Brand! Of in ieder geval schroeirook uit de oven.

Vanmiddag heb ik heerlijke koekjes gebakken voor het weekend. Ik had de oven al een tijdje uit zodat de koekjes nog even konden nakleuren. De koekjes zijn goed gelukt.

De koekjes van de bakplaat afgehaald en op een roostertje af laten koelen. De koekjes waren de oven al uit voor het mis ging. Ineens rook ik wat en zag ik wat rook. Ik keek eerst of ik dan toch met de bakplaat tegen de bovenkant, de hitteringen, aangekomen was. Dat er een stukje koek aan het verbranden was. Zie ik dit goed?
Nee, het kwam uit de roostertjes er net boven. Dat klopt niet!

Het komt weg uit de electronica, of de bedrading! De rook werd ook steeds heftiger!
Deurtje zat al snel weer dicht, maar dat hielp onvoldoende. Snel de brandblusser gepakt voor als ik zo echte vlammen zou gaan zien! Het is dat de buitendeur openstond, anders was t rookalarm geheid gaan gillen.
Toen de hele oven afgedekt met de blusdeken. De blusdeken iets vastgeklemd met de besteklade. In de hoop dat ik zo de boel toch een beetje af kon sluiten van zuurstoftoevoer. 
Op het moment dat ik bedacht dat de stroom er af moest, viel deze al uit.

Toen toch de buurman maar even gebeld. Kwam gelukkig gelijk. Want stel dat er zo echt vlammen uit mijn keukenkastjes gaat komen!
We hebben toen eerst alle stroom van het hele huis er even afgehaald. De oven was al weer wat minder gaan roken toen de buurman kwam. Gelukkig wel! Toen ik zag dat de rook minder werd, kreeg ik ook het gevoel dat er nu geen grote brand meer zou ontstaan. Hij heeft de onderste plintplaat weggehaald en de stekker van deze oven uit het stopcontact gehaald.

Eerst even bijgekomen van alle consternatie. M'n hele aanrecht stond nog vol, want na de koekjes was ik al bezig met een hartige taart voor het avondeten. Bloemkooltaart met verse worst.
Toen we hier gingen wonen hadden we een groot gezin. We hebben dus de luxe van een grote oven en een normale. Gelukkig kon ik hierdoor de taart alsnog in de grote oven bakken. We zitten dus nu niet zonder oven, wel zonder magnetron. Dat zal even wennen zijn.

Het recept van de bloemkooltaart met verse worst geef ik je de volgende keer.

Morgen eerst maar eens bellen wat IKEA hierover kan zeggen. Want ook na 8 jaar mag een oven toch nog niet spontaan in brand vliegen?

Bij het bidden voor het eten tegelijk maar gedankt voor Zijn bescherming. De oven stond al uit, wie weet wat er gebeurd was als ik naar de zolder was gelopen om de was op te hangen?

Straks toch alle rookmelders gelijk even testen voor we gaan slapen.
 Nu we het er toch over hebben; Heb jij een brandblusser en blusdeken in je keuken? Wanneer heb jij voor het laatst je rookmelders getest?

Ik heb mot met de Buxusmot.

We leken er aardig vrij van te blijven; de Buxusmot. Tot voor kort hoorde ik er alleen op tv over. En ineens zit dat mormel dan toch in mijn tuin!
Ik zag het tijdens het knippen van de heg. Eerst dacht ik nog dat ik in mijn enthousiasme van mijn nieuwe heggenschaar, te ver door had geknipt.
Was dat maar zo.
Een korte tijd later zag ik dat de kaalheid zich uitbreidde en ik ook de buxusmot in mijn tuin heb.
Het schijnt dat er dan geen redden meer aan is.
Andere stukjes schrijven weer dat het helpt om met een flink harde tuinstraal de hele struik af te spuiten. Ik gooi niet zo snel iets weg, ervaring hebbende  met de herstelkracht van de natuur ga ik het dus proberen om ze toch te behouden. Heb eerst de hele struik flink onderhanden genomen met de waterstraal. Ook de andere kleinere buxus die iets verderop staat en nog wat minder is aangetast.
Daarna heb ik ze ingespoten met spul tegen rupsen. Goedgekeurd voor particulieren.
De buxusmot schijnt eigenlijk gewoon een rups te zijn.
Hier heb je een foto van een buxus zoals ze er nu bij staat.

Ik hou je op de hoogte van mijn reddingspoging.
Nu ik het in mijn eigen tuin heb, valt het me ook pas op dat het bij buren al even dramatisch is en zij ook aangetaste struiken hebben. Onze directe buren hebben veel en grote buxussen. Het ziet er niet goed uit. Toch erg als je je hele voortuin in buxus stijl hebt. En de mensen op de hoek hebben ook behoorlijk wat buxushagen in hun tuin.

Bovenstaand stukje had ik gisteren geschreven om binnenkort te gaan plaatsen.
Vandaag kwam de buurvrouw al bij me langs om te vragen naar mijn buxussen. Zij had het ook ontdekt. Het is huilen met de pet op. De struiken zitten bomvol met rupsen!
Vanavond heb ik een poging gedaan om ze uit de struiken te plukken.

Het is niet te doen om ze handmatig af te vangen. Dan heb ik er morgen een dagtaak aan en dan moet ik werken. Overmorgen ben ik te laat en zijn mijn struiken kaal.

Hoe is het met jouw buxussen? Heb jij ze nog? Gaat het goed met ze? Wat doe jij ertegen? heeft het succes?
Tuincentra roepen al snel dat er dan andere planten gekocht moeten worden. Is dat ook zo? Zijn ze echt niet meer te redden?

De Weense wals, gedaan op een stoel.

Op mijn werk in een zorgcentrum mag ik elke maandag van 3 groepen de gym verzorgen. Op de ochtend twee groepen en op de middag een combigroep.

De ochtendgroepen bestaan uit mensen met min of meer gevorderde dementie. Hier ligt het accent vooral op spelvormen. Plezier samen en onbewust en ongemerkt toch lekker bewegen.
In de middag hebben we een combigroep van mensen die de dagbegeleiding bezoeken en mensen die hier verzorgd wonen. We kijken altijd welke groep het beste aansluit bij degenen die mee doen. Zo is er sinds kort een dame vanuit beschermd wonen die we ook elke week ophalen om juist met deze groep mee te doen en niet met de ochtendgroepen.
Met deze groep hebben we vanmiddag zo'n leuke middag gehad samen, die wil ik met je delen!

De middag kent enkele vast terugkerende onderdelen. Als eerste de ontvangst met koffie of thee. Een enkeling wordt opgehaald, de meesten komen zelf.
Vanmiddag zijn we begonnen met muziek. De CD van Andre Rieu stond nog zachtjes op.
Hier ben ik gelijk op ingehaakt.

Op een hele enthousiaste manier heb ik eerst de mannen uitgenodigd om in gedachten een mooi kostuum aan te trekken. Zelf kiezen of ze een colbertje aan willen, en vraag ik naar de bekende weg; hoe heet zo'n ding met van die flapjes achter je? Ik gebruik mijn hele lijf om mijn woorden kracht bij te zetten. Al heel snel krijg ik het antwoord dat het een jacquet is. Kies maar of u er een vlinderdasje bij draagt of een stropdas.

Daarna zijn de dames aan de beurt. Weer praat ik met mijn hele lijf om de omvang van de rokken die de dames dragen aan te duiden. Groots en wijd. Welke keur jurk wilt u trekt u aan? Roze, geel, lichtblauw of toch liever oranje? Mooi met pofmouwtjes of toch liever lange mouwen? Een mooi open decolleté of toch liever een nauwsluitend kanten kraagje?

Plaatje van dames met de beroemde japonnen. Plaatje van internet.

Eenmaal in gedachten mooi aangekleed dan natuurlijk met het mooiste meisje dat u  kiest of de knapste man vragen om mee te dansen. Allemaal in het verhaal en in gedachten.
Als iedereen goed in het verhaal zit gaan we dansen. We zitten gewoon in een kring op de stoel. Zonder vooraf afgesproken choreografie, gewoon op het gevoel, doe ik wat bewegingen die ze na kunnen doen. Veel grote armgebaren en cirkels draaien met de benen. Handen samen en veel zwieren en zwaaien. Tijdens deze dansen bewegen de mensen ongemerkt heel veel. Veel meer dan ze zelf beseffen.
Je ziet mensen meegenomen worden in het verhaal en de muziek!
Een dame zegt als ik mijn ogen dichtdoe wals ik zo de hele zaal door! Anderen beamen dit.
Wat is dit mooi om te zo voor elkaar te krijgen!

En dat terwijl ik eigenlijk geen enkel ritmegevoel, geen kennis van muziek, noten of wat dan ook heb. Het gaat nu ook niet om de perfecte danspas of beweging. Het gaat om het verhaal. Het beléven!
Vaak hebben we de neiging om binnen de vertrouwde paden te blijven van dingen die wij zelf wel kennen of kunnen.
Dan hadden we niet zo'n mooie dansmiddag gehad.
En ik zie dat ze er van genieten en het ze goed doet. Hier vragen ze vast volgende week weer om. Vanmiddag al. Gingen we op verzoek in de herhaling.

24 graden buiten en we eten vérse boerenkool

Ik schrijf wel vaker over verrassingen in mijn moestuintje.
Er was er al een tijdje één aan het groeien. Vandaag hebben wij onze verrassing geoogst.

In het begin van de lente zag ik 1 heel klein boerenkoolplantje dat aan het einde van de winter toch ineens was gaan groeien. Al ver vóór de winter had ik het gezaaid, maar er was niets opgekomen, of het was opgegeten. Dit kleine plantje heb ik gewoon laten staan en  heet is door blijven groeien.

Eerst heb ik met t oogsten gewacht tot dochter thuis is, als ze wil kan ze dan 1x verse boerenkool eten. Ook al is het hartje zomer. Daarna zal ze het weer zonder moeten stellen tot de kerstperiode. Dochter is nu op vakantie en de boerenkool begint door te schieten en krijgt bloemknoppen.
Wachten tot ze van vakantie terug is duurt te lang.
Het oogsten is dus nu of nooit.

Volgens tuinders is de boerenkool pas lekker als de vorst er overheen geweest is. Maar hierop wachten gaat al helemaal niet lukken.
En de boerenkoolbladeren eerst nog n nachtje in de vriezer? Ik denk dat dit toch een ander effect geeft, omdat de bladeren dan al afgesneden zijn van de sapstromen als ze 'n nachtje in de vriezer logeren.

Ik heb nog overwogen of ik de boerenkool zou verwerken en in de vriezer doen, want ja, boerenkoolstamppot eten in hartje zomer, dat doen wij Nederlanders toch niet, dat hoort niet.
Maar ja, als je t vers kunt eten en er is maar 1 maaltje, dan ga je dat toch niet invriezen? Dus maar even overlegd met de heren thuis en zijn vonden het prima om vandaag boerenkool te eten.
Zo gezegd, zo gedaan:

 Deze foto is echt van vandaag.

Met smaak en schik om de verse boerenkool in hartje zomer hebben we gegeten. Ook de mannen vonden het wel komisch.

Wat zal er morgen op tafel staan?

Eten uit eigen tuin.

Gisteren hebben we weer groente gegeten uit eigen tuin.
Heerlijk.

Deze foto van bietjes en tuinbonen had ik van de week al eens gemaakt. Toen ik de eerste bietjes en tuinboontjes oogstte. Later heb ik nog wat extra bietjes geoogst. We hebben dit jaar al wel een paar keer verse tuinboontjes kunnen eten.

Gisteren aten we de eerste verse rode bietjes van dit jaar en een handjevol spercieboontjes. Met die handvol spercieboontjes was zoonlief wel blij, hij houdt niet zo van rode bietjes.
Jarenlang at ik rode bietjes uit pot. En wist ik eigenlijk ook helemaal niet hoe ik verse bietjes kon verwerken.
Met een moestuintje leer je een heleboel, ook op een andere manier koken. Leuk! Mijn ervaring met bietjes tot nu toe;

Werkwijze verse rode bietjes koken.
Ik zeg expres werkwijze, omdat het geen gedetailleerd recept is.
Er komt een klein stukje van de biet zelf boven de grond. Daaraan kun je zien welke de grootste zijn. Die trek je er uit. De rest laat je rustig doorgroeien tot die aan de beurt zijn.
Het blad snij je van de knol af.

Het schijnt dat het blad gewoon als of in sla te gebruiken is. Maar dat heb ik nog niet uitgeprobeerd. Heeft iemand daar ervaring mee?

Trek de fijne worteldraadjes van de bieten af en spoel de bieten goed af. Niet schillen.
Zet ze onder water en kook de bieten in zo'n  20 - 30 minuten gaar. Zout toevoegen hoeft niet.
Giet ze na het koken af en laat ze iets afkoelen. Dat afkoelen is alleen maar om te voorkomen dat je je vingers brandt aan de hete bieten. Je kunt nu zo het velletje van de bieten afvegen. Hier krijg je wel rode handen van.
Smoor intussen in een pan een heel fijn gesnipperd uitje in wat boter. Snij de bietjes in fijne reepjes of blokjes. Je kunt ze raspen, maar zelf vind ik in blokjes of reepjes snijder minder geklieder geven. Die voeg je toe bij de uitjes. Zo nodig iets water toevoegen tegen het aanbranden. Maak het warm en op smaak met  wat peper en zout. Je zult merken dat deze bietjes heel vol van smaak zijn.
Echt lekkerder.

Eet smakelijk!

Druilweer

Vanmiddag is het druilerig weer. Een ideale regen voor de tuin!
Niet lekker voor ons vakantievierders, maar och....'t scheelt weer sproeien. En veel waren we toch niet van plan vandaag.
Vanmorgen was ik even naar de stad om wol te halen voor schoonmoeder. Zij gaat prachtige kabelkussens voor me breien. Het is dat ze net iets te ver weg woont anders had zij t me kunnen leren. Heb je wat meer samen-momenten en ik leer kabels breien. Maar nu maakt zij ze voor me, als ik maar wel zelf de wol haal. Dat doe ik graag natuurlijk.

Na de wol nog gauw even de supermarkt in voor de  aardappels. Het rommelde al wel wat in de lucht.
Na het boodschappen doen rommelde het nog steeds, een beetje.
Halverwege de terugweg keek ik rechts van me en keek ik over het water van de Randmeren. Gelijk maar een versnelling harder gefietst! Daar was het dónker! Als die bui losbarst hou ik geen droge draad aan mijn lijf.
Ben droog thuisgekomen. En die bui is bij ons ook overgewaaid. Die is in Epe terechtgekomen. Daar regende het in n uurtje wel 40-50 mm!
Nu regent het ietsjes bij ons. Een gewone druilerige regen. Ideaal voor de tuin.
En ideaal om even mijn vakantiefoto's een beetje te ordenen.
Ik zal jou er ook een paar van laten zien.

 Moet je eens goed naar de vleugeltjes kijken. Helemaal opgebouwd als fijn kantwerk! En eigenlijk niet alleen de vleugeltjes van de libelle, maar kijk eens naar de lijntjes in de hand. Hoe fijnmazig dat is opgebouwd.  Normaal valt dat toch helemaal niet op...

In een woonwijk in Zoutkamp kon ik heel dicht bij deze reiger komen. Ik heb er meerdere foto's van kunnen maken. Maar op een gegeven moment werd hij mijn gekiek zat en vloog weg.

 Wolken leveren ook vaak mooie plaatjes op.

Zwaluwen, kwetterend op de lijnen.
Het is me gelukt om in te zoomen en ze toch scherp te krijgen.

De natuur maakt ook gebruik van wat wij mensen maken. Hier in deze electriciteitsmast zitten maar liefst 6 ooievaarsnesten. 6! De foto heb ik als passagier in een rijdende auto gemaakt. Dicht bij Lelystad. Kon dus niet al  te veel tijd nemen om in te zoomen. Ik heb deze foto gekopieerd en een detail ervan vergroot.

Kun je iets beter zien dat deze nesten ook echt door ooievaars gebruikt zijn.
Mooie vogels, ooievaars. Volgens mij is dat toch wel iets van de laatste jaren, dat er zo veel zijn.

Veel info over de natuur onderweg haal ik uit dit boekje;

Thuisblijfvakantie

Deze twee  weken hebben wij vakantie. Het is min of meer een thuisblijfvakantie. We gaan er wel op uit, maar niet op vakantie. We hèbben vakantie; opstaan wanneer we willen, doen wat we willen, en laten wat we willen. Gewoon tijd voor ontspanning. Momentjes van thuis genieten en er op uit gaan. Samen zijn met elkaar, gezin of vrienden. Genieten  van je eigen rijkdommen.

Optrekken met dochter die een maandje over is uit het buitenland.
In de zonnige achtertuin zitten en genieten van de vlinder die ons, vooral haar al de hele morgen opzoekt.

 

Er op uit gaan met manlief. Eindelijk de lang gekoesterde plannen om het Zuiderzee Museum in Enhuizen eens te bezoeken. Een leuk feest der herkenning. Er staan veel huisjes uit Zoutkamp en Harderwijk. Koffie met appeltaart met spijs, een idee voor thuis.

Een gezellig bezoekje aan andere dochter en familie. We werden er heel hartelijk ontvangen tijdens een verjaardag.

Ze hebben een nieuw huis en zijn druk met de tuin. Er wordt veel werk verzet.

Daar ook nog even met zijn vieren gewinkeld. Er was een markt in de haven. Geslaagd voor een nieuwe Bretonse trui en zomerjas. (Die ik ook al weer even bijna kwijt was. Oeps.) 

Vanmorgen er op uit in eigen stad. Wij komen weinig in de stad, dus nu zien we er toch weer allerlei nieuwe winkels. Gelijk cadeaubonnen die we nog hadden leuk besteed.

Harderwijk is sinds kort een heel leuk  museum rijker; Het Marius van Dokkum Museum.

Deze moet je echt gezien hebben!

Zeker als je de humor in de Jan van Haasteren Puzzels wel kunt waarderen. Marius heeft een heel mooie eigen stijl, vol humor en toch een serieuze toon.

Manlief heeft  er een puzzel gekocht. Er zijn meerder puzzels en hele leuke kaarten van te koop.

Met je tijd meegaan

De puzzel die manlief heeft gekocht.

En dan is het morgen al weer vrijdag. Dan zit de eerste vakantieweek er al weer bijna op. Wat gaan de dagen snel als je leuke dingen doet.
Tijdens het bloggen is mijn broodbakmachine ook klaar met het bakken van het brood voor morgen. Het ruikt hier heerlijk naar versgebakken brood!