?

Helpen, vrijwilligerswerk.

Stel, je wilt best eens een keertje iemand helpen. Een keertje, niet gelijk je vastleggen voor elke, laten we zeggen, woensdagmiddag. Je kunt dan afwachten of er ooit eens een hulpvraag op je pad komt. Dat kan soms heel lang duren. Vaak hoor je achteraf pas dat iemand hulp nodig had. En dan is het; "Joh, had ik dat maar geweten!"
Weet je dat er heel veel iniatieven zijn waarbij ze proberen de hulpvrager en de helper bij elkaar te brengen?

Nou klinkt het woord hulpvrager wel heel zwaar. Misschien denk je net als ik gelijk aan een oud dametje dat hulp nodig heeft omdat ze een keertje naar het ziekenhuis moet en niet weet hoe ze daar moet komen. Maar het kan veel breder zijn. Ook wij, jonge veertigers en vijftigers, of nog jonger, kunnen zo af en toe best wat hulp gebruiken; Je hebt een naaimachine gekregen en hebt geen flauw idee hoe die werkt. Wie wil je leren wecken, of sokken breien?
Of dochter wil minjons trakteren op de kleuterschool en er moeten 40 minjons gemaakt worden...
Heb m'n enkel gebroken en de hond moet uitgelaten.

Ook Hier in Harderwijk zijn verschillende iniatieven.
Klik maar op de linken die ik hieronder heb aangegeven. Kijk er rustig op rond, ik verdien niet aan waar jullie op klikken. :-)
Ik wil je gewoon eens laten weten wat er allemaal is. Ik heb ze ook in verschillende willekeurige volgorde. Je kunt ook je eigen woonplaats aangeven.

Vrijwilligerswerk bij ouderen, wel met wat meer regelmaat.
Stichting Present
We helpen 

Welk vrijwilligerswerk doe jij? Doe je vrijwilligerswerk?
Heb je zelf al eens hulp gevraagd voor iets? Hoe was dat om te doen? Durfde je dat, of was het zó nodig dat je wel hulp moest vragen?

Dochter is verhuisd.

Amper 2 weken geleden had ik iets geschreven over een mogelijke verhuizing van dochter. Kijk hier om dat stukje te lezen.
Toen leek het er op dat het niet door zou gaan; Zowel bij de studentenflat als bij de flat in de Venserpolder Amsterdam waren ze tweede geworden. Waren beide flats al vergeven aan anderen.

Afgelopen dinsdag kregen ze een berichtje;
Beste ..., Vandaag is duidelijk geworden dat het appartement in Amsterdam wat jullie hebben bezichtigd, beschikbaar is gekomen voor jullie. Tenminste als je nog geïntresserd bent. Wil je me laten weten of je nog interesse hebt? Gr.  ....

Toen ging het wel héél snel. Dinsdag overdag dit berichtje, 's Avonds het contrakt en zaterdagmorgen al de sleutel en gelijk verhuizen. De hele woning was instapklaar! Er hoefde niets geverfd of behangen te worden, Er lag mooi laminaat en er hingen zelfs al overal rolgordijntjes. Even met een natte doek overal langs en ze konden er in.
En dan is t toch wel fijn als je (stief-) pa's werkgever een sprinter verhuurd zodat je gemakkelijk je spullen kunt overhuizen. Met (stief-) pa, broer en pa en ma van vriend is de hele boel in 1 dag overgegaan. Ik heb haar niet kunnen helpen. Op zo'n korte termijn kon ik geen vrij meer krijgen. Uitgerekend deze zaterdag stond ik ingeroosterd.
Wat voelde dat vervelend. Krijgt je dochter haar eerste echte huis en kun je niet helpen verhuizen.
Nou ja, niks meer aan te doen.
Later hoorde ik dat in hun oude studentenflat de lift kapot was en ze alles 4 verdiepingen naar beneden hebben moeten sjouwen!

Vandaag ben ik bij haar en haar vriend wezen kijken. Hij had al afgesproken om zijn verjaardag vanmiddag te houden, dit heeft hij gewoon door laten gaan. Maar dan in zijn nieuwe huis.
Konden we gelijk al een kast uit ons huis meenemen voor bij hen in de keuken.
Een half uurtje voordat we naar hen toe gingen werd er om een andere kast gevraagd, en boden we aan om deze te geven. Al haar kleren die ze nog in die kast had zitten, hebben we op haar bed gedropt. Die vindt ze wel weer een keertje.
Onze trappen zijn erg smal. Gelukkig hoefden we de kast niet helemaal uit elkaar te halen om die beneden te krijgen.
Achterbank plat en op naar Amsterdam!

Wat is t mooi als we terugkijken hoe het gegaan is met hun huis. Ik hoop ook dat zij ook beseffen hoe bijzonder dit gegaan is. En ze ook hun dankbaarheid voor het huis aan God vertellen. Niet alleen vooraf er om bidden, maar ook erna er voor danken. Hoe vaak vergeten we dit zelf niet ook? Of is dat wat we hebben zó gewoon, dat we er niet eens voor danken. Dat we niet eens meer beseffen hoe een rijkdom dit is.
Zometeen voor t slapen gaan heb ik zelf dus ook nog wat te doen.