Ik heb al eens geschreven hoe het met manlief is en waarom hij nu thuis is. Hij heeft nog veel pijn en kan zijn been nog niet belasten. Zijn been ziet nu helemaal blauw, geel en paars. Oók onder zijn knie, tot zelfs zijn enkels.
Ik heb ook al geschreven wat de financiële gevolgen daarvan kunnen zijn.
Aan mensen die bij ons op bezoek zijn geweest hebben we ook de zegeningen die we nu ervaren verteld. Hier heb ik dat nog niet zo uitdrukkelijk gedaan. En dat terwijl die al niet meer op 1 hand te tellen zijn.
- Manlief is uit de vrachtwagen gevallen en zijn kniebanden zijn beschadigd. En toch voelt hij zich beschermd tijdens die val. Hij is met zijn hoofd rakelings langs de zijlader (een soort heftruck) gegaan. Had hij die geraakt, dan was zijn verhaal heel anders afgelopen. Misschien wel definitief afgelopen.
- Tijdens het wachten in het Vlaamse ziekenhuis heeft hij prettige gesprekjes gehad met andere patiënten.
- Hij is opgehaald uit België door zijn werkgever. Dit heeft ook heel prettige en goede hernieuwde gesprekken opgeleverd. Door vergroting in het bedrijf waren deze contakten verwaterd.
- De maandagmorgen dat ik naar Dusseldorf moest, heeft hij uitgebreid samen met zijn dochter ontbeten op bed. Een feestje voor hen allebei. Later op de ochtend gezellig beneden koffie gedronken met mijn zoon. Echt van die eén op eén momenten, die ze eigenlijk veel te weinig hebben.
Dochter is later van de week ook even kort bij ons aangeschoven bij het ontbijt. Veel meer sámenmomentjes dus. Lekker weer even tegen pa aanhangen.
- Manlief en ik zijn nu hele dagen samen. Elke morgen samen ontbijten op bed. Samen lunchen. En we zien veel van elkaar. Ik ben veel rommeliger in het huishouden dan manlief en toch gaat het goed samen. We zijn nu ook meer op elkaar aangewezen omdat ik hem moest helpen met simpele dingen als rug wassen, sokken aantrekken of voeten wassen. (Is intussen niet zo heel hard meer nodig...hij wordt er al handiger in).
En we beseffen natuurlijk dat dit tijdelijk is. En dit te weten is ook een zegening.
- Eerst vond ik t maar niks dat ik zo weinig ingeroosterd was voor februari. Nu weet ik dat het zo moest zijn; Nu kon ik veel thuis zijn. Morgen ga wel weer beginnen op t werk. Bijna 2 weken thuis geweest.
In de titel heb ik het woord EVEN er wel tussen gezet. Als je heel lang ziek bent of de rest van je leven, dan beleef je sommige dingen weer heel anders. Wij beleven dit zo vanuit het besef dat t voor even is. Dat even duurt misschien wel wéken, maar is naar verwachting niet definitief. We gaan uit van volledig herstel.
Dit stukje had ik enkele dagen geleden al geschreven om het te gaan plaatsen. Toen werd ik zelf snipverkouden. Had ik mijn hoofd er niet naar staan om te schrijven of ook maar iets meer te doen dan t hoognodige.
Gisteravond ging het wel weer een beetje en konden we gelukkig toch doen wat we beloofd hadden; Zoon zijn verjaardagscadeau geven. Hij is dinsdag 18 geworden. Hij had geen concreet verlanglijstje, en geld vond hij maar zo - zo. Dus leek t hem leuk om naar het restaurant hier om de hoek te gaan. Konden we lopend (met rolstoel) naar toe. Dochter had andere afspraken en is niet mee geweest. Ze wilde met haar broer kijken voor een laptop, maar is hiervoor niet geslaagd. Verder zoeken dus.
Vanmiddag ben ik toch nog weer even terug gegaan naar mijn bed. Ik hoop morgen wel fit genoeg te zijn voor morgen; Eerst om 10.00 uur in het ziekenhuis de uitslag van de MRI scan. Dan om half 2 een overleg over mijn arbeidscontract en aansluitend werken tot ongeveer 9 uur s'avonds.
Posts tonen met het label Samengesteld gezin. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Samengesteld gezin. Alle posts tonen
11 februari 2015
20 januari 2015
Niet met modder gooien!
Zoals je weet en kunt lezen in mijn profielbeschrijving hier links naast, hebben wij een samengesteld gezin. Af en toe licht ik een tipje van de sluier op over het reilen en zeilen binnen dit gezin. Het zijn maar tipjes.
Juist in een samengesteld gezin kun je niet "de boel van je af schrijven". Een blog is geen dagboek. Iedereen met wat oudere kinderen weet dat veel dingen niet meer vanzelf gaan en in elk huis zijn er strijd- en pijnpunten. In menig gezin gaan jongeren vanuit ongenoegen op zichzelf wonen. Het komt maar al te vaak voor. In gewone gezinnen, en in samengestelde gezinnen liggen deze pijnpunten nog gevoeliger. De pijnpunten schrijf je niet online, omdat je rekening houdt met degenen waar het om gaat en je houdt rekening met de andere ouder. Dus schrijf ik wel over bijvoorbeeld verschillen in beide samengevoegde gezinnen, maar hou ik het lichtvoetig. Lees het hier en hier of hier nog maar eens na. In deze stukjes schrijf ik iets over ons samengesteld gezin, zonder met modder te gooien.
Enkele dagen geleden heb ik een stukje geschreven over Parijs, Baga en thuis.
Mocht je dat gemist hebben, kun je het hier aanklikken en lezen.
Anoniem heeft hier iemand op gereageerd en dit betrokken op problemen binnen ons samengesteld gezin. Er wordt in geschreven dat ik stiefkinderen systematisch het huis uit werk. De anonieme schrijver moet het kind zelf zijn of heel dicht bij hem staan, anders zou de schrijver dit niet bedenken.
Op dit moment zijn er problemen met een volwassen stiefkind. Hij woonde al sinds zijn 18e op zichzelf in Belgie. Omdat er daar geen plaats meer voor hem was is hij afgelopen zomer op zijn 20e bij ons gekomen. Juist omdat hij al zo lang op zichzelf heeft gewoond en we intussen wel weten waar hier pijnpunten kunnen ontstaan, hebben we toen duidelijke afspraken gemaakt. Ik heb me heel bewust zoveel mogelijk op de achtergrond gehouden omdat hij moeite heeft met mij. Toch heeft hij er zelf voor gekozen om hier naar toe te komen. We hebben hem een thuis geboden.
Sinds hij hier woont heeft hij zich aan geen van de afspraken gehouden. Natuurlijk is hij hier meerdere malen door zijn pa op aangesproken. Het werd er alleen maar vervelender op. Hij heeft nu 3 weken geleden de verwarmingsketel uitgezet en daarmee het hele huis in de kou gezet.
Hiermee heeft hij onze laatste grens overtreden. Daarom is hem gezegd andere woonruimte te zoeken. Ook als Christen en (stief-) ouder mag je op een gegeven moment tegen een volwassen kind zeggen dat het genoeg is geweest. Zowel zijn moeder als zijn broer wonen alleen in zelfstandige woonruimte, dus daar kan hij ook terecht. De anonieme schrijver kan natuurlijk zelf ook een kamer of bed aanbieden.
Natuurlijk had ik de reactie op de anonieme schrijver kunnen verwijderen. Hierdoor is er modder op het internet gekomen wat daar niet hoort. Verwijderen is dan een eerste reactie. Met 1 klik geregeld.
Ik heb ervoor gekozen om dit toch niet te doen.
Ik wil erop reageren zonder alsnog met modder terug te gooien. Ik ga ook niet heen en weer schrijven, mochten hier ook weer anonieme reacties op komen. Zulke dingen gooi je niet op internet, en zeker niet anoniem. Voor degenen die het betreft kunnen persoonlijk naar ons toekomen voor gesprekken.
Ik weet dat er veel mensen deze blog lezen die Christen zijn. Wil je dan voor ons bidden? Om wijsheid, inzicht, liefde in daadkracht, om dat wat we nodig hebben. Opdat we zullen blijven handelen zoals God dat van ons vraagt. Heb je niks met het geloof, duim dan maar voor ons.
Juist in een samengesteld gezin kun je niet "de boel van je af schrijven". Een blog is geen dagboek. Iedereen met wat oudere kinderen weet dat veel dingen niet meer vanzelf gaan en in elk huis zijn er strijd- en pijnpunten. In menig gezin gaan jongeren vanuit ongenoegen op zichzelf wonen. Het komt maar al te vaak voor. In gewone gezinnen, en in samengestelde gezinnen liggen deze pijnpunten nog gevoeliger. De pijnpunten schrijf je niet online, omdat je rekening houdt met degenen waar het om gaat en je houdt rekening met de andere ouder. Dus schrijf ik wel over bijvoorbeeld verschillen in beide samengevoegde gezinnen, maar hou ik het lichtvoetig. Lees het hier en hier of hier nog maar eens na. In deze stukjes schrijf ik iets over ons samengesteld gezin, zonder met modder te gooien.
Enkele dagen geleden heb ik een stukje geschreven over Parijs, Baga en thuis.
Mocht je dat gemist hebben, kun je het hier aanklikken en lezen.
Anoniem heeft hier iemand op gereageerd en dit betrokken op problemen binnen ons samengesteld gezin. Er wordt in geschreven dat ik stiefkinderen systematisch het huis uit werk. De anonieme schrijver moet het kind zelf zijn of heel dicht bij hem staan, anders zou de schrijver dit niet bedenken.
Op dit moment zijn er problemen met een volwassen stiefkind. Hij woonde al sinds zijn 18e op zichzelf in Belgie. Omdat er daar geen plaats meer voor hem was is hij afgelopen zomer op zijn 20e bij ons gekomen. Juist omdat hij al zo lang op zichzelf heeft gewoond en we intussen wel weten waar hier pijnpunten kunnen ontstaan, hebben we toen duidelijke afspraken gemaakt. Ik heb me heel bewust zoveel mogelijk op de achtergrond gehouden omdat hij moeite heeft met mij. Toch heeft hij er zelf voor gekozen om hier naar toe te komen. We hebben hem een thuis geboden.
Sinds hij hier woont heeft hij zich aan geen van de afspraken gehouden. Natuurlijk is hij hier meerdere malen door zijn pa op aangesproken. Het werd er alleen maar vervelender op. Hij heeft nu 3 weken geleden de verwarmingsketel uitgezet en daarmee het hele huis in de kou gezet.
Hiermee heeft hij onze laatste grens overtreden. Daarom is hem gezegd andere woonruimte te zoeken. Ook als Christen en (stief-) ouder mag je op een gegeven moment tegen een volwassen kind zeggen dat het genoeg is geweest. Zowel zijn moeder als zijn broer wonen alleen in zelfstandige woonruimte, dus daar kan hij ook terecht. De anonieme schrijver kan natuurlijk zelf ook een kamer of bed aanbieden.
Natuurlijk had ik de reactie op de anonieme schrijver kunnen verwijderen. Hierdoor is er modder op het internet gekomen wat daar niet hoort. Verwijderen is dan een eerste reactie. Met 1 klik geregeld.
Ik heb ervoor gekozen om dit toch niet te doen.
Ik wil erop reageren zonder alsnog met modder terug te gooien. Ik ga ook niet heen en weer schrijven, mochten hier ook weer anonieme reacties op komen. Zulke dingen gooi je niet op internet, en zeker niet anoniem. Voor degenen die het betreft kunnen persoonlijk naar ons toekomen voor gesprekken.
Ik weet dat er veel mensen deze blog lezen die Christen zijn. Wil je dan voor ons bidden? Om wijsheid, inzicht, liefde in daadkracht, om dat wat we nodig hebben. Opdat we zullen blijven handelen zoals God dat van ons vraagt. Heb je niks met het geloof, duim dan maar voor ons.
31 december 2014
Oudjaar! Oliebollen!
Vanmorgen waren we eerst wel erg vroeg wakker. Al rond half 5. Daarna gelukkig nog wel weer in slaap gevallen. anders duurt oudjaarsdag wel erg lang. Zeker voor ons, want vaak gaan we wel zo ongeveer met de kippen op stok. En er ook weer ongeveer gelijk met de kippen er weer uit. Nou ja, ik niet helemaal zo vroeg. Of eerlijker, helemaal niet zo vroeg.
Oudjaarsdag; oliebollendag. Zonder het echt afgesproken te hebben is er bij ons een mooie rolverdeling gegroeid rond het oliebollen bakken. Ik zorg dat de ingredienten en olie in huis is, maak het beslag en manlief doet de rest. Het is altijd weer spannend hoeveel oliebollen er uiteindelijk uit een pak te halen zijn.
Vanmorgen hadden we al vroeg het beslag klaarstaan om te rijzen.
Achteraf wel makkelijk zo'n doorzichtige emmer; kun je mooi zien of het beslag wel wil rijzen. Dat ging goed. In de kom met blauwe deksel rees het nog sneller, zodat we die toch het eerst gingen bakken.
Als ik pannenkoeken bak gebruik ik steevast gewone bloem. Lekker en gewoon veel goedkoper als een kant en klare mix. Bij de oliebollen durf ik dat niet goed aan en hebben we voor een kant en klare mix gekozen. 4 pak mix en een kilo rozijnen. Gebruiken jullie een mix of een recept voor oliebollen?
Tijdens het maken van het beslag was manlief al druk in de schuur bezig; workmate uitklappen om de pannen op te zetten voor een fijne werkhoogte, frituurvet uit de pannen, zonnebloemolie erin, hoge kruk erbij en natuurlijk radio 2 aan op meezingvolume.
Net bij het begin van het bakken kwam zijn dochter ook uit bed en is gaan helpen met het bakken. Zo werd dat toch een echt vader - dochter moment. die hebben we eigenlijk veel te weinig, zo uithuizig als ze zijn. Vandaag hebben ze samen oliebollen gebakken!
Het zijn er 106 geworden. Ze hebben ze geteld. En ze zijn groter dan voorgaande jaren, ze hebben grotere lepels gebruikt. Het oliebollen bakken is echt een succes geworden dit jaar!
Nu de jaarwisseling zelf nog. Die kon wel eens stilletjes zijn vanavond; De jonkies gaan vroeg of laat de hort op. Vannacht of morgenmiddag komen ze wel weer boven water.
Daarom heb ik niet de kast volgestouwd met chips, borrelnootjes of andere zoutjes. Natuurlijk is er wel wat te snacken, en hebben we ook wel toastjes met verschillende kazen, maar het is niet zo dat als we vanavond vroeg of laat met z'n tweeën over zijn, we over 3 weken nog de zoutjes van de jaarwisseling moeten wegkauwen.
Oliebollen en vuurwerk. Dat is de Nederlandse traditie. Dat vuurwerk mag wat onze hond betreft wel gestolen worden. Bij een harde knal of vuurwerk in de achtertuin vanuit onze buren stuift ze door het huis heen en slaat ze aan. Het door het huis heen stuiven gaat niet zo snel want door de onverwachte bewegingen glijdt ze uit en zwabberen haar poten alle kanten op. Om haar toch een rustig plekje te bieden hebben we haar bench donker gemaakt. Hier doen we haar vanavond laat in en maken we het donker. Om alvast aan de nieuwe bench te wennen hebben we deze vanmorgen al ingepakt. De bench is al uitgeprobeerd en goed bevallen. Vanavond gaat het deurtje echt dicht en het dekbed erover. Voor Zita bevalt dit goed. Voor haar is het ook gewoon om elke nacht in de gesloten bench te slapen. Nu liggen er alleen wat dekens over.
Oudjaarsdag; oliebollendag. Zonder het echt afgesproken te hebben is er bij ons een mooie rolverdeling gegroeid rond het oliebollen bakken. Ik zorg dat de ingredienten en olie in huis is, maak het beslag en manlief doet de rest. Het is altijd weer spannend hoeveel oliebollen er uiteindelijk uit een pak te halen zijn.
Vanmorgen hadden we al vroeg het beslag klaarstaan om te rijzen.
Als ik pannenkoeken bak gebruik ik steevast gewone bloem. Lekker en gewoon veel goedkoper als een kant en klare mix. Bij de oliebollen durf ik dat niet goed aan en hebben we voor een kant en klare mix gekozen. 4 pak mix en een kilo rozijnen. Gebruiken jullie een mix of een recept voor oliebollen?
Tijdens het maken van het beslag was manlief al druk in de schuur bezig; workmate uitklappen om de pannen op te zetten voor een fijne werkhoogte, frituurvet uit de pannen, zonnebloemolie erin, hoge kruk erbij en natuurlijk radio 2 aan op meezingvolume.
Net bij het begin van het bakken kwam zijn dochter ook uit bed en is gaan helpen met het bakken. Zo werd dat toch een echt vader - dochter moment. die hebben we eigenlijk veel te weinig, zo uithuizig als ze zijn. Vandaag hebben ze samen oliebollen gebakken!
Nu de jaarwisseling zelf nog. Die kon wel eens stilletjes zijn vanavond; De jonkies gaan vroeg of laat de hort op. Vannacht of morgenmiddag komen ze wel weer boven water.
Daarom heb ik niet de kast volgestouwd met chips, borrelnootjes of andere zoutjes. Natuurlijk is er wel wat te snacken, en hebben we ook wel toastjes met verschillende kazen, maar het is niet zo dat als we vanavond vroeg of laat met z'n tweeën over zijn, we over 3 weken nog de zoutjes van de jaarwisseling moeten wegkauwen.
Oliebollen en vuurwerk. Dat is de Nederlandse traditie. Dat vuurwerk mag wat onze hond betreft wel gestolen worden. Bij een harde knal of vuurwerk in de achtertuin vanuit onze buren stuift ze door het huis heen en slaat ze aan. Het door het huis heen stuiven gaat niet zo snel want door de onverwachte bewegingen glijdt ze uit en zwabberen haar poten alle kanten op. Om haar toch een rustig plekje te bieden hebben we haar bench donker gemaakt. Hier doen we haar vanavond laat in en maken we het donker. Om alvast aan de nieuwe bench te wennen hebben we deze vanmorgen al ingepakt. De bench is al uitgeprobeerd en goed bevallen. Vanavond gaat het deurtje echt dicht en het dekbed erover. Voor Zita bevalt dit goed. Voor haar is het ook gewoon om elke nacht in de gesloten bench te slapen. Nu liggen er alleen wat dekens over.
Voor iedereen wil ik dit jaar afsluiten met de wens voor een fijne jaarwisseling en een prachtig en gezegend 2015!
28 december 2014
Zondagmiddag na Kerst
Zondagmiddag na de Kerst. Eigenlijk een mooie middag om in het (koude) zonnetje te gaan wandelen. Maar ik heb daar niet echt zin in. Manlief ook niet; bezig met een puzzel van 2000 stukjes. Hij maakt graag de Jan van Haasteren puzzels. Dit is zijn eerste JvH puzzel van 2000 stukjes. Hij heeft deze gekregen voor zijn verjaardag.
Ik heb geen zin in wandelen omdat ik niet helemaal fit ben. Al op Kerstavond kreeg ik wat kiespijn. Dit is steeds een beetje meer geworden en zo ben ik gistermorgen bij de weekendtandarts terechtgekomen. Die heeft er wat aan gefröbeld en me een antibioticakuur meegegeven. In het nieuwe jaar mag ik terug naar mijn eigen tandarts voor een wortelkanaalbehandeling. Gisteren was ik er zo beroerd en koortsig van dat ik ook niet heb gewerkt. Gelukkig had ik al een collega gesproken, zij heeft het voor mij overgenomen. Mijn eerste ziekmelding in jaren. Vanmiddag om half 5 ga ik nog wel weer werken. Ben wel weer wat opgeknapt.
Hebben jullie fijne Kerstdagen gehad?
Op Kerstavond hebben wij schoonmoeder opgehaald voor de Kerstnachtdienst. Ik heb niet echt kunnen peilen hoe ze het heeft gevonden. Het is bij ons niet erg traditioneel. Best kans dat we pas ergens in de zomer, of via - via te horen krijgen hoe ze het echt vond. Ik heb het haar ook niet rechtstreeks gevraagd. Ik verwacht niet dat ze het zo zou zeggen als ze het niks vond. Of juist heel geweldig.
Op eerste Kerstdag hadden we beide ouders uitgenodigd om mee te gourmetten. Dat was geslaagd. We zaten met zijn negenen aan tafel. De tuintafel hadden we voor de gelegenheid ook naar binnen gehaald.
Eigenlijk hoorde de groep nog groter te zijn; kinderen van manlief, ook de twee die hier wonen, hebben we met de kerst weinig gezien. Dat zijn zo de moeiten van een samengesteld gezin. Of van groter wordende kinderen die zo hun eigen weg gaan.
De laatste jaren hadden we een heus kerstdiner. Manlief vind het leuk om te koken. Vooral als het wat bijzonderder is. Dit jaar hadden we net besloten weer eens te gaan gourmetten en de volgende dag kwam de folder om voor een gourmetpakket te sparen. Dat kwam mooi uit!
Met een wat groter gezin kom je wel aan voldoende zegels.
Ik plaats niet zo heel vaak foto's van mensen van dichtbij, maar voor deze ene keer; Dochter tijdens het gourmetten.
Natuurlijk wil ze best eens op de foto, maar op een gegeven moment moet het genoeg zijn. Ze draaide dus weg en wilde niet meer op de foto.
Kerst is nu voorbij en wordt het tijd voor bespiegelingen over het afgelopen jaar. Hoe was het jaar? Wat ging er goed / minder goed? Wat wil ik in het volgende jaar? Wat verwachten we voor het komende jaar? Hoe gaan we het komende jaar in?
Ik heb geen zin in wandelen omdat ik niet helemaal fit ben. Al op Kerstavond kreeg ik wat kiespijn. Dit is steeds een beetje meer geworden en zo ben ik gistermorgen bij de weekendtandarts terechtgekomen. Die heeft er wat aan gefröbeld en me een antibioticakuur meegegeven. In het nieuwe jaar mag ik terug naar mijn eigen tandarts voor een wortelkanaalbehandeling. Gisteren was ik er zo beroerd en koortsig van dat ik ook niet heb gewerkt. Gelukkig had ik al een collega gesproken, zij heeft het voor mij overgenomen. Mijn eerste ziekmelding in jaren. Vanmiddag om half 5 ga ik nog wel weer werken. Ben wel weer wat opgeknapt.
Hebben jullie fijne Kerstdagen gehad?
Op Kerstavond hebben wij schoonmoeder opgehaald voor de Kerstnachtdienst. Ik heb niet echt kunnen peilen hoe ze het heeft gevonden. Het is bij ons niet erg traditioneel. Best kans dat we pas ergens in de zomer, of via - via te horen krijgen hoe ze het echt vond. Ik heb het haar ook niet rechtstreeks gevraagd. Ik verwacht niet dat ze het zo zou zeggen als ze het niks vond. Of juist heel geweldig.
Op eerste Kerstdag hadden we beide ouders uitgenodigd om mee te gourmetten. Dat was geslaagd. We zaten met zijn negenen aan tafel. De tuintafel hadden we voor de gelegenheid ook naar binnen gehaald.
Eigenlijk hoorde de groep nog groter te zijn; kinderen van manlief, ook de twee die hier wonen, hebben we met de kerst weinig gezien. Dat zijn zo de moeiten van een samengesteld gezin. Of van groter wordende kinderen die zo hun eigen weg gaan.
De laatste jaren hadden we een heus kerstdiner. Manlief vind het leuk om te koken. Vooral als het wat bijzonderder is. Dit jaar hadden we net besloten weer eens te gaan gourmetten en de volgende dag kwam de folder om voor een gourmetpakket te sparen. Dat kwam mooi uit!
Met een wat groter gezin kom je wel aan voldoende zegels.
Ik plaats niet zo heel vaak foto's van mensen van dichtbij, maar voor deze ene keer; Dochter tijdens het gourmetten.
Kerst is nu voorbij en wordt het tijd voor bespiegelingen over het afgelopen jaar. Hoe was het jaar? Wat ging er goed / minder goed? Wat wil ik in het volgende jaar? Wat verwachten we voor het komende jaar? Hoe gaan we het komende jaar in?
11 december 2014
Taalgebruik onder jongeren
Af en toe word ik er toch wel heel erg sjacherijnig van hoe (vooral) zoonlief zich uit.
Hij mag graag dissen. Dat is iemand vangen op zijn woorden; een soort woordenstrijd aangaan. Soms doe ik mee met dat dissen, vaker ook niet. Het is niet eens leuk om dat dissen te winnen.
Als hij ergens verontwaardigd over is dan daalt het niveau van zijn woordkeus op slag. Nog voor hij zijn verontwaardiging geuit heeft, dan zijn de f-jes en de k-tjes al meerdere keren over zijn tong gekomen. Ik heb m er regelmatig op aangesproken. Het levert hem alleen maar ergernis op, maar het mindert niet erg. Zijn reactie; als ik thuis ben, mag ik me toch wel uiten zoals ik me lekker voel? Nou nee dus. Het mag geen gewoonte worden. Hij moet weten dat dit taalgebruik mensen kwetst en ergert. Mij ook. Het zou van wat meer respect betuigen naar mij toe als hij het ook voor mij zou laten. Het kan zo tot gewoonte worden dat hij niet eens meer doorheeft dat hij het doet, of geen alternatieven meer weet voor deze woorden van ongenoegen. Ik krijg t hem niet aan zijn verstand.
Hij is lang niet de enige. Ik woon vlak naast een middelbare school. als die scholieren aan de wandel gaan voor hun lunchinkopen hoor ik hetzelfde woordgebruik. Echt om van te rillen. Het is zo gewoon voor ze.
Ik besef dat het soms niet om de keuze van de woorden gaat maar om de inhoud van de boodschap. Als er echt iets is wat hem dwars zit of hij echt even heel boos is, dus het echt om het uiten van zijn gevoel gaat, spreek ik hem niet op dat moment op zijn woordkeus aan; de inhoud is dan even belangrijker dan de verpakking. Zou ik hem er op dat moment op aan spreken dan raak ik de essentie van de boodschap kwijt en die vind ik wel belangrijk.
Maar oef wat zitten wij als volwassenen soms met kromme tenen. Blijven hem er op aanspreken en hopen dat het maar snel overgaat. Overgaat zodra hij in de volwassenwereld komt.( Zou hij zich ook zo uiten tijdens zijn baantje? Vast niet!)
Hoe gaat dat bij jullie thuis? Misschien zijn er wat steekjes in zijn opvoeding losgeraakt? Hoe kan ik die het beste weer ophalen? Wat zijn jullie ervaringen? Tips?
Hij mag graag dissen. Dat is iemand vangen op zijn woorden; een soort woordenstrijd aangaan. Soms doe ik mee met dat dissen, vaker ook niet. Het is niet eens leuk om dat dissen te winnen.
Als hij ergens verontwaardigd over is dan daalt het niveau van zijn woordkeus op slag. Nog voor hij zijn verontwaardiging geuit heeft, dan zijn de f-jes en de k-tjes al meerdere keren over zijn tong gekomen. Ik heb m er regelmatig op aangesproken. Het levert hem alleen maar ergernis op, maar het mindert niet erg. Zijn reactie; als ik thuis ben, mag ik me toch wel uiten zoals ik me lekker voel? Nou nee dus. Het mag geen gewoonte worden. Hij moet weten dat dit taalgebruik mensen kwetst en ergert. Mij ook. Het zou van wat meer respect betuigen naar mij toe als hij het ook voor mij zou laten. Het kan zo tot gewoonte worden dat hij niet eens meer doorheeft dat hij het doet, of geen alternatieven meer weet voor deze woorden van ongenoegen. Ik krijg t hem niet aan zijn verstand.
Hij is lang niet de enige. Ik woon vlak naast een middelbare school. als die scholieren aan de wandel gaan voor hun lunchinkopen hoor ik hetzelfde woordgebruik. Echt om van te rillen. Het is zo gewoon voor ze.
Ik besef dat het soms niet om de keuze van de woorden gaat maar om de inhoud van de boodschap. Als er echt iets is wat hem dwars zit of hij echt even heel boos is, dus het echt om het uiten van zijn gevoel gaat, spreek ik hem niet op dat moment op zijn woordkeus aan; de inhoud is dan even belangrijker dan de verpakking. Zou ik hem er op dat moment op aan spreken dan raak ik de essentie van de boodschap kwijt en die vind ik wel belangrijk.
Maar oef wat zitten wij als volwassenen soms met kromme tenen. Blijven hem er op aanspreken en hopen dat het maar snel overgaat. Overgaat zodra hij in de volwassenwereld komt.( Zou hij zich ook zo uiten tijdens zijn baantje? Vast niet!)
Hoe gaat dat bij jullie thuis? Misschien zijn er wat steekjes in zijn opvoeding losgeraakt? Hoe kan ik die het beste weer ophalen? Wat zijn jullie ervaringen? Tips?
20 november 2014
5 talen van de liefde.
Gisteravond hadden we huiskringavond. Ik had het aardig voorbereid. (Denk ik.) De preek van afgelopen zondag heb ik nog nageluisterd om er gespreksonderwerpen uit te halen. En toch liep het in het begin niet echt lekker soepel vond ik. Onvoldoende diepgang. Bij het zingen had ik wat liederen uitgekozen die niet echt makkelijk meezongen. 1 lied had ik uitgekozen waarvan ik wist dat wij het niet kenden. Maar om de tekst heb ik het toch uitgekozen. In plaats dat ik vlak voordat iedereen binnenkomt de laptop al klaarzet om dit lied straks via Youtube af te spelen, laat ik me afleiden door gekregen handwerkspullen te bekijken.
Tja.
Ik wist dat er 2 mensen eerder weg moesten en heb toch te lang gedraald aan het begin van de avond. Wel hebben enkelen hun recente ervaringen verteld in het in gesprek komen met mensen en hoe God betrokken is geraakt in dat gesprek. Dat was wel goed.
Ik ben hier (Kring leiden) niet zo heel goed in denk ik. Nou ja, blijven oefenen, zeg ik ook altijd tegen mijn kinderen. Of delegeren; Men hoeft niet alles te kunnen. Sluis dan door wat een ander beter kan.
Later op de avond kwamen we op een boek uit wat in de preek ook genoemd werd. Een boek wat ik zeker wil aanraden!
Het boek heet; De 5 talen van de liefde. Ik heb het boek al wel eens eerder gelezen en kon kort uitleggen welke 5 talen er zijn en hoe dat globaal werkt.
Elk mens heeft een eigen hoofdtaal waarin hij of zij haar liefde geeft en ontvangt. Herken elkaars hoofdtaal en communicatie zal soepeler verlopen. Dit gaat trouwens op in alle relaties. In je huwelijk, gezin, maar ook gewoon met je collega's.
Ik kan er in dit stukje een heel verhaal over schrijven. Het boek zelf is de moeite van het lezen wel waard.
Bekijk het maar eens hier;
Tja.
Ik wist dat er 2 mensen eerder weg moesten en heb toch te lang gedraald aan het begin van de avond. Wel hebben enkelen hun recente ervaringen verteld in het in gesprek komen met mensen en hoe God betrokken is geraakt in dat gesprek. Dat was wel goed.
Ik ben hier (Kring leiden) niet zo heel goed in denk ik. Nou ja, blijven oefenen, zeg ik ook altijd tegen mijn kinderen. Of delegeren; Men hoeft niet alles te kunnen. Sluis dan door wat een ander beter kan.
Later op de avond kwamen we op een boek uit wat in de preek ook genoemd werd. Een boek wat ik zeker wil aanraden!
Het boek heet; De 5 talen van de liefde. Ik heb het boek al wel eens eerder gelezen en kon kort uitleggen welke 5 talen er zijn en hoe dat globaal werkt.
Elk mens heeft een eigen hoofdtaal waarin hij of zij haar liefde geeft en ontvangt. Herken elkaars hoofdtaal en communicatie zal soepeler verlopen. Dit gaat trouwens op in alle relaties. In je huwelijk, gezin, maar ook gewoon met je collega's.
Ik kan er in dit stukje een heel verhaal over schrijven. Het boek zelf is de moeite van het lezen wel waard.
Bekijk het maar eens hier;
12 november 2014
Begrafenis van een mooi mens.
Vanmiddag hebben we een mooi mens moeten begraven. Vorige week zaterdag was ze nog op de Open Doors dag. Twee dagen later werd ze ziek opgenomen in het ziekenhuis en donderdag is ze overleden. Niet voor te stellen. 70 is ze geworden.
Een mooi mens. Voor velen was ze iemand met een warm hart en altijd straalde ze. Als zij binnenkwam ging de zon schijnen. Voor haar zal de zon nu altijd schijnen. Ze is bij Jezus, waarin ze haar vreugde vond. Vreugde die ze maar wat graag deelde. Dat konden we nu, bij haar begrafenis ook merken. Elke stoel was bezet. En dat terwijl we onlangs pas uitgebreid hebben. Zelfs mensen van haar kaartenmaakclubje waren er, anderen die haar van lang geleden kenden.
Haar dochter plaatste deze afbeelding op facebook;
Wat zullen we haar missen. Ik zal haar missen. Zo op haar vaste plekje in de kerk, breed lachend en stralend.
Onderweg naar huis vind ik het boodschappenbriefje in mijn jaszak. Wilde ik nog voor morgen in huis hebben.
Morgen begint er weer een heel andere dag; Mag ik met de trein naar Groningen om daar s'avonds bij de uitreiking van haar bachelor te zijn. Ik ga al op tijd met de trein, nog even neuzen in Groningen. Om half 6 gaan we met 7 personen uit eten bij de Italiaan waar zij gewerkt heeft; Capriccio.
Om 7 uur begint de uitreiking.
Daarna krijgen we een lift met de auto terug. Hoeven we zo laat niet meer met de trein. Hiervoor heb ik net een Hema dagkaart gekocht van 17,50. Dit is zelfs al goedkoper dan een enkeltje (vol tarief) welke 20,- en nog wat zou gaan kosten.
Mijn man kan niet mee. Een collega zit in Frankrijk of is er onderweg naar toe waar door manlief geen vrij kon krijgen. Jammer.
Overmorgen is manlief jarig. Is hij dus ook niet vrij. Ben benieuwd hoe laat hij dan thuis kan zijn. Met het beroep vrachtwagenchauffeur weet je het maar nooit.
Een mooi mens. Voor velen was ze iemand met een warm hart en altijd straalde ze. Als zij binnenkwam ging de zon schijnen. Voor haar zal de zon nu altijd schijnen. Ze is bij Jezus, waarin ze haar vreugde vond. Vreugde die ze maar wat graag deelde. Dat konden we nu, bij haar begrafenis ook merken. Elke stoel was bezet. En dat terwijl we onlangs pas uitgebreid hebben. Zelfs mensen van haar kaartenmaakclubje waren er, anderen die haar van lang geleden kenden.
Haar dochter plaatste deze afbeelding op facebook;
Onderweg naar huis vind ik het boodschappenbriefje in mijn jaszak. Wilde ik nog voor morgen in huis hebben.
Morgen begint er weer een heel andere dag; Mag ik met de trein naar Groningen om daar s'avonds bij de uitreiking van haar bachelor te zijn. Ik ga al op tijd met de trein, nog even neuzen in Groningen. Om half 6 gaan we met 7 personen uit eten bij de Italiaan waar zij gewerkt heeft; Capriccio.
Om 7 uur begint de uitreiking.
Daarna krijgen we een lift met de auto terug. Hoeven we zo laat niet meer met de trein. Hiervoor heb ik net een Hema dagkaart gekocht van 17,50. Dit is zelfs al goedkoper dan een enkeltje (vol tarief) welke 20,- en nog wat zou gaan kosten.
Mijn man kan niet mee. Een collega zit in Frankrijk of is er onderweg naar toe waar door manlief geen vrij kon krijgen. Jammer.
Overmorgen is manlief jarig. Is hij dus ook niet vrij. Ben benieuwd hoe laat hij dan thuis kan zijn. Met het beroep vrachtwagenchauffeur weet je het maar nooit.
25 oktober 2014
Verst gevonden in huis. Eigenaar onbekend.
Al een anderhalve week of zijn het er al 2, zwerft er hier een vest in huis.
Dit vest;
Met jongeren in huis die zelf hun kleren kopen en niet altijd hun aanwinsten showen, weet ik niet altijd van wie iets is. Ook vind ik wel eens iets in de was waarvan ik de eigenaar niet weet. Of leg ik het gewasssen kledingstuk bij de verkeerde persoon....Zo heeft dit vest ook al een tijdje door huis gezworven. En is het nog steeds zonder eigenaar.
Vanmorgen maar eens een foto gemaakt van dit vest en via een watsappje naar enkele mensen toegestuurd. Misschien krijg ik zo de eigenaar van het vest toch nog te pakken. Lang leve de moderne techniek.
Dit vest;
Om de een of andere vage reden krijg ik deze foto ineens overdwars, terwijl het wel goed in mijn afbeeldingen staat. Huh?
Met jongeren in huis die zelf hun kleren kopen en niet altijd hun aanwinsten showen, weet ik niet altijd van wie iets is. Ook vind ik wel eens iets in de was waarvan ik de eigenaar niet weet. Of leg ik het gewasssen kledingstuk bij de verkeerde persoon....Zo heeft dit vest ook al een tijdje door huis gezworven. En is het nog steeds zonder eigenaar.
Vanmorgen maar eens een foto gemaakt van dit vest en via een watsappje naar enkele mensen toegestuurd. Misschien krijg ik zo de eigenaar van het vest toch nog te pakken. Lang leve de moderne techniek.
19 oktober 2014
Midweekje weggeweest.
Manlief en ik zijn een midweekje weg geweest. Naar Ommel in Noord - Brabant. Het was voor het eerst dat we de twee jongsten thuis lieten. Zij hadden de zorg voor hun catering, de hond en de kippen. Er was een afsprakenlijstje gemaakt waar ze zich beiden in konden vinden, dus hadden we wel goede verwachtingen dat het onderling goed zou gaan. Kan ik nu ook wel zeggen; De midweek zit erop en het is goed gegaan onderling. Dat was vooraf voor ons toch wel even een vraag. Ze zijn immers wel heel verschillend; Zou de één niet..... of de ander juist.......
Bij thuiskomst vonden we de afwas al wel schoon, maar nog in de vaatwasser en over de was hadden we geen afspraken gemaakt, dus die berg lag er nog....
School ging ondertussen gewoon door. Zij hadden toen nog geen vakantie. Dat hebben ze komende week pas.
Wij zijn een midweekje weggeweest naar vakantiepark Prinsenmeer in Ommel-Asten via vakantieveilingen. Daar leken ze veel faciliteiten te hebben. Dus niet zo heel erg afgelegen of uitgestorven. En toch begon ik na het boeken een beetje te twijfelen; De advertenties van die Oostappengroep en t vakantiepark waren wel erg schreeuwerig. Lijkt te mikken op de doelgroep waar ik me niet in thuisvoel. Maar goed, we hadden al geboekt en het was voordelig. We hoeven er niet aan mee te doen of in mee te gaan, toch?
Het was goed en fijn om er echt even met zijn tweeën uit te zijn. We hadden een 6 persoonshuisje met zijn tweeën. We hebben er heerlijk gefietst met gehuurde fietsen.
De volgende dag heerlijk gewandeld in omliggende bossen. Na de wandeling was er een middagje verplichte rust;
We hadden het weer ook goed mee; alleen in twee nachten regen. Overdag konden we in t shirt buiten zitten. Tijdens een dagje winkelen in Helmond hebben we nog 1 bui regen gehad, een mooi excuus om een Italiaanse lunchroom in te duiken.
Natuurlijk is een weekje Brabant niet compleet zonder een lekker streekgerecht, ook al kun je die overal in het land kopen;
Het is echt goed geweest er even samen uit te zijn. Even weg van de dagelijkse beslommeringen en alleen met elkaar. Financieel kon het. Met de kinderen kon het. Blij dat we het doorgezet hebben. Kunnen we er weer even fris tegenaan.
Bij thuiskomst vonden we de afwas al wel schoon, maar nog in de vaatwasser en over de was hadden we geen afspraken gemaakt, dus die berg lag er nog....
School ging ondertussen gewoon door. Zij hadden toen nog geen vakantie. Dat hebben ze komende week pas.
Wij zijn een midweekje weggeweest naar vakantiepark Prinsenmeer in Ommel-Asten via vakantieveilingen. Daar leken ze veel faciliteiten te hebben. Dus niet zo heel erg afgelegen of uitgestorven. En toch begon ik na het boeken een beetje te twijfelen; De advertenties van die Oostappengroep en t vakantiepark waren wel erg schreeuwerig. Lijkt te mikken op de doelgroep waar ik me niet in thuisvoel. Maar goed, we hadden al geboekt en het was voordelig. We hoeven er niet aan mee te doen of in mee te gaan, toch?
 |
| Om kwart over 12 fietsten we langs een weg genaamd; kwart voor twaalf. |
 |
| Een verstuikte enkel. |
 |
| Het dorp Lierop leek wel een openluchtmuseum. |
Natuurlijk is een weekje Brabant niet compleet zonder een lekker streekgerecht, ook al kun je die overal in het land kopen;
 |
| Bossche Bollen. |
24 september 2014
Hazelnoten en herinneringen.
Ik heb een flinke bak hazelnoten staan. Geraapt bij mij in de straat. Alleen al het hebben van die bak hazelnoten haalt een hoop herinneringen boven. Aan een tijd heel lang geleden. Die van mijn eerste verkering. Ik heb met hem vanaf mijn 16e ongeveer 5 jaar verkering gehad. Omdat hij in het dorp verderop woonde was ik in de weekenden veel in dat gezin. Ik was er ook graag. Sliep er op de logeerkamer. Nu ik ouder wordt, merk ik steeds opnieuw hoeveel invloed dat op me heeft gehad. Ik denk met warme gevoelens terug aan dat gezin.
Eerst de hazelnoten zelf. Zijn moeder maakte altijd van hazelnoten lekkere nuss-ecken. Schrijfwijze zal wel verkeerd zijn, maar zo herinner ik t me. Ik heb geprobeerd het recept te googlen, maar ja, is dit dan HET recept?
Er schieten me verschillende dingen te binnen die ik nu net zo doe als toen zijn moeder. Daar geleerd dat je zuinig kunt zijn en daar genoegen aan beleven. Dat dit niet iets te maken hoeft te hebben met zuinig zijn uit noodzaak, maar dat het een levensstijl, een manier van genieten kan zijn. Ik zou het haar best wel eens willen vertellen.
Hoe zou het met de andere gezinsleden zijn? Zou zijn broer nog steeds samen zijn met hetzelfde meisje? En zijn zus? Had toen met vertraging de HBO-J afgerond. Wat zou zij ermee gedaan hebben? Aanwijsbaar is het niet, maar ik heb zelf t gevoel dat het opleidingsniveau in dat gezin aansloot bij mijn wensen en verlangens. Later ben ik zelf alsnog een HBO- SPH opleiding gaan doen toen ik de kans kreeg.
Nu hebben zelf jongeren voor korte of langere tijd in huis. Hebben na de scheiding eerst bij moeder gewoond. Nu wonen ze korte of langere tijd bij ons. Hoe zullen ze over deze tijd denken als ze 30 jaar verder zijn? Welke invloed hebben we dan op hen gehad? Twee van hen zijn het huis al weer echt uit en zijn gaan samenwonen. Ik hoop dat, ondanks dat we nu met één van hen geen contact meer hebben, ze dan toch met warme gevoelens aan ons terugdenken.
Eerst de hazelnoten zelf. Zijn moeder maakte altijd van hazelnoten lekkere nuss-ecken. Schrijfwijze zal wel verkeerd zijn, maar zo herinner ik t me. Ik heb geprobeerd het recept te googlen, maar ja, is dit dan HET recept?
Er schieten me verschillende dingen te binnen die ik nu net zo doe als toen zijn moeder. Daar geleerd dat je zuinig kunt zijn en daar genoegen aan beleven. Dat dit niet iets te maken hoeft te hebben met zuinig zijn uit noodzaak, maar dat het een levensstijl, een manier van genieten kan zijn. Ik zou het haar best wel eens willen vertellen.
Hoe zou het met de andere gezinsleden zijn? Zou zijn broer nog steeds samen zijn met hetzelfde meisje? En zijn zus? Had toen met vertraging de HBO-J afgerond. Wat zou zij ermee gedaan hebben? Aanwijsbaar is het niet, maar ik heb zelf t gevoel dat het opleidingsniveau in dat gezin aansloot bij mijn wensen en verlangens. Later ben ik zelf alsnog een HBO- SPH opleiding gaan doen toen ik de kans kreeg.
Nu hebben zelf jongeren voor korte of langere tijd in huis. Hebben na de scheiding eerst bij moeder gewoond. Nu wonen ze korte of langere tijd bij ons. Hoe zullen ze over deze tijd denken als ze 30 jaar verder zijn? Welke invloed hebben we dan op hen gehad? Twee van hen zijn het huis al weer echt uit en zijn gaan samenwonen. Ik hoop dat, ondanks dat we nu met één van hen geen contact meer hebben, ze dan toch met warme gevoelens aan ons terugdenken.
15 september 2014
Over bruiloften en badkamers.
t is géén combinatie; bruiloften en badkamer. Bij ons zit het wel allemaal in één week. Vrijdag hadden we de hele dag feest omdat een zoon trouwde. Hij heeft de laatste jaren bij ons gewoond dus vond het wel leuk om vanuit ons huis te trouwen. Het allerlaatste jaar woonde hij al samen met vriendin, maar nu voor 1 nachtje weer bij ons. Dus hebben we vóór de boel een beetje schoongemaakt en versierd. Langs het pad in de voortuin hadden we witte linten aan de planten gemaakt. Was een heel feestelijk gezicht.
Hier had ik een foto willen plaatsen van onze versierde voortuin, blijk ik die helemaal niet gemaakt te hebben....
Schoondochter wilde heel graag een traditionele bruiloft. En zo gebeurde het ook. Het was een prachtige dag. Het weer werkte hier zeker ook aan mee. Allemaal werkten we er aan mee. In een samengesteld gezin liggen hoogtijdagen toch wat gevoeliger. En als je allebei als ouder op de bruiloft bent helemaal. De hele dag was tot in detail goed georganiseerd; de trouwauto (een mooie gepoetste vrachtwagen van het bedrijf waar hij straks gaat rijden), de trouwlocatie in de kerk, die locatie waar het gevierd werd.
Echt mooi. Ze en we kunnen echt terugkijken op een geslaagde dag!
De volgende dag hadden we weer een bruiloft. De inzegening in onze kerk en de aansluitende receptie in de kerk. Manlief was daar als zaaldienst (of koster, net hoe je t noemt) en ik hielp zowel mijn man als de mensen in de keuken voor de koffie met gebak. Dit gezin is nu ook een samengesteld gezin. Ook eentje met 6 pubers. 3 meiden van haar en 3 kinderen van hem.
Zullen zij ook stormen krijgen zoals wij die gehad hebben en soms nog hebben?
's Avonds waren we bekaf. Zondag kon ook nog niet echt een rustdag worden, want de laaste was moest echt weg; maandagmorgen komt de bouwer op de stoep en hebben we zeker 2 weken geen wasmachine. Ook geen douche trouwens. Géén wasmachine en géén douche voor wel 2 weken??!! Dat leverde een hoop gefronsde wenkbrauwen op. Zowel hier in huis als daarbuiten. Ik vind het zelf geen punt. Op een camping heb je ook niet altijd een wasmachine toch? Wie hier komende 2 weken schone onderbroeken wil kan ze zelf even door een sopje slaan. Ik ga dat niet doen heb ik besloten. De jongste is 17, dus iedereen kan dat best even zelf doen.
En geen douche. Dat wordt 2 weken poedelen in de keuken met een washandje, of zelf zien dat je ergens anders kunt douchen. Ik dacht zelf eerst nog dat t ook bij ons in de slaapkamer zou kunnen, maar die kraan blijkt via de badkamer te lopen, dus ook daar geen water in de wastafel.
Het is hier nu al de hele dag een herrie van jewelste. Over 10 minuten moet ik naar mijn werk. Daar zal het een stuk stiller zijn..
Zoon en schoondochter kwamen ook nog even langs en daar bleef het bij.
Hier had ik een foto willen plaatsen van onze versierde voortuin, blijk ik die helemaal niet gemaakt te hebben....
Schoondochter wilde heel graag een traditionele bruiloft. En zo gebeurde het ook. Het was een prachtige dag. Het weer werkte hier zeker ook aan mee. Allemaal werkten we er aan mee. In een samengesteld gezin liggen hoogtijdagen toch wat gevoeliger. En als je allebei als ouder op de bruiloft bent helemaal. De hele dag was tot in detail goed georganiseerd; de trouwauto (een mooie gepoetste vrachtwagen van het bedrijf waar hij straks gaat rijden), de trouwlocatie in de kerk, die locatie waar het gevierd werd.
Echt mooi. Ze en we kunnen echt terugkijken op een geslaagde dag!
De volgende dag hadden we weer een bruiloft. De inzegening in onze kerk en de aansluitende receptie in de kerk. Manlief was daar als zaaldienst (of koster, net hoe je t noemt) en ik hielp zowel mijn man als de mensen in de keuken voor de koffie met gebak. Dit gezin is nu ook een samengesteld gezin. Ook eentje met 6 pubers. 3 meiden van haar en 3 kinderen van hem.
Zullen zij ook stormen krijgen zoals wij die gehad hebben en soms nog hebben?
's Avonds waren we bekaf. Zondag kon ook nog niet echt een rustdag worden, want de laaste was moest echt weg; maandagmorgen komt de bouwer op de stoep en hebben we zeker 2 weken geen wasmachine. Ook geen douche trouwens. Géén wasmachine en géén douche voor wel 2 weken??!! Dat leverde een hoop gefronsde wenkbrauwen op. Zowel hier in huis als daarbuiten. Ik vind het zelf geen punt. Op een camping heb je ook niet altijd een wasmachine toch? Wie hier komende 2 weken schone onderbroeken wil kan ze zelf even door een sopje slaan. Ik ga dat niet doen heb ik besloten. De jongste is 17, dus iedereen kan dat best even zelf doen.
En geen douche. Dat wordt 2 weken poedelen in de keuken met een washandje, of zelf zien dat je ergens anders kunt douchen. Ik dacht zelf eerst nog dat t ook bij ons in de slaapkamer zou kunnen, maar die kraan blijkt via de badkamer te lopen, dus ook daar geen water in de wastafel.
Het is hier nu al de hele dag een herrie van jewelste. Over 10 minuten moet ik naar mijn werk. Daar zal het een stuk stiller zijn..
Zoon en schoondochter kwamen ook nog even langs en daar bleef het bij.
29 juli 2014
Het geheim van een samengesteld gezin....
Het geheim van een samengesteld gezin - Nederland - TROUW
(klik op de link om het artikel te lezen.)
Ik krijg de nieuwsbrief van de Trouw. Afgelopen zaterdag werd daarin verwezen naar het geheim van een samengesteld gezin. We hebben zelf een samengesteld gezin, dus was ik zeker benieuwd naar het geheim. Een geheim dat wij misschien wel met hen delen?
Eerst maar de overeenkomsten; Ik denk dat wij onszelf ondertussen ook wel ervaringsdeskundigen kunnen noemen. Wij zijn nu 5 1/2 jaar getrouwd en dat vind ik de datum van start van een samengesteld gezin. De relatie bestaat natuurlijk al langer. Van het prille begin dat manlief en ik een relatie hebben zijn de kinderen er bij betrokken. Bewust. Zodat de kinderen mee konden groeien en meekijken in ons proces van relatieontwikkeling. Dat lijkt een risico voor de kinderen, want wat als het misgaat? Maar wij hebben het niet als een risico gezien, wetende dat God ons bij elkaar gebracht heeft en niet zomaar. Dat is gelijk al wel weer een verschil met het echtpaar uit het artikel. Een essentieel verschil. Ik heb God niet kunnen ontdekken in hun verhaal.
Wel denk ik dat het voor ons ook het belang van het kind hoog in het vaandel staat. Maar wel onszelf in God als vaste basis. Het belang van het kind is van de biologische ouder. Daarmee bedoel ik nu dat we als stiefouder ons hebben aan te passen aan de aard en karakter van het kind en niet andersom. Betekent dat manlief in het begin flink overstuur kon raken van het temperamentvolle geknetter van mijn kinderen en ik helemaal van slag door het geslotene van zijn kinderen. Wij als (stief-)ouders zijn nog steeds hierin aan het "oefenen" om ons verder te bekwamen. Natuurlijk proberen we de kinderen hierin wel opvoedkundig zoveel mogelijk bij te schaven.
Verder zijn er vooral verschillen met het stel uit het artikel. Mijn manlief is mijn enige en eerste relatie na mijn huwelijk. Er is ook geen zoektocht geweest naar een nieuwe relatie.
Mijn manlief had zelf al 4 kinderen. De man uit het artikel geen kinderen. Dat is een groot verschil. Hij is wel stiefvader geworden, zij geen stiefmoeder. Van inwonende stiefkinderen. Ik vind het ook een verschil of je stiefmoeder bent van kinderen die bij je wonen of die om t weekend en n enkele vakantie bij je zijn. Als ze bij je wonen heb je als stiefmoeder toch meer te maken met de dagelijkse omgang en opvoeding. Het kan dan niet zo zijn dat je altijd maar wacht tot papa thuiskomt met aanspreken op minder gewenst gedrag, of de complimenten aan papa overlaat.
Wij hebben nooit overwogen of wij nog samen kinderen willen. Het is ons wel eens gevraagd en we hebben het er samen ook wel over gehad, maar nee. Dat was voor ons heel snel duidelijk. Met 6 groten zouden we onze handen al vol hebben om harmonie te bewerkstelligen of te behouden. En dit is niet altijd in onze handen.
Het andere echtpaar schrijft dat als je de valkuilen weet, kun je er omheen. Dat is niet altijd zo. Sommige valkuilen zie je aankomen, maar omdat je met veel mensen te maken hebt, ook buiten je huwelijk en gezin, lukt het vermijden van de valkuilen niet altijd. Wel is het dan belangrijk dat je er samen mee omgaat. Allert blijft op verwijderingsgevaar onderling.
Maar wat is nou het geheim van een samengesteld gezin? In het artikel heb ik HET geheim niet kunnen ontdekken. Misschien staat het er niet in omdat ze dit in hun boek hebben verwerkt? Wil ik hun boek lezen? Maar is er een HET geheim?
Als ze ons dit zouden vragen, welk antwoord zouden wij dan geven? Tja....
Toch God. Hij heeft ons bij elkaar gebracht en wist dat wij een samengesteld gezin konden vormen. We hebben onze karakters en verschillen. Toen wij samenkwamen heeft God ons ook bevestigd dat dit tot zegen zou zijn voor onszelf en voor onze kinderen. Stabiliteit bieden, zou ons werkwoord worden.
Zijn wij gezegend? Ja!
Zijn wij nu een gesláágd samengesteld gezin? Wanneer ben je dat? Na zoveel jaren standvastigheid? Als alle kinderen goed uitgevlogen zijn? In het artikel wordt wel vermeld dat haar zoons inmiddels volwassen zijn, maar zelf komen ze niet aan het woord.
Het eerste kind dat al een week na ons huwelijk bij ons kwam wonen, is vorig jaar gaan samenwonen. Sindsdien hebben we zo goed als niets meer van hem gehoord. Dit doet pijn. Hebben we hem iets verkeerds gedaan? Hoort het bij zijn eigen losmakingsproces? We weten het niet.
Hebben we nu gefaald? Nee, dat denk ik nou ook weer niet. Het is niet zo zwart wit.
Het vierde kind van manlief is twee weken geleden bij ons gekomen. Het beeld dat God ons gegeven heeft bij het begin van onze relatie klopt dus toch; Alle kinderen komen kort of langer bij je wonen en je zult stabiliteit bieden. Wij zelf hadden al niet meer verwacht dat ook het vierde kind zou komen. Hij woonde al jaren min of meer op zichzelf. Hij woont nu ook niet bij ons. Hij logeert hier totdat hij andere woonruimte heeft. Ik begrijp dat hij dit zo ervaart.
Stabiliteit bieden. Dat was het werkwoord dat wij meekregen voor de kinderen. De jongste van de 6 is nu 17 en de oudste 21 jaar. Op die leeftijd wil je toch geen stabiliteit? Daar zet je je tegen af, want dat is saai. En toch zoeken ze het ook weer op. Hoe zullen ze hierop terugkijken als ze zelf ergens midden 30 jaar zijn? Zullen wij dan een antwoord krijgen op de vraag of wij een geslaagd samengesteld gezin zijn?
Wil ik er een boek over schrijven? Later misschien. Nu niet. Maar tegen de tijd dat ons gezin er aan toe is, is het misschien al niet meer "in de mode" om er boeken over te schrijven. Dan is er waarschijnlijk geen markt meer voor.
(klik op de link om het artikel te lezen.)
Ik krijg de nieuwsbrief van de Trouw. Afgelopen zaterdag werd daarin verwezen naar het geheim van een samengesteld gezin. We hebben zelf een samengesteld gezin, dus was ik zeker benieuwd naar het geheim. Een geheim dat wij misschien wel met hen delen?
Eerst maar de overeenkomsten; Ik denk dat wij onszelf ondertussen ook wel ervaringsdeskundigen kunnen noemen. Wij zijn nu 5 1/2 jaar getrouwd en dat vind ik de datum van start van een samengesteld gezin. De relatie bestaat natuurlijk al langer. Van het prille begin dat manlief en ik een relatie hebben zijn de kinderen er bij betrokken. Bewust. Zodat de kinderen mee konden groeien en meekijken in ons proces van relatieontwikkeling. Dat lijkt een risico voor de kinderen, want wat als het misgaat? Maar wij hebben het niet als een risico gezien, wetende dat God ons bij elkaar gebracht heeft en niet zomaar. Dat is gelijk al wel weer een verschil met het echtpaar uit het artikel. Een essentieel verschil. Ik heb God niet kunnen ontdekken in hun verhaal.
Wel denk ik dat het voor ons ook het belang van het kind hoog in het vaandel staat. Maar wel onszelf in God als vaste basis. Het belang van het kind is van de biologische ouder. Daarmee bedoel ik nu dat we als stiefouder ons hebben aan te passen aan de aard en karakter van het kind en niet andersom. Betekent dat manlief in het begin flink overstuur kon raken van het temperamentvolle geknetter van mijn kinderen en ik helemaal van slag door het geslotene van zijn kinderen. Wij als (stief-)ouders zijn nog steeds hierin aan het "oefenen" om ons verder te bekwamen. Natuurlijk proberen we de kinderen hierin wel opvoedkundig zoveel mogelijk bij te schaven.
Verder zijn er vooral verschillen met het stel uit het artikel. Mijn manlief is mijn enige en eerste relatie na mijn huwelijk. Er is ook geen zoektocht geweest naar een nieuwe relatie.
Mijn manlief had zelf al 4 kinderen. De man uit het artikel geen kinderen. Dat is een groot verschil. Hij is wel stiefvader geworden, zij geen stiefmoeder. Van inwonende stiefkinderen. Ik vind het ook een verschil of je stiefmoeder bent van kinderen die bij je wonen of die om t weekend en n enkele vakantie bij je zijn. Als ze bij je wonen heb je als stiefmoeder toch meer te maken met de dagelijkse omgang en opvoeding. Het kan dan niet zo zijn dat je altijd maar wacht tot papa thuiskomt met aanspreken op minder gewenst gedrag, of de complimenten aan papa overlaat.
Wij hebben nooit overwogen of wij nog samen kinderen willen. Het is ons wel eens gevraagd en we hebben het er samen ook wel over gehad, maar nee. Dat was voor ons heel snel duidelijk. Met 6 groten zouden we onze handen al vol hebben om harmonie te bewerkstelligen of te behouden. En dit is niet altijd in onze handen.
Het andere echtpaar schrijft dat als je de valkuilen weet, kun je er omheen. Dat is niet altijd zo. Sommige valkuilen zie je aankomen, maar omdat je met veel mensen te maken hebt, ook buiten je huwelijk en gezin, lukt het vermijden van de valkuilen niet altijd. Wel is het dan belangrijk dat je er samen mee omgaat. Allert blijft op verwijderingsgevaar onderling.
Maar wat is nou het geheim van een samengesteld gezin? In het artikel heb ik HET geheim niet kunnen ontdekken. Misschien staat het er niet in omdat ze dit in hun boek hebben verwerkt? Wil ik hun boek lezen? Maar is er een HET geheim?
Als ze ons dit zouden vragen, welk antwoord zouden wij dan geven? Tja....
Toch God. Hij heeft ons bij elkaar gebracht en wist dat wij een samengesteld gezin konden vormen. We hebben onze karakters en verschillen. Toen wij samenkwamen heeft God ons ook bevestigd dat dit tot zegen zou zijn voor onszelf en voor onze kinderen. Stabiliteit bieden, zou ons werkwoord worden.
Zijn wij gezegend? Ja!
Zijn wij nu een gesláágd samengesteld gezin? Wanneer ben je dat? Na zoveel jaren standvastigheid? Als alle kinderen goed uitgevlogen zijn? In het artikel wordt wel vermeld dat haar zoons inmiddels volwassen zijn, maar zelf komen ze niet aan het woord.
Het eerste kind dat al een week na ons huwelijk bij ons kwam wonen, is vorig jaar gaan samenwonen. Sindsdien hebben we zo goed als niets meer van hem gehoord. Dit doet pijn. Hebben we hem iets verkeerds gedaan? Hoort het bij zijn eigen losmakingsproces? We weten het niet.
Hebben we nu gefaald? Nee, dat denk ik nou ook weer niet. Het is niet zo zwart wit.
Het vierde kind van manlief is twee weken geleden bij ons gekomen. Het beeld dat God ons gegeven heeft bij het begin van onze relatie klopt dus toch; Alle kinderen komen kort of langer bij je wonen en je zult stabiliteit bieden. Wij zelf hadden al niet meer verwacht dat ook het vierde kind zou komen. Hij woonde al jaren min of meer op zichzelf. Hij woont nu ook niet bij ons. Hij logeert hier totdat hij andere woonruimte heeft. Ik begrijp dat hij dit zo ervaart.
Stabiliteit bieden. Dat was het werkwoord dat wij meekregen voor de kinderen. De jongste van de 6 is nu 17 en de oudste 21 jaar. Op die leeftijd wil je toch geen stabiliteit? Daar zet je je tegen af, want dat is saai. En toch zoeken ze het ook weer op. Hoe zullen ze hierop terugkijken als ze zelf ergens midden 30 jaar zijn? Zullen wij dan een antwoord krijgen op de vraag of wij een geslaagd samengesteld gezin zijn?
Wil ik er een boek over schrijven? Later misschien. Nu niet. Maar tegen de tijd dat ons gezin er aan toe is, is het misschien al niet meer "in de mode" om er boeken over te schrijven. Dan is er waarschijnlijk geen markt meer voor.
09 juli 2014
Het wordt tijd om de accu bij te laden.
Het wordt tijd om mijn accu op te laden. Dat lukt niet zo best. Ik ga wel op tijd naar bed, maar regelmatig word ik ergens halverwege de nacht wakker en dan ben ik "de slaap kwijt".
Op dit moment werk ik ook wat meer doordat collega's op vakantie zijn. Hierdoor doe ik nu wat dingen die me wat minder vertrouwd afgaan. (Vanmiddag zangmiddag met een zaal vol bewoners.) Dat kost wat meer energie. Maar naast dat ik wat meer uren werk, werk ik ook erg versnipperd; veel korte stukjes. Neem vorige en deze week samen; Dan werk ik 10 van de 14 dagen. Heel erg versnipperd en op heel verschillende tijden. Korte en lange dagen.
Daarnaast is het hier in huis ook wat drukker; een logee gehad en een andere logee in aankomst, dochter komt thuis uit Italie, 3 dagdelen model gezeten bij de kappersopleiding, afsluiting van activiteiten, voorbereiding van mijn 50e verjaardag, ga zo maar even door.
In dit zinnetje heb ik even alle dingen op één hoop gegooid, dus ook alle leuke en hele leuke dingen. Al die dingen verwachten wel iets van je.
Nog even doorzetten en vanaf de 11e hebben manlief en ik vakantie. We gaan niet op vakantie. We hoeven even niks.
Vrijdag de 11e vieren we s'avonds mijn 50e verjaardag. Daarvoor moeten we nog wel het huis en tuin "verbouwen", boodschappen doen......
Zaterdag komt het vierde kind van manlief bij ons wonen. Dat moet ik misschien even toelichten? Wij zijn een samengesteld gezin. Ik heb 2 kinderen die altijd bij mij gewoond hebben. Manlief heeft er 4, die na zijn scheiding bij de moeder hebben gewoond. Al voor ons trouwen (oktober 2008) heeft God ons laten weten dat alle kinderen bij ons zouden komen wonen. De eerste stond een week na onze trouwdag bij ons op de stoep. Inmiddels zijn er ook weer kinderen uitgevlogen en gaan samenwonen. Zaterdag komt het vierde kind. Eigenlijk is hij geen kind meer, hij is 20, en heeft al een tijd op zichzelf gewoond. Hij wil dan ook wel zo snel mogelijk wel weer op zoek naar eigen woonruimte en weer een baan. Dat hij bij ons komt is even een overbrugging.
Zondagmiddag vieren we een dubbele verjaardag in ons team. Een collega wordt 60 en ik 50. Een andere collega heeft een prachtige tuin met tuinhuis, dus daar houden we een teamontmoetingsmiddag.
Maandag is mijn eigenlijke verjaardag en komen er ook mensen die vrijdagavond niet konden komen.
Daarna wordt het echt tijd voor bijtanken!
Op dit moment werk ik ook wat meer doordat collega's op vakantie zijn. Hierdoor doe ik nu wat dingen die me wat minder vertrouwd afgaan. (Vanmiddag zangmiddag met een zaal vol bewoners.) Dat kost wat meer energie. Maar naast dat ik wat meer uren werk, werk ik ook erg versnipperd; veel korte stukjes. Neem vorige en deze week samen; Dan werk ik 10 van de 14 dagen. Heel erg versnipperd en op heel verschillende tijden. Korte en lange dagen.
Daarnaast is het hier in huis ook wat drukker; een logee gehad en een andere logee in aankomst, dochter komt thuis uit Italie, 3 dagdelen model gezeten bij de kappersopleiding, afsluiting van activiteiten, voorbereiding van mijn 50e verjaardag, ga zo maar even door.
In dit zinnetje heb ik even alle dingen op één hoop gegooid, dus ook alle leuke en hele leuke dingen. Al die dingen verwachten wel iets van je.
Nog even doorzetten en vanaf de 11e hebben manlief en ik vakantie. We gaan niet op vakantie. We hoeven even niks.
Vrijdag de 11e vieren we s'avonds mijn 50e verjaardag. Daarvoor moeten we nog wel het huis en tuin "verbouwen", boodschappen doen......
Zaterdag komt het vierde kind van manlief bij ons wonen. Dat moet ik misschien even toelichten? Wij zijn een samengesteld gezin. Ik heb 2 kinderen die altijd bij mij gewoond hebben. Manlief heeft er 4, die na zijn scheiding bij de moeder hebben gewoond. Al voor ons trouwen (oktober 2008) heeft God ons laten weten dat alle kinderen bij ons zouden komen wonen. De eerste stond een week na onze trouwdag bij ons op de stoep. Inmiddels zijn er ook weer kinderen uitgevlogen en gaan samenwonen. Zaterdag komt het vierde kind. Eigenlijk is hij geen kind meer, hij is 20, en heeft al een tijd op zichzelf gewoond. Hij wil dan ook wel zo snel mogelijk wel weer op zoek naar eigen woonruimte en weer een baan. Dat hij bij ons komt is even een overbrugging.
Zondagmiddag vieren we een dubbele verjaardag in ons team. Een collega wordt 60 en ik 50. Een andere collega heeft een prachtige tuin met tuinhuis, dus daar houden we een teamontmoetingsmiddag.
Maandag is mijn eigenlijke verjaardag en komen er ook mensen die vrijdagavond niet konden komen.
Daarna wordt het echt tijd voor bijtanken!
26 juni 2014
Juni al weer bijna afgelopen.
Wat gaat het allemaal snel deze maand. Amper tijd om te schrijven wat er allemaal gebeurt in huize dubbelop.
De maand is al bijna voorbij en ik heb niets kunnen schrijven over de geslaagde in huis. Een dochter is geslaagd voor het VMBO, en gaat verder met Junior kapper, niveau 2. Gisteravond hadden we haar diplomauitreiking. Er werd gerekend op 3 familieleden per geslaagde. Wij waren "in overtreding" met 4 familieleden; Wij tweeën en moeder met vriend. Na afloop hebben we bij het locale strandje nog even een bak koffie gedronken met zijn vijven. Er waren meer mensen "in overtreding" , Er waren hele gezinnen afgekomen op de diplomauitreiking van zoon of dochter. Dus veel ruimtegebrek.
Voor haar vervolgopleiding is ze al wel begonnen en heb ik ondertussen 3 dagdelen model gezeten.
Ik heb nog niets geschreven over schoonvader die weer onverwachts in het ziekenhuis is opgenomen en we schoonmoeder al weer bijna een week te logeren hebben. Schoonvader's hart heeft vrijdagavond een beste opdoffer gekregen en moet eerst weer zoveel mogelijk op orde zijn. Dat geeft toch wat extra heen en weer fietsen naar het ziekenhuis. Schoonmoeder heeft thuis een electrische fiets en hier moet ze op n gewone fiets, maar t lukt. Ook heeft ze thuis geen trappen en hier moet ze er 2 op om bij haar bed te komen. Maar het gaat goed. Ook schoonvader knapt op en naar het er nu uitziet, mag hij vrijdag naar huis.
Ik heb nog niets verteld over dochter die gisteravond weer in Nederland is aangekomen, na haar half jaar Rome. Haar vriend heeft haar afgehaald van Schiphol en ze zijn nu ook nog in Amstelveen. Zondagmiddag komt ze echt even naar huis. Even. Gisteravond half elf heb ik haar al wel even kunnen spreken. Ze klonk moe, dus heb ik het maar kort gehouden. Bovendien willen ze lekker eventjes met zijn tweetjes zijn na zo'n lange tijd, denk ik zo.
Ondertussen gaat mijn werk en het huishouden gewoon door, dus druk gehad.
Dinsdagmorgen en woensdagmorgen stond ik ingeroosterd om te werken, maar door een foutje in de communicatie kwam ik voor niks op mijn werk. Wel balen. Balen dat ik voor niks kwam en balen dat dit me toch weer 6 uur minder oplevert. 2 x 3 uurtjes die ik toch liever op de ochtenden werk. Nu vervallen ze zomaar. Aan de andere kant biedt het ook wel weer even rust, nu schoonmoeder hier ook is.
Vanmiddag werk ik wel vanaf 2 uur. Schoonmoeder moet dan in haar eentje naar het ziekenhuis op de fiets. Wil ze ook zo. Vanavond eten we kant en klare pizza's die ik zo nog even moet halen. Ze zegt die al heel lang of nog nooit gegeten te hebben. Ben benieuwd of het haar zal smaken.
Op het werk zijn we bezig met borduren van placemats. Leuk om te zien dat dit iedereen zo goed afgaat. Ik zal er binnenkort wel wat foto's van laten zien.
De maand is al bijna voorbij en ik heb niets kunnen schrijven over de geslaagde in huis. Een dochter is geslaagd voor het VMBO, en gaat verder met Junior kapper, niveau 2. Gisteravond hadden we haar diplomauitreiking. Er werd gerekend op 3 familieleden per geslaagde. Wij waren "in overtreding" met 4 familieleden; Wij tweeën en moeder met vriend. Na afloop hebben we bij het locale strandje nog even een bak koffie gedronken met zijn vijven. Er waren meer mensen "in overtreding" , Er waren hele gezinnen afgekomen op de diplomauitreiking van zoon of dochter. Dus veel ruimtegebrek.
Voor haar vervolgopleiding is ze al wel begonnen en heb ik ondertussen 3 dagdelen model gezeten.
Ik heb nog niets geschreven over schoonvader die weer onverwachts in het ziekenhuis is opgenomen en we schoonmoeder al weer bijna een week te logeren hebben. Schoonvader's hart heeft vrijdagavond een beste opdoffer gekregen en moet eerst weer zoveel mogelijk op orde zijn. Dat geeft toch wat extra heen en weer fietsen naar het ziekenhuis. Schoonmoeder heeft thuis een electrische fiets en hier moet ze op n gewone fiets, maar t lukt. Ook heeft ze thuis geen trappen en hier moet ze er 2 op om bij haar bed te komen. Maar het gaat goed. Ook schoonvader knapt op en naar het er nu uitziet, mag hij vrijdag naar huis.
Ik heb nog niets verteld over dochter die gisteravond weer in Nederland is aangekomen, na haar half jaar Rome. Haar vriend heeft haar afgehaald van Schiphol en ze zijn nu ook nog in Amstelveen. Zondagmiddag komt ze echt even naar huis. Even. Gisteravond half elf heb ik haar al wel even kunnen spreken. Ze klonk moe, dus heb ik het maar kort gehouden. Bovendien willen ze lekker eventjes met zijn tweetjes zijn na zo'n lange tijd, denk ik zo.
Ondertussen gaat mijn werk en het huishouden gewoon door, dus druk gehad.
Dinsdagmorgen en woensdagmorgen stond ik ingeroosterd om te werken, maar door een foutje in de communicatie kwam ik voor niks op mijn werk. Wel balen. Balen dat ik voor niks kwam en balen dat dit me toch weer 6 uur minder oplevert. 2 x 3 uurtjes die ik toch liever op de ochtenden werk. Nu vervallen ze zomaar. Aan de andere kant biedt het ook wel weer even rust, nu schoonmoeder hier ook is.
Vanmiddag werk ik wel vanaf 2 uur. Schoonmoeder moet dan in haar eentje naar het ziekenhuis op de fiets. Wil ze ook zo. Vanavond eten we kant en klare pizza's die ik zo nog even moet halen. Ze zegt die al heel lang of nog nooit gegeten te hebben. Ben benieuwd of het haar zal smaken.
Op het werk zijn we bezig met borduren van placemats. Leuk om te zien dat dit iedereen zo goed afgaat. Ik zal er binnenkort wel wat foto's van laten zien.
08 mei 2014
Inflatie en leenstelsel.
Twee financiele berichten op tv. De eerste is dat de inflatie gestegen is. Het leven is hierdoor duurder geworden, begrijp ik. Twee zinnen verderop hoor ik dat de inflatie o.a. gestegen is doordat de Pasen laat in het jaar viel en de paasvakanties hierdoor duurder zijn geworden. Hierdoor is de inflatie gestegen. Maar ik héb helemaal geen vakantie kosten gemaakt rond de Pasen.
Het inflatiecijfer is een gemene deler van alle kosten. Maar zeker als ik dit soort berichten hoor en beter luister naar de details hiervan, besef ik dat ik dus niks kan met deze berichten. Hoe vallen die inflatiecijfers uit voor mijn portemonee? Dat is dus steeds weer anders. Gestegen benzinekosten treft iedereen, zelfs als je geen auto hebt. Dan worden immers de transport en vrachtkosten van elk product hoger. Maar gestegen vakantiekosten rond Pasen? Daar heb ik niks mee van doen.
Inflatie zou hierdoor gestegen zijn van 0,8 % naar 1,2 %. Van die cijfertjes op tv, die wel de stemming in het land kunnen beïnvloeden, maar vaak helemaal geen directe invloed hoeven te hebben op jouw portemonee. Dat is ook zo met de koopkrachtcijfers die rond de jaarwisseling, zomer en prinsjesdag in alle media staan. Als je er een beetje interesse in hebt zoek je dan het gezinsplaatje er bij wat bij jou past (bejaard, alleen, gezin, alleenstaande ouder, noem maar op) en bekijkt dan wat je er volgens hen op voor of achteruit gaat. Maar vaak is het gezinsplaatje het enige wat met jouw plaatje overeenkomt. Want er zijn zo veel verschillen; regio, leeftijd, huur of koophuis, oudere of jongere kinderen, wel of geen werk, wel of geen auto, of misschien wel 2 auto's. Dan heb ik het nog niet eens over de verschillen in leefstijl.
Inflatiecijfers, blijkbaar alleen echt interessant voor de grote economie?
Het andere financiele bericht is dat er vandaag weer gesproken wordt over het invoeren van het leenstelsel. Een nieuw systeem voor de studiefinanciering. Als alles doorgaat wordt deze volgend schooljaar ingevoerd voor de studenten die aan hun Master beginnen. Ook mijn dochter dus. Als het doorgaat...
Maar wat gaat dit concreet voor haar betekenen? Hoeveel krijgt ze nu en hoeveel krijgt ze straks? Wij zijn geen rijke ouders, dus kan het 2 kanten op werken. Is het leenstelsel voor haar misschien weer gunstiger of toch ongunstig? De stemming in de media is dat het voor iedereen duurder, ofwel onbetaalbaar wordt voor veel studenten. Maar is dat ook echt zo?
Op de achtergrond heb ik de tv aan en hoor dat het leenstelsel pas in 2015 in zou gaan. Dan hoort dochter er al klaar mee te zijn. Dus voor haar geen onzekerheid!
Naar verwachting gaat zoon in september 2016 studeren. Lijkt nog heel ver weg. Hij wordt in februari 2015 18 jaar. Dan verandert er wel weer veel voor hem. En voor ons, dan hebben we 2 jongeren in huis die elk binnen een half jaar 18 zijn geworden. Dat heeft grote financiele gevolgen. Voor hen en ons. We zijn ons er al wel in aan het orienteren; Wat gaat er allemaal veranderen?
De een zit op zijn 18e op het MBO, de ander nog een tijd op het VWO. Dat geeft ook financiele verschillen. Welke dat precies zijn weet ik nog niet. Moet ik nog uitzoeken. Dat kan niet tot op de euro, want we weten het inkomen van haar moeder niet, dus heeft proefberekeningen maken geen enkele zin. We kunnen geen proefberekening maken hoeveel studiebijlage zij kan krijgen. Ze weet dus niet hoeveel ze straks zal krijgen. Dochter is de eerste die 18 wordt, in september. Zoon volgt een half jaar later, in februari. Voor hem zijn geen proefberekeningen te maken omdat hij dan nog op het VWO zit. En ook van zijn pa weet ik geen inkomen.
Dat de zorgkosten veranderen, kindertoeslag en kinderbijslag wegvallen, dat is al wel bekend.
Hoe zit dat met meerderjarige kinderen op het VWO? Heeft iemand er al wat ervaring mee? Laat t me (en andere meelezers) weten. Kunnen we er min of meer op inspelen. Ik zou t fijn vinden als jet laat weten.
Groet, Hannie
Het inflatiecijfer is een gemene deler van alle kosten. Maar zeker als ik dit soort berichten hoor en beter luister naar de details hiervan, besef ik dat ik dus niks kan met deze berichten. Hoe vallen die inflatiecijfers uit voor mijn portemonee? Dat is dus steeds weer anders. Gestegen benzinekosten treft iedereen, zelfs als je geen auto hebt. Dan worden immers de transport en vrachtkosten van elk product hoger. Maar gestegen vakantiekosten rond Pasen? Daar heb ik niks mee van doen.
Inflatie zou hierdoor gestegen zijn van 0,8 % naar 1,2 %. Van die cijfertjes op tv, die wel de stemming in het land kunnen beïnvloeden, maar vaak helemaal geen directe invloed hoeven te hebben op jouw portemonee. Dat is ook zo met de koopkrachtcijfers die rond de jaarwisseling, zomer en prinsjesdag in alle media staan. Als je er een beetje interesse in hebt zoek je dan het gezinsplaatje er bij wat bij jou past (bejaard, alleen, gezin, alleenstaande ouder, noem maar op) en bekijkt dan wat je er volgens hen op voor of achteruit gaat. Maar vaak is het gezinsplaatje het enige wat met jouw plaatje overeenkomt. Want er zijn zo veel verschillen; regio, leeftijd, huur of koophuis, oudere of jongere kinderen, wel of geen werk, wel of geen auto, of misschien wel 2 auto's. Dan heb ik het nog niet eens over de verschillen in leefstijl.
Inflatiecijfers, blijkbaar alleen echt interessant voor de grote economie?
Het andere financiele bericht is dat er vandaag weer gesproken wordt over het invoeren van het leenstelsel. Een nieuw systeem voor de studiefinanciering. Als alles doorgaat wordt deze volgend schooljaar ingevoerd voor de studenten die aan hun Master beginnen. Ook mijn dochter dus. Als het doorgaat...
Maar wat gaat dit concreet voor haar betekenen? Hoeveel krijgt ze nu en hoeveel krijgt ze straks? Wij zijn geen rijke ouders, dus kan het 2 kanten op werken. Is het leenstelsel voor haar misschien weer gunstiger of toch ongunstig? De stemming in de media is dat het voor iedereen duurder, ofwel onbetaalbaar wordt voor veel studenten. Maar is dat ook echt zo?
Op de achtergrond heb ik de tv aan en hoor dat het leenstelsel pas in 2015 in zou gaan. Dan hoort dochter er al klaar mee te zijn. Dus voor haar geen onzekerheid!
Naar verwachting gaat zoon in september 2016 studeren. Lijkt nog heel ver weg. Hij wordt in februari 2015 18 jaar. Dan verandert er wel weer veel voor hem. En voor ons, dan hebben we 2 jongeren in huis die elk binnen een half jaar 18 zijn geworden. Dat heeft grote financiele gevolgen. Voor hen en ons. We zijn ons er al wel in aan het orienteren; Wat gaat er allemaal veranderen?
De een zit op zijn 18e op het MBO, de ander nog een tijd op het VWO. Dat geeft ook financiele verschillen. Welke dat precies zijn weet ik nog niet. Moet ik nog uitzoeken. Dat kan niet tot op de euro, want we weten het inkomen van haar moeder niet, dus heeft proefberekeningen maken geen enkele zin. We kunnen geen proefberekening maken hoeveel studiebijlage zij kan krijgen. Ze weet dus niet hoeveel ze straks zal krijgen. Dochter is de eerste die 18 wordt, in september. Zoon volgt een half jaar later, in februari. Voor hem zijn geen proefberekeningen te maken omdat hij dan nog op het VWO zit. En ook van zijn pa weet ik geen inkomen.
Dat de zorgkosten veranderen, kindertoeslag en kinderbijslag wegvallen, dat is al wel bekend.
Hoe zit dat met meerderjarige kinderen op het VWO? Heeft iemand er al wat ervaring mee? Laat t me (en andere meelezers) weten. Kunnen we er min of meer op inspelen. Ik zou t fijn vinden als jet laat weten.
Groet, Hannie
07 april 2014
Samengesteld gezin
In Libelle 10 van dit jaar las ik een reportage van een ander samengesteld gezin. Het gezin lijkt wel wat op ons gezin. Hij heeft 4 kinderen, zij 3. Zij hebben 2 kinderen van 12 en 2 van 18. De leeftijden van hun andere kinderen zullen er ergens omheen hangen. Het leuke is dat dit gezin zo ongeveer om de hoek bij ons woont. Zij wonen in een verbouwde kerk, heet van oudsher "de zevende hemel". Dat is bij ons in de binnenstad. Hun financiele plaatje ziet er wel heel anders uit dan het onze, als je hun huis zo ziet.
Het is leuk om dingen te herkennen in hun verhalen. Het fenomeen samengesteld gezin krijgt ineens veel meer aandacht in de media. Er is dus meer over te lezen, maar in de meeste dingen moet je toch zelf je weg vinden. En dat is maar goed ook, want elk samengesteld gezin heeft zijn eigen verhaal. Zijn eigen geschiedenis.
Het is wel goed om bedacht te zijn op valkuilen die je als samengesteld gezin tegen zult komen. Het lezen over al die valkuilen ontmoedigt soms wel. Maar sommige valkuilen komen echt in elk samengesteld gezin voor.
Manlief en ik zijn sinds 19 mei 2007 samen. Dat was de dag waarop het klikte. Heel snel hebben we het de kinderen verteld. Dat hebben we bewust gedaan. Voor ons was het toen nog pril en ook dat hebben we de kinderen verteld. Zo konden ze met ons meegroeien in onze relatieontwikkeling. Hij heeft 4 kinderen, ik heb er 2. De kinderen zijn heel verschillend, maar konden het goed met elkaar vinden. We hebben echt ervaren dat God ons bij elkaar heeft gebracht en er straks samen voor elkaar en de kinderen zullen zijn.
In oktober 2008 zijn we getrouwd. Mijn huis was net iets groter, dus kwam manlief bij mij wonen. Mijn 2 kinderen, toen 11 en 15 jaar, woonden bij mij. Een week later kwam de oudste zoon van manlief bij ons wonen. Hij was toen net 18. Een flinke tijd later de tweede zoon van manlief. Dit was ook praktischer voor het werk van deze zoon. Begin 2011 kochten we het huis waar we nu wonen, een flink stuk groter.
Beide zoons wonen nu niet meer bij ons. Ze zijn gaan samenwonen. Dochter van manlief woont inmiddels al bijna 2 jaar bij ons.
Wat hebben we een stormen gehad.
Het is heel belangrijk om te beseffen dat een samengesteld gezin geen gewoon gezin is. Er komen 2 heel verschillende gezinsculturen bij elkaar. Als dit dan ook nog eens pubers zijn......... Die verschillende cilturen uiten zich in het wel of niet praten met elkaar, de manier waarop je je verjaardag viert, sinterklaas, hoe je je brood eet, hoe je met het huishouden omgaat.... Een huishouden dat binnen 5 jaar van 3 naar 5 personen gaat, naar 6 en weer terug naar 4. Hoezo de wet van de groepsdynamica?
Er is ook altijd nog de rol en de houding van onze ex. De andere ouder van het kind. Hoe belangrijk die houding is merken we nog regelmatig.
We merkten al heel snel dat we een heel verschillende manier hadden van communiceren met elkaar. We moesten echt leren met en van elkaar. En echt kiezen de ander ondanks de moeite die je soms hebt met die andere manier van communiceren, te respecteren. Erkennen dat die ander of de anderen het anders gewend waren.
Zo was mijn dochter erg stil en af en toe flink chagerijnig voor de toets- examenweken. Dat wist ik gewoon en liet ik maar even zo. Het zou wel weer overgaan. Manlief had toen grote moeite met haar humeur. Nu is een andere dochter erg stil. Zit ook voor de toets en examenweken. Toch betrap ik me er op me wel eens af te vragen of er iets niet lekker zit. Is er iets mis? Je bent anders bij andere kinderen.
Zaterdag was er een zoon van manlief de hele dag. Hij komt hier niet zo vaak. Woont in Belgie. Het was goed dat ik juist die hele dag moest werken. Zo konden pa en zoon de hele dag samen optrekken. Echt met zijn tweeën. Ook dat moet je als samengesteld gezin erkennen. De kinderen willen soms pa of ma (even) alleen, zonder de stiefouder erbij. Je kunt daar pijn van hebben en je afgewezen gaan voelen, maar beter is het gewoon te accepteren.Te relativeren.
We hebben het ook durven uitspreken naar elkaar dat je het gedrag van "jouw" kind soms niet uit konden staan. We hebben geleerd dat je daarmee de ander of het kind van de ander niet afwijst. Dat het geen aanval is op.
Wat is het dan prachtig om in de loop der jaren te ervaren hoe we dan in de loop der tijd toch dichter naar elkaar zijn gaan groeien. Er een band ontstaat. Nieuwe gebruiken en gewoontes ontstaan. Nieuwe gezamelijke herinneringen gemaakt. Weet je nog dat.....?
31 maart 2014
Beeld bijstellen. Vermogen?
Even een beeld bijstellen.
Ik krijg wat onverwachte reacties op mijn vorige blog over de belastingaangifte.
Ik noemde een bedrag van 1000,- in mijn blog van iemand waarvan ik de aangifte invulde. Dat is hun hele saldo, spaargeld en alles. Dus zeker geen vermogen. Wij hebben iets meer spaargeld, maar hebben daar ook maar vier cijfers voor nodig. Zodra wij een vijfde cijfer nodig hebben om ons spaargeld op te schrijven gaat er wat van naar aflossing.( Voor de duidelijkheid; Een vijfde cijfer heb je nodig als je 10000,- euro hebt.) Dus hebben we geen vermogen. Vermogen heb je voor de belasting als echtpaar als jij, je man en minderjarige kinderen samen een bedrag hebben van € 42278,- hebben. Bij lange na niet!
Misschien komt het beeld voort uit een ...wat is het positive tegenwoord voor vooroordeel?...verwachtingspatroon?
Wij zijn rond vijftigers met een koophuis, dus zullen die wel vermogen hebben opgebouwd? Gaan waarschijnlijk een paar keer per jaar een weekendje weg?
Het werkelijke beeld;
Wij zijn rond vijftigers, manlief is 52 en ik 49, dus dat klopt. We hebben een koophuis, maar dat is pas 3 jaar geleden gekocht. Op 4 februari 2011 kregen wij de sleutel. We hebben beiden een scheiding achter de rug, wat financieel een dure grap is. Man heeft een baan als vrachtwagenchauffeur. Niet bij een transportbedrijf, dus werkt hij een redelijk normale werkweek qua uren. Ik heb een parttime baan van ongeveer 25 %.
Twee kinderen wonen nu nog bij ons. Dat zijn er meer geweest. Voor een kind ontvangen wij allimentatie, voor het andere kind niet. Een derde kind dat studeert verzorgen wij financieel nog voor een deel. Elk dubbeltje wordt hier echt nog wel eens omgedraaid voor het uitgegeven wordt.
En toch zijn wij rijk! Volgens de wet dus niet vermogend...maar wat zijn wij rijk! We worden elke dag opnieuw gezegend door een goede God. Dat merken we elke dag opnieuw. Daarnaast houden man en ik van elkaar en is er vrede en liefde in huis. Ook al zijn wij een samengesteld gezin met jong-volwassenen, waar het echt niet allemaal rozengeur is. We zijn allemaal gezond, hebben een goed stel hersens. We wonen in een mooie groene wijk.
De appelboom loopt weer uit in mijn tuintje en de vogels komen hier ook graag. Manlief en ik hebben een baan waarin we onze voldoening kunnen vinden. De wijk waarin we wonen is niet alleen mooi groen en bosrijk, maar we voelen er ons ook veilig. Gas, licht en water doet het altijd.
Och, ik kan wel een uurtje doorgaan met al onze zegeningen, rijkdommen, op te schrijven.
Doet me denken aan het kinderliedje; Tel je zegeningen een voor een, tel ze allen en vergeet er geen....
Ik ga maar eens genieten van enkele zegeningen en ga de hond uitlaten, hier in de wijk. Ik loop de steeg uit en sta in een stukje bos. Loop achter het korfbalveld langs, onder de snelweg langs en via een ander bospaadje terug. Lijkt het toch of ik een hele boswandeling gemaakt heb. Zo voelt het dan ook.
Jouw zegeningen al eens geteld?
Tot gauw,
Ik krijg wat onverwachte reacties op mijn vorige blog over de belastingaangifte.
Ik noemde een bedrag van 1000,- in mijn blog van iemand waarvan ik de aangifte invulde. Dat is hun hele saldo, spaargeld en alles. Dus zeker geen vermogen. Wij hebben iets meer spaargeld, maar hebben daar ook maar vier cijfers voor nodig. Zodra wij een vijfde cijfer nodig hebben om ons spaargeld op te schrijven gaat er wat van naar aflossing.( Voor de duidelijkheid; Een vijfde cijfer heb je nodig als je 10000,- euro hebt.) Dus hebben we geen vermogen. Vermogen heb je voor de belasting als echtpaar als jij, je man en minderjarige kinderen samen een bedrag hebben van € 42278,- hebben. Bij lange na niet!
Misschien komt het beeld voort uit een ...wat is het positive tegenwoord voor vooroordeel?...verwachtingspatroon?
Wij zijn rond vijftigers met een koophuis, dus zullen die wel vermogen hebben opgebouwd? Gaan waarschijnlijk een paar keer per jaar een weekendje weg?
Het werkelijke beeld;
Wij zijn rond vijftigers, manlief is 52 en ik 49, dus dat klopt. We hebben een koophuis, maar dat is pas 3 jaar geleden gekocht. Op 4 februari 2011 kregen wij de sleutel. We hebben beiden een scheiding achter de rug, wat financieel een dure grap is. Man heeft een baan als vrachtwagenchauffeur. Niet bij een transportbedrijf, dus werkt hij een redelijk normale werkweek qua uren. Ik heb een parttime baan van ongeveer 25 %.
Twee kinderen wonen nu nog bij ons. Dat zijn er meer geweest. Voor een kind ontvangen wij allimentatie, voor het andere kind niet. Een derde kind dat studeert verzorgen wij financieel nog voor een deel. Elk dubbeltje wordt hier echt nog wel eens omgedraaid voor het uitgegeven wordt.
En toch zijn wij rijk! Volgens de wet dus niet vermogend...maar wat zijn wij rijk! We worden elke dag opnieuw gezegend door een goede God. Dat merken we elke dag opnieuw. Daarnaast houden man en ik van elkaar en is er vrede en liefde in huis. Ook al zijn wij een samengesteld gezin met jong-volwassenen, waar het echt niet allemaal rozengeur is. We zijn allemaal gezond, hebben een goed stel hersens. We wonen in een mooie groene wijk.
De appelboom loopt weer uit in mijn tuintje en de vogels komen hier ook graag. Manlief en ik hebben een baan waarin we onze voldoening kunnen vinden. De wijk waarin we wonen is niet alleen mooi groen en bosrijk, maar we voelen er ons ook veilig. Gas, licht en water doet het altijd.
Och, ik kan wel een uurtje doorgaan met al onze zegeningen, rijkdommen, op te schrijven.
Doet me denken aan het kinderliedje; Tel je zegeningen een voor een, tel ze allen en vergeet er geen....
Ik ga maar eens genieten van enkele zegeningen en ga de hond uitlaten, hier in de wijk. Ik loop de steeg uit en sta in een stukje bos. Loop achter het korfbalveld langs, onder de snelweg langs en via een ander bospaadje terug. Lijkt het toch of ik een hele boswandeling gemaakt heb. Zo voelt het dan ook.
Jouw zegeningen al eens geteld?
Tot gauw,
10 februari 2014
Mijmermomenten en toekomstverwachting
In het weekend had ik zo'n mijmermoment...
Met manlief begon ik erover hoe het zou zijn als wij rond ons 20e samen waren begonnen...Wij zijn veel later samen begonnen. Wij zijn nu 5 1/2 jaar getrouwd.
Er kwam niet echt een beeld naar boven hoe het zou kunnen zijn. Is ook beter van niet. Het bleef dan ook bij kort speculeren hoe het zou kunnen zijn. Een heel rooskleurig plaatje in ons beeld gezien vanuit hoe wij nu zijn.
Wel werd het al mijmerend heel snel onze hoop en verwachting naar de toekomst gericht. We zijn samen pas laat begonnen. Onze jongste kinderen zijn nu 17. Manlief is 52 en ik wordt deze zomer 50. Wij gaan nu zo langzamerhand een levensfase in waarbij de eerste (eerste?) rimpels op gaan treden, de eerste lichamelijke klachtjes zich beginnen te melden. Grijs was manlief al toen ik hem leerde kennen. Dat wordt alleen maar meer. Ik vind het juist wel vreemd hem te zien op oude foto's met een donkere bos krullen. Natuurlijk ben ik ook al aan het grijzen, maar ik kleur het nog, dus valt t wat minder op.
Ik werk in de ouderenzorg en zie ook regelmatig oudere echtparen. Ik zie hoe verschillend ze met elkaar omgaan.
Nu zie ik in mijn gedachten een ouder echtpaar, heel lief en zorgzaam voor elkaar. De wederzijdse liefde straalt er nog van af. Dat is zo mooi om te zien. Helaas wonen ze niet zomaar bij ons. De man heeft dagelijks verdriet. Dagelijks moet hij een beetje meer afscheid nemen van zijn vrouw. Soms komt er weer een beetje terug, maar vaker ook niet. Ook zonder woorden, zie je in hun ogen, hun hele zijn, dat ze van elkaar houden. Een klein gebaar, even een handje. Zo mooi.
Dan denk ik aan mijn eigen ouderdom. Hoe worden wij samen oud? Er is een basisgevoel van veiligheid en geborgenheid. Dit heb ik in dit huwelijk mogen leren kennen. Dit is iets wat nu zal blijven. We weten niet hoe we oud zullen worden, niet eens of we oud zullen worden. Dankbaar zijn we dat we door God aan elkaar gegeven zijn, in de hoop en de verwachting dat wij samen, met zijn drietjes, de ouderdom in mogen gaan.
06 december 2013
Ontbijt bij kaarslicht. Over gezinsgebruiken.
Nu het smorgens nog zo donker is steken wij een of twee kaarsjes aan bij het ontbijt. Het is ooit eens zo begonnen. En we doen het nog steeds zo, ook al zijn de omstandigheden ondertussen heel anders. Toen al vonden de kinderen het wel prettig om te ontbijten bij kaarslicht. Gelukkig ontbijten we niet zo vroeg dat het nog echt pikkedonker is.
In plaats dat we de grote lamp boven de tafel aandoen, doen wij een of twee kaarsjes aan. Wel zo prettig wakker worden. Een kaarsje is niet zo fel aan je ogen. Er ontstaat een ontspannen en bijzonder sfeertje zo aan tafel.
Ik merkte van de week dat het door stiefdochter zo weer opgepakt en overgenomen wordt. Ook zij doet regelmatig het kaarsje aan. Ik vind dat wel leuk om te merken. Zo onbewust en onbedoeld (in eerste intstantie) creëer je zo een nieuw ochtendritueel, een traditie. Iets waarvan ze later misschien zeggen, weet je nog? Zouden mijn kinderen zich ook nog herinneren wanneer we hiermee begonnen zijn?
We zullen nog veel meer gezinsgebruiken hebben. Gebruiken die voor ons nu zo gewoon zijn dat het ons als gezin nu niet opvalt. Daarmee bedoel ik dus de kleine dagelijkse handelingen. De manier waarop je je feestdagen viert is eigenlijk ook een gezinsgebruik. elk gezin viert dingen op zijn Eigen manier.
Met het samenvoegen van beide gezinnen zullen er ook wel gezinsgebruiken naar boven gekomen zijn, maar die komen nu niet bovendrijven in mijn gedachten. Ik ga er toch eens naar vragen bij de kinderen.
Er schiet mij nu een gewoonte van bij ons thuis te binnen; Op zaterdagavond op de bank, met grote spritskoeken van de markt en dan naar Het Kleine Huis op de prairie kijken. Ik spreek mijn broers en zus weinig, wat zou hen bijgebleven zijn?
Ik denk dat we de waarde van gezinsgebruiken en gewoontes wel eens onderschatten. Of die van familiewoorden. Woorden die alleen in die familie zo gebruikt en uitgelegd worden. Het is een sterke bindende factor.
Hebben jullie gezinsgebruiken, gebruiken die ooit eens ontstaan zijn, maar die je nu koestert? Doe je iets speciaals om ze te handhaven?
In plaats dat we de grote lamp boven de tafel aandoen, doen wij een of twee kaarsjes aan. Wel zo prettig wakker worden. Een kaarsje is niet zo fel aan je ogen. Er ontstaat een ontspannen en bijzonder sfeertje zo aan tafel.
Ik merkte van de week dat het door stiefdochter zo weer opgepakt en overgenomen wordt. Ook zij doet regelmatig het kaarsje aan. Ik vind dat wel leuk om te merken. Zo onbewust en onbedoeld (in eerste intstantie) creëer je zo een nieuw ochtendritueel, een traditie. Iets waarvan ze later misschien zeggen, weet je nog? Zouden mijn kinderen zich ook nog herinneren wanneer we hiermee begonnen zijn?
We zullen nog veel meer gezinsgebruiken hebben. Gebruiken die voor ons nu zo gewoon zijn dat het ons als gezin nu niet opvalt. Daarmee bedoel ik dus de kleine dagelijkse handelingen. De manier waarop je je feestdagen viert is eigenlijk ook een gezinsgebruik. elk gezin viert dingen op zijn Eigen manier.
Met het samenvoegen van beide gezinnen zullen er ook wel gezinsgebruiken naar boven gekomen zijn, maar die komen nu niet bovendrijven in mijn gedachten. Ik ga er toch eens naar vragen bij de kinderen.
Er schiet mij nu een gewoonte van bij ons thuis te binnen; Op zaterdagavond op de bank, met grote spritskoeken van de markt en dan naar Het Kleine Huis op de prairie kijken. Ik spreek mijn broers en zus weinig, wat zou hen bijgebleven zijn?
Ik denk dat we de waarde van gezinsgebruiken en gewoontes wel eens onderschatten. Of die van familiewoorden. Woorden die alleen in die familie zo gebruikt en uitgelegd worden. Het is een sterke bindende factor.
Hebben jullie gezinsgebruiken, gebruiken die ooit eens ontstaan zijn, maar die je nu koestert? Doe je iets speciaals om ze te handhaven?
23 september 2013
Prinsjesdag, onze balans.
Prinsjesdag is geweest. In de media zijn de eerste stormen over de regeringsplannen een beetje geluwd. Tijd om zelf een voorlopige balans op te maken. Met nadruk op voorlopig, want regeringsplannen zijn geen regeringswetten.
Er zijn veel meer plannen als die ik hier opnoem, maar ik kijk even alleen in mijn eigen straatje. Dat lijkt wat kort door de bocht, maar wat heeft het voor zin te schrijven of te schelden over regeringsmaatregelen waar ik zelf niks van merk?
- In het schooljaar 2015/2016 verdwijnen de gratis schoolboeken. Die zouden straks maximaal 300,- mogen kosten? Ik heb dan nog schoolgaande kinderen.
Ehm kinderen? De één wordt 18 in september 2014, de ander in februari 2015. Wat het 18 worden voor gevolgen heeft weet ik nu nog niet. Ze zitten dan nog op het middelbaar onderwijs. (VM2 en VWO) Dat is misschien net weer anders als toen met dochter, zij werd in de zomer 18 en ging gelijk studeren en op zichzelf wonen. Er heeft vast wel iemand ervaring hoe het dan zit met de kostenplaatjes en vergoedingen. Wil je me die mailen?
- De grens voor maximum kindgebonden budget wordt verlaagd. Die inkomensgrens zou nu liggen op 26.147,- en wordt 19.767,- ?
- De kinderbijslag is bevroren en wordt verlaagd. Er is geen verhoging meer om de inflatie te corrigeren (=indexatie). Nu ontvang ik nog 274,- per kwartaal per kind. Per 1-7-2014 wordt dit verlaagd naar 246,- per kwartaal per kind. Per 1-7-2015 wordt t verlaagd naar 219,- per kwartaal per kind, maar dan zijn ze ondertussen 18 en krijg ik niks meer. Alleen de rekeningen, denk ik. Voor zoon krijg ik nog alimentatie, voor dochter ontvangen we nog steeds niets. Vanaf hun 18e horen de kinderen het zelf te krijgen. Stopt dat ook voor ons.
- Zorgkosten. De eigen bijdrage wordt per jaar 360,- . Dat is dus 10,- hoger voor een heel jaar. Wij maken deze kosten zelf niet, maar houden er toch rekening mee. Het kan zomaar zijn dat je die kosten ineens wel hebt.
De zorgtoeslag wordt verlaagd. Hoeveel dat weet ik nu nog niet. Kan ik ook nog nergens achterhalen. volgende verschillende media zou de zorgpremie wel met 2,- per maand omlaag kunnen gaan. Is weer 24,- per jaar minder te betalen.
- De belastingschijven worden bevroren. De arbeidskorting wordt verhoogd. De hogere arbeidskorting levert ons werkenden dus voordeel op. Ook de heffingskorting verandert. Ik geef je een link van de een site waar je het kunt berekenen wat het voor jou oplevert of kost. Ik ga er van uit dat de berekeningen kloppen. Op de site van RTLZ. Klik op de link en je komt gelijk bij de rekenmachine. Deze link werkt wel alleen als je werkt. (sorry) Er wordt ook arbeidskorting berekend en die heb je niet met bijvoorbeeld AOW. Mij als kleinverdiener levert het leuk wat op. Maar dat mag ook wel. Vorig jaar was ik als kleinverdiener flink de klos en heb ik veel ingeleverd door de vereenvoudiging van de loonheffingsregels. Nu komt dat toch nog goed?
- BTW op de bouw wordt weer teruggeschroefd naar 21% per 1 maart 2014. dit was tijdelijk 6%. Dit terugschroeven komt voor ons net te vroeg. We willen ooit onze badkamer laten renoveren. Manlief vertrouwt de scheuren in de badkamer niet helemaal. Misschien zijn die scheuren toch niet "waterdicht" en smeult er iets in het verborgene?
Het is goed te weten wat er gaat veranderen, zodat we erop kunnen anticiperen. Maar het is vaak een optelsom van factoren en dan raak je het totaalplaatje soms kwijt.
Dat zie je ook vaak in de reacties op stukjes in kranten en artikelen. Mensen reageren op het één, halen er dan van alles bij, maar vergeten dan dat er ook pluspunten zijn.
Heb jij jouw balans al gemaakt voor het komend jaar? Hoe kom jij er uit?
Er zijn veel meer plannen als die ik hier opnoem, maar ik kijk even alleen in mijn eigen straatje. Dat lijkt wat kort door de bocht, maar wat heeft het voor zin te schrijven of te schelden over regeringsmaatregelen waar ik zelf niks van merk?
- In het schooljaar 2015/2016 verdwijnen de gratis schoolboeken. Die zouden straks maximaal 300,- mogen kosten? Ik heb dan nog schoolgaande kinderen.
Ehm kinderen? De één wordt 18 in september 2014, de ander in februari 2015. Wat het 18 worden voor gevolgen heeft weet ik nu nog niet. Ze zitten dan nog op het middelbaar onderwijs. (VM2 en VWO) Dat is misschien net weer anders als toen met dochter, zij werd in de zomer 18 en ging gelijk studeren en op zichzelf wonen. Er heeft vast wel iemand ervaring hoe het dan zit met de kostenplaatjes en vergoedingen. Wil je me die mailen?
- De grens voor maximum kindgebonden budget wordt verlaagd. Die inkomensgrens zou nu liggen op 26.147,- en wordt 19.767,- ?
- De kinderbijslag is bevroren en wordt verlaagd. Er is geen verhoging meer om de inflatie te corrigeren (=indexatie). Nu ontvang ik nog 274,- per kwartaal per kind. Per 1-7-2014 wordt dit verlaagd naar 246,- per kwartaal per kind. Per 1-7-2015 wordt t verlaagd naar 219,- per kwartaal per kind, maar dan zijn ze ondertussen 18 en krijg ik niks meer. Alleen de rekeningen, denk ik. Voor zoon krijg ik nog alimentatie, voor dochter ontvangen we nog steeds niets. Vanaf hun 18e horen de kinderen het zelf te krijgen. Stopt dat ook voor ons.
- Zorgkosten. De eigen bijdrage wordt per jaar 360,- . Dat is dus 10,- hoger voor een heel jaar. Wij maken deze kosten zelf niet, maar houden er toch rekening mee. Het kan zomaar zijn dat je die kosten ineens wel hebt.
De zorgtoeslag wordt verlaagd. Hoeveel dat weet ik nu nog niet. Kan ik ook nog nergens achterhalen. volgende verschillende media zou de zorgpremie wel met 2,- per maand omlaag kunnen gaan. Is weer 24,- per jaar minder te betalen.
- De belastingschijven worden bevroren. De arbeidskorting wordt verhoogd. De hogere arbeidskorting levert ons werkenden dus voordeel op. Ook de heffingskorting verandert. Ik geef je een link van de een site waar je het kunt berekenen wat het voor jou oplevert of kost. Ik ga er van uit dat de berekeningen kloppen. Op de site van RTLZ. Klik op de link en je komt gelijk bij de rekenmachine. Deze link werkt wel alleen als je werkt. (sorry) Er wordt ook arbeidskorting berekend en die heb je niet met bijvoorbeeld AOW. Mij als kleinverdiener levert het leuk wat op. Maar dat mag ook wel. Vorig jaar was ik als kleinverdiener flink de klos en heb ik veel ingeleverd door de vereenvoudiging van de loonheffingsregels. Nu komt dat toch nog goed?
- BTW op de bouw wordt weer teruggeschroefd naar 21% per 1 maart 2014. dit was tijdelijk 6%. Dit terugschroeven komt voor ons net te vroeg. We willen ooit onze badkamer laten renoveren. Manlief vertrouwt de scheuren in de badkamer niet helemaal. Misschien zijn die scheuren toch niet "waterdicht" en smeult er iets in het verborgene?
Het is goed te weten wat er gaat veranderen, zodat we erop kunnen anticiperen. Maar het is vaak een optelsom van factoren en dan raak je het totaalplaatje soms kwijt.
Dat zie je ook vaak in de reacties op stukjes in kranten en artikelen. Mensen reageren op het één, halen er dan van alles bij, maar vergeten dan dat er ook pluspunten zijn.
Heb jij jouw balans al gemaakt voor het komend jaar? Hoe kom jij er uit?
Abonneren op:
Posts (Atom)