Korting op je koffie en watertappunten.

Een dagje uit en ergens jezelf verwennen met een bakje koffie is een cadeautje aan jezelf. 
Veel mensen halen onderweg naar hun dagelijks werk of opleiding ook een bakje koffie of thee.

Sinds kort is er op meerdere treinstations een actie die goed is voor je portemonnee en het milieu. Ja in die volgorde. 
Ik denk dat toch de meeste mensen eerder te verleiden zijn tot milieubewuster gedrag in hun portemonnee dan met de slogan "goed voor het milieu". Ik ook, eerlijk gezegd.

Voortaan krijg je 25 cent korting als je je eigen beker voor de koffie of thee meeneemt naar de winkel. 
Het zal nog niet overal zo zijn, maar al wel op meer dan 200 verkooppunten op de stations. 

Stel dat je 4x per week ergens koffie haalt, 45 werkweken per jaar, bespaart je dus zomaar 45,-! Alleen al de korting op de koffie.
Ben je een echte en milieubewuste consuminderaar, dan zet je je koffie thuis. Thuis zetten en meenemen in een thermobeker is het allergoedkoopst. Scheelt je dus eigenlijk veel meer, omdat de koffie onderweg veel duurder is.
En sinterklaas / Kerst komt er zo aan, heb je gelijk een mooi dingetje voor op je lijstje. Zo'n beker kost nieuw vaak nog geen tientje. Of kijk in de kringloop. Daar zie ik ze ook regelmatig staan, nog ongebruikt, nieuw in de verpakking. Wordt het nog voordeliger. 

Oke, en dan nog even voor het milieu; Je gooit dan ook (even dezelfde werkdagen als net genoemd) 180 minder kartonnen of plastic bekers weg, 180 minder roerstokjes, plastic bekerdeksels, 180 minder suikerzakjes en 180 minder melkverpakkingen! Wat een milieuwinst!

Heb ik het zwerfafval nog niet eens genoemd. Als 1 portie koffie niet goed wordt weggegooid, kan er zomaar zo'n 4 - 6 stuks zwerfafval ontstaan. ( beker, deksel, roerstokje, ...het waait allemaal verschillende kanten op.) En of je nou wel of niet met het milieu bezig houdt, zwerfafval stoort iedereen zich aan.

Eenmaal op je werk of school, kun je je beker de hele dag door blijven gebruiken. Dus ook geen wegwerpbekertjes meer in de pauzes nodig. Heeft geen invloed op je eigen portemonnee, maar wèl op het milieu, en op de portemonnee van je werkgever. 

We gaan de winter in, dus er zal wel iets minder belangstelling zijn voor een flesje koud water onderweg. Denk ik. 
Voor mij is het zo vanzelfsprekend dat ik geen flesje water koop, dat ik er eerst niet aan dacht om dit hierbij te benoemen. Ooit heb ik een reclame-Dopper gekregen en die gebruik ik nog steeds met veel plezier. Ik raad 'm ook iedereen aan omdat deze ook makkelijk schoon te maken is omdat de bovenkant er helemaal af kan. 

Op de stations en in heel Nederland komen er steeds meer watertappunten. Kun je gratis je eigen waterflesje vullen! Moet je eens kijken wat je dat op een festival scheelt! Soms moet je daar wel €4,- betalen voor een flesje water. En krijg je er de dop niet eens bij. Die halen ze er af, zodat je de inhoud niet te lang kunt bewaren. Tegen t zwerfafval zeggen ze, ja, ja... (excuses voor mijn cynisme, maar als ik om een dop vraag om die dus te gebruiken en 'm niet krijg wordt ik toch wel wat kriegel)
Voor het water bij je thuis betaal je ongeveer €1,- voor 1000! liter.

Alle kleine beetjes helpen. Als je deze dagelijkse gewoonte zou veranderen, scheelt dat toch een heleboel. En dit is maar één gewoonte.

 

Vaas met gedicht gevonden

Er staat een bijzondere glazen vaas in onze kerk. Die staat er al heel lang. Ik vermoed dat die eens is blijven staan na een gebeurtenis. Maar ja, achterhaal maar eens van wie die vaas is.

Afgelopen zondag zag ik dat die vaas er nog steeds stond. Ik dacht dat die vaas al lang er niet meer zou staan.
Het is een vaas met een gedicht er op gegraveerd. Niet zomaar een rijmpje, een heel gedicht! Een groot gedicht ook. Dat zal een hoop graveertijd gekost hebben!

Op 24 april (toen al)  heb ik dit gedicht overgeschreven in mijn boekje.

Toen zij na jaren begon te dwalen

werd haar een tuin geschonken

waar, in de luwte van haar leven,

liefde alle kleuren bloeien liet.

En zij, die zoveel heeft gegeven, nu zelf

ontvangen mocht uit handen en door ogen.

Tot zo haar zachtheid zichtbaar werd,

haar glimlach, weerklank van God

die haar tot hoop ontplooide

Auke Siebenga

Een foto van de vaas heb ik niet meer. Ik denk dat het gedicht wel voor zich spreekt. Op de foto was het gedicht toch niet echt goed zichtbaar.

Iemand moet deze bijzondere vaas toch missen? Kent iemand de schrijver of maker van het gedicht of de vaas? Het mooist is het als de vaas terug komt bij de eigenaar.

Er blijven veel spullen achter die vergeten worden; kleding, speelgoed, boeken, bijbels, schalen.....
Onlangs is er een oproepje gedaan om te kijken of men iets herkent van die spullen.
Eind oktober gaat alles naar een goed doel.

Die vaas staat (nog) niet bij die gevonden voorwerpen. Als die vaas naar de kringloop zou gaan wil ik 'm wel ergens op mijn werk neerzetten denk ik. Daar komt het gedicht misschien alsnog mooi tot zijn recht.

Zoethout, snoep van toen, verhalen van nu.

Zondagmorgen na de dienst is er altijd gelegenheid tot koffiedrinken. Koffie, thee en n koekje. Op één van de statafels stond ook een open zakje met zoethoutstokjes.

Geen idee of het daar bewust is neergezet onder het mom van "neem er gerust eentje...of twee." of dat ze vergeten zijn door iemand.
Of ze nou vergeten zijn of neergezet, een enkeling zag ze staan en dit gaf hele leuke reacties! Eerst natuurlijk de twijfel of ze er wel  of niet eentje zouden pakken. Maar als er al twee  mensen van lopen te snoepen, durft de derde er ook wel eentje te nemen.
Nu ik gezien heb wel effect dit gaf zou je haast overwegen om er expres zo'n zakje neer te zetten. Zó leuk! Gelijk kwamen de verhalen los met alle herinneringen.

We kochten ze voor een stuiver of een dubbeltje ( voorde iets jongere ouderen, want toen was het al duurder geworden)
En dan maar kluiven... tot er een flinke kwast aan het stokje zat. Dan was die t lekkerst.
Weet je t nog?
Eerst jij aan de ene kant, en later je zus, of je vriendinnetje aan de andere kant. Van bacteriën hadden we nog nooit gehoord.

In 'n mum van tijd liepen er zondagmorgen  heel veel mensen met een grote grijns in de zaal te kluiven  aan zo'n stokje. Lekker, net als vroeger.

Vroeger, weet je nog? Kaas op je brood met appelstroop? Een boterham, dik besmeerd met Bebogeen? Nu griezelen we er van, zó zoet.
Of in de schoolpauze, bij het bakkertje tegenover de school in Epe, een warm kaiserbrotchen met daarin een smeltende pennywafel...
Of zo'n grote wijnbal in een cellofaantje. Om uren aan te likken.
Toverballen, die je steeds weer opnieuw uit je mond haalde om te kijken welke kleur hij nu geworden was.
Die roze met gele schuimblokken.

Wat komt bij jou op als je denkt aan de lekkernijen van vroeger?

Gehaktballetjes

Nu het weer kouder wordt gaan wij weer meer soep eten. Heerlijk. Zondags een kop soep met broodjes, of door de weeks een stevige maaltijdsoep.
Op mijn werk waar ik 1 dag per week in de dagebegeleiding ouderen werk, eten ze elke middag een kopje soep. Met soepballetjes uit de vriezer.
Dat ik daar nou nooit aan gedacht heb! Een pakje gehakt kopen, kruiden, er gehaktballetjes van draaien en ze per portie invriezen.

Nou ja, nu ik het idee ken is het natuurlijk snel even geregeld. En veel lekkerder dan de blikjes gehaktballetjes. Die heb ik maar één keertje gebruikt. Die vind ik echt niet lekker!
Mijn zelfgemaakte wel! Nu heb ik ook een grijpklaar voorraadje. Is het ook een ideetje voor jou?



Soms is het voor jou vanzelfsprekend,  maar voor een ander een eyeopener, dus deel ook je tips!